ΠΕΡΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΥ

ΠΕΡΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΥ

Αγ.Νεκτάριος Φιλαργυρία είναι η φιλοχρηματία και η επιθυμία του πλούτου η τήν καρδίαν κατακυριεύσασα και τόν νούν αιχμαλωτίσασα. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-276

Αγ.Νεκτάριος Η φιλαργυρία είναι νόσος ξένη και καινή τής ψυχής, ρίζα τών κακών, παρούσα γέενα, η ακρόπολις τών κακών, ο κολοφών τών αμαρτημάτων. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-276

Αγ.Νεκτάριος Η φιλαργυρία είναι πτωχοποιός, διότι θησαυρίζει εαυτή και ουχί τώ εχόντι αυτήν· αυτόν αφίησι στερείσθαι· και πτωχεύειν. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-277

Αγ.Νεκτάριος Η φιλαργυρία είναι φίλη τής γεένης, ως οδηγούσα αληθώς είς αυτήν· είναι έχθρα τής βασιλείας τών ουρανών, ως κλείουσα τήν θύραν τής εισόδου του παραδείσου. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-277

Αγ.Νεκτάριος Είναι μήτηρ πάντων τών κακών, ως εξωθούσα είς πάν είδος αδικίας. Είναι σκληρά καί ανελεής, άσπλαχνος και τυραννική καταθλίβουσα πρώτον πάντων αυτόν τόν φιλούντα αυτήν, τον αιχμάλωτον αυτής. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-277

Αγ.Νεκτάριος Η φιλαργυρία γεννά τήν πλεονεξίαν, τήν απληστίαν τήν φειδωλείαν, τόν δόλον, τήν κλοπήν, τήν αρπαγήν, τήν αγνωμοσύνην, τήν αχαριστίαν καί τόν θάνατον τής ψυχής. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-277

Αγ.Νεκτάριος Ὁ φιλάργυρος δὲν ἔχει φίλους, δὲν ἔχει συγγενεῖς, εἶναι ἐστερημένος τῶν συμπαθειῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ περιφρονεῖται ὑπὸ πάντων. Ὁ φιλάργυρος εἶναι ἀνελεύθερος, διότι ἡ φιλαργυρία ἐδούλωσε τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. Ὁ φιλάργυρος πάντων ἔχων τὰ πρὸς εὐφροσύνην διανύει τὸν βίον ἄνευ εὐφροσύνης, διότι δὲν ἔχει τὸν εὐφρανθησόμενον.  Γνώθι σ’ αὐτὸν-279

Ἀγ.Ἰωάν. Κλίμ. Φιλάργυρος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ καταφρονεῖ τὶς εὐαγγελικὲς ἐντολὲς καὶ τὶς παραβαίνει ἐνσυνείδητα. Ὅποιος ἀπέκτησε ἀγάπη διεσκόρπισε χρήματα. Ὅποιος ὅμως ἰσχυρίζεται πὼς συμβιβάζει στὴν ζωή του καὶ τὰ δυό, αὐτοαπατήθηκε. Κλίμαξ 218

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἀρχὴ τῆς φιλαργυρίας, ἡ πρόφασις τῆς ἐλεημοσύνης. Τέλος δὲ αυτῆς, τὸ μῖσος πρὸς τοὺς πτωχούς. Ἕως ὅτου κάποιος συγκεντρώση τὰ χρήματα, κάνει ἐλεημοσύνες. Ὅταν ὅμως τὰ συγκεντρώση, σφίγγουν τὰ χέρια του. Κλίμαξ 219

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Δὲν θὰ λείψουν τὰ κύματα ἀπὸ τὴν θάλασσα. Οὔτε ἀπὸ τὸν φιλάργυρο ἡ ὀργὴ καὶ ἡ λύπη. Κλίμαξ 220

Ἁββᾷ Ἠσαΐα. Ὁ ἴδιος ἀββᾶς Ἠσαΐας ἐρωτήθηκε : Τί εἶναι φιλαργυρία; Καὶ ἀποκρίθηκε: Τὸ νὰ μὴ πιστεύης στὸ Θεό, ὅτι θὰ σὲ φροντίζη, καὶ τὸ νὰ ἀπελπίζεσαι γιὰ τὶς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ νὰ ἀγαπᾶς τὴν ἐπέκτασι. Ἀποφθέγματα Γερόντων ΕΠΕ 1,253

