ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Εὐαγρίου :  Τὸ σῶμα τὸ δυναμώνει τὸ κρασί, ἐνῶ τὴν ψυχὴ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ τομ. 8,85

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Πολὺ γλυκὰ εἶναι τὰ θεῖα λόγια στὴν σώφρονα ψυχή, σὰν τροφὴ ποὺ θερμαίνει τὸ σῶμα, καὶ ἐπιθυμητὲς οἱ διηγήσεις τῶν δικαίων στὰ αὐτιὰ τῶν πράων ἀνθρώπων, σὰν συνεχὴς ἄρδευσις στὴ νέα φυτεία. Φ-Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου ΕΠΕ 8β-233

Ἁββᾷ Φήλικα. Τώρα δὲν ὑπάρχει λόγος. Ὅταν ἐρωτοῦσαν οἱ ἀδελφοὶ τοὺς γέροντες καὶ ἔπρατταν ὅσα τοὺς ἔλεγαν, ὁ Θεὸς τοὺς ἐχορηγοῦσε τὴ δύναμι νὰ ὁμιλήσουν. Τώρα ὅμως, ἐπειδὴ ἐρωτοῦν μὲν ἀλλὰ δὲν πράττουν ὅσα ἀκούουν, ἐπῆρε ὁ Θεὸς τὴ χάρι ἀπὸ τοὺς γέροντες· καὶ δὲν εὑρίσκουν τὶ νὰ εἰποῦν, ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει ἐκεῖνος ποὺ θὰ τὸ πράξη. Ἀποφθ. Γερόντ. ΕΠΕ 1,743

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Ἐρώτησις : Ἐπειδὴ συχνὰ ἀκοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν τὸν ἐφαρμόζουμε, μήπως αὐτὸ ἀποβεῖ σὲ καταδίκη μας; Ἀπόκρισις : Ἔστω καὶ ἂν δὲν τὸν ἐφαρμόζουμε, ὅμως ἂν κατηγορήσουμε τὸν ἑαυτό μας, ἐπειδὴ τὸν ἀκοῦμε, ἀλλὰ τὸν παραβαίνουμε, αὐτό, τὸ ὅτι κατηγοροῦμε τὸν ἑαυτό μας, εἶναι ἕνα μέρος τῆς σωτηρίας. Φ-Ἀγ.Ἀναστασ. Σιν. ΕΠΕ 13Γ-151

Ἀγ.Μαξίμου. Ἕκαστος λόγος τοῦ Θεοῦ οὔτε μὲ πολλὰ λόγια ἐκφράζεται, οὔτε εἶναι φλυαρία· ἀλλ’, ἀπ’ ἐναντίας, εἶναι ἕνας, διακρινόμενος διὰ τὴν ἁπλότητά του, ἀποτελούμενος ἀπὸ διάφορα θεωρήματα, ἐκ τῶν ὁποίων τὸ κάθε ἕνα εἶναι μέρος τοῦ λόγου· ὥστε αὐτὸς ποὺ ὁμιλεῖ ὑπὲρ τῆς άληθείας, ἐὰν κατορθώσῃ νὰ εἴπῃ τι χωρὶς νὰ παραλείψῃ τίποτε ἀπὸ ὅσα ἀναφέρονται εἰς τὸ ζητούμενον, ἀνέπτυξεν ἕναν ὡλοκληρωμένον λόγον τοῦ Θεοῦ. Εὐεργετινὸς Δ-409

