ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ύπνος και ξενιτεμός και μετοίκηση και ανάπαυση και γαλήνιο λιμάνι και απαλλαγή από την ταραχή και απελευθέρωση από τις βιοτικές φροντίδες. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-94

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Δεν είναι ο θάνατος κακός, αλλ' ο κακός θάνατος είναι κακός. Διά τούτο λέγει ο Ψαλμωδός "Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος των οσίων αυτού" και αλλού λέγει "Θάνατος αμαρτωλών πονηρός". Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-96

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Κακός είναι ο θάνατος των κακών, οι οποίοι έχουν πονηρή συνείδηση, είναι ήδη νεκροί απ' αυτή τη ζωή και προορίζονται για τον ''αθάνατο θάνατο''. Αγ.Ιωάν.Χρυσ.

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Φοβόμαστε τον Θάνατο. Γιατί δεν ζούμε σαν ξένοι εδώ, ούτε σπεύδουμε σαν να πηγαίνουμε στην πατρίδα μας, αλλά σαν να πηγαίνουμε στην κόλαση. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-96

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Γι' αυτό πονούμε, γιατί δεν χρησιμοποιήσαμε όπως έπρεπε τά εγκόσμια αγαθά, αλλά αντιστρέψαμε την τάξη (αφού τα χρησιμοποιούμε σαν να είναι αιώνια). Γι' αυτό θρηνούμε την στιγμή που έπρεπε να χαιρόμαστε, γι' αυτό φρίττουμε, όπως μερικοί ανθρωποκτόνοι και λήσταρχοι, οι οποίοι, επειδή πρόκειται να παρουσιασθούν στο δικαστήριο και σκέπτονται όλα όσα έπραξαν, φοβούνται και τρέμουν. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-97

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Βλέπεις, ότι δεν είναι ο θάνατος αυτός που φέρνει την λύπη, αλλ' η κακή συνείδηση. Σταμάτησε λοιπόν να είσαι αμαρτωλος και θα σου γίνει ποθητός ο θάνατος. Π.ανθ. Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-97

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ούτε τον θάνατο να τρέμουμε, αλλά την αμαρτία. Γιατί δεν εγέννησε ο θάνατος την αμαρτία, αλλά η αμαρτία εγέννησε για μας τον θάνατο, ενώ ο θάνατος έγινε φάρμακο της αμαρτίας. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-97

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Εκείνος που δεν φοβάται τον θάνατο, είναι έξω από την τυραννική εξουσία του διαβόλου … Δεν φοβάται κανένα, δεν τρομάζει μπροστά σε κανέναν, είναι ανώτερος πάντων και από όλους είναι περισσότερο ελεύθερος. Π.ανθ.Αγ.Ι. Χρυστ.Γ-98

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ο θάνατος δεν είναι εξαφάνιση της ουσίας, αλλά καταστροφή της θνητότητας και ανάλωση της φθοράς. Γιατί ο θάνατος δεν κατασρέφει το σώμα, αλλά εξαφανίζει την φθορά, γιατί η ουσία μένει και θα αναστηθεί με μεγαλύτερη δόξα, αλλ' όχι όλων των ανθρώπων. Δηλαδή, η μέν ανάσταση θα είναι κοινή για όλους, η δε ένδοξη ανάσταση θα είναι για εκείνους που έζησαν ενάρετα. Π.ανθ.Αγ.Ι. Χρυσοστ. Γ-108

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἡ δειλία τοῦ θανάτου εἶναι φυσικὸ ἰδίωμα τοῦ ἀνθρώπου, τὸ ὁποῖον ὀφείλεται στὴν παρακοὴ τοῦ Ἀδάμ. Ὁ τρόμος ὅμως τοῦ θανάτου ἀποδεικνύει ὅτι ὑπάρχουν ἁμαρτίες γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν ἐδείχθηκε μετάνοια. Κλίμαξ 134

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἐκεῖνος ποὺ καθημερινὰ περιμένει τὸν θάνατο, εἶναι ὁπωσδήποτε δόκιμος καὶ σπουδαῖος ἀγωνιστής. Ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ τὸν ἐπιθυμεῖ κάθε ὥρα, εἶναι ἅγιος. Κλίμαξ 135

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Δὲν εἶναι πάντοτε καλὴ ἡ ἐπιθυμία τοῦ θανάτου. Ὑπάρχουν βέβαια ἐκεῖνοι ποὺ ἁμαρτάνουν συνεχῶς παρασυρόμενοι ἀπὸ τὴν κακὴ συνήθεια καὶ οἱ ὁποῖοι ζητοῦν μὲ ταπείνωσι τὸν θάνατο (γιὰ νὰ παύσουν πλέον νὰ ἁμαρτάνουν). Ὑπάρχουν ὅμως καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀποφασίζουν νὰ μετανοήσουν καὶ ποὺ ἐπικαλοῦνται τὸν θάνατο ἀπὸ ἀπελπισία. Εἶναι ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν τὴν ὑπερήφανη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό τους, ὅτι ἔγιναν ἀπαθεῖς, καὶ ἄρα δὲν φοβοῦνται πλέον τὸν ἐρχομὸ τοῦ θανάτου.  Ὑπάρχουν τέλος καὶ ἄλλοι - ἐὰν βέβαια ὑπάρχουν τέτοιοι καὶ στὴν ἐποχή μας – οἱ ὁποῖοι  ἐπιζητοῦν νὰ ἐκδημήσουν (πρὸς Κύριον), διότι τοὺς παρακινεῖ ἡ μυστικὴ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κλίμαξ 135