ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΩΝ ΠΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΩΝ ΠΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

Πηδάλιον 383. Ὁ μέγας Βασίλειος κατὰ τρεῖς τρόπους λέγει, ὅτι συγκοινωνεῖ τινας εἰς τὴν κακίαν τοῦ ἄλλου, ἢ κατὰ τὸ ἔργον, ὅταν μὲ τὸν αὐτὸν σκοπὸν συνεργῇ καὶ συμβοηθῇ αὐτὸν εἰς τὸ κακὸν· ἢ  κατὰ τὴν γνώμην, ὅταν συγκατατεθῇ μὲ τὴν διάθεσιν καὶ τὸν τρόπον τοῦ ἁμαρτάνοντος καὶ συναρέσκεται εἰς αὐτήν. Κε΄ ἐν Ἀγκύρα τοπ. Συνόδου ὑποσημείωσις Πηδάλιον σελ. 383.

Πηδάλιον 383. Εἶναι δέ καὶ ἄλλη τρίτη συγκοινωνία, τὴν ὁποίαν οἱ μὲν πολλοὶ δὲν ἠξεύρουν, μαρτυρεῖ δὲ ὅμως ταύτην ἡ ἀκριβολογία τῆς θείας Γραφῆς. Αὕτη δὲ εἶναι, ὅταν τινὰς καὶ χωρὶς νὰ γένη συνεργός μὲ τὸ ἔργον, καὶ χωρὶς νὰ συγκατατεθῇ εἰς τὴν διάθεσιν τοῦ ἀμαρτάνοντος, γνωρίσῃ δὲ μόνον τὴν κακίαν τῆς γνώμης τοῦ ἁμαρτάνοντος καὶ ἐφησυχάση, ἤτοι σιωπήση, καὶ δὲν ἐλέγξη αὐτόν. Κε΄ ἐν Ἀγκύρα τοπ. Συνόδου ὑποσημείωσις Πηδάλιον σελ. 383.

Πηδάλιον 383. Ὁ τρόπος δὲ οὗτος τῆς συγκοινωνίας δηλοῦται καὶ ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ λό­για τοῦ Θεοῦ. «Ταύτα ἐποίησας καὶ ἐσίγησα, ὐπέλαβες ἀνομίαν, ὅτι ἐσομαί σοι ὅμοιος, ἤτοι συγκοινωνὸς τῆς κακίας σου». Διὸ ταύτην τὴν ὑπόνοιαν ἀναιρῶν ὁ Θεὸς λέγει· «ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου.» Ἀλλὰ δὴ καὶ ἀπὸ ἐκεῖνο ὅπου λέγει ὁ Παύλος ἐλέγχωντας τοὺς Κορινθίους διὰ τί ἠσύχασαν, καὶ δὲν ἤλεγξαν τὸν πορνεύσαντα μὲ τὴν μητρυιάν του· «ὑμεῖς πεφυσιωμένοι ἐστὲ, καὶ οὐχὶ μάλλον ἐπενθήσατε, ἵνα ἐξαρθῇ ἐκ μέσου ὑμῶν ὁ τὸ ἔργον τοῦτο ποιήσας κτλ.» (α΄. Κορ. κεφ. ε΄,2). Πηδάλιον σελ. 383.

Πηδάλιον 383. Διὸ καὶ ὁ Νηστευτὴς ἐν τῷ κε΄ Κανόνι αὐτοῦ λέγει, ὅτι ἡ μοναχὴ ὅπου ἠξεύρει πῶς μοιχεύονται, ἢ φθείρονται οἱ ἄλλαις συναδελφαῖς της Καλογραίαις, καὶ δὲν τὸ φανερώση εἰς τὴν προεστώσαν, νὰ κανονίζεται παρόμοια, καθὼς καὶ αἱ πράττουσαι ταῦτα. Ἀλλὰ καὶ Ἠλίας ὁ Κρή­της Μητροπολίτης λέγει, ὅτι δὲν πρέπει νὰ δέχωνται οἱ ἱερεῖς τὰς προσφορὰς ἐκεῖνου τοῦ πατρός, μὲ τοῦ ὁποίου τὴν εἴδησιν πορνεύουσιν οἱ ὑπεξούσιοι υἱοί του· ἐπειδὴ δυνάμενος αὐτὸς νὰ τοὺς ἐμποδίση ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν καὶ νὰ τοὺς ὑπανδρεύσει νομίμως, ὅλον τὸ ἐναντίον τοὺς ἀφήνει νὰ ἁμαρτάνουν... Πηδάλιον σελ. 383.

