ΠΕΡΙ ΦΟΒΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΠΕΡΙ ΦΟΒΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αγ.Νεκτάριος Ο φόβος του Θεού είναι θείον δώρον, διότι είναι έν τών επτά χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και ενοικεί εν καθαρά καρδία. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-64

Αγ.Νεκτάριος Ο φόβος του Θεού είναι συναίσθημα ιερόν πληρούν τήν καρδίαν τού επιγινώσκοντος τόν Θεόν εν τοίς θείοις αυτού ιδιώμασιν. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-63

Αγ.Νεκτάριος Ο θείος φόβος εκδηλούται ως άκρα αγάπη πρός τόν Θεόν, ως αφοσίωσις πρός το θείον, ως λατρεία του θείου. Ο φοβούμενος τον Θεόν αγαπά τον Θεόν εξ' όλης καρδίας, εξ' όλης ισχύος και εξ' όλης διανοίας. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-63

Αγ.Νεκτάριος Ὁ φοβούμενος τὸν Θεὸν εἶναι κεκαθαρμένος τὴν ψυχήν, διότι ὁ φόβος τοῦ Κυρίου καθάρσιον ἐγένετο τῆς ψυχῆς αὐτοῦ. Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου ἐξήγνισεν αὐτοῦ τὴν καρδίαν καὶ καθήλωσεν αὐτοῦ τὴν σάρκα ὑποτάξας τὰς ὁρμὰς αὐτῆς εἰς τὴν δύναμιν τοῦ πνεύματος αὐτοῦ. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ἐγένετο αὐτῷ διδάσκαλος σοφίας καὶ συνέσεως καὶ ἐπαίδευσεν αὐτὸν γινώσκειν τί τὸ ἀληθές, τί τὸ ἀγαθόν, τί τὸ εὐάρεστον τῷ Θεῷ. Ὁ φόβος Κυρίου ἐγένετο αὐτῷ πηγὴ ζωῆς, καὶ ρύεται αὐτὸν ἐκ παγίδος θανάτου. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-63

Αγ.Νεκτάριος Ο φόβος τού Θεού εν τή πρός τόν πλησίον σχέση ενδείκνυται ως αγάπη τού πλησίον, ως δικαιοσύνη και ως φιλανθρωπία. Η Αγία Γραφή καλεί δίκαιον τόν φοβούμενον τόν Θεόν. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-64

Μεγ.Βασιλείου. Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου εἶναι καθάρσιο τῆς ψυχῆς, σύμφωνα μὲ τὴν προσευχὴ τοῦ προφήτη ποὺ λέει· «καθήλωσε μὲ τὸ φόβο σου τὰ μέλη τῆς σάρκας μου»· ἐπειδὴ ὅπου ὑπάρχει ὁ φόβος ἐκδιώκεται κάθε πονηρὴ καὶ ἀνίερη πράξη, γιατὶ τὰ μέλη τοῦ σώματος δὲν μποροῦν νὰ κινηθοῦν σὲ ἄτοπες ἐνέργειες, ἐπειδὴ καθηλώθηκαν ἀπὸ τὸν φόβο. Ἔργα Ἀγ.Ι.Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6-61

Μεγ.Βασιλείου. Ὅπως δηλαδὴ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει μπηγμένα μέσα του τὰ σωματικὰ καρφιά, ἔτσι καὶ αὐτὸς ποὺ εἶναι κυριευμένος ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, δὲν μπορεῖ οὔτε τὰ μάτια του νὰ χρησιμοποιήσει σὲ πράγματα ποὺ δὲν πρέπει, οὔτε τὰ χέρια του νὰ κινήσει σὲ πράξεις ἀπαγορευμένες, οὔτε γενικὰ νὰ κάνει κάτι μικρὸ ἤ μεγάλο, παρὰ μόνο αὐτὸ ποὺ πρέπει· σὰν νὰ εἶναι δηλαδὴ συνεπαρμένος ἀπὸ κάποια θλίψη μὲ τὴν προσδοκία τῶν ὅσων ἔχει ἀπειληθεῖ. Ἔργα Ἀγ.Ι.Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6-61

Ἀγ.Ἰωάννου Χρυσοστόμου. Γιατὶ τίποτε δὲν κατατρώει τὰ ἁμαρτήματα καὶ κάνει τὴν ἀρετὴ νὰ αὐξάνεται καὶ νὰ θάλλει, ὅσο ἡ φύση τοῦ διαρκοῦς φόβου. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο ὅποιος δὲν ζεῖ μαζὶ μὲ τὸν φόβο νὰ κάνει κατορθώματα, ὅπως καὶ ἐκεῖνος ποὺ ζεῖ μὲ φόβο εἶναι ἀδύνατο νὰ ἁμαρτήσει. Ἔργα Ἀγ.Ι.Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6-63

