ΠΕΡΙ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ

ΠΕΡΙ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ

Μεγ. Βασιλείου. Ἀσυμβούλευτος ἄνθρωπος πλοῖόν ἐστιν ἀκυβέρνητον. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 8,272

Ἀγ.Γρηγορίου Θεολόγου. Ψυχὴ πᾶσα ἀνουθέτητος, ἀθεράπευτος. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 8,272

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Η συμβουλή να δίνεται με αγάπη, γιατί μόνον τότε θα φέρει καρπούς. Όποιος συμβουλεύει με χολή, οργή και φορτικότητα, δεν υπηρετεί τον άνθρωπο αλλά τον διάβολο.  Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-37

Ἀγ.Νείλου. Αὐτὸν ποὺ ζεῖ μὲ ἀμέλεια, νὰ μὴ τὸν προσλαμβάνεις σύμβουλο. Γιατὶ αὐτὸς ποὺ χαίρεται μὲ τὰ κακά, μισεῖ καὶ δὲν ἀνέχεται νὰ συμβουλεύει τὰ ἀγαθά. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-415

Ἀγ.Νείλου. Χωρὶς ἐπιστημονικὴ σκέψη τίποτε ἀπὸ ὅσα γίνονται δὲν εἶναι καλό. Νὰ μὴ ξεχνᾶς, ὅτι καὶ γιὰ τὸ ὅτι δώσαμε γνώμη πέρα ἀπὸ αὐτὴν ποὺ ἔπρεπε, καὶ συμβουλὴ ὄχι προσεκτική, ἀποκλειόμαστε ἀπὸ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ δίνουμε τὶς γνῶμες μας μὲ πολλὴ περίσκεψη σ’ αὐτοὺς ποὺ μᾶς τὶς ζητοῦν. Ἔργα Ἀγ.Ἰ.Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,335

Ἀγ.Νείλου. Νὰ συμβουλεύεις αὐτὸν ποὺ ἁμαρτάνει, ἀλλὰ νὰ μὴ κατηγορεῖς αὐτὸν ποὺ πέφτει σὲ φταίξιμο. Γιατὶ τὸ δεύτερο εἶναι γνώρισμα κατήγορου, ἐνῶ τὸ πρῶτο ἀνθρώπου ποὺ διορθώνει. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-413

Ἀγ.Νείλου. Ὅταν συμβουλεύεις αὐτὸν ποὺ ἔφταιξε, ἀνάμιξε τὰ λόγια σου μὲ τὴ συμπάθεια. Ἔτσι τὰ αὐτιά του μαλακώνουν καὶ ἡ καρδιά του φωτίζεται. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-415

Ἀγ.Νείλου. Ὅταν μιλᾶς μὲ ἁγίους, νὰ ρωτᾶς γιὰ τὰ πνευματικά. Ὅταν ὅμως δὲν μιλᾶς μὲ ἁγίους, νὰ μὴ μιλᾶς γι’ αὐτά. ΕΠΕ11β-415

Ἀββᾶ Μάρκου.Ὁ ἄνθρωπος συμβουλεύει τὸν πλησίον του, συμφώνως μὲ ὅσα γνωρίζει· ὁ Θεὸς δὲ ἐνεργεῖ εἰς τὸν ἀκούοντα κατὰ τὸ μέτρον τῆς πίστεώς του. Ὁ μακρόθυμος ἄνθρωπος ἀποβαίνει σπουδαῖος κατὰ τὴν σύνεσιν· ὅπως ἐπίσης καὶ ἐκεῖνος, ποὺ προσέχει νὰ ἀκούῃ σοφὰ λόγια. Νὰ μὴ ἀρνῆσαι νὰ μανθάνῃς, ἔστω καὶ ἐὰν εἶσαι πάρα πολὺ συνετός, διότι ἡ οἰκονομία τοῦ Θεοῦ διὰ τὸν ἄνθρωπον εἶναι ὠφελιμωτέρα ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας σύνεσιν. Εὐεργετινὸς Α-237

Ἁγίου Ἐφραὶμ. Νὰ μὴ ἀρνῆσαι τὴν νουθεσίαν Ἁγίων ἀνδρῶν, ἔστω καὶ ἐὰν εἶσαι γνωστικός· διότι καὶ αὐτὸ εἶναι καρπὸς γνώσεως. Εὐεργετινὸς Α-240