Ἀγ.Μαξίμου. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἡμέτερος λόγος, ποὺ προέρχεται κατὰ φυσικὴν καὶ λογικὴν ἀπόρροιαν ἀπὸ τὸν νοῦν μας, εἶναι ὁ ἄγγελος τῶν κρυπτομενων εἰς τὸν νοῦν μας κινημάτων (ποὺ τὰ γνωστοποιεὶ καὶ τὰ διαγγέλλει εἰς τρίτους), οὕτω πως καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔχει γνωρίσει κατ’ οὐσίαν τὸν Πατέρα, ὅπως ὁ λόγος τὸν γεννήσαντα αὐτὸν νοῦν, ὥστε κανένας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ μὴ δύναται νὰ κατανοήσῃ Αὐτόν, χωρὶς τὴν βοήθειαν τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύπτει εἰς τὸν ἄνθρωπον τὸν Πατέρα, τὸν ὁποῖον ἐγνώρισεν, ὡς κατὰ φύσιν Λόγος (τοῦ Πατρός). Εὐεργετινὸς Δ-409

Ἀγ.Μάξιμου Ὁμολ. Ἐρώτησις : Ἀπὸ τὸ Ψαλτήρι· «τὰ λόγια τοῦ Κυρίου εἶναι λόγια ἁγνά, ἀσήμι ποὺ ἀναχωνεύτηκε μὲ τὴ φωτιά, δοκιμασμένο στὴ γῆ, καθαρισμένο ἑφτὰ φορές» Ἀπόκρισις : Λέγονται τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ἁγνὰ ἐπειδὴ μᾶς ἐξαγνίζουν ἀπὸ κάθε κηλίδα ἁμαρτίας. Λέγονται ἀσήμι πυρακτωμένο, ἐπειδὴ εἶναι φωτεινὰ καὶ φωτίζουν ὅπως τὸ ἀσήμι πυρακτωμένο, ἐπειδὴ εἶναι φωτεινὰ καὶ φωτίζουν ὅπως τὸ ἀσήμι κι  ἐπειδὴ εἶναι θεϊκὰ καὶ δοκιμάζουν τὶς καρδιές μας· γιατὶ ἡ καρδιὰ λέγεται μέσα στὸ Εὐαγγέλιο γῆ· λέγονται καθαρισμένο ἑφτὰ φορές, ὅταν κάθε ἐντολὴ τὴν καθαρίζομε ἑφτὰ φορές. Εἶναι καλὸ ὅμως νὰ διασαφηνίσομε τὸ λόγο μας ἐπάνω σὲ μιὰ ἐντολὴ. Προστάζει ὁ νόμος «δὲ θὰ φονεύσεις». Ὅποιος λοιπὸν θέλει νὰ καθαρίσει ἑφτὰ φορὲς αὐτὴ τὴν ἐντολή, δὲν ἀποφεύγει μόνο τὸ φόνο μὲ τὸ χέρι, ἀλλὰ κι ἂν δεῖ πεινασμένο τοῦ δίνει τροφή, κι ἂν δεῖ διψασμένο τοῦ δίνει νερό, κι ἂν δεῖ γυμνὸ τὸν ντύνει, κι ἂν δεῖ ξένο τὸν περιμαζεύει, κι ἂν δεῖ ἄρρωστο δὲν τὸν προσπερνᾶ, κι ἂν δεῖ κάποιον στὴ φυλακή, τρέχει σ’ αὐτόν· καὶ γενικὰ ὅποιος ἀδιαφορήσει γιὰ ἕναν ἀπὸ αὐτούς, προξενεῖ σ’ αὐτὸν φόνο. Γιατὶ τὸν ἄφησε ὅσο ἦταν στὸ χέρι του νὰ πεθάνει, ἐνῶ μποροῦσε νὰ σώσει αὐτὸν ποὺ τὸν παρακαλοῦσε. Συνδέοντας λοιπὸν κάποιος τὶς ἕξι ἐντολὲς τοῦ Κυρίου ποὺ ἀπαριθμήσαμε μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ νόμου «δὲ θὰ φονεύσεις» καθαρίζει τὸ λόγο τοῦ Κυρίου ἑφτὰ φορές. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ γίνει καὶ γιὰ κάθε ἐντολή. Φ-Ἀγ.Μάξιμου Ὁμολ. ΕΠΕ 14Α 213-215