Ἀγαπίου Μοναχοῦ. Τὸ Δεύτερον, ὁποῦ χρεωστοῦμεν διὰ νὰ ἀρέσωμεν τῷ Θεῷ, εἶναι ὁ φόβος, ὄχι δουλικός, ὅστις γίνεται διὰ τὸν πόνον καὶ ὀδύνην τῆς τιμωρίας, ἀλλὰ φόβος φιλικὸς καὶ ἀγαπητικὸς διὰ νὰ μὴ λυπήσωμεν τοσοῦτον Πατέρα εὔσπλαγχον Κύριον, ὅτι τοιοῦτον φόβον ἔχουσι τὰ καλὰ τέκνα, καὶ ἐγκρατεύονται ἀπὸ ἄπρεπα πράγματα διὰ νὰ μὴ λυπήσουσι τὸν Πατέρα τους. Τοιοῦτον φόβον ἔχει ὁμοίως ἡ ἐνάρετος καὶ εὐγενὴς γυνή, ἥτις ἐπιμελᾶται καὶ φυλάγεται μετὰ πολλῆς προσοχῆς εἰς ὅλας τὰς πράξεις, καὶ ὑπηρεσίας αὐτῆς, διὰ νὰ μὴ γένῃ οὐδεμία ἀταξία καὶ ζημία εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς καὶ σκανδαλίσῃ τὸν ἄνδρα της. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία. 177

Ἀγαπίου Μοναχοῦ. Οὗτος ὁ ἅγιος φόβος, ὅστις εἶναι ἐξαίρετος δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὐξάνει εἰς τὴν ψυχήν μας καὶ θρέφεται, ὅταν συλλογιζώμεσθεν αὐτὰ τὰ δ΄. πράγματα, ἤγουν τὸ ὕψος τῆς θείας μεγαλειότητος, τὸ βάθος τῶν κριμάτων αὐτοῦ, τὴν δικαιοσύνην ἐκείνου, καὶ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτημάτων ἡμῶν. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία. 177

Αγ.Διαδόχου Φωτ Ο φόβος είναι γνώρισμα αυτών που ακόμη καθαρίζονται και διαθέτουν μέτρια αγάπη, ενώ η τέλεια αγάπη είναι γνώρισμα των ήδη καθαρισθέντων στους οποίους δε υπάρχει πιά φόβος. Φ-Αγ.Διαδόχου Φωτικής-9,131

Αγ.Διαδόχου Φωτ Η ψυχή όσο μένει ανεπιμέλητη και σκεπασμένη από την λέπρα της φιληδονίας, δεν μπορεί να αισθάνεται το φόβο του Θεού, κ'αν ακόμη της αναγγέλει κανείς απαύστως το φοβερό & δυνατό κριτήριον του Θεού. Φ-Αγ.Διαδόχου Φωτ.9,133

Αγ.Διαδόχου Φωτ Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ φτάσει στὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, ἐὰν δὲν ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ ὅλες τὶς βιωτικὲς φροντίδες. Γιατί, ὅταν ὁ νοῦς φτάσει σὲ ἡσυχία καὶ μεγάλη ἀμεριμνησία, τότε τὸν ἐνοχλεῖ πολὺ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, καθαρίζοντάς τον μὲ πολλὴ συναίσθηση ἀπὸ κάθε γήινη προσπάθεια. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου τ13β σελ. 55

Αγ.Διαδόχου Φωτ Κανεὶς δὲν δύναται νὰ ἀγαπήσῃ  τὸν Θεὸν καὶ νὰ θερμανθῇ ἡ καρδία του ἀπὸ τὴν συναίσθησιν τῆς ἀγάπης αὐτῆς, ἐὰν προηγουμένως δὲν αἰσθανθῇ φόβον Θεοῦ εἰς τὴν καρδίαν του. Διότι ἡ ἐνέργεια τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ ἐξαγνίζει καὶ μαλακώνει τὴν ψυχήν, ὥστε αὕτη νὰ φθάσῃ εἰς τὴν κατάστασιν τῆς ἐνεργοῦ καὶ ζώσης πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπης. Εἰς αὐτὸν ὅμως, τὸν διεγείροντα ἀγάπην καὶ κατάνυξιν φόβον, δὲν δύναται νὰ φθάσῃ κανεὶς οὐδέποτε, ἐφ’ ὅσον προηγουμένως δὲν ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ ὅλας τὰς βιοτικὰς μερίμνας. Εὐεργετινὸς Δ-65

Ἀγ.Διδύμου. Δὲν εἶναι δυνατὸν αὐτὸς ποὺ φοβᾶται τὸν Θεὸ νὰ ἔχει δειλία, ἀφοῦ ἔχει λεχθεῖ τὸ «ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸν νὰ μὴ φοβᾶσαι ἄλλον». (Παροιμ. 7,2) Ἔργα Ἀγ.Ι.Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6-65

