ΠΕΡΙ ΑΓΙΩΝ

ΠΕΡΙ ΑΓΙΩΝ

Ἀγ.Ἰωάν.Χρυσ. Πήγαινε στὶς σκηνὲς τῶν ἁγίων . ὅταν καταφεύγεις σὲ μοναστῆρι ἁγίου ἀνθρώπου, εἶναι σὰν νὰ πηγαίνεις ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό.  Π.ἄνθ. Ἄγ.Ι. Χρυσοστ. Ἅ-303

Ἀγ.Ἰωάν.Χρυσ. Ὄχι μόνον ἡ διδασκαλία καὶ ἡ παρένεση καὶ ἡ συμβουλή, ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση τῶν ἁγίων προξενοῦσε πολλὴ εὐχαρίστηση καὶ ὠφέλεια. Π.ἄνθ. Ἄγ.Ι. Χρυσοστ. Ἅ-286

Ἀγ.Ἰωάν.Χρυσ. Τέτοια εἶναι ἡ συνήθεια τῶν ἁγίων· ἂν πράξουν κάτι κακό, τὸ γνωστοποιοῦν δημόσια καὶ κάθε μέρα θρηνοῦν καὶ τὸ κάνουν σὲ ὅλους ὁλοφάνερο.Ἂν δὲ πράξουν κάτι γενναῖο καὶ μεγάλο, τὸ κρύβουν καὶ τὸ λησμονοῦν. Π.ἄνθ. Ἄγ.Ι. Χρυσοστ. Ἅ-301

Ἀγ.Ἰωάν.Χρυσ. Ἅγιοι βέβαια εἶναι ὅλοι ὅσοι ἔχουν σωστὴ πίστη καὶ ζωή, ἔστω καὶ ἄν δὲν κάνουν θαύματα, ούτε διώχνουν δαιμόνια. Γιατὶ καὶ ὁ Ἰωάννης, ὁ μεγαλύτερος μεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἔχουν γεννηθεῖ ἀπὸ γυναῖκες, δὲν φαίνεται νὰ ἔχει κάνει κανένα θαῦμα. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιν. 13β-211

Μεγ.Βασιλείου. «Μνήσθητε τῶν πάλαι ἁγίων, ὅτι οὐδεὶς τρυφῶν, οὐδὲ κολακευόμενος τῶν στεφάνων τῆς ὑπομονῆς ἠξιώθη, ἀλλὰ πάντες διὰ μεγάλων θλίψεων πυρωθέντες τὸ δοκίμιον ἐπεδείξαντο. Οἱ μὲν γὰρ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἄλλοι δὲ ἐπρίσθησαν, οἱ δὲ ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον. Ταῦτά ἐστι τὰ σεμνολογήματα των ἁγίων». Βασ. Ταμ. 39 - (ΕΠΕ 3,66 -68)  

Ἀγ.Νείλου. Νὰ χαίρεσαι μὲ τὴ συνάντηση τῶν ἁγίων. Γιατὶ μέσω αὐτῶν ἐμφανίζεται ὁ Θεός. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-411

Ἀγ.Νείλου. Νὰ φροντίζεις ὥστε πάντοτε νὰ κερδίζεις κάτι ἀπὸ τὴ θέα τῶν ἁγίων.Νὰ παρατηρεῖς τὸ βλέμμα καὶ τὴν ἐμφάνισή τους, γιατὶ καὶ τὰ δύο εἶναι ὠφέλιμα. Τοὺς πραγματικὰ ἅγιους νὰ τοὺς διακρίνεις ἀπὸ τὰ ἔργα τους. Γιατὶ κάθε δένδρο ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν καρπό του. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-411

Ἀγ.Βαρσανουφίου. Οἱ ἅγιοι καταξιώνονται νὰ ἔχουν τὸ ἅγιο Πνεῦμα καὶ γίνονται ναός του· διότι λέγει, «θὰ κατοικήσω μέσα σ’ αὐτοὺς καὶ θὰ περπατήσω μέσα σ’ αὐτούς». Οἱ ἁμαρτωλοὶ ὅμως εἶναι ξένοι αὐτοῦ, σύμφωνα μὲ τὸ λόγιο, «ἡ σοφία δὲ θὰ μπεῖ σὲ κακότεχνη ψυχή», καὶ φυλάγονται μὲ τὴν ἀγαθότητά του. Φ-Ἀγ.Βαρσανουφίου & Ἰωάννου ΕΠΕ 10Β-335

Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου. «Ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ’ αὐτοῦ», δηλαδὴ οἱ ἅγιοι ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐπειδὴ ὁ Θεός μας εἶναι φωτιὰ ποὺ κατακαίει, ὅσοι βλέπουν τὸν Θεὸ μὲ τὴν καθαρότητα τῆς ζωῆς τους, σωστὰ ὀνομάζονται κάρβουνα ἀναμμένα, ἀφοῦ ἀνάβουν ἀπὸ τὴν ἕνωσή τους μὲ αὐτὸν καὶ λάμπουν σὰν φωτεινὰ ἀστέρια στὸν κόσμο. Ἔργα Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου. ΕΠΕ Α-29-31

