ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Αγ.Ι.Χρυσ. Ο διάλογος διεγείρει το ενδιαφέρον και ελκύει, όταν αναφέρεται σε επίκαιρα και φλέγοντα θέματα. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-82                                  

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Όποιος διαλέγεται, πρέπει να διαθέτει αυθεντία, άν θέλει να γίνει εισακουστός. Π.ανθ.Αγ.Ι. Χρυσοστ. Α-82

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Όταν λοιπόν διαλέγεται ο Απ.Παύλος με τους πολλούς, πρόσεξε πώς προσπαθεί να τους κάνει να ντραπούν· ὅταν όμως διαλέγεται με τους ενόχους, χρησιμοποιεί ύφος αυστηρό. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-358

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Το να διαλέγεται κανείς πάντοτε με επιείκεια με τους μαθητές του, ακόμη κι' όταν έχουν ανάγκη από αυστηρότητα, δεν θα ήταν γνώρισμα δασκάλου, αλλά καταστροφέα και εχθρού. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-358

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Κι αν δεν πείσεις σήμερα, θα πείσεις αύριο· κι' αν δεν πείσεις ποτέ, εσύ θα πάρεις ολόκληρο τον μισθό σου· κι αν δεν τους πείσεις όλους, θα μπορέσεις να πείσεις λίγους από τους πολλούς, γιατί και οι Απόστολοι δεν έπεισαν όλους τους ανθρώπους, που υπήρχαν τότε, αλλά διαλέχθηκαν με όλους και έχουν πάρει μισθό για την διδασκαλία που έκαναν σε όλους. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσ. Β-359

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Όταν πρόκειται να συζητήσουμε γιά σπουδαία θέματα, είναι ανάγκη να απομακρυνόμαστε από τούς θορύβους και να αποσυρόμαστε σε ήσυχους τόπους.''Ατάραχος η διάλεξις και αθόρυβος η διδασκαλία''. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-82

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Με τούς αντιφρονούντες θα διαλεγόμαστε με μεγάλη επιείκεια, καλοσύνη και μακροθυμία, αλλά και με σταθερότητα, γιά να μπορέσουμε να τούς απαλάξουμε από τήν πλάνη. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-82

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Όταν διαλεγόμαστε μέ αρχάριους και αδύνατους, δέν πρέπει να τους παρουσιάζουμε από τήν αρχή όλες τίς δυσκολίες τής πνευματικής ζωής, γιατί θα φοβηθούν και θα φύγουν. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-83

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Στίς συζητήσεις μας να περιμένουμε να ακούσουμε και τής άλλης πλευράς τα επιχειρήματα, γιατί μόνο τότε θα εκφέρουμε αμερόληπτη κρίση και δέ θα σφάλουμε στή διερεύνηση τής αλήθειας. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-83

Ἀγ.Νικοδήμου. Ὁμιλώντας δὲ ἐνθυμοῦ νὰ φυλάττῃς τὴν παραγγελίαν τοῦ ἁγίου Θαλασσίου τὴν λέγουσαν: «Τῶν πέντε τρόπων τῆς συντυχίας, τοὺς τρεῖς ἐπέλεξε. Τῷ δὲ τετάρτῳ μὴ συχνάσῃς. τοῦ δὲ πέμπτου ἀπόστηθι» (Φιλοκ. σελ. 460). Οἱ τρεῖς δὲ τρόποι, κατὰ τὸν Κατασκεπηνὸν Νικόλαον εἶναι τό, ναί, τὸ οὒ καὶ τὸ σαφές. Ὁ τέταρτος εἶναι τὸ ἀμφίβολον. Ὁ δὲ πέμπτος τὸ ἄδηλον· ἤγουν νὰ ὁμιλῇς διὰ πράγματα ὁποῦ ἠξεύρεις πὼς εἶναι ἀληθινὰ ἢ ψευδῆ ἢ σαφῆ· καὶ διὰ τὰ ἀμφίβολα καὶ ἄδηλα εἰς τοῦ λόγου σου νὰ μὴν ὁμιλῇς· ἢ ἐπειδὴ εἶναι πέντε τὰ εἴδη τοῦ λόγου, κατὰ τὸν Βλεμίδη ἐν τῇ λογικῇ. Κλητικόν, μὲ τὸ ὁποῖον καλοῦμέν τινα. Ἐρωτηματικόν, μὲ τὸ ὁποῖον ἐρωτοῦμεν. Εὐκτικόν, μὲ τὸ ὁποῖον εὐχόμεθα. Ὁριστικόν, μὲ τὸ ὁποῖον εὐχόμεθα. Ὁριστικόν, μὲ τὸ ὁποῖον ὁριστικῶς καὶ ἀποφαντικῶς ὁμιλοῦμεν καὶ Προστακτικόν, μὲ τὸ ὁποῖον ἀρχοντικῶς καὶ αὐθεντικῶς προστάζομεν. Ἐσὺ μεταχειρίζου εἰς τὴν ὁμιλίαν σου μόνα τὰ τρία· τὸ δὲ Ὁριστικὸν καὶ Προστατικὸν μὴ μεταχειρίζου. Ἁόρατος Πολεμος 102