Ἁγίου Ἐφραὶμ. Ἀδελφοὶ, πρέπει νὰ προσέχωμεν ἀπὸ κακὴν συμβουλήν· διότι ὅπως μεταξύ δύο ἀνθρώπων, ποὺ ἔχουν φορέσει λαμπρὰ φορέματα καὶ βαδίζουν συγχρόνως πρὸς τὴν ἀγοράν, ὅταν ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν, ἐπειδὴ δὲν ἐπρόσεχεν ἐμπρός του, ἐσκόνταψε καὶ ἔπεσεν εἰς τὴν λάσπην καὶ τοιουτοτρόπως ἐλέρωσε καὶ κατέστρεψε τὴν ὡραίαν στολήν του, καὶ κατόπιν αὐτοῦ, κινούμενος πλέον ἀπὸ φθόνον, ἐπιδιώκει νὰ ρίψῃ καὶ τὸν ἄλλον εἰς τὴν λάσπην, διὰ νὰ μὴ εἶναι μόνον αὐτὸς ἄσχημος καὶ λερωμένος, τὸ ἴδιον συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς πολλούς. Ἀφοῦ ἐξέπεσαν ἀπὸ τὴν ἀρετήν, ἀγωνίζονται νὰ παρασύρουν εἰς τὸ κακὸν καὶ τοὺς ὑπολοίπους, διὰ νὰ μὴ ζοῦν μόνον αὐτοὶ εἰς τὴν ἐντροπὴν καὶ τὴν ἀσχημοσύνην. Εὐεργετινὸς Α-334

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Πάντοτε καὶ διὰ κάθε ζήτημα νὰ πιστεύῃς πὼς ἔχεις ἀνάγκην διδασκαλίας καὶ εἰς ὅλην σου τὴν ζωὴν θὰ ἀποδειχθῇς σοφός. Εὐεργετινὸς Α-238

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Νὰ μὴ ζητήσης νὰ πάρης συμβουλὴ ἀπὸ κανένα, ποὺ δὲν ἀκολουθεῖ τὸν ἴδιο μ’ ἐσένα βίο, ἔστω κι’ ἄν εἶναι σοφός. Ἀνάθεσε μᾶλλον τὸν λογισμό σου σ’ ἕναν ἀπαίδευτο ποὺ ἔχει πεῖρα τῶν πραγμάτων,  παρὰ σ’ ἕνα φιλόσοφο ποὺ ὁμιλεῖ θεωρητικὰ χωρὶς ἐμπειρία ἀπὸ τὰ πράγματα. Φ-Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου ΕΠΕ τομ. 8β-239

Ἀγ.Βαρσανουφίου. Ἐρώτησις : Ἐὰν μοῦ φαίνεται ἕνα πρᾶγμα καλό, γιὰ παράδειγμα, τὸ νὰ ἐγκρατεύομαι, ἢ νὰ ἀσκήσω ἡσυχία, ἢ νὰ δώσω σὲ κάποιον ἐλεημοσύνη καὶ τὰ ὅμοια, ἄραγε πρέπει νὰ τὸ κάνω ἀπὸ μόνος μου; ἢ νὰ ἐνεργήσω μὲ τὴ γνώμη τῶν πατέρων; Ἀπόκρισις : Ἂν δὲν πάρεις τὴ γνώμη τῶν πατέρων γιὰ κάποιο πρᾶγμα ποὺ θεωρεῖται καλό, τὸ τέλος του καταντᾶ σὲ κακό, καὶ παραβαίνει κανεὶς τὴν ἐντολὴ ποὺ λέγει· «υἱέ μου, νὰ τὰ κάνεις ὅλα μὲ συμβουλή»· καὶ τὸ «ρώτησε τὸν πατέρα σου, καὶ θὰ σοῦ ἀναγγείλει τοὺς πρεσβυτέρους σου καὶ θὰ σοῦ ποῦν». Πουθενὰ δὲν θὰ βρεῖς τὴ Γραφὴ νὰ ἐπιτρέπει κάποιον νὰ κάνει κάτι ἀπὸ μόνος του· διότι τὸ νὰ μὴ πάρεις γνώμη εἶναι ὑπερηφάνεια, καὶ ὀ τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι ἐχθρὸς γιὰ τὸν Θεό· διότι ὁ Θεὸς «ἀντιτάσσεται στοὺς ὑπερήφανους καὶ δίνει χάρη στοὺς ταπεινούς». Καὶ ποιὸς θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ταπεινός, ἐὰν ὄχι αὐτὸς ποὺ σκύβει τὸν αὐχένα στοὺς γέροντες καὶ δέχεται τὴ γνώμη τους μὲ φόβο Θεοῦ. Φ-Ἀγ.Βαρσανούφιου & Ἰωάννου ΕΠΕ 10Γ-23-25