Ἐρώτησις : Οἱ Ἅγιοι εἰς τὸν νοητὸν παράδεισον ἀμέσως τάττονται μετὰ θάνατον, ἢ εἰς τὸν αἰσθητόν; Ἀπόκρισις : Εἰς τὸν αἰσθητόν, ἐκεῖ, ὅπου εἶναι οἱ Προπάτορες ὁ Ἀδάμ, καὶ ἡ Εὕα, καὶ ἑπομένως καὶ ὅλοι οἱ πρὸ νόμου,καὶ ἐν νόμῳ Ἅγιοι, καὶ Δίκαιοι· ἔτι δὲ καὶ ὁ εὐγνώμων Λῃστὴς κατὰ τὴν τοῦ Κυρίου φωνήν, ὁποῦ τοῦ εἶπεν εἰς τὸν Σταυρὸν «ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ», τό, σήμερον ἐννοεῖται ἀντὶ τοῦ ἕως ὁποῦ στέκει ὁ παρὼν αἰών, θέλεις εἶσαι μὲ ὅλους τοὺς Δικαίους μέσα εἰς τὸν παράδεισον τὸν αἰσθητόν, νὰ ἐντρυφᾷς τὰ κάλλη του, καὶ τὴν ὡραιότητά του μερικῶς μὲ τελείαν ἐλπίδα, πῶς ἔχεις μετὰ τὴν συντέλειαν τοῦ αἰῶνος τούτου νὰ ἀπολαύσῃς καὶ τὸν τέλιον εἰς τὸν παράδεισον τὸν νοητόν. Ἀποστολικὴ Σαγήνη σελ.226

Ἐρώτησις : Ἐπειδὴ οἱ Ἅγιοι εἶναι μέσα εἰς τὸν αἰσθητὸν καὶ ἐπίγειον Παράδεισον, καὶ ἀπολαμβάνουν μερικῶς τὰ ἀγαθά, καὶ ὄχι ἐντελῶς, ἕως τῆς συντελείας τοῦ παρόντος αἰῶνος, διὰ τὶ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία εἰς πολλά μέρη, πῶς ἔλαβον οἱ Ἅγιοι τέλειον τὸν μισθόν, καὶ τὸν στέφανον; Ἀπόκρισις : Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει φανερά, πῶς δὲν ἔλαβον τέλειον τὸν στέφανον οἱ Ἅγιοι ἀκόμη· καὶ ἤκουσον τὰ ἴδιά του λόγια, «καὶ οὗτοι πάντες (οἱ Ἅγιοι δηλαδὴ) μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως, οὐκ ἐκομίσαντο τὸν στέφανον, τοῦ Θεοῦ κρεῖττόν τι περὶ ἡμῶν προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσιν»· ἄν ὅμως ἡ Ἐκκλησία ψάλλῃ, πῶς ἔλαβον οἱ Ἅγιοι τὸν τέλειον μισθόν, καὶ τὸν στέφανον, ἀποβλέπει εἰς τὸν ἄτρεπτον, καὶ ἀμετάβλητον, καὶ βέβαιον τῆς λήψεως τοῦ μισθοῦ, καὶ τοῦ στεφάνου· ἐπειδὴ καὶ ἐκεῖνο, ὁποῦ δὲν εἶναι κατὰ ἄλλον τρόπον δυνατόν, παρὰ νὰ τὸ λάβω, κατὰ τὴν τελείαν τοῦ Θεοῦ ἀπόφασιν (ὁποῦ εἶναι ἀμετάτρεπτος) εἶναι ὡσὰν καὶ νὰ τὸ ἔλαβα· ἔπειτα καὶ ἡ Ἐκκλησία μεταχειρίζεται ἀντιχρονισμόν, καὶ λέγει τὰ μέλλοντα ὡς παρεληλυθότα κατὰ μίμησιν τῆς θείας Γραφῆς. Ἀποστολικὴ Σαγήνη σελ.226-227

