ΠΕΡΙ ΛΟΥΤΡΩΝ ΚΑΙ ΛΟΥΩΜΕΝΩΝ

ΠΕΡΙ ΛΟΥΤΡΩΝ ΚΑΙ ΛΟΥΩΜΕΝΩΝ

Ἀγ. Διαδόχου. Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ λουτροῦ, διὰ νὰ λουσθῶμεν, δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ χαρακτηρισθῇ, ἐκ πρώτης ὄψεως, ὡς ἐντελῶς ἁμαρτωλὸν ἢ παράλογον πρᾶγμα· τὸ νὰ ἀπέχωμεν ὅμως αὐτοῦ δι’ ἐγκράτειαν, ἔχω τὴν γνώμην, ὅτι τὸ τοιοῦτον εἶναι καὶ ἀνδρεῖον καὶ σωφρονέστατον· διότι οὔτε τὸ σῶμα καθιστᾷ θηλυπρεπὲς ἡ προκαλοῦσα ἡδονὴν ὑγρολουσία, ἀλλ’ οὔτε ὅμως ἡ διὰ τὸ λουτρὸν γύμνωσις μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν ἄδοξον γυμνότητα τοῦ Ἀδάμ, εἰς τὴν ὁποίαν περιέπεσε λόγῳ τῆς παραβάσεως, ὥστε, τοὐλάχιστον, νὰ φροντίσωμεν, ὅπως ἐκεῖνος, νὰ σκεπάσωμεν καὶ ἡμεῖς μὲ φύλλα σωφροσύνης τὴν δευτέραν πρόφασιν τῆς αἰσχύνης μας, ἐφ’ ὅσον μάλιστα ὀφείλομεν νὰ συνενώσωμεν τὴν ἁγνείαν τοῦ σώματος μὲ τὸ κάλλος τῆς σωφροσύνης, ἀφοῦ πρὸ ὀλίγου μόλις ἐξήλθομεν τῆς διαφθορᾶς τοῦ  κόσμου. Εὐεργετινὸς Γ-210-211

Ἁγίου Ἐφραὶμ. Δὲν πρέπει ὁ Μοναχὸς νὰ πλύνῃ τὸ σῶμα ἢ τοὺς πόδας του ἡδυπαθῶς, ὅπως κάνουν οἱ φιλήδονοι κοσμικοί· διότι ὅπως ἀκριβῶς ἐκεῖνοι οἱ φιλήδονοι ἐπιδιώκουν τὰς ἠδονὰς διὰ τοῦ καλλωπισμοῦ τοῦ σώματος καὶ τῆς λαμπρότητος τῶν ἱματίων, ἀντιστρόφως καὶ ὁ ἀγωνιστὴς τῆς εὐσεβείας ὀφείλει νὰ πολεμῇ τὰ ἀντίθετα πρὸς τὸν σκοπόν του, δηλαδὴ τὰς ἡδονάς, μὲ τὰ ἐναντία, δηλαδὴ τὴν περιφρόνησιν τοῦ σώματος καὶ τοῦ ἱματίου. Εὐεργετινὸς Γ-208

 Ἀγ.Ἐφραὶμ. Ἀγαπητὲ ἀδελφέ, εἰπέ μου χάριν τίνος πλύνεις τὸ πρόσωπόν σου μὲ ὕδωρ; Ἀσφαλῶς διὰ νὰ ἀρέσῃς εἰς τὸν πλησίον σου· ἀπὸ αὐτὸ ὅμως φανερώνεις, ὅτι δὲν περιώρισες ἀκόμη τὰ πάθη τῆς σαρκός, ἀλλ’ ἐξακολουθεῖς νὰ εἶσαι ὑποτεταγμένος εἰς αὐτά. Ἐὰν ἐπιθυμῇς νὰ νίψῃς τὸ πρόσωπόν σου, νίψε το μὲ δάκρυα καὶ πλῦνε το μὲ τὸν κλαυθμὸν τῆς μετανοίας, διὰ νὰ λάμψῃς ἐνδόξως ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων. Διότι πρόσωπον νιπτόμενον μὲ δάκρυα, εἶναι πράγματι ἀμάραντον κάλλος. Ἴσως θὰ μοῦ ἀπαντήσῃς εἰς τὰς συστάσεις μου αὐτάς, ὅτ θὰ κοκκινίζῃς ἀπὸ ἐντροπὴν ἐὰν τὸ πρόσωπόν σου εἶναι ρυπαρόν. Γνώριζε ὅμως, ὅτι ὁ ρύπος τοῦ προσώπου, ὅπως καὶ ὁ ρύπος τῶν ποδῶν, συνοδευόμενος ἀπὸ ἁγνὴν καὶ καθαρὰν καρδίαν θὰ σὲ κάμῃ νὰ λάμψῃς περισσότερον καὶ ἀπὸ τὸν ἥλιον ἀκόμη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἀγ.Ἀγγελικῶν Δυνάμεων. Εὐεργετινὸς Γ-214

Ὁ Μέγας Ἀντώνιος ἠσκεῖτο μὲ ἰσχυρὰν καὶ ἐντατικὴν ἄσκησιν· οὕτω διαρκῶς ἐνήστευεν, ἐφόρει ἔνδυμα ἐσωτερικῶς μὲν τρίχινον, ἐξωτερικῶς δὲ δερμάτινον, τὸ ὁποῖον καὶ διετήρησε μέχρι τοῦ θανάτου του. Ἐπὶ πλέον οὐδέποτε ἠνέχθη νὰ πλύνῃ μὲ ὕδωρ τὸ σῶμά του διὰ  λόγους καθαριότητος, οὔτε κἂν τοὺς πόδας του νὰ νίψῃ ἢ χωρὶς ἀνάγκην νὰ ἔμβῃ εἰς ὕδωρ. Κανεὶς δὲν τὸν εἶδε νὰ γυμνοῦνται· καθ’ ὅλην δὲ αὐτοῦ τὴν ζωὴν οὐδεὶς εἶδε γυμνὸν τὸ σῶμα τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου. Εὐεργετινὸς Γ-202