ΠΕΡΙ ΦΟΒΟΥ ΣΩΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΟΥ

ΠΕΡΙ ΦΟΒΟΥ ΣΩΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΟΥ

Αγ.Ισαάκ Συρ. Τόσο δυνατός είναι στον άνθρωπο ο σωματικός φόβος, ώστε εξ αιτίας του πολλές φορές να μένει άπρακτος σε ένδοξα και αξιόλογα πράγματα. Και όταν ο φόβος της ψυχής σκύψει πάνω στον φόβο του σώματος, τότε ο φόβος του σώματος παραλύει εμπρός από τον φόβο της ψυχής, όπως το κερί από την δύναμη της φλόγας του. Φ-Αγ.Ισαάκ Σύρου 8β-57

Αγ.Ισαάκ Συρου. Όσον καιρό ο άνθρωπος ευρίσκεται στήν αμέλεια, φοβείται τήν ὠρα τού θανάτου, όταν πλησιάσει τόν Θεό φοβείται τήν έλευση τής κρίσεως, καί όταν έλθη εντελώς εμπρός σε αυτόν με τήν αγάπη, τότε οι δύο φόβοι εξαφανίζονται. Φ- Αγ.Ισαάκ Σύρου 8β-151

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου Ὁ φόβος εἶναι ἡ πατρικὴ ράβδος ποὺ μᾶς παιδαγωγεῖ, ὥς ποὺ νὰ φθάσωμε στὸν πνευματικὸ παράδεισο τῶν ἀγαθῶν. Ὅταν φθάσωμε ἐκεῖ, μᾶς ἀφήνει καὶ ἐπιστρέφει. Φ-Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου ΕΠΕ 8Γ, 99

Ἀγ.Μάξιμου Ὁμολ. Ὁ φόβος εἶναι διπλός· ὁ ἕνας εἶναι φόβος γιὰ παραβάσεις καὶ ὁ ἄλλος φόβος γιὰ τὴν ἀξία ἐκείνου ποὺ ἀγαπᾶμε. Ἡ ἀγάπη λοιπὸν ἀποδιώκει τὸ φόβο γιὰ τὶς παραβάσεις, ἐνῶ διατηρεῖ τὸ φόβο γιὰ τὴν ἀξία ἐκείνου ποὺ ἀγαπᾶμε. Φ-Ἀγ.Μάξιμου Ὁμολ. 14Α -201

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ὅλοι ὅσοι φοβοῦνται εἶναι κενόδοξοι, ἀλλ’ ὅμως ὅλοι ὅσοι δὲν φοβοῦνται δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι ταπεινόφρονες, ἀφοῦ καὶ οἱ λησταὶ καὶ οἱ τυμβωρύχοι δὲν ὑποκύπτουν εὔκολα στὴν δειλία. Κλίμαξ 235

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἄλλοτε ἐδειλίασε πρῶτα ἡ ψυχὴ καὶ ἄλλοτε τὸ σῶμα, καὶ ἐν συνεχείᾳ μετεβίβασε τὸ ἕνα στὸ ἄλλο τὸ πάθος. Ἂν συμβῆ νὰ φοβηθῆ τὸ σῶμα, χωρὶς ὅμως νὰ εἰσδύση ὁ ἄκαιρος φόβος στὴν ψυχή, εὑρισκόμεθα πλησίον στὴν θεραπεία. Ὅταν δὲ ὅλα τὰ δυσάρεστα καὶ ἀπροσδόκητα τὰ δεχώμεθα πρόθυμα, μὲ συντετριμμένη καρδιά, τότε ἐλευθερωθήκαμε πραγματικὰ ἀπὸ τὴν δειλία. Κλίμαξ 235-236

Ἀγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός. Ὁ φόβος διερείται εἰς ἒξ εἴδη· εἰς τὸν δισταγμόν, εἰς τὴν ἐντροπήν, εἰς τὴν αἰσχύνην, εἰς τὴν κατάπληξιν, εἰς τὴν ἔκπληξιν, εἰς τὴν ἀγωνίαν. ΕΠΕ τ-1 σελ. 225

Ἀγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός. Δισταγμός, λοιπὸν εἶναι φόβος ὅπου ἔχουμεν διὰ κάτι ποὺ πρόκειται νὰ κάνουμε. ἐντροπή, εἶναι ὁ φόβος εἰς τὴν περίπτωσιν ὅπου ἀναμένουμεν κάποια κατηγορίαν, αἰσχύνη, εἶναι ὁ φόβος διὰ κάποιον κακὸν ὅπου ἔχουμε πράξει, κατάπληξις, εἶναι ὁ φόβος ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ μεγάλη φανταστικὴ ἐντύπωση, ἔκπληξις, εἶναι ὁ φόβος ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ ἀσυνήθιστη φανταστικὴ ἐντύπωση. Ἀγωνία, δὲ εἶναι ὁ φόβος πτώσεως δηλ. ἀποτυχίας· ἐπειδὴ δηλ. φοβούμεθα μήπως ἀποτύχουμεν εἰς τὴν ἐνεργειάν μας, αἰσθανόμαστε ἀγωνίαν. ΕΠΕ τ-1 σελ. 225

Λειμωνάριον. Αὐτὸς ὁ Ἀββᾶς Πολυχρόνιος μᾶς διηγήθη, ὅτι εἷς ἄλλος γέρων ἐκάθητο εἰς τὴν αὐτὴν Λαύραν, ὅστις πολλάκις ἀνεχώρει εἰς τὰς ὄχθας τοῦ Ἰορδάνου ἡσυχάζων ἱκανὸν καιρόν, καὶ πάλιν ἐπέστρεφεν εἰς τὸ κελλίον του. Ὅπου δ’ ἂν εὕρισκε τόπον εἰς ὅν ἐκοιμᾶτο λέων, ἐκεῖ ἔμενε καὶ ἐκοιμᾶτο. Μίαν δὲ ἡμέραν ἐπιστρέφων, ἔφερε δύο λεονταρόπουλα εἰς τὸ ἐπανό-ρρασόν του καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὸ μέσον τῆς ἐκκλησίας ἔμπροσθεν τῶν ἀδελφῶν λέγων. «Ἐὰν ἐφυλάττομεν τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου, ἀδελφοί, οἱ λέοντες ἤθελον μᾶς φοβοῦνται, ἀλλὰ διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φοβούμεθα ἡμεῖς αὐτούς». Λειμωνάριον.