Ἀγ.Νείλου. Φιλαργυρία εἶναι τσιγγουνιὰ τῶν εἰδώλων, προφητεία τοῦ ὄχλου, λογαριασμοὶ σφίγγας, λογιστικὴ τῶν καταθέσεων, πλοῦτος ποὺ αἰχμαλωτίζει, γένος ἀδικίας, ταχύτητα ἀσθενειῶν, μάντιδα πολύχρονη, φτώχεια τῆς κοιλιᾶς, σύμβουλος ἀγρυπνίας, λιτότητα φαγητῶν, ἀχόρταστη μανία, κακία μὲ πολλὲς μέριμνες. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-261

Ἀγ.Νείλου. Ἡ ἀρρώστια ὅμως τῆς φιλαργυρίας δὲν προκαλεῖται ἀπὸ φυσικὴ κίνηση, ἀλλὰ, ὅπως εἴπαμε, προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀπιστία, ὅτι τάχα δὲν μᾶς φροντίζει ὁ Θεός. Καταλαμβάνοντας δηλαδὴ μιὰ χλιαρὴ ψυχή, δείχνει ὅτι ὑπαγορεύει πράγματα εὔλογα, ὅπως γεράματα ποὺ διαρκοῦν χρόνια, ἀσθένεια τοῦ σώματος, ἐγκατάλειψη τῶν συγγενῶν καὶ φίλων, καὶ ἄλλες τέτοιες δικαιολογίες. Ἔτσι, μπαίνοντας μέσα στὴν ψυχὴ καὶ καταλαμβάνοντάς την, μεταφέρει μέσα της ὅλη τὴν ἐπιθυμία καὶ τὴν πείθει νὰ ἐπιζητεῖ μόνο τὸ χρῆμα, καὶ μόνο σ’ αὐτὸ νὰ ἔχει βέβαιη ἐμπιστοσύνη, ὅτι κάποτε θὰ τὸν βοηθήσει, ἐνῶ τὶς ἐλπίδες στὸν Θεὸ νὰ τὶς θεωρεῖ ἴσες μὲ τὶς ἁπαλὲς πνοὲς τοῦ ἀνέμου. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-437-439

Ἀγ.Νείλου. Φιλάργυρος δὲν εἶναι ὁπωσδήποτε αὐτὸς ποὺ ἔχει χρήματα, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ τὰ ἀγαπᾶ καὶ ἐπιθυμεῖ τὴν ἀπόκτησή τους. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-439

Ἀγ.Νείλου. Οἱ μορφὲς τῆς φιλαργυρίας εἶναι τρεῖς : ἡ μιά, ὅταν κάποιος ἐπιθυμεῖ νὰ ἀποκτήσει αὐτὰ ποὺ δὲν ἔχει, ὅπως ὁ Γιεζῆ, τοῦ ὁποίου ἡ τιμωρία ἦταν ἡ αἰώνια λέπρα. Ἡ δεύτερη, ὅταν κάποιος ἀπαρνεῖται αὐτὰ ποὺ ἔχει, καὶ ἐπιθυμεῖ πάλι πλοῦτο, ὅπως ὁ Ἰούδας, τοῦ ὁποίου ἡ τιμωρία ἦταν ἡ ὀδυνηρὴ ἀγχόνη. Καὶ ἡ τρίτη, ὅταν κάποιος ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ παραχωρήσει ὅλα ὅσα ἔχει, καὶ παρακρατεῖ λαθραῖα ἕνα μέρος ἀπὸ αὐτά, ὅπως ὁ Ἀνανίας καὶ ἡ Σάπφειρα, τῶν ὁποίων ἡ τιμωρία ἦταν ὁ ξαφνικὸς καὶ ἀλύπητος θάνατος. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-439

Ἀγάπιος Μον. Η Φιλαργυρία είναι μία αγάπη άτακτος και επιθυμία αχόρταστος, να αποκτήσωμεν περισσότερα από όσαν έχομεν, και ποτέ δεν χορτάνει ο φιλάργυρος, αμή όσον συνάζει, τοσούτον καίεται από την δίψαν χειρότερα, ως η θάλασσα όπου δεν χορταίνει τόσα ποτάμια όπου δέχεται, και η εστία ξύλα, αμή όσον της δώσεις τόσον χωνεύει και τρώγει τα. Ἀμαρτ. Σωτηρία-49