Ἀγ.Βαρσανουφίου. - Ὅταν κανεὶς ἐρωτᾷ τοὺς Πατέρας καὶ δέχεται παρ’ αὐτῶν συμβουλάς, ἄραγε, πόσας ὀφείλει νὰ ἐκτελέσῃ, χωρὶς νὰ παραβῇ καμμίαν;  Ἀπεκρίθη ὁ Γέρων. - Ἀσφαλῶς δὲν ἔχει ὑποχρέωσιν νὰ ἐκτελῇ ὅλας τὰς συμβουλάς, ἀλλὰ μόνον ἐκείνας ποὺ δίδονται εἰς τὸν ἐρωτῶντα ὡς ἐντολαί. Διότι ἄλλο εἶναι ἁπλῆ κατὰ Θεὸν συμβουλή, καὶ ἄλλο ἡ ἐντολή· ἡ μὲν συμβουλὴ δηλαδὴ εἶναι νουθεσία χωρὶς ἀναγκασμόν, ὑποδεικνύουσα εἰς τὸν ἄνθρωπον τὴν εὐθείαν ὁδὸν τῆς ζωῆς, ἐνῷ ἡ ἐντολὴ τοποθετεῖται ἐπάνω του ὡς ζυγός, καὶ ἀπαιτεῖται ἀπὸ αὐτὸν ποὺ δέχεται τὴν ἐντολὴν νὰ τὴν βαστάσῃ ἀπαραιτήτως καὶ νὰ τὴν ἐκτελέσῃ. Εὐεργετινὸς Α-302-303

Ἀγ.Βαρσανουφίου. Εἶπεν ὁ ἀδελφός : Μὲ παρακινεῖ ὁ λογισμὸς νὰ μὴ ἐρωτῶ τοὺς ἁγίους, μὴ τυχὸν μάθω τὸ ὀρθὸν καὶ ἔπειτα τὸ καταφρονήσω, διὰ τὴν ἀδυναμίαν μου, καὶ τοιουτοτρόπως ἁμαρτήσω. Ὁ Γέρων ἀπήντησεν : - Αὐτὸς ὁ λογισμός, εἶναι πάρα πολὺ φοβερὸς καὶ ὀλέθριος· μὴ τὸν ἀνεχθῇς λοιπόν. Διότι ἐὰν κανεὶς ἁμαρτήσῃ, ἀφοῦ μάθῃ τὸ ὀρθόν, τότε καταδικάζει τὸν ἑαυτόν του διὰ κάθε ἁμάρτημα. Ἐὰν δὲ δὲν μάθῃ τὸ ὀρθὸν καὶ ἁμαρτάνει, οὐδέποτε θὰ καταδικάσῃ τὸν ἑαυτόν του ὡς πταίοντα καὶ ὡς ἐκ τούτου θὰ παραμένουν ἀθεράπευτα τὰ πάθη του. Δι’ αὐτὸ λοιπὸν ὁ διάβολος ὑποβάλλει εἰς τὸν ἄνθρωπον τοιαύτας σκέψεις, διὰ νὰ μείνῃ ἀθεράπευτος. Σὺ λοιπόν, ὅταν ὁ λογισμὸς αὐτὸς σοῦ ἐμβάλλῃ τὴν σκέψιν, ὅτι δῆθεν, ἐξ αἰτίας τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας δὲν ἠμπορεῖς νὰ ἀκολουθήσῃς τὴν συμβουλὴν  τοῦ Γέροντος, τότε νὰ ἐρωτᾷς τὸν Γέροντα λέγων: Πάτερ, ἐπειδὴ θέλω νὰ κάμω αὐτό, εἰπέ μου, τί εἶναι τὸ συμφέρον; Καὶ γνωρίζω μέν, ὅτι καὶ ἂν μὲ συμβουλεύσῃς δὲν ἠμπορῶ νὰ ἐκτελέσω καὶ νὰ διαφυλάξω τὸν λόγον σου, ἀλλὰ δι’ αὐτὸ καὶ μόνον θιέλω νὰ μάθω, διὰ νὰ κατηγορῶ τὸν ἑαυτόν μου, ὅτι παρέβλεψα τὸ συμφέρον. Ἡ ὁμολογία δὲ αὐτὴ εἶναι καὶ ταπείνωσις διὰ σέ. Εἴθε λοιπὸν ὁ Κύριος νὰ φωτίσῃ τὴν καρδίαν σου, ὥστε νὰ ἀκούσῃς καὶ νὰ φυλάξῃς διὰ τῶν εὐχῶν τῶν ἁγίων, ἀμήν. Εὐεργετινὸς Α-305

