ΠΕΡΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ

ΠΕΡΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Ἐρώτησις : Γιατὶ ἄραγε τὰ Εὐαγγέλια δὲν εἶναι οὔτε περισσότερα, οὔτε λιγότερα; Ἀπόκρισις : Ἐπειδὴ τὰ σημεῖα τοῦ κόσμου στὸν ὁποῖο ζοῦμε εἶναι τέσσερα, καὶ τὰ γενικὰ πνεύματα (ἄνεμοι) ἐπίσης τέσσερα, καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι δια-σκορπισμένη σ’ ὅλη τὴ γῆ, καὶ «στύλος καὶ στήριγμα τῆς Ἐκκλησίας» εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλὰ καὶ «πνεῦμα ζωῆς», δικαιολογημένα ἔπρεπε νὰ ὑπάρχουν τέσσερες στύλοι πνέοντες ἀπὸ παντοῦ τὴν ἀθανασία καὶ ἀναζωογωνώντας τοὺς ἀνθρώπους. Ἀπὸ αὐτὰ γίνεται φανερό, ὅτι ὁ Λόγος ποὺ κατασκεύασε τὰ πάντα, «αὐτὸς ποὺ κάθεται πάνω στὰ Χερουβίμ», καὶ τὰ συγκρατεῖ ὅλα, ὅταν φανερώθηκε στοὺς ἀνθρώπους μᾶς ἔδωσε τὸ Εὐαγγέλιο μὲ τὰ τέσσερα πρόσωπα, τὸ ὁποῖο ὅμως διέπεται ἀπὸ ἕνα Πνεῦμα, ὅπως λέγει ὁ Δαβὶδ ζητώντας τὴν παρουσία του· «Ἐμφανίσου, σὺ ποὺ κάθεσαι πάνω στὰ Χερουβίμ», γιατὶ τὰ Χερουβὶμ ἔχουν τέσσερα πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν εἰκόνες τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Φ-Ἀγ.Ἀναστασ. Σιν. ΕΠΕ 13Γ-209

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Τὸ πρῶτο πρόσωπο εἶναι ζῶο ὅμοιο μὲ λιοντάρι, ποὺ συμβολίζει τὴν ἐνεργοποιὸ καὶ ἡγεμονικὴ καὶ βασιλικὴ ἰδιότητα τοῦ Χριστοῦ. Τὸ δεύτερο πρόσωπο μοιάζει μὲ μοσχάρι, συμβολίζοντας τὴν τελετουργικὴ καὶ ἱερατικὴ ἰδιότητά του. Τὸ τρίτο εἶναι πρόσωπο ἀνθρώπου, προδιαγράφοντας ὁλοφάνερα τὴν παρουσία του ὡς ἀνθρώπου. Καὶ τὸ τέταρτο εἶναι ὅμοιο μὲ ἀετὸ ποὺ πετάει, δηλώνοντας τὴν ἔκχυση τοῦ Πνεύματος στὴν Ἐκκλησία. Καὶ τὰ Εὐαγγέλια λοιπὸν εἶναι σύμφωνα μὲ αὐτά, μέσα στὰ ὁποῖα εἶναι ἐνθρονισμένος ὁ Χριστός. Φ-Ἀγ.Ἀναστασ. Σιν. ΕΠΕ 13Γ-209

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Γιατὶ τὸ κατὰ Ἰωάννην διηγεῖται τὴν ἡγεμονικὴ καὶ ἔνδοξη γέννησή του ἀπὸ τὸν Πατέρα, λέγοντας· «Ὁ Λόγος ὑπῆρχε στὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας». Τὸ κατὰ Λουκᾶν, ποὺ ἔχει ἱερατικὸ χαρακτήρα, ἄρχισε μὲ τὸν ἱερέα Ζαχαρία, ὁ ὁποῖος πρόσφερε θυμίαμα στὸν Θεό. Γιατὶ γνώριζε, ὅτι ἑτοιμάζεται μοσχάρι σιτευτό, τὸ ὁποῖο ἐπρόκειτο νὰ θυσιαστεῖ γιὰ τὴν ἀνεύρεση τοῦ νεώτερου υἱοῦ. Τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο κηρύττει τὴ γέννησή του ὡς ἀνθρώπου, λέγοντας· «Γενεαλογικὸς κατάλογος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Δαβίδ, υἱοῦ τοῦ Ἀβραάμ». Καὶ τὸ κατὰ Μάρκον Εὐαγγέλιο ἀρχίζει μὲ τὸ προφητικὸ πνεῦμα τὸ ὁποῖο ἔρχεται ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στοὺς ἀνθρώπους, λέγοντας· «Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρχὴ τοῦ χαρμόσυνου μηνύματος γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὅπως γράφεται στὸν προφήτη Ἡσαΐα». Φ-Ἀγ.Ἀναστασ. Σιν. ΕΠΕ 13Γ-209-211

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ στοὺς πατριάρχες ποὺ ὑπῆρχαν πρὶν ἀπὸ τὸν Μωϋσῆ μιλοῦσε μὲ τὴ θεϊκὴ ἰδιότητα καὶ δόξα, ἐνῶ σὲ ἐκείνους ποὺ ζοῦσαν ὅσο ἴσχυε ὁ νόμος, ἀπένειμε τὴν ἱερατικὴ τάξη. Καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ἔστειλε σὲ ὅλη τὴ γῆ τὴ δωρεὰ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, σκεπάζοντάς μας μὲ τὶς φτεροῦγες του. Τέτοια λοιπὸν ποὺ ἦταν ἡ ἀποστολὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τέτοια ὴταν καὶ ἡ μορφὴ τῶν ζώων, καὶ τέτοια ποὺ εἶναι ἡ μορφὴη τῶν ζώων, τέτοιος εἶναι καὶ ὁ χαρακτήρας τοῦ Εὐαγγελίου. Φ-Ἀγ.Ἀναστασ. Σιν. ΕΠΕ 13Γ-211

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Γιατὶ τέσσερα πρόσωπα εἶχαν τὰ ζῶα, τέσσερα καὶ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἡ ἀποστολὴ τοῦ Κυρίου. Καὶ γι’ αὐτὸ δόθηκαν τέσσερες καθολικὲς διαθῆκες στὴν ἀνθρωπότητα. Μία ἐκείνη τοῦ κατακλυσμοῦ στὸν Νῶε μὲ τὸ οὐράνιο τόξο. Δεύτερη στὸν Ἀβραὰμ μὲ τὸ σημεῖο τῆς περιτομῆς. τρίτη, ἡ διαθήκη τῆς νομοθεσίας μὲ τὸν Μωϋσῆ, καὶ τέταρτη ἡ διαθήκη τοῦ Εὐαγγελίου μὲ τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἀφοῦ λοιπὸν αὐτὰ εἶναι ἔτσι, εἶναι ἀνόητοι καὶ ἀμαθεῖς, ἀλλὰ καὶ τολμηροί, αὐτοὶ ποὺ