Ἀγάπιος Μον. Ο φιλάργυρος ούκ έχει αγάπη ούτε γινώσκει πατέρα ή μητέρα ή αδελφούς, αλλ' έχει τους συγγενείς και φίλους ως ξένους και μόνο τα χρήματα αγαπά, σέβεται, προσκυνά σαν είδωλα, διά τούτο δεν έχει μέρος στην επουράνιον Βασιλεία. Μην ελπίζης ποτέ καλό από φιλάργυρο, ότι αν εις του λόγου του είναι κακός και απάνθρωπος πώς να κάμη ευπλαχνία είς άλλον; Α.Σ. 49

Ἀγάπιος Μον. Ο φουκάς, το πήλινο αγγείο που κρύπτουν τα αργύρια, όλα τα λαμβάνει και τα κρύπτει όσα του δώσεις, και ποτέ δεν σου δίδει κάν ένα απ' εκείνα, εώς να είναι ακέραιος. Αμή όταν τον συντρίψεις, σου τα αφήνει άκων και μη βουλόμενος. Ούτως είναι και ο φυλάργυρος, όσα του δώσουν φυλάττει, και κρύπτει, και δεν δίδει τινός από ταύτα κάν ένα άσπρον εώς τον θάνατον. Τότε τα αφήνει στανικώς ο τρισάθλιος, και απολαμβάνουσιν άλλοι τον πλούτον, όπου αυτός ο άφρων εσύναξε με ιδρώτα και κόπο πολύ και ψυχικήν κόλασιν, πολλάκις δὲ τὸν κληρονομοῦσιν ἐχθροὶ καὶ ἀλλότριοι. Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία-49

Ἀγάπιος Μον. Δεν είναι πράγμα χειρότερον ούτε εδώ, ούτε είς τον Άδην από τον φιλάργυρον. Οί άλλοι αμαρτωλοί, αν και διά λόγου τους είναι αχρείοι και επιζήμιοι, κάν είς τον πλησίον είναι ωφέλιμοι, αμή ο φιλάργυρος είναι κακός είς όλους, και είς του λόγου του. Από όλους είναι πτωχότερος, διατί του λείπουσιν όλα τα πράγματα, όσα έχει, και όσα δεν έχει. Εκείνο όπου έχει, δεν το ορίζει, αλλά είναι δούλος και σκλάβος του. Της πενίας λείπουν ολίγα πράγματα, αμή τον φιλάργυρον δεν τον χορταίνει όλος ο κόσμος. Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία-50

Ἀγάπιος Μον. Όλοι οι αμαρτωλοί απολαμβάνουσι είς τον κόσμον τούτον παραμικράν ηδονήν και απόλαυσιν· ο δε φιλάργυρος, ούτε εδώ, ούτε είς τον άλλον. Τα ίδια τα τέκνα του επιποθούν τον θανατόν του, διά να λάβουν το πράγμα του. Ανάξιος είναι του ουρανού και της γής ο φιλάργυρος, και πρέπει του να αποθάνει κρεμασμένος είς τον αέρα όπου είναι η οικίαν των ακαθάρτων πνευμάτων, ως τον προδότην Ιούδα όπου διά την φιλαργυρίαν αυτού επούλησεν τον ατίμητον. Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία-50

Ἀγάπιος Μον. Ο Μ.Βασίλειος γράφει είς μίαν ομιλίαν κατά των φιλαργύρων : Ο άρτος όπου κρατείς, άσπλαχνε πλούσιε, είναι του πτωχού του πεινασμένου. Το ένδυμα όπου φυλάγεις, είναι του γυμνού.Και το αργύριον όπου κλειδώνεις είναι του πένητος όπου το χρειάζεται. Και αμαρτάνεις πολλά όταν έχεις περισσότερον από την χρεία σου και δεν το δίδεις αυτού είς βοήθειαν. Ἀμ. Σωτ. 50

