ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΩΝ ΠΟΥ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΩΝ ΠΟΥ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ἀγ.Συμεὼν Νέος Θεολ. Μὲ τρία πράγματα ἁμαρτάνουν οἱ ἄνθρωποι, μὲ τὸν νοῦν, μὲ τὸν λόγον, καὶ μὲ τὸ ἔργον. Ἀγ.Συμεὼν-63

Ἀγ.Συμεὼν Νέος Θεολ. Τὸ πρώτον ὅπου εἶναι ὁ νοῦς, γίνεται αἰτία εἰς ὅλα ἐκεῖνα ὅπου ἁμαρτάνουν τὰ ἄλλα δύο, ἤγουν ὁ λόγος, καὶ τὸ ἔργον· ὅμως δὲν δύναται νὰ τελειώσῃ ἁμαρτίαν ὁ νοῦς, ἀλλὰ ὁ λόγος, καὶ τὸ ἔργον τελειώνουν ὅσα ἐφευρίσκει ὁ νοῦς. 63 Ἀγ.Συμεὼν Νέος Θεολ. Λοιπὸν ἀπὸ αὐτὰ τὰ τρία ποῖον εἶναι ἀναγκαιότερον νὰ ἰατρεύση ὁ Χριστός; φανερὸν εἶναι ὅτι τὸ πρῶτον, ἤγουν τὸν νοῦν. Καὶ ὁπόταν ὁ νοῦς ἀγιασθῇ, καὶ ἰατρευθῇ, καὶ ἔλθη εἰς καλήν κατάστασιν, καὶ δὲν ὐποφέρῃ νὰ εἰπῇ, μήτε νὰ κάμη τίποτε, ἔξω ἀπὸ ἐκεῖνο ὅπου εἶναι ἀρεστὸν εἰς τὸν Θεόν, τότε κάθε ψυχή φυλάττεται ἀναμάρτητος. Καὶ ἀγκαλά ἡ ἁμαρτία ὅπου κάνει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ ἔργον, γίνεται μὲ ἀργοπορίαν καὶ ἠ ἁμαρτία ὅπου κάνει με τὸν λόγον, γίνεται ὀγλιγωρότερα· ἡ δὲ ἁμαρτία ὅπου κάνει μὲ τὸν νοῦν γίνεται πολλὰ ὀγλιγωρότερα, καὶ ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ. Πλὴν ἡ ἁμαρτία τοῦ νοὸς μένει ἄπρακτος, ἀνίσως λείψῃ ὁ λόγος, ἢ τὸ ἔρ­γον. Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου τὰ εὐρισκόμενα σελ. 63

Ἀγ.Συμεὼν Νέος Θεολ. Λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος μὲ τέσσαρας τρόπους ἁμαρτάνει, ἐκουσίως, ἀκουσίως, ἐν γνώσει, καὶ ἀγνοία. Σελ.84

Καὶ τὸ νὰ ἁμαρτάνη τινὰς ἐκουσίως, ἤγουν θεληματικῶς εἶναι, ὁπόταν γνωρίζει τὸ κακὸν μὲ βεβαιότητα, πὼς εἶναι κακόν, τὸ ὁποῖον στέκεται εἰς τὸ θέλημά του, ἢ νὰ τὸ κάμῃ, ἢ νὰ μὴ τὸ κάμῃ, καὶ ἐκεῖνος θέλωντας τὸ κάνει. Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου 84

Ἀγ.Συμεὼν Νέος Θεολ. Τὸ δὲ νὰ ἁμαρτάνη τινὰς ἀκουσίως, ἤγουν χωρὶς τὸ θέλημά του, εἶναι, ὅταν κάποιος βιάζεται ἀπὸ καμμίαν ἀνάγκην καὶ  κάνει τὸ κακό, μὴ θέλοντας, καθὼς πολλοὶ μάρτυρες διὰ τὰ βάσανα ὅπου τοὺς ἔκαναν, ἀρνήθηκαν τὸν Χριστό. Ἢ κατὰ ἄλλον τρόπον, μὴ ξέρωντας κάποιος καὶ μὴ θέλωντας κάνει τὸ κακό, καθὼς πολλοὶ ἔριξαν σαΐταν, διὰ νὰ φονεύσουν κανένα θηρίον, καὶ ἐφόνευσαν ἄνθρωπον χωρὶς νὰ τὸ θέλουν. Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου τὰ εὐρισκόμενα σελ. 84

Ἀγ.Συμεὼν Νέος Θεολ. Ἐν γνώσει, δὲ εἶναι ὅταν τὸ γνωρίζει ὅτι εἶναι κακό, ὅμως μὲ τὸ νὰ εἶναι ἀσθενὴς καὶ ταλαίπωρος ἡ ψυχή, τὸ κάνει, καὶ χωρὶς νὰ θέλει, μὲ τὸ νὰ μὴ δύναται νὰ ἀντισταθεῖ εἰς τὸν πόλεμον καὶ εἰς τὴν δυναστείαν ὅπου τῆς κάνει τὸ ἁμάρτημα διὰ νὰ τὸ κάνει, ἡ ὁποία κάνει τὸ κακὸ ὅμως δὲν συγκατανεύει εἰς αὐτὸ μὲ τὸ θέλημά της· καὶ εἰς τοῦτο μάλιστα γνωρίζεται κοντὰ εἰς τοὺς πιστοὺς ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ. Διότι ὅποτε δύνανται, νὰ μὴν κάνουν ἐκεῖνο ὅπου μισοῦν, καὶ ἐκεῖνο ὅπου δὲν θέλουν, τότε γνωρίζουν πὼς ἔχουν τὴν χάριν τοῦ Χριστοῦ. Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου τὰ εὐρισκόμενα σελ. 84

Ἀγ.Συμεὼν Νέος Θεολ. Ἐν ἀγνοῖᾳ, δὲ ἁμάρτημα εἶναι, ὅταν κάποιος κάνει τὸ κακὸν μὲ τὸ νὰ μὴ ξέρει πῶς εἶναι κακόν, ἀλλὰ νὰ τὸ νομίζει ὡς καλόν. Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου τὰ εὐρισκόμενα σελ. 84

Ἀγ.Συμεὼν Νέος Θεολ. Ὅμως ἐπειδὴ τὰ ἑκούσια ἁμαρτήματα εἶναι λίγα καὶ τὶς περισσότερες φορὲς φανερὰ καὶ σὰν φανερὰ καὶ γνωρισμένα κεντοῦν ἐκεῖνον ὅπου τὰ κάνει καὶ τὸν παρακινοῦν εἰς μετάνοιαν. Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου σελ. 84

Ἀγ.Συμεὼν Νέος Θεολ. Τὰ δὲ λοιπὰ ἠγουν τὰ ἀκούσια, τὰ ἐν γνώσει καὶ τὰ ἐν ἀγνοῖᾳ, ὄχι μόνο εἶναι πολλὰ καὶ ἀναρίθμητα, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἀγνώριστα καὶ κρυπτά, καὶ ἐκεῖνον ὅπου τὰ κάνει παρόλο ποὺ εἶναι τόσα πολλὰ δὲν τὸν κεντοῦν, οὔτε τὸν παρακινοῦν τελείως εἰς μετάνοιαν, ὡσὰν ὅπου δὲν τὰ στοχάζεται διὰ ἁμαρτήματα, οὔτε τὰ ἰξεύρει. Διὰ τοῦτο πρέπει νὰ παρακαλοῦμεν τὸν Θεὸν περισσότερον διὰ αὐτά, παρὰ διὰ τὰ ἐκούσια καὶ φανερά.