ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Μεγ.Βασιλείου. Δικαιοσύνη είναι η ικανότητα να απονέμεται στόν καθένα ότι του αξίζει. Αυτό βέβαια είναι δυσκολοκατόρθωτο, αφού όσοι είναι μειωμένης φρόνησης δέν βρίσκουν τρόπο να απονείμουν το δίκαιο στον καθένα, ενώ όσοι είναι προκαταλημμένοι από πάθη ανθρώπινα αφανίζουν το δίκαιο.

Μεγ.Βασιλείου. Τὸ νὰ κατανοήσει κανεὶς τὴν ἀληθινὴ δικαιοσύνη, εἶναι ἔργο μεγάλης διανοίας, καὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τελειότατο μυαλὸ. Διότι εἶναι ἀδύνατο, ἄν δὲν ἔχεις ἐκπαιδευτεῖ  γύρω ἀπὸ τὸ δίκαιο, νὰ διακρίνεις σωστὰ τὶς ἀμφισβητήσεις σχετικὰ μὲ τὸ τί εἶναι δίκαιο. Ἔργα Ἀγ.Ι. Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,471

Μεγ.Βασιλείου. Όποιος δέν έχει μέσα στήν ψυχή του τήν αληθινή δικαιοσύνη, αλλά ή έχει διαφθαρεί από χρήματα ή χαρίζεται στή φιλία ή ανταποδίδει τήν έχθρα ή υποχωρεί στόν δυνατό, δέν μπορεί να βγάλει δίκαιη απόφαση. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-53

Αγ.Νεκτάριος Δικαιοσύνη είναι τὸ ταυτίζειν τὴν οἰκείαν θέλησιν πρὸς τὴν θείαν θέλησιν καὶ ποιεῖν τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπιζητεῖν τὴν δόξαν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. Ἀληθὴς δικαιοσύνη εἶναι ὁ Χριστός, ὅστις ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ  Θεοῦ, δικαιοσύνη καὶ ἁγιασμός. Τὸ Γνώθι σ’αὐτὸν-161

Αγ.Νεκτάριος Ἡ  δικαιοσύνη εἶναι ὁδηγὸς πρὸς τὸ ἀγαθόν· διότι ἀρχὴ ὁδοῦ ἀγαθῆς τὸ ποιεῖν δίκαια, τὸν δὲ διώκοντα δικαιοσύνην ἀγαπᾷ τὸ θεῖον. Ἡ δικαιοσύνη ἰσχυρὸν ποιεῖ τὸν ἐργαζόμενον αὐτήν. Ἡ γραφὴ λέγει· «ἐν πλεοναζούσῃ δικαιοσύνῃ ἰσχὺς πολλή». Ἐὰν διώκῃς τὸ δίκαιον, καταλήψει καὶ ἐνδύσει αὐτὸ ὡς ποδήρης δόξης. Τὸ Γνώθι σ’αὐτὸν-162-163

Αγ.Νεκτάριος Ἡ δικαιοσύνη εἶναι ὁ κανὼν πρὸς ὃν ὀφείλομεν νὰ προσμετρῶμεν πᾶσαν πρᾶξιν τοῦ βίου ἡμῶν· ἄνευ δικαιοσύνης οὐδεμία ἵσταται ἀρετή. Ἡ ἔλλειψις τῆς δικαιοσύνης μαρτυρεῖ ἔλλειψιν ἀγάπης, ἐν δὲ τῇ καρδίᾳ τῇ ἐστερημένῃ ἀγάπης ἀδύνατον νὰ ἀναπτυχθῇ ἀρετή τις. Τὸ Γνώθι σ’αὐτὸν-163

Ἀγαπίου Μον. Μὲ τὰ τρία ταῦτα φυλάγεις τὴν δικαιοσύνην τελείως, ἤγουν νὰ ἔχῃς πρὸς τὸν Θεὸν καρδίαν Υἱοῦ, πρὸς πλησίον καρδίαν Μητρός, καὶ πρὸς τοῦ λόγου σου καρδίαν Κριτοῦ. Αὐτὰ εἶναι τὰ γ΄. μέρη, εἰς τὰ ὁποῖα περιέχεται ἡ δικαιοσύνη πᾶσα καὶ σωτηρία μας. Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία 176

Ἀγαπίου Μον. Γίνωσκε γοῦν, ὅτι εἶναι δύο τρόποι δικαιοσύνης, μία ἀληθής, καὶ ἑτέρα ψεύτικη. Ἀληθὴς εἶναι αὐτή, ἥτις περιλαμβάνει τὰ ἔξω πράγματα, ὁποῦ εἶναι εἰς τὴν τελείωσιν αὐτῆς ἀναγκαῖα καὶ χρειαζόμενα. Ψεύτικη δὲ αὐτή, ὁποῦ ἔχει μερικὰ ἀπὸ τὰ ἔξω χωρὶς τὰ ἔσωθεν, ἥτις εἶναι χωρὶς ἀγάπης Θεοῦ, χωρὶς φόβου καὶ ταπεινώσεως, χωρὶς εὐλαβείας, καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν, καθὼς ἦτον ἐκείνη τῶν Φαρισαίων, τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἤλεγχεν, ὀνειδίζων αὐτοὺς ὡς ὑποκριτάς, ὅτι ἀποδεκατοῦσαν τὸ ἄνηθον καὶ ἢ δύοσμον καὶ τὰ ἀκριβὰ καὶ μεγάλα πράγματα, ὁποῦ ὁρίζει ὁ νόμος, δὲν ἐψηφοῦσαν, ἤγουν τὴν κρίσιν, τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἀλήθειαν. Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία 181

Ἀγ.Μεθοδίου. Δὲν μπορεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση νὰ δεῖ καθαρὰ τὸ δίκαιο μέσα στὴν ψυχή, διότι πολλοὶ λογισμοὶ τῆς μειώνουν τὴν ἱκανότητα τῆς ὁράσεως. Ἔργα Ἀγ.Ι. Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,457