Ἀγάπιος Μον. Από την φιλαργυρία γεννούνται άλλα επτά αμαρτήματα, κατά τον άνωθεν Γρηγόριον, και όλα πορεύονται είς το τέλος της μητρός αυτών, ήγουν συνάγουσιν πλούτον υπέρ την χρείαν. Το πρώτον είναι η Σκνηπία, και φειδωλία, ήτις είναι μία σκληρότης της καρδίας, όπου σε κάμνει να θησαυρίζεις ανελεήμονα, και δεν σπλαγχίζεσαι τον πένητα. Το β΄ είναι, και λέγεται ταραχή του νοός, και γεννάται από τον φόβον, όπου έχεις να χάσεις τον πλούτον, ή από την πολλήν επιθυμίαν να τον πληθύνης. Το γ΄ είναι Βία, όταν αρπάζεις βιαίως τα αλλότρια διά το αυτό τέλος. Το δ΄ είναι Ψεύδος, όταν με δολερούς και απατηλούς λόγους παίρνεις τα αλλότρια. Το ε΄ είναι Επιορκία, ήγουν ομνύεις ψέμματα, διά να κερδίσεις τίποτες. Το ς΄ είναι Δόλος, όταν με απατηλά και δολερά λόγια και έργα πλανάς τον πλησίον σου. Το ζ΄ και τελευταίον λέγεται Προδοσία, καθώς έκαμεν ο Ιούδας είς τον Δεσπότην. Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία-51

Ἀγάπιος Μον. Είς αυτά όλα αμαρτάνεις τρισσώς· α΄ εάν έχεις δύναμιν και δεν βοηθάς είς την χρείαν του πένητος, β΄ εάν διά την πολλήν προσπάθειαν και αγάπην του πλούτου, παραβαίνεις τον νόμον καμμίαν φοράν, και δεν κάμνεις το οφειλόμενον, τουτέστιν αμελείς την Ακολουθείαν της Εκκλησίας, ή εργάζεσαι την Εορτήν, δια να αυξήσεις τον πλούτον, και άλλα παρόμοια, γ΄ εάν διὰ την αυτήν αιτίαν δίδης μεγάλον σκάνδαλον, ή ζημίαν τινά τω πλησίον είτε σωματικήν, είτε ψυχικήν. Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία-51

Ἀγάπιος Μον. Εάν είσαι φτωχός, και ποθείς να πλουτήσεις (το οποίον είναι φιλαργυρία τρανήτερη, πάρεξ να είχες πλούτον και να τον ηγάπας), ευχαρίστησον τω Θεώ διά την πενίαν σου, ότι ευκολώτερον είναι να κάμη αρετή ο πτωχός, παρά ο πλούσιος. Τούτο γινώσκοντες οι έξω σοφοί, εμισούσαν τον πλούτον, διατί τους εμπόδιζε ν' αποκτήσουν σοφία και άλλας αρετάς. Αμ.Σ. 51

Ἀγάπιος Μον. Εάν είσαι πλούσιος συλλογήσου, πόσον είναι μάταια και ψευδή όλα τα πρόσκαιρα αγαθά. Ήσαν πολλοί πλούσιοι περίσσα και εντιμότατοι, και ύστερον ήλθαν είς πενίαν εσχάτην, ότι μίαν ώραν είναι βολετόν να ζημιωθείς όσον πλουτον έχεις, ή κάν είς τον θανατόν σου τον αφήνεις, και γίνεται ο θρηνώδης εκείνος διαμερισμός, να κυριεύσουν το σώμα οι σκώληκες, τα πράγματα οι κληρονόμοι, και την ψυχήν σου οι άσπλαχνοι δαίμονες, να την κολαζουν αιώνια. Δίδε ελεημοσύνην το κατά δύναμιν, ίνα μην σε νικήσει της φιλαργυρίας ο όφις. Και εάν οκνεύει η ορεξίς σου, βίαζε την, ότι δεν έχεις βεβαιότερον πράγμα από εκείνο όπου διαμερίζεις σε πτωχούς, όπου τινάς δεν μπορεί να το κλέψει, μήτε ποσώς φθείρεται. Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία-52

Νικηφόρου Θεοτόκη. Θεὸς καὶ φιλαργυρία εἶναι δύο πράγματα ἐναντία· ὥστε ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι δοῦλος τῆς φιλαργυ-ρίας· ὅστις δὲ γίνεται δοῦλος τῆς φιλαργυρίας, ἐκεῖνος δὲν εἶναι δοῦλος τοῦ Θεοῦ. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 91

