ΠΕΡΙ ΔΙΩΓΜΩΝ

ΠΕΡΙ ΔΙΩΓΜΩΝ

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς ὄχι μόνον ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἀνεχώρησε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ὅταν ὁ Ἰωάννης παρεδόθη εἰς τὴν φυλακήν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῆς Βηθλεὲμ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, ὅταν ὁ Ἡρώδης ἐζήτει νὰ φονεύσῃ αὐτὸν (Ματθ. β΄, 14). Παρατηρῶν δὲ ταύτας τὰς δύο ἐπισήμους ἀναχωρήσεις τοῦ Χριστοῦ, βλέπω ὅτι καὶ ρητῶς παρήγγειλεν εἰς ἡμᾶς ὅπως φεύγωμεν, ὅταν βλέπωμεν διωγμοὺς καὶ κινδύνους (Αὐτ. ι΄, 23)· καὶ πείθομαι μὲν ὅτι ταῦτα παρήγγειλε καὶ ἔπραξεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς παράδειγμα καὶ διδασκαλίαν ἰδικήν μας, πλήν ἐρευνῶν καὶ τὸν λόγον διὰ τὸν ὁποῖον πρέπον εἶναι νὰ φεύγομεν τοὺς διώκοντας, ὅταν δυνάμεθα, βλέπω ὅτι ὁ λόγος οὗτος εἶναι θεμελιωμένος ἐπάνω εἰς τὴν βάσιν τοῦ νόμου, δηλαδὴ ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλἠν τῆς ἀγάπης, ἐκ τῆς ὁποίας «ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφήται κρέμανται». Κυριακοδρόμιον Α-448

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ὅταν δύναμαι νὰ φύγω ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον, ὅστις προσπαθεῖ νὰ βλάψῃ τὸ σῶμα ἤ τὴν ψυχήν μου, ἐγὼ δὲ δὲν φεύγω, ἀλλ’ ἵσταμαι στερεὸς καὶ ἀκλόνητος, τότε γίνομαι σκάνδαλον τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου· καὶ ἐγὼ μὲν ἴσως ὠφελοῦμαι ὑπὸ τῆς βλάβης αὐτοῦ διὰ τὴν ἀνδρείαν μου καὶ τὴν ὑπομονήν μου, ἐκεῖνος δὲ βλάπτει τὸν ἑαυτόν του καὶ γίνεται ἄξιος τῆς κολάσεως. Κυριακοδρόμιον Α-448

Νικηφ. Θεοτόκη. Ὅταν λοιπὸν δὲν φεύγω ἀπὸ τοῦ προκειμένου διωγμοῦ, ἐνῷ δύναμαι νὰ φύγω, τότε δὲν ἀγαπῶ τὸν πλησίον μου ὡς τὸν ἑαυτόν μου, ἀλλ’ ἤ ἀγαπῶ τὸν ἑαυτόν μου περισσότερον ἐκείνου ἤ ἀμελῶ καὶ περιφρονῶ τὴν σωτηρίαν ἐκείνου ἐναντίον τῆς ἀποστολικῆς ἐντολῆς, ἡ ὁποία προστάζει τὸ «μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος» (Α΄ Κορ. ι΄,24), καὶ ἐναντίον αὐτῆς ταύτης τῆς δεσποτικῆς νομοθεσίας, ἡ ὁποία ὁρίζει τὸ «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτὸν» (Ματθ. ιθ΄,19). Φανερὸν λοιπὸν εἶναι ὅτι ἡ μὲν διαμονὴ εἰς τοὺς κινδύνους καὶ διωγμοὺς εἶναι ἀθέτησις τῆς ἀγάπης καθότι γίνεται ἀφορμὴ σκανδάλου εἰς τὸν πλησίον. Κυριακοδρόμιον Α-448

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Ἐρώτησις : Ἄραγε ἁμαρτάνει αὐτὸς ποὺ φεύγει σὲ περίοδο διωγμοῦ; Ἀπόκρισις : Ὁ Κύριος εἶπε· «Ὅταν σᾶς διώχνουν ἀπὸ τὴν πόλη αὐτή, πηγαίνετε στὴν ἄλλη». Ἐὰν λοιπὸν ὁ διωγμὸς συμβάλλει στὴν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς, ὁ καθένας ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ πράξει ἀνάλογα μὲ αὐτὸ ποὺ δοκιμάζεται. Ἐὰν ὅμως ὁ διωγμὸς γιὰ τὸν Χριστὸ γίνεται γιὰ σωματικὴ βλάβη, ὀφείλουμε νὰ τὸν ὑπομείνουμε. Φ-Ἀγ.Ἀναστασ. Σιν. ΕΠΕ 13Γ-173

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Δεν οργίζονταν εναντίων των διωκτών τους οι Απόστολοι αλλά τους σπλαχνίζονταν και έκλαιγαν για το κατά-ντημά τους και σκέπτονταν πώς θα τους απαλλάξουν από την πλάνη και το μίσος πού είχαν εναντίον τους. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσ.Β-226

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ο Θεός επιτρέπει να μαστίζονται οι δούλοι Του, να διώκονται και να υποφέρουν άπειρες δοκιμασίες, για να δείξει την δυναμή Του. Π.ανθ.Αγ.Ι. Χρυσοστ. Β-447

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Δεν είναι αξιοκατάκριτο το να φοβάται κανείς τις πληγές, αλλά διά τον φόβον των πληγών να πράξει κάτι ανάξιο για ευσεβή άνθρωπο. Π.ανθ.Αγ. Ι. Χρυσοστ. Β-447