ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΩΝ (ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ)

ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΩΝ (ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ)

Ἀγ. Πέτρος Δαμασκηνός. Τὰ εἴδη τῆς σοφίας εἶναι τέσσερα. (Οἱ 4 γενικές ἀρετές). Φ- Ἀγ.Πέτρου Δαμασκηνοῦ. Τ-17 σελ. 71

Ἀγ. Πέτρος Δαμασκηνός. Ἡ φρόνηση, δηλαδή, ἡ γνώση καὶ τῶν πρακτέων καὶ τῶν μὴ πρακτέων, καὶ ἡ ἐγρήγορση τοῦ νοὺ. 71

Ἀγ. Πέτρος Δαμασκηνός. Ἡ σωφροσύνη, δηλαδή, τὸ νὰ γίνει σώο τὸ φρόνημα ὤστε νὰ μπορέσει νὰ κρατήσει τὸν ἐαυτὸν του μακριὰ ἀπὸ κάθε ἔργο καὶ λόγο ποῦ δὲν ἀρέσει στὸν Θεό. Φ- Ἀγ.Πέτρου Δαμασκηνοῦ. Τ-17 σελ. 71

Ἀγ. Πέτρος Δαμασκηνός. Ἡ ἀνδρεία, δηλαδή, ἡ δύναμη καὶ ἡ καρτερία στοὺς κατὰ Θεὸν κόπους καὶ πειρασμούς. σελ. 71

Ἀγ. Πέτρος Δαμασκηνός. Ἡ δικαιοσύνη, δηλαδή, ἡ διανομή ποῦ παρέχει τὸ ἴσον σὲ ὅλα αὐτά. Φ-Ἀγ.Πέτρ. Δαμ. Τ-17. 71

Ἀγ. Πέτρος Δαμασκηνός. Αὐτὲς οἱ 4 γενικὲς ἀρετὲς γεννιούνται ἀπὸ τὶς 3 δυνάμεις τῆς ψυχὴς κατὰ τὸν ἐξῆς τρόπο. Ἀπὸ τὸν λογισμό, δηλαδή, τὸν νού, γεννιούνται δύο, ἡ φρόνηση καὶ ἡ δικαιοσύνη, δηλαδή, ἡ διάκριση. Ἀπὸ τὸ ἐπιθυμητικὸ γεννιέται ἡ σωφροσύνη καὶ ἀπὸ τὸ θυμικὸ γεννιέται ἡ ἀνδρεία. Φ- Ἀγ.Πέτρου Δαμασκηνοῦ. Τ-17 σελ. 71

Ἀγ. Πέτρος Δαμασκηνός. Κάθε μία βρίσκεται ἀνάμεσα σε δύο παρά φύση πάθη. Ἡ φρόνηση, ἄνω μὲν ἀπὸ τοῦ ὑπερφρονεὶν, κάτω δὲ ὑπὸ ἀφροσύνης. Ἡ σωφροσύνη, ἄνω μὲν ὑπὸ ἡλιθιότητος, κάτω δὲ ἀπὸ ἀκολασίας. Ἡ ἀνδρεία, ἄνω μὲν ἀπὸ θρασύτητος, κάτω δὲ ἀπὸ δειλίας. Ἡ δικαιοσύνη, ἄνω μὲν ἀπὸ μειονεξίας, κάτω δὲ ἀπὸ πλεονεξίας. Καὶ οἱ 4 ἀρετὲς εἶναι εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου, ἐνὼ τὰ 8 πάθη τοῦ γήϊνου. Φ- Ἀγ.Πέτρου Δαμασκηνοῦ. Τ-17 σελ. 71