Νικηφόρου Θεοτόκη. Περὶ τῆς ὑποθέσεως ταύτης, ἀκούσατε τὶ λέγει ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ἡρπάγη «ἕως τρίτου οὐρανοῦ, καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα» (Β΄ Κορινθ. ιβ΄, 2-4). «Ρίζα, λέγει, πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανή-θησαν ἀπὸ τῆς πίστεως, καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς» (Α΄ Τιμοθ. στ΄, 10). Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 92

Νικηφόρου Θεοτόκη. Κατὰ ταύτην λοιπὸν τὴν θείαν διδασκαλίαν ἡ φιλαργυρία πρῶτον μὲν προξενεῖ πάντα τὰ κακά· δεύτερον ἀποπλανᾷ καὶ ἀποχωρίζει ἀπὸ τῆς πίστεως· καὶ τρίτον διὰ πολλῶν ὀδυνῶν περιπείρει, δηλαδὴ διαπερνᾷ καὶ ἀνασκάπτει τὴν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, ὡς ἡ ἠκονημένη μάχαιρα. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 92

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐρεύνησον δέ, ἵνα καταλάβῃς καὶ τὸ πῶς οἱ τῆς φιλαργυρίας ἐρασταὶ ἀποπλανῶνται ἀπὸ τῆς πίστεως. Πᾶς πιστὸς ἄνθρωπος πιστεύει ὅτι μόνον ὁ Θεὸς εἶναι παντοδύναμος· ὁ φιλάργυρος πιστεύει ὅτι καὶ τὰ ἀργύρια εἶναι παντοδύναμα· πᾶς πιστὸς ἄνθρωπος πιστεύει ὅτι μόνον ὁ Θεὸς δύναται νὰ ἐλευθερώσῃ αὐτὸν ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ περιστάσεως· ὁ φιλά-ργυρος πιστεύει ὅτι διὰ τῶν χρημάτων προφθάνει πάσας τὰς ἀνάγκας καὶ ἀντιμετωπίζει πᾶσαν περίστασιν. Ἰδοὺ λοιπὸν πῶς οἱ ἀρεσκόμενοι εἰς τὴν φιλαργυρίαν ἀποπλανῶνται ἀπὸ τῆς πίστεως. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 93

Νικηφόρου Θεοτόκη. Μόνη τῆς φιλαργυρίας ἡ λύσσα εἶναι ἀκαταδάμαστος, ἀκόρεστος, ἀμάραντος. Ὁ ὑδρωπικὸς καὶ ὁ φιλάργυρος πάσχουσιν ὁμοιότατον πάθος· ὁ ὑδρωπικός, ὅσoν περισσότερον πίνει, τόσον περισσότερον διψᾷ· ὁ φιλάργυρος, ὅσον περισσότερον θησαυρίζει, τόσον περισσότερον ἐπιθυμεῖ. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 93

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐγὼ φοβοῦμαι ὅτι διὰ τῆς φιλαργυρίας τὸ πάθος δὲν ὑπάρχει ἀλοιφή, οὔτε ἔλαιον, οὔτε ἐπίδεσμος· προφυλακτικὰ εἶναι μόνον κατ’ αὐτῆς κραταιὰ καὶ ἰσχυρὰ σφόδρα. Ποῖα δὲ ταῦτα; Καὶ ποῖα ἄλλα εἰμὴ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα παρέδωκεν εἰς ἡμᾶς ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν; Ἰδοὺ τὰ κατὰ τῆς φιλαργυρίας προφυλακτικὰ βότανα· «μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν». Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 96

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἡ διόρθωσις καὶ ἡ μετάνοια, αὐτὴ μόνη εἶναι πάντων τῶν ἁμαρτωλῶν ἡ ἐλπίς. Ἀλλ’ ἔχομεν ἆρά γε παράδειγμα μετανοίας καὶ διορθώσεως ἀνθρώπου φιλαργύρου; Ἐσωφρόνησαν πόρναι, ἐδικαιώθησαν τελῶναι, διωρθώθησαν λησταί, ἐπέστρεψαν ἀσεβεῖς, μετενόησαν διῶκται· φιλάργυρος ὅμως οὐδέποτε ἐφάνη οὐδὲ διωρθωμένος οὐδὲ μετανενοημένος. 95