Ὁ Ἀββᾶς Ἀντώνιος εἶπε· Γνωρίζω Μοναχούς, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν, ὕστερα ἀπὸ πολλοὺς ἀσκητικοὺς κόπους, καὶ ἐσάλευσαν τὰ μυαλά των, ἐπειδὴ ἐστήριξαν τὰς ἐλπίδας των εἰς τὴν ἐργασίαν των μόνον καὶ δὲν ἔλαβον ὑπ’ ὄψιν των τὴν ἐντολὴν Ἐκείνου, ποὺ εἶπε· «Ἐπερώτησον τὸν πατέρα σου, καὶ ἀναγγελεῖ σοι, τοὺς πρεσβυτέρους σου, καὶ ἐρούσί σοι». (Δευτ. 32,7). Εὐεργετινὸς Α-271

Ὁ Ἀββᾶς Ἀντώνιος εἶπε πάλιν· ὁ Μοναχὸς ὀφείλει νὰ ἔχῃ θάρρος εἰς τοὺς Γέροντας καὶ νὰ τοὺς ἐρωτᾷ μήπως πταίει, ἐὰν εἶναι δυνατόν, ἀκόμη καὶ δι’ ὅσα βήματα βαδίζει ἢ δι’ ὅσας σταγόνας νεροῦ πίνει εἰς τὸ κελλί του. Εὐεργετινὸς Α-272

Ὁ Ἀββᾶς Ποιμὴν εἶπεν, ὅτι ὁ Ἀββᾶς Θεωνᾶς ἔλεγεν, ὅτι καὶ ἂν ἀκόμη ἕνας Μοναχὸς κατορθώσῃ, μὲ τὸ θέλημά του, κάποιαν ἀρετήν, ὁ Θεὸς δὲν παρέχει εἰς αὐτὸν τὴν Χάριν Του ὥστε νὰ παραμείνῃ μετ’ αὐτοῦ ἡ ἀρετή· διότι πρέπει νὰ γνωρίζῃ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἔχῃ ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην εἰς τὸ ἰδικόν του ἔργον· ἐὰν ὅμως μεταβῇ πρὸς τὸν σύντροφόν του, διὰ νὰ τὸν ἐρωτήσῃ, τότε παραμένει εἰς αὐτὸν ἡ ἀρετή. Εὐεργετινὸς Α-272

Καὶ πάλιν εἶπεν ὁ Ὅσιος· «ἐπειδὴ ἦλθες νὰ μὲ διδάξῃς τὸν ἁμαρτωλόν, δέομαί σου, εἰπέ μοι καὶ τοῦτο· ἐὰν εὑρέθη τὶς ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ διδάξῃ ἄλλον, ἐκβάλῃ αὐτὸν ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν καὶ δείξῃ εἰς αὐτὸν στράταν καλήν, ἔχει τίποτε μισθόν;». Λέγει αὐτῷ ὁ Ἄγγελος· «ὅστις πράξη ταῦτα ὅπου μὲ ἐρωτᾶς, σώζει τὸν ἑαυτόν του καὶ ὁ συμβουλεύων ἄλλον τινὰ εἰς τὸ κακόν, ὄχι μόνον ἐκεῖνον καταστρέφει, ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχὴν του παραδίδει τῷ Διαβόλῳ. Λοιπὸν δὲν εἶναι δεινοτέρα ἁμαρτία ὡς τὸ συμβουλεῦσαι ἄνθρωπον εἰς κακὸν ἔργον, οὕτω δὲ πάλιν εἶναι καλὸν τὸ συμβουλεῦσαι εἰς τὸ ἀγαθόν». Ἀββᾶ Μακαρίου.