Αγ.Μάρκος Ερημ Ο φόβος του Θεού μας αναγκάζει να πολεμάμε την κακία, και ενώ εμείς την πολεμάμε, ο Κύριος την καταργεί. Φ-Αγ.Μάρκου Ερημήτου τ13,85    

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀρχὴ τῆς ἀρετῆς. Λέγεται  δὲ ὅτι εἶναι γέννημα τῆς πίστεως καὶ σπείρεται στὴν καρδιά, ὅταν ἀποχωρισθῆ ἡ διάνοια ἀπὸ τὸν περισπασμὸ τοῦ κόσμου, ὥστε νὰ συνάξη τὶς σκέψεις της, ποὺ περιφέρονται ἀπὸ τὸν μετεωρισμό, μὲ σκοπὸ τὴν ἀναζήτηση τῆς μέλλουσας ἀποκαταστάσεως. Φ-Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου ΕΠΕ 8Α, 93

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ἕνας ἀδελφὸς ἠρώτησε τὸν Ἀββᾶν Εὐπρέπιον : Πῶς ἔρχεται, κατ’ ἀρχάς, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν ψυχήν; Ἐὰν ἐκλέξῃ - ἀπήντησεν ὁ Γέρων - ὁ ἄνθρωπος τὴν ταπείνωσιν καὶ τὴν ἀκτημοσύνην, συντόμως ἔρχεται εἰς αὐτὸν καὶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Εὐεργετινὸς Α-202

Ὁ Ἀββᾶς Ἰάκωβος εἶπεν·  ὅπως ἀκριβῶς ὁ λύχνος φωτίζει εἰς τόπον σκοτεινόν, τοιουτοτρόπως καὶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔλθῃ εἰς τὴν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, τὸν φωτίζει καὶ τὸν διδάσκει ὅλας τὰς ἀρετὰς καὶ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ. Εὐεργετινὸς Α-203

Ἐρώτησις : Ποία ἀρετὴ ἠμπορεῖ νὰ κοσμήσῃ  τὸν Ἄνθρωπον; Καὶ διαφυλάττουσα αὐτὸν ἀβλαβῆ ἐκ τοῦ πονηροῦ ποικίλων μηχανημάτων, νὰ τὸν φέρῃ καὶι εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον; Ἀπόκρισις : Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ· ὁ ὁποῖος, ὅταν ῥιζωθῇ μέσα εἰς τὴν ψυχὴν μὲ τὴν ὀρθόδοξον πίστιν, καὶ ἐλπίδα, καὶ ἀγάπην, καὶ καλὰ ἔργα, τὴν κάμνει τόσον ἰσχυράν, καὶ δυνατήν, ὁποῦ οὔτε ἀρχαί, οὔτε ἐξουσίαι, οὔτε κοσμοκράτορες τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, δύνανται νὰ τὴν βλάψουν ὅθεν καὶ ὁ Προφήτης, Δαβὶδ ἠξεύρων τὶ ἰσχυρὸν ὅπλον εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, μᾶς παρακινεῖ εἰς αὐτὸν λέγων· «Φοβήθητε τὸν Κύριον πάντες οἱ ἅγιοι αὐτοῦ· καὶ πάλιν, Δεῦτε τέκνα, ἀκούσατέ μου, φόβον Κυρίου διδάξω ὑμᾶς». Ἀποστολικὴ Σαγήνη 216.

Ἐρώτησις : Καὶ πῶς ἠμπορῶ νὰ ἀποκτήσω μέσα εἰς τὴν ψυχὴν μου τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ μὲ τελειότητα, ὁποῦ νὰ μένῃ ἕως καὶ εἰς τὴν ἐσχάτην μου ἀναπνοὴν ἀμετακίνητος; Ἀπόκρισις :Μὲ τὴν διηνεκῆ, καὶ παντοτινὴν μνήμην τοῦ θανάτου, τῆς κρίσεως, τῆς αἰωνίου κολάσεως, καὶ ἀϊδίου μακαριότητος· τὰ ὁποῖα αὐτὰ τέσσαρα, ὅταν ἐν τῇ διανοίᾳ σου ἀνεξαλείπτως τυπωθοῦν, καὶ συνειθίσῃς νὰ τὰ συλλογίζεσαι πάντοτε, διὰ τῆς ἐπικλίσεως τοῦ γλυκυτάτου ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἴτε ἐσθίεις, εἴτε ἐργάζεσαι, εἰτε περιπατεῖς, εἴτε καὶ ὅ,τι ἄν ποιῇς, γίνωσκε ὅτι ἐτυπώθη, καὶ τελείως ἐρριζώθη μέσα εἰς τὴν καρδίαν σου ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Ἀποστολικὴ Σαγήνη 216.