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἀλλ’ ἐγὼ μετανοῶ, λέγεις εἰς τὴν ὥραν τοῦ θανάτου μου· ἀλλὰ γνωρίζεις ἆρά γε τὴν ὥραν τοῦ θανάτου σου; Ἔστω· προγνωρίζεις ὅτι αὔριον ἀποθνήσκεις· ἀλλὰ δύνασαι τότε νὰ λύσῃς τὴν ἀγάπην σου ἀπὸ τοῦ πολυχρονίου δεσμοῦ τῆς δεσποίνης σου τῆς φιλαργυρίας, καὶ νὰ μεταφέρῃς αὐτὴν ὅλην εἰς τὸν Θεόν; Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 96

Αγ.Νεκτάριος. Ο φιλάργυρος είναι δυστυχέστατος, διότι πάσχει τήν ψυχήν ανιάτως και υποφέρει τά πάνδεινα . διψεί χρυσίου, ποταμός δέ χρυσίου διαρρέει διά τών ταμείων αυτού, αυτός δε από τής δίψης απόλλυται. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-277

Αγ.Νεκτάριος. Ο φιλάργυρος δεν αγαπά κανένα, διότι αγάπησε τον θησαυρόν αυτού . και όπου ο θησαυρός αυτού, εκεί και η καρδία αυτού. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-278

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ο φιλάργυρος είναι φύλακας και όχι εξουσιαστής των χρημάτων, ευκολότερα θα έδινε σε κάποιον ένα κομμάτι από τη σάρκα του, παρά το χωμένο στη γή χρυσάφι του. Αγ.Ιωάν.Χρυσ.

Αγ.Βασίλ.Μέγ. Ότι έχει κάποιος περισσότερο από ότι τού χρειάζεται γιά να ζήσει, τό οφείλει σ' αυτόν πού δέν έχει κατ' εντολήν τού Κυρίου, ο Οποίος μας έδωσε ότι έχουμε. Αγ.Βασίλ.Μέγ.

Αγ.Κλήμης Αλεξ. Πόσο πιό όμορφο είναι το να καταναλώνονται οι πολύτιμοι λίθοι και ο χρυσός στούς ανθρώπους; Πόσο δέ πιό ωφέλιμο είναι το να κάνεις καλούς φίλους από το να έχεις άψυχα κοσμήματα; Αγ.Κλήμης Αλεξ.

Αγ.Συγκλητική Τα χρήματα είναι το όργανο του απολαυστικού βίου. Κατάργησε λοιπόν πρώτα απ' όλα το πάθος σου, τήν γαστριμαργία και τήν καλοπέραση, κι έτσι θα μπορέσεις πιό ευκολα να περιφρονήσεις τα χρήματα. Αγ.Συγκλητική

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ὁ Ἀββᾶς Μακάριος εἶπε τὰ ἑξῆς ὠφέλιμα διδάγματα. Ἐὰν ἔχω ἕνα πρᾶγμα καὶ εἶναι ἀρκετὸν διὰ νὰ καλύψῃ τὰς ἀνάγκας μου, μοῦ προσφέρει δὲ κάποιος καὶ ἄλλο, δὲν θὰ τὸ δεχθῶ, ὅταν μάλιστα ἐκεῖνος ποῦ μοῦ τὸ προσφέρει εἶναι κοσμικός· ἡ ἀποδοχὴ τοῦ ἀντικειμένου αὐτοῦ, τοῦ ὁποίου δὲν ἔχω ἄμεσον ἀνάγκην, εἶμαι βέβαιος, ὅτι εἶναι διαβολικὴ ἐνέργεια. Ἐὰν ὅμως ἔχω χρήματα διὰ νὰ ἀγοράσω τὰ εἴδη αὐτά, τὰ ὁποῖα χρειάζομαι, καὶ δὲν τὸ κάμω, διότι λυποῦμαι νὰ τὰ ἐξοδεύσω καὶ περιμένω νὰ μοῦ τὸ προσφέρουν δωρεάν, τότε ὁμοιάζω μὲ τὸν Ἰούδαν τὸν Ἰσκαριώτην, ποὺ ἄφησε τὴν Χάριν τοῦ Ἀποστόλου, ποὺ τοῦ προσέφερεν ὁ Κύριος, καὶ ἔτρεξε νὰ ἱκανοποιήσῃ τὴν ἁμαρτωλὴν ἐπιθυμίαν τῆς φιλαργυρίας. Εὐεργετινὸς Γ-642-643