Ἄλλο· οἱ Ἅγιοι ἐν τῷ μετὰ σώματος βίῳ εἶχον τὸν Θεὸν ἔνδον εἰς τὴν ψυχήν τους, πλὴν σκιωδῶς, καὶ ὡς ἐν ἐσόπτρῳ· μετὰ θάνατον ὅμως μέσα εἰς τὸν Παράδεισον πλέον ἐμφανέστερον, καὶ οἱονεὶ ἐκτυπώτερον· εἰς τὸν καιρὸν δὲ τῆς κοινῆς ἀναστάσεως θέλουν λάβῃ καὶ τὸ τέλειον, ὁποῦ εἶναι τό, πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἡ Ἐκκλησία λοιπὸν ὡς πρὸς τὴν παροῦσαν κατάστασιν τῆς προσκαίρου ζωῆς ἀποβλέπουσα, λέγε, πῶς ἔλαβον οἱ Ἅγιοι τὸν τέλιον μισθόν, συγκρίνουσα τὴν ἀπόλαυσιν τῆς θείας χάριτος, ὁποῦ εἶχον ἐδῶ ἔτι ζῶντες, μὲ ἐκείνην τὴν χάριν, ὁποῦ ἔχουν τώρα μέσα εἰς τὸν παράδεισον· ἡ ὁποία αὕτη τωρινὴ χάρις τοῦ παραδείσου εἶναι τελεία μέν, ὡς πρὸς τὴν ἀτελῆ τῆς προσκαίρου ταύτης ζωῆς παραβαλλομένη· ἀτελὴς δὲ, ὡς πρὸς τὴν μέλλουσαν μετὰ τὴν τοῦ παρόντος αἰῶνος συντέλειαν, ὁποῦ θέλει εἶναι τό, πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, καθὼς λέει ὁ θεῖος Παῦλος. Ἀποστολικὴ Σαγήνη σελ. 227

Λέγει πάλιν ὁ Ὅσιος· παρακαλῶ εἰπέ μοι καὶ τοῦτο· ποιοὶ Ἅγιοι εἶναι εὐσπλαγχνικώτεροι εἰς τὸν ἄνθρωπον, διὰ νὰ παρακαλῇ αὐτοὺς ὁ ἐλεεινὸς ἄνθρωπος, ἵνα πρεσβεύωσιν ὑπὲρ αὐτοῦ;». Καὶ ἀποκριθεῖς ὁ Ἄγγελος λέγει : «Ὅλοι οἱ Ἅγιοι εὔσπλαγχνοι εἶναι εἰς σᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ εὐγνώμονες, ἀλλὰ σεῖς οἱ ἄνθρωποι ὡς ἀγνώμονες καὶ ἀχάριστοι κάμνετε αὐτοὺς καὶ ὀργίζονται εἰς ἐσᾶς. Διότι οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι ἔχουν πολλὴν εὐσπλαγχνίαν εἰς τὸν ἄνθρω­πον, ἐπειδὴ ἕνεκεν τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων εἶδον καὶ αὐτοὶ τὰ παράδοξα τοῦ Θεοῦ. Πλὴν τούτων ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Δέσποινα ἠμῶν, εὐσπλαγχνίζεται περισσότερον τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων. Ἔπρεπε, Πάτερ Ἅγιε, ὁ ἄνθρωπος ἀνεξάλειπτον νὰ ἔχῃ τὸ ὄνομα Αὐτῆς ἀπὸ τὸ στόμα του. Ἀλλ’ ὁ Διάβολος ἠπάτησεν αὐτὸν καὶ ἔγινεν ἀχάριστος. Διότι διὰ τῶν πρεσβειῶν Αὐτῆς καὶ ἱκεσιῶν ἵσταται ὁ κόσμος μέχρι τὴν σήμερον. Ἐπειδὴ καταφρόνησαν οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν καὶ τοὺς Ἁγίους, κατεφρόνησε καὶ ὁ Θεὸς αὐτούς, καθὼς καὶ οἱ Ἅγιοι». Ἀποκ.Ἀββᾶ Μακαρίου

Πάλιν ἠρώτησεν ὀ Ὅσιος λέγων «εἰπέ μοι καὶ τοῦτο τάχα ἕως τώρα ἐπλήθυναν οἱ Ἅγιοι εἰς ὅλον τὸν Κόσμον; καὶ ἕως τέλος θὰ εἶναι ἄρά γε τοιοῦτοι;». Καὶ ὁ Ἄγγελος εἶπεν ἕως τῆς συντέλειας τοῦ αἰῶνος, Τίμιε Πάτερ, δὲν θέλει ἐκλείψει δίκαιος καὶ προφήτης Κυρίῳ τῷ Θεῷ, ὠσαύτως οὐδὲ τῷ Σατανᾷ ὑπηρέτης. Πλὴν εἰς τοὺς ὑστερινοὺς καιροὺς ὅσοι ἐν ἀλήθειᾳ δουλεύσουν τῷ Χριστῷ καὶ κρύβονται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἐὰν σημεῖα καὶ τέρατα δὲν κάμνουν ὡσὰν τώρα, ἀλλὰ πρακτικὴ ὁδῷ περιπατοῦν μετὰ ταπεινώσεως, μεγαλύτεροι ἀπὸ τοὺς τελοῦντας σημεῖα θέλουν εὑρέθη ἐν τῇ βασιλεία τοῦ Θεοῦ· Ἀποκάλυψη εἰς τὸν Ἀββᾶ Μακάριο.