Μεγ.Βασιλείου. Αὐτὸς ποὺ ἀνέχεται τὸν ἄλλον ποὺ ἀμαρτάνει, εἶναι συνένοχός του. Αὐτὸ τὸ κρίμα εἶναι φανερὸν ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Πιλάτο· «Αὐτὸς ποὺ μὲ παρέδωσε σὲ σένα ἔχει μεγαλύτερη ἁμαρτία».                           

Μεγ.Βασιλείου. Καὶ ὁ Πιλᾶτος ἀνεχόμενος τῶν παραδεδωκότων, ἁμαρτίαν εἶχε, εἰ καὶ ἐλάττονα. Παρίστησι δὲ τοῦτο φανερῶς καὶ ὁ Άδάμ ἀνασχόμενος τῆς Εὔας καὶ ἡ Εὔα ἀνασχομένη τοῦ ὄφεως· οὐδείς γὰρ αὐτῶν ὡς ἀθῶος ἀτιμώρητος ἀφείθη...» ΕΠΕ 9,64

Μεγ.Βασιλείου. Κακία γὰρ σιωπηθεῖσα νόσος ὕπουλός ἐστιν ἐν τῇ ψυχῇ... Τὸ κρύπτειν ἁμαρτίαν, συγκατασκευάζειν ἐστί τῷ νοσοῦντι τὸν θάνατον... Μήτε οὖν ἄλλος ἄλλω συγκρυπτέτω, ἵνα μὴ ἀδελφοκτόνος ἀντί φιλαδέλφου γένηται...  ΕΠΕ 9,66-68

Μεγ.Βασιλείου. Ἡ ἀποδοχὴ τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων εἶναι προδοσία κατὰ τῆς ἀλήθειας καὶ ἐθισμὸς στὴ διαφθορά. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 8,417

Ἀββᾶ Μάρκου. Κακόν, τὸ ὁποῖον διέπραξεν ἄλλος ἄνθρωπος, δὲν προσθέτει ἁμαρτίαν εἰς ἡμᾶς· τότε μόνον ἡ ξένη ἁμαρτία γίνεται καὶ ἰδική μας, ὅταν ἡμεῖς τὴν ἐξετάζωμεν μὲ κακὰς καὶ πονηρὰς σκέψεις καὶ οὕτω πως γεμίζομεν τὴν ψυχήν μας μὲ τὴν δυσοσμίαν ἐκ τῶν κακῶν τῶν ἄλλων. Εὐεργετινός Γ-441

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ὄχι τὸ νὰ ζηλεύουμε τὴν κακία, ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ ἐπαινοῦμε ἐκείνους ποὺ ζοῦν μέσα σ’ αὐτήν, αὐτὸ μᾶς ἐπιφέρει κάποια τιμωρία, ὄχι ἀμελητέα, καὶ ἂν πρέπει νὰ ποῦμε κάτι τὸ ἐντυπωσιακό, πιὸ βαρειὰ ἀπὸ τὴν τιμωρία ποὺ θὰ ὑποστοῦν ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν μέσα στὴν κακία. Διότι τὸ νὰ ἐπαινεῖ κανεὶς ἐκείνους ποὺ ἁμαρτάνουν, εἶναι πολὺ μεγαλύτερο, ὡς λόγος τιμωρίας, ἀπὸ τὸ νὰ ἁμαρτάνει. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 8,419