ΠΕΡΙ ΦΩΤΙΣΜΟΥ
Αγ.Μάρκος Ερημ Ο καθένας από μας φωτίζεται ανάλογα με τον βαθμό πού μισώντας απομακρύνει τά πάθη πού τον σκοτίζουν. Γιατί στο βαθμό που τα αγαπά και τα σκέφτεται ανάλογα και σκοτίζεται. Φ-Αγ.Μάρκου Ερημήτου τ13,67
Αγ.Ισαάκ Συρ. Τὸ μέτρο καὶ ἡ τάξις στὴν διαγωγὴ φωτίζουν τὴν διάνοια καὶ ἀπομακρύνουν τὴν σύγχυσι. Φ-Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρ. 8Γ,121
Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Ἐὰν στὸ θυμικὸ μέρος της ὑπάρχει ἀγάπη καὶ φιλανθρωπία, καὶ στὸ ἐπιθυμητικὸ καθαρότητα καὶ σωφροσύνη, ὁ λογισμὸς εἶναι φωτισμένος. Ἐνῶ ἐὰν στὸ θυμικὸ ὑπάρχει μῖσος πρὸς τοὺς ἀνθρώπους καὶ στὸ ἐπιθυμητικὸ ἀκολασία, ὁ λογισμὸς εἶναι σκοτισμένος. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 8,493
Μεγ.Βασιλείου. Ἐὰν λείπῃ ἀπὸ τὴν ψυχὴν ὁ ἀγαθὸς λογισμός, εἶναι φανερὸν ὅτι ἐκλείπει ἀπὸ αὐτὴν ὁ φωτισμός, διότι νυστάζει αὐτὸ ποὺ ὀφείλει νὰ φωτισθῇ. Βασιλειανὸν Ταμεῖον σελ 54 - (ΕΠΕ 9,106 -108)
Νικ. Θεοτόκη. Τὸ φῶς τῆς ἀρετῆς ἔχει δύναμιν ἡ ὁποία θαυμασίως καὶ φωτίζει καὶ πείθει τὸν νοῦν τοῦ ἀνθρώπου καὶ προσελκύει αὐτὸν πρὸς ὑποδοχῆν τῶν ὑπὸ τοῦ ἐναρέτου διδασκομένων. «Οὕτω λαμψάτω», εἶπεν ὁ Κύριος, «τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. ε΄,16). Κυριακοδρ. Β-27
Νικηφ Θεοτόκη. Καθὼς δὲ τὸ φῶς τῶν καλῶν ἔργων φωτίζει τοὺς πιστοὺς καὶ διεγείρει αὐτοὺς πρὸς δοξολογίαν τοῦ Θεοῦ, οὕτω φωτίζει καὶ τοὺς ἀπίστους καὶ ἐξεγείρει τὸν νοῦν αὐτῶν πρὸς τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Αἰσθητὴ γίνεται ἐσωτερικῶς τούτου τοῦ φωτὸς ἡ ἐνέργεια, διότι, ὅταν βλέπωμεν τῆς ἀρετῆς τὰ ἔργα, αἰσθανόμεθα ἔλεγχον συνειδήσεως, κατάνυξιν καρδίας, ἐπιθυμίαν μιμήσεως, κλίσιν πρὸς ὑποκοὴν τῶν ὑπὸ τοῦ ἐργάτου τῶν ἀρετῶν λεγομένων καὶ διδασκομένων. Κυριακοδρόμ. Β-28
Νικηφόρου Θεοτόκη. Βλέποντες τὴν ἁγιότητα τῶν ἔργων τοῦ διδασκάλου, συμπεραίνομεν ὅτι, καθὼς εἶναι ἅγια τὰ ἔργα αὐτοῦ, οὕτως ἀληθινὰ καὶ ἅγια εἶναι ὅσα αὐτὸς διδάσκει. Ὅσον δὲ περισσοτέρα εἶναι ἡ ἀρετή, τόσον περισσότερον τὸ φῶς, τόσον περισσότερος καὶ ὁ φωτισμός. Κυριακοδρόμιον Β.-28
Νικ. Θεοτόκη. Ἐπειδὴ δὲ εἰς τὸν καιρὸν τῶν Ἀποστόλων περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλην φορὰν ἔλαμψεν ὁ πυρσὸς τῶν θεαρέστωνἔργων, διὰ τοῦτο καὶ περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλην φορὰν πλῆθος τότε ἀνθρώπων ἀξίων τοῦ φωτὸς ἐφωτίσθη. Κυριακοδ. Β-28
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐὰν πρῶτον ὁ ποιμὴν δὲν κατασταθῇ διὰ τοῦ φωτὸς τῶν θείων ἀρετῶν ὅλος φῶς, πῶς δύναται νὰ λάμψῃ ἐνώπιον πάντων τῶν ἐν τῇ οἰκίᾳ; Τῆς ἁμαρτίας τὸ σκότος δὲν φωτίζει, ἀλλὰ σκοτίζει τὸν νοῦν τῶν εἰς αὐτὸ ἀποβλεπόντων· ματαίως δὲ φροντίζει νὰ φωτίσῃ τοὺς ἐν σκότει καθημένους, ὅστις δὲν κρατεῖ λαμπάδα εἰς τὰς χεῖρας αὑτοῦ. Διὰ τοῦτο δὲ αὐτὸς ὁ Κύριος καὶ ἅλας τῆς γῆς ὠνόμασε τοὺς ποιμένας τοῦ λαοῦ αὑτοῦ καὶ φῶς τοῦ κόσμου· «ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. ε΄,13-14). Κυριακοδρόμιον Β. 58-59
Ἁγίου Διαδόχου. Καλὸν εἶναι λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος νὰ προσδοκᾷ μετὰ πίστεως ἐνεργουμένης δι’ ἀγάπης, τὸν ἐκ Θεοῦ φωτισμόν, διὰ νὰ ὁμιλῇ· διότι δὲν ὑπάρχει πτωχότερον πρᾶγμα ἀπὸ διάνοιαν, ποὺ φιλοσοφεῖ περὶ Θεοῦ καὶ εὑρίσκεται μακρὰν τοῦ Θεοῦ, οὔτε πρέπει ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀσχολῆται μὲ πνευματικὰ θεωρήματα χωρὶς τὸν θεῖον φωτισμόν. Ἀλλ’ οὔτε καὶ νὰ ἀποφασίζῃ νὰ λέγῃ, ἐὰν προηγουμένως δὲν ἔχῃ πλουσίως καταυγασθῆ ἀπὸ τὴν χρηστότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εὐεργετινὸς Δ-390
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου