ΠΕΡΙ ΥΒΡΕΩΣ, ΥΒΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΥΒΡΙΣΤΟΥ

ΠΕΡΙ ΥΒΡΕΩΣ, ΥΒΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΥΒΡΙΣΤΟΥ

Αγ.Νεκτάριος Η ύβρις εκδηλούται ως ατιμία, ως καταφρόνησις, ως αυθάδεια. Η ύβρις είναι χαλεπωτέρα τής βλάβης, διότι η μέν βλάβη περί τα σώματα γίνεται η δέ ύβρις τήν ψυχήν συντρίβει. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-233

Αγ.Νεκτάριος Ο υβριστής είναι βίαιος, ιταμός, υπερήφανος, εγωϊστής, πεφυσιωμένος, οργίλος, οξύθυμος, αυθαίρετος, υψηλόφρων, απότομος, ανηλεής, ανοικτίρμων, ασυμπαθής, πλήκτης. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-233

Αγ.Νεκτάριος Ο υβριστής είναι ανθρώπων απάντων ο κάκιστος. Ο υβριστής είναι άτιμος . η γραφή λέγει ''όπου εάν εισέλθη ύβρις, εκεί και ατιμία''. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-233

Αγ.Νεκτάριος Ο υβριστής περιφρονεί τόν αδελφόν αυτού καί εξουθενεί τόν πλησίον αυτού . φέρεται πρός αυτούς αγερώχως και επιδεικνύει αυτοίς υπεροχήν. Ο υβριστής ουδένα σέβεται ουδ' αυτόν τόν Θεόν. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-234

Αγ.Νεκτάριος Ο υβριστής είναι ασεβής πρός τούς νόμους ηθικούς και πολιτικούς, αθετεί αυτούς καί περιυβρίζει το κύρος αυτών.Τον υβριστήν ο Κύριος κατεδίκασεν είς τήν γέενναν τού πυρός του αιωνίου. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-234

Αγ.Νεκτάριος Τόν υβριστήν ο Θεός αποστρέφεται. Η γραφή λέγει : ''Οίκους υβριστών κατασπά Κύριος, ταπεινοί δέ τούς ύβρει φερομένους. Οι υψηλοί τή ύβρει συντιβήσονται και ταπεινωθήσονται''. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-234

Μεγ. Βασιλείου. Ὅταν σὲ βρίσει ἕνα νήπιο, παίρνεις τὶς βρισιὲς σὰν ἀφορμὴ γιὰ γέλιο. Ὅταν λοιπὸν κάποιος ἀπὸ μανία χάνει τὸν ἔλεγχο τοῦ νοῦ του καὶ λέει λόγια ὑβριστικά, νὰ τὸν θεωρεῖς ἐλεεινὸ μᾶλλον, παρὰ ἄξιον μίσους. Ἀγ.Ἰ. Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,441

Μεγ. Βασιλείου : Ὅταν στὶς ἐρήμους ἡ ἠχὼ ἐπιστρέφει πάλι ἀκέραιη πίσω σ’ ἐκεῖνον ποὺ μίλησε, ἔτσι καὶ οἱ βρισιὲς ἐπιστρέφουν σ’ αὐτὸν ποὺ βρίζει. Ἢ καλύτερα, ὁ μὲν ἦχος παραδόθηκε στὸν ἀέρα, ἡ βρισιὰ ὅμως ἐπιστρέφει ἐνισχυμένη. Ἀγ.Ἰ.Δαμασκ. ΕΠΕ 8,333

Ἀγ.Ἰωάν.Χρυσ. Οἱ γυναῖκες οἱ πόρνες προλαβαίνοντας τὶς ἐλεύθερες, τὶς ὀνομάζουν κι  αὐτὲς πόρνες, γιὰ νὰ μὴ μποροῦν ἐκεῖνες νὰ ἔχουν κάτι ὑβριστικὸ νὰ ποῦν εἰς βάρος τους. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,389

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Εἶδα τρεῖς μοναχοὺς ποὺ ἐξυβρίσθηκαν συγχρόνως. Ὁ πρῶτος ἀπ’ αὐτοὺς δαγκώθηκε καὶ ταράχθηκε, ἀλλὰ δὲν ὡμίλησε. Ὁ δεύτερος χάρηκε γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ λυπήθηκε γιὰ τὸν ὑβριστή. Καὶ ὁ τρίτος ἀφοῦ ἀναλογίσθηκε τὴν ψυχικὴ βλάβη τοῦ ὑβριστοῦ ἔχυσε θερμὰ δάκρυα. Ἔτσι ἔχεις ἐμπρός σου τὸν ἐργάτη τοῦ φόβου, τὸν μισθωτὸ καὶ τὸν ἐργάτη τῆς ἀγάπης. Κλίμαξ 164

Νικηφ. Θεοτόκη.Ὅστις μέν, περιφρονῶν τὴν σωματικὴν κατάστασιν τοῦ ἀδελφοῦ αὑτοῦ, ὀνομάσῃ αὐτὸν ρακένδυτον καὶ ἐνδε-δυμένον μὲ πολύρραφα ἐνδύματα, αὐτὸς κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως θὰ εἶναι ἔνοχος ἐνώπιον τοῦ χοροῦ τῶν ἁγίων· «ὅς δ’ ἄν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὑτοῦ ρακά, ἔνοχος ἔσται τῷ συνεδρίῳ»· ὅστις δέ, ὑβρίζων τὴν ψυχικὴν αὐτοῦ διάθεσιν, καλέσῃ αὐτὸν μωρόν, ἐκεῖνος καταδικάζεται εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός· «ὅς δ’ ἄν εἴπῃ μωρέ, ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρὸς». Κυριακ. Α-418

Νικηφόρου Θεοτόκη. Πόσας δὲ φορὰς ἡμεῖς καὶ διὰ μικρὰ καὶ εὐτελέστατα πρόσκαιρα πράγματα καὶ ὀργιζόμεθα καὶ ἀγανακτοῦμεν κατὰ τοῦ πλησίον ἡμῶν; πόσας φορὰς σχεδὸν ἀνεπαισθήτως φεύγουν ἐκ τοῦ στόματος ἡμῶν λόγια καταφρονητικὰ καὶ ὑβριστικὰ καὶ τῆς σωματικῆς καταστάσεως καὶ τῆς ψυχικῆς διαθέσεως τοῦ πλησίον ἡμῶν, πολὺ καταφρονητικώτερα καὶ ὑβριστικώτερα τοῦ ρακὰ καὶ τοῦ μωρέ; Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 419

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ἕνας Γέρων εἶπε: βλέπομεν τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ καὶ διαβάζομεν τὰ παθήματά Του· διατὶ λοιπὸν νὰ μὴ ὑποφέρωμεν οὔτε μίαν μόνον ὕβριν; Εὐεργετινὸς Β-551

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ἕνας Πατὴρ εἶπεν·  ἂν κάποιος σὲ ὑβρίσῃ, εὐλόγησέ τον· καὶ ἂν μὲν τὸ δεχθῇ, θὰ εἶναι καλὸν καὶ διὰ τοὺς δύο· ἂν, πάλιν, δὲν τὸ δεχθῇ, αὐτὸς θὰ τιμωρηθῇ ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ τὴν ὕβριν, ἐνῷ σὺ θὰ ἀμειφθῇς διὰ τὴν εὐλογίαν. Εὐεργετινὸς Β-551

Ἁβ.Ἠσαΐου. Ἐκεῖνος ποὺ ἠμπορεῖ νὰ ὑποφέρῃ τὸν σκληρὸν λόγον ἑνὸς κακοτρόπου καὶ ἀνοήτου ἀνθρώπου, διὰ τὸν Θεὸν καὶ διὰ νὰ ἡσυχάζουν οἱ λογισμοί του, αὐτὸς εἶναι ἱκανὸς νὰ ἀποκτήσῃ τὴν εἰρήνην τοῦ σώματος, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ πνεύματος. Εὐεργετ. Β-62

Ἀγ.Μάξιμου Ὁμολ. Ἐρώτησις : Γιατί ἄραγε, ἐνῶ ὑπάρχουν πολλὲς ἄλλες ὕβρεις, ὁ Κύριος καταδικάζει μέσα στὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τὴ γέεννα ἐκεῖνον ποὺ λέει τὸν ἀδελφό του «μωρό», ἐνῶ γιὰ ἐκεῖνον ποὺ τὸν ὀνομάζει «ρακὰ» λέει ὅτι ἀνήκει στὴν ἐξουσία τοῦ συνεδρίου; Ἀπόκρισις : Τὸ ὄνομα «μωρὸς» λένε ὅτι χρησιμοποιεῖται γιὰ τὸν ἀνόητο, ἐνῶ τὸ «ρακὰ» στὴ γλῶσσα τῶν Ἑβραίων σημαίνει ‘τὸν κατάπτυστο’. Ἐπειδὴ λοιπὸν τὸ ὄνομα «μωρὸς» εἰπώθηκε γιὰ τὸν ἄθεο καὶ ἄπιστο σύμφωνα μὲ τὸ λόγο «εἶπε ὁ ἀνόητος μέσα του, ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς» καὶ σύμφωνα μὲ τὸν Μωυσῆ ποὺ λέει «αὐτὸς ὁ λαὸς εἶναι μωρὸς καὶ ὄχι σοφός», ὅποιος ἀποκαλεῖ τὸν ὁμόπιστο ἀδελφό του ἄθεο καὶ εἰδωλολάτρη ἢ αἱρετικὸ καὶ ἄπιστο, αὐτὸς τὸν ἀποκαλεῖ ‘μωρὸ’ καὶ δίκαια καταδικάζεται γιὰ τὴ γέεννα. Ὅποιος πάλι τὸν λέει «ρακά», δηλαδὴ κατάπτυστο καὶ ἀκάθαρτο, αὐτὸς διαβάλλει τὸν τρόπο ζωῆς τοῦ ἀδελφοῦ του καὶ πολὺ εὔλογα εἶναι ἄξιος γιὰ ἐλαφρότερο ἐπιτίμιο. Φ-Ἀγ.Μάξιμου Ὁμολ. ΕΠΕ 14Α-71