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Πολλὲς φορές, καθὼς καλλιεργοῦμε τὶς ἀρετές, ὑπηρετοῦμε καὶ τὶς κακίες ποὺ χωρὶς νὰ φαίνωνται εἶναι συμπεπλεγμένες μαζί τους. Ἔτσι παραδείγματι : Μὲ τὴν φιλοξενία συμπλέκεται ἡ γαστριμαργία, μὲ τὴν ἀγάπη ἡ πορνεία, μὲ τὴν διάκρισι ἡ δεινότης, μὲ τὴν φρόνησι ἡ πονηρία, μὲ τὴν πραότητα ἡ ὑπουλότης καὶ ἡ νωθρότης καὶ ἡ ὀκνηρία καὶ ἡ ἀντιλογία καὶ ἡ ἰδιορρυθμία καὶ ἡ ἀνυπακοή. Μὲ τὴν σιωπὴ ἡ διδασκαλικὴ ὑπεροψία, μὲ τὴν χαρὰ ἡ οἴησις, μὲ ὴν ἐλπίδα ἡ ὀκνηρία, μὲ τὴν ἀγάπη πάλι ἡ κατάκρισις, μὲ τὴν ἡσυχία ἡ ἀκηδία καὶ ἡ ὀκνηρία, μὲ τὴν ἁγνότητα ἡ πικρὴ συμπεριφορά, μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη ἡ παρρησία. Σὲ ὅλα δὲ αὐτὰ ἀκολουθεῖ ὡσὰν κοινὸ κολλύριο ἢ μᾶλλον δηλητήριο, ἡ κενοδοξία. Κλίμαξ 294

Ἀγαπίου Μον. Ἤξευρε γοῦν, ὅτι πᾶσαι, αἱ ἀρεταὶ εἰς δύο τάξεις μερίζονται· καὶ ἄλλαι μὲν εἰσὶν ἔσωθεν τοῦ ἀνθρώπου πνευματικαῖς καὶ ἀόραταις, ἄλλαις δὲ ἔξωθεν ὁραταῖς, ὁποῦ φαίνονται. Εἰς τὴν πρώτην τάξιν βάνομεν τὰς Θεολογικὰς ἀρετάς, καὶ ὅσας ἄλλας ἐγράψαμεν ἄνωθεν (καὶ ἐξόχως τὴν ἀγάπην, ἥτις ἐστὶ πασῶν τῶν ἀρετῶν ἡ Βασίλισσα) καὶ ἑτέρας ὁμοίας αὐτῶν, τουτέστι ταπείνωσιν, σωφροσύνην, ὑπομονήν, διάκρισιν, εὐλάβειαν, πτωχείαν πνεύματος, καταφρόνησιν τοῦ κόσμου, ἀπάρνησιν τοῦ ἰδίου θελήματος, ἀγάπην Σταυροῦ, καὶ ἄλλας τοιαύτας, τὰς ὁποίας κράζομεν πνευματικὰς ἀρετάς, καὶ ἔσωθεν, διατὶ εὑρίσκονται εἰς τὴν ψυχὴν κυριώτεραι. Ἄλλαις ἀρεταῖς εἶναι, ὁποῦ γίνονται φανερώτερα, ἤγουν, ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία, ἡ ἀνάγνωσις, ἡ προσευχή, ἡ ψαλμῳδία, καὶ ἄλλαις ὅμοιαις· αἱ ὁποῖαι καλὰ καὶ νὰ γίνωνται καὶ αὐταὶ ἀπὸ τὴν ψυχήν, ὅμως αἱ πράξεις αὐτῶν καὶ ἐργασίαι εἶναι φανερώτεραι τῶν ἔσωθεν ἀρετῶν, ὁποῦ δὲν ἠμπορεῖ τις νὰ ταῖς ἰδῇ, τουτέστι τὴν ἐλπίδα, πίστιν, ἀγάπην, καὶ τὰ ἑξῆς. Πᾶσαι αἱ ἀρεταὶ αὐταὶ εἰσὶ λίαν ψυχωφελεῖς καὶ ἀναγκαῖαι εἰς σωτηρίαν, ἀμὴ αἱ πρῶται περισσότερον, ὅτι (καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος τῇ Σαμαρείτιδι) Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. Ἁμαρτ. Σωτηρία 180

Ἀγαπίου Μον. Αἱ ἔσωθεν εἰσὶ τὸ τέλος ὀποῦ ποθεῖς, αἱ δὲ ἔξωθεν τὸ μέσον διὰ νὰ ἀποκτήσῃς τὰς ἔσωθεν. Ἡ πρώταις εἶναι ἡ σωτηρία, καὶ ἡ δεύτεραις θεραπεία. Αἱ μὲν ὡς πνεῦμα, αἱ δὲ ὡς σῶμα, τὸ ὁποῖον ἐὰν εἶναι καὶ μικρότερον τοῦ πνεύματος, ὅμως ἀρχαῖον μέρος τοῦ συνθέτου ὑπάρχει, καὶ τὸ χρειάζεται ἡ ψυχὴ διὰ τὰς ἐργασίας αὐτοῦ. Ἁμαρτ. Σωτηρία 181

Αγ.Μάρκος Ερημ Από όλες τις αρετές πιο περιεκτική είναι η αγάπη προς τον Θεόν και τον πλησίον, η οποία συνίσταται από την αποχή των υλικών αγαθών και από την ηρεμία των λογισμών. Φ-Αγ.Μάρκου Ερημήτου τ13,91

Αββά  Ησαϊου Πρίν από όλες τις αρετές είναι η ταπεινοφροσύνη και πρίν από όλα τα πάθη είναι η γαστριμαργία. Τέλος των αρετών είναι η αγάπη, τέλος δε των παθών είναι η αυτοδικαίωσις.  Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,59

Αββά  Ησαϊου Τρείς αρετές είναι, που προνοούν διαπαντός του νού και χρείαν αυτών έχει . η κατά φύσιν ορμή, η ανδρεία και η αοκνησία. Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,79

Αββά Ησαϊου Τρείς αρετές είναι, που αν τις ίδη μαζί του ο νούς, πιστεύει ότι έφθασε στην αθανασία· η διάκρισις, δηλαδή ο χωρισμός του καθενός από τά άλλα, η πρόβλεψις όλων πρό του καιρού και η μη συγκατάπεισις με κάποιον ξένον.   Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,79

Αββά  Ησαϊου 3 αρετές είναι που επιχορηγούν φώς στο νού διαπαντός, το αγνοείν πονηρία τινός ανθρώπου, το αγαθοποιείν τους κακοποιούντας σε και το υποφέρειν αταράχως τα επερχόμενα.Οι 3 αυτές αρετές γεννούν άλλες 3 μεγαλύτερες αυτών· το αγνοείν πονηρία ανθρώπων γεννά την αγάπη, το αγαθοεργείν τους κακοποιούντας σε αποκτά την ειρήνη και το υποφέρειν τα επερχόμενα αταράχως φέρει την πραότητα. Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,79

Αββά  Ησαϊου Τεσσερες αρετές είναι πού αγνίζουν την ψυχή, η σιωπή, η τήρησις των εντολών, η στενοχωρία και η ταπεινοφροσύνη. Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,79

Αββά  Ησαϊου Ο νούς χρήζει πάντοτε αυτές τις 4 αρετές, του αδιαλείπτως εύχεσθαι τώ Θεώ, την πρόσριψη εαυτού ενώπιον του Θεού, την αποφυγή της κρίσεως κάθε άνθρωπου καὶ την κώφευση των παθών που του ομιλούν. Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,79

Αββά  Ησαϊου Τέσσερες αρετές περιτειχίζουν την ψυχή και την κάνουν να αναπνέει από την ταραχή των εχθρών, ο έλεος, η αοργησία, η μακροθυμία και η αποτίναξις κάθε σπόρου της αμαρτίας πού επέρχεται . η δε αντίστασις προς την λήθη φυλάσσει όλα αυτά. Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,79

Αββά  Ησαϊου Τέσσερες αρετές είναι που βοηθούν τη νεότητα μετά Θεόν . η μελέτη εν πάση ώρα, η αοκνησία, η αγρυπνία και το μη μετρείν εαυτόν. Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,81

Αββά  Ησαϊου 3 πράγματα είναι που δύσκολα αποκτά ο άνθρωπος και αυτά φυλλάσουν τις αρετές· το πένθος, ο κλαυθμός για τις αμαρτίες του και ο πρό των οφθαλμών θάνατός του.  Φ-Αββά  Ησαϊου-τ12,81

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἰωσὴφ Θηβαῖος : Τρία πράγματα εἶναι πολύτιμα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Τὸ πρῶτο εἶναι ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀσθενῆ καὶ τοῦ ἔρχονται πειρασμοὶ καὶ τοὺς δέχεται μὲ εὐχαριστία. Τὸ δεύτερο εἶναι, ὅταν κανεὶς ἐπιτελῆ ὅλα τὰ ἔργα του καθαρὰ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ χωρὶς τίποτε τὸ ἀνθρώπινο. Τὸ δὲ τρίτο εἶναι, ὅταν κανεὶς ζῆ μὲ ὑποταγὴ στὸν πνευματικὸ πατέρα καὶ ἀποτάσση ὅλα τὰ ἰδικά του θελήματα. Ἔχει δὲ αὐτὸς ἕνα ἐξαίρετο στέφανο. Ἐγὼ ὅμως ἐδιάλεξα τὴν ἀσθένεια. Ἀποφθ. Γερόντ. ΕΠΕ 1,367

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ποιμήν : Τὸ νὰ φυλάσεται κανεὶς καὶ τὸ νὰ προσέχη τὸν ἑαυτό του καὶ ἡ διάκρισις, αὐτὲς οἱ τρεῖς ἀρετὲς εἶναι ὁδηγοὶ τῆς ψυχῆς. Ἀποφθέγματα Γερόντων - ΕΠΕ τομ.1,543

Νικηφόρου Θεοτόκη. Αἱ ἀρεταί, ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, εἶναι ἀλληλένδετοι καὶ συνιστῶσι μίαν συνεχῆ σειράν. Ἐὰν κόψῃς ἕν μέρος τῆς σειρᾶς, τὰ λοιπὰ μέρη γίνονται ἄχρηστα· ἐὰν λείψῃ μία ἀρετὴ ἀπὸ ὅλην τὴν σειρὰν τῶν ἀρετῶν, πᾶσαι αἱ λοιπαὶ ἀρεταὶ γίνονται ἀνωφελεῖς· διὰ τοῦτο δὲ ἔλεγεν ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος· «Ὅστις γὰρ ὅλον τὸν νόμον τηρήσει, πταίσει δὲ ἐν ἑνί, γέγονε πάντων ἔνοχος» (Ἰάκ. β΄, 10). Κυριακοδρόμιον Νικηφόρου Θεοτόκη τομ. Α σελ.-350

Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου. Πόδια τῶν ἀρετῶν εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη, κεφαλὴ δὲ ἡ ἀγάπη. Διατὶ κάθε ἄλλη ἀρετὴ ὅπου γίνεται χωρὶς ταπείνωσιν, καὶ ἀγάπην, εἶναι ἀνωφελής, καὶ ματαία. Ὅτι ὅλαι οἱ ἀρεταὶ ὁμοιάζουν μὲ μίαν κολῶναν, τῆς ὁ­ποίας κολῶνας τὸ θεμέλιον εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη, καὶ τὸ κεφάλι ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποῖα εἶναι θρόνος του Θεοῦ, καὶ ὑποκάτω ἀπὸ τὴν ἀγάπην εὐρίσκεται ἡ εὐσπλαγχνία, ἡ συμπάθεια, ἡ ἐλεη­μοσύνη, τὸ μεταδοτικόν, ἡ ἀνεξικακία, ἡ μακροθυμία, ἡ εὐποιΐα, καὶ ἡ φιλανθρωπία, ὅπου κάνει τὸν ἄνθρωπον Θεὸν κατὰ χάριν. Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου τὰ εὐρισκόμενα σελ. 125

Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου. Τριγύρω δὲ εἰς τὴν ταπεινοφροσύνην εὐρίσκεται ἡ ὑπακοή, ἡ ὑπομονή, ἡ γνῶσις, ἠ σύνεσις, ἡ ἐπί-γνωσις τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας, καὶ τοῦ θείου ὕψους, καὶ ἡ εὐχαριστία εἰς τὸν Θεὸν διὰ τὰς εὐεργεσίας ὅπου μᾶς εὐεργετεῖ, καὶ μὲ δεξιά πράγματα, καὶ μὲ ἀριστερά, ἤγουν μὲ δόξαν, καὶ ἀτιμίαν. Μὲ ὐγείαν, καὶ ἀρρωστίαν μὲ πλούτον, καὶ πτωχείαν, καὶ τὰ λοιπά. Ἐκεῖ δὲ ὅπου εἶναι Θεοῦ εὐχαριστία, ἐκεῖ εἶναι καὶ ὅρασις Θεοῦ, καὶ ἐκεῖ­νος ὅπου βλέπει τὸ κάλλος τοῦ Θεοῦ, πῶς εἶναι δυνατόν νὰ μὴν ἀγαπήση αὐτὸν τὸν ὑπέρκαλον Θεόν, καὶ αἴτιον κάθε καλοῦ; καὶ ἐκεῖνος ὅπου ἀγαπᾶ τὸν Θεόν, θέλει φύλαξει καὶ τὰς ἐντολάς του· ἐντολὴ δὲ τοῦ Θεοῦ εἶναι, καὶ τὸ νὰ ἀγαποῦμεν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ὅτι λέγει ἡ γραφή, «ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ὅν ἐώρακε, πῶς τὸν Θεὸν ἀγαπήσει, ὅν οὐκ, εἶδε;» διὰ μέ­σου δὲ τῆς εὐχαριστίας, καὶ τῆς ἀγάπης γίνεται ἡ θεωρία τοῦ Θεοῦ. Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου τὰ εὐρισκόμενα σελ. 125

Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου. Τὸ λοιπὸν ἡ ταπεινο­φροσύνη, συνέχει, καὶ συντηρεῖ τὴν ἀγάπην, καὶ ἡ ἀγάπη στερέωνει τὴν ταπεινο-φροσύνην. Ἡ τα­πεινοφροσύνη εἶναι ὡσὰν τὰ πόδια ὅπου βαστά­ζουν διὰ μέσου τοῦ σώματος, καὶ τὴν κεφαλήν, καὶ αὐτὸ τὸ σώμα. Καὶ ἡ ἀγάπη εἶναι ὡσὰν θρόνος χερουβεικὸς ὅπου βαστάζει τὸν Θεὸν καθήμενον ἐπ’ αὐτόν, ὅτι ἐπάνω εἰς αὐτὴν ἀναπαύε­ται ὁ Θεός, καὶ πάλιν αὐτὴ βαστάζεται ἀπὸ τὴν ταπεινοφροσύνην, ὡσὰν ἀπὸ πόδια διὰ μέσου τοῦ σώματος τῶν ἄλλων ἀρετῶν. Ἡ δὲ θεληματική πτωχεία, καὶ ἡ νηστεία, καὶ ἡ ἐγκράτεια τοῦ θύ­μου, καὶ τῆς γλώσσης, καὶ κάθε ἀλόγου ἐπιθυ­μίας εὐρίσκονται ὑποκάτω εἰς τὰ ζύγια τῆς δικαιοσύνης ὅπου πρέπει νὰ φυλάττῃ κάθε θεοσεβὴς ἄνθρωπος, διὰ νὰ μὴ εἶναι ἄδικος, ὄχι νὰ μὴν ἀδικῇ μόνον τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐαυτόν του. Ἀγ.Συμεὼν Νέου Θεολόγου τὰ εὐρισκόμενα σελ. 125

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ἠρώτησαν κάποτε τὸν Ἀββᾶν Λογγῖνον : - Γέροντα, ποία ἀρετὴ εἶναι ἡ μεγαλυτέρα ἀπὸ ὅλας τὰς ἄλλας; - Συμπεραίνω - ἀπήντησεν ὁ Ἀββᾶς - ὅτι ὅπως ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι τὸ μεγαλύτερον ἀπὸ ὅλα τὰ πάθη, ἀφοῦ ἠμπόρεσε νὰ ρίψῃ μερικὰ ὄντα ἀπὸ τὸν οὐρανόν, κατ’ ἀναλογίαν καὶ ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἡ μεγαλυτέρα ἀπὸ ὅλας τὰς ἀρετάς. Διότι καὶ ἀπὸ αὐτὰς τὰς σκοτεινὰς ἀβύσσους ἔχει τὴν δύναμιν νὰ ἀναβιβάσῃ ἐπάνω ἕνα ἄνθρωπον, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἁμαρτωλός, ὡσὰν τὸν διάβολον. Δι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος καλοτυχίζει τοὺς πτωχοὺς τῷ πνεύματι, δηλαδὴ τοὺς ταπεινοὺς (Ματθ. ε΄, 3). Εὐεργετινὸς Α-646

Ἀββᾶ Ἰσαὰκ. Τὰ θεμέλια εἰς τὸ οἰκοδόμημα ὅλων τῶν ἀρετῶν εἶναι ἡ νηστεία καὶ ἡ ἀγρυπνία· διότι αὐταὶ αἱ ἀρεταί, ὅταν γίνωνται μὲ διάκρισιν, βοηθοῦν τὸν ἄνθρωπον νὰ ἐπιτύχῃ κάθε ἀγαθόν. Ἡ ἀρχὴ δηλαδὴ ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡ ἀνάπαυσις τῆς κοιλίας, καὶ ὁ μαλθακὸς ὕπνος, ποὺ ἐξάπτει τὴν ἐπιθυμίαν τῆς πορνείας, ἐκμηδενίζει τὴν ἐπαγρύπνησιν τοῦ νοῦ καὶ τὸν κάνει νὰ εἶναι συνεχῶς χονδρὸς καὶ σκοτισμένος. Εὐεργετινὸς Α-412

Αγ.Ισαάκ Σύρου Κάθε ἀρετὴ εἶναι μητέρα τῆς ἑπομένης. Ἂν λοιπὸν ἀφήσης τὴν μητέρα ποὺ γεννᾶ τὶς ἀρετὲς καὶ πᾶς νὰ ζητήσης τὶς θυγατέρες, πρὶν ἀποκτήσης τὴν μητέρα τους, ἐκεῖνες οἱ ἀρετὲς γίνονται ἔχιδνες μέσα στὴν ψυχή. Ἂν δὲν τὶς ἀπορρίψης ἀπὸ ἐπάνω σου, πρόκειται ν’ ἀποθάνης γρήγορα. Φ-Αγ.Ισαάκ Σύρου 8Γ-63

Αγ.Ισαάκ Σύρου Οἱ ἀρετὲς διαδέχονται ἡ μιὰ τὴν ἄλλη, γιὰ νὰ μὴ γίνεται ἐπαχθὴς καὶ βαρειὰ ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς καὶ γιὰ νὰ ἐπιτυγχάνωνται μὲ τάξι, κι ἔτσι οἱ ταλαιπωρίες γιὰ χάρι τοῦ ἀγαθοῦ νὰ εἶναι προσφιλεῖς, ὅπως τὰ ἴδια τὰ ἀγαθά. Διότι κανεὶς δὲν μπορεῖ ν’ ἀποκτήση τὴν ἀκτημοσύνη, ἄν δὲν πείση καὶ δὲν ἑτοιμάση τὸν ἑαυτό του νὰ ὑπομείνη τοὺς πειρασμοὺς μὲ χαρά. Καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ὑπομείνη τοὺς πειρασμούς, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸν ποὺ πιστεύει ὅτι ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο ἀπὸ τὴν σωματικὴ ἀναψυχή, γιὰ τὴν συμμετοχὴ στὸ ὁποῖο εἶναι προετοιμασμένος μὲ τὶς θλίψεις ποὺ ἐδοκίμασε. Φ-Αγ.Ισαάκ Σύρου 8β-237

Αγ.Ισαάκ Σύρου Πράγματι, άν ο άνθρωπος δέν αποταγή πρώτα άπό τόν κόσμο καί δέν εγκαταλείψη όλα τά πράγματά του, δέν μπορεί να μονάσει.  Με τη σειρά πάλι, τής αποταγής τού κόσμου προηγείται ή υπομονή, τής υπομονής προηγείται τό μίσος τού κόσμου, καί του μίσους τού κόσμου ο φόβος καί ο πόθος. Άν δηλαδή δέν εκφοβίση τόν νού ο φόβος τής γέεννας καί δέν τόν κινήση ο πόθος στήν επιθυμία τῶν μακαριστών αγαθών, δέν θα κινηθεί στόν άνθρωπο τό μίσος τού κόσμου τούτου. Φ-Αγ.Ισαάκ Σύρου ΕΠΕ 8β-129-131

Αγ.Ισαάκ Σύρου Καί άν δέν μισήσει τόν κόσμο, δέν θά υπομείνη να βρίσκεται έξω από τήν απόλαυσί του. Καί άν δέν προηγηθή η υπομονή στήν διάνοια, δέν μπορεί να εκλέξει τόπο άγριο καί έρημο από κατοίκους, καί άν δέν εκλέξη γιά τόν εαυτό του τήν αναχωριτική ζωή, δέν μπορεί να επιδοθεί στήν προσευχή.  Φ-Αγ.Ισαάκ Σύρου 8β-131

Αγ.Ισαάκ Σύρου Καί άν δέν επιδοθεί στήν μελέτη τού Θεού καί δέν μείνη σ'αυτές τίς σκέψεις πού είναι εμπλεγμένες μέ τήν προσευχή καί μέ τά είδη τής διδαχής, πού είπαμε παραπάνω, δέν θα αισθανθεί τήν αγάπη. Φ-Αγ.Ισαάκ Σύρου 8β-131

Αγ.Ισαάκ Σύρου Η αγάπη λοιπόν τού Θεού προέρχεται από τήν συνομιλία με αυτόν. Η επίδοσις στήν μελέτη τής ευχής από τήν ησυχία, η ησυχία από τήν ακτημοσύνη, η ακτημοσύνη από τήν υπομονή καί τό μίσος τών επιθυμιών, καί τό μίσος τών επιθυμιών από τό φόβο τής γέεννας καί από τήν προσδοκία τών μακαριστών αγαθών. Τίς επιθυμίες μισεί όποιος γνωρίζει τόν καρπό τους, δηλαδή τί τού ετοιμάζουν καί από ποιό αγαθό τόν εμποδίζουν αυτές. Φ-Αγ.Ισαάκ Σύρου 8β-131

Αγ.Ισαάκ Σύρου Ἡ πνευματικὴ γνῶσις ἔρχεται κατὰ τὴν φύσι ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἐργασία τῶν ἀρετῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν δύο προηγεῖται ὁ φόβος καὶ ἡ ἀγάπη, ἐνῶ τῆς ἀγάπης πάλι προηγεῖται ὁ φόβος. Ὅποιος λέγει μὲ ἀναίδεια ὅτι εἶναι δυνατὸ νὰ ἀποκτήση τὶς τελευταῖες πρὶν ἀπὸ τὴν ἐργασία τῶν πρώτων, θέτει ἀναμφιβόλως τὸ πρῶτο θεμέλιο γιὰ τὴν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς του. Διότι ἡ ὁδὸς τοῦ Κυρίου εἶναι αὐτή, ὅτι οἱ ἀρετὲς γεννῶνται ἀπὸ τὸν φόβο καὶ τὴν ἀγάπη. Φ-Αγ.Ισαάκ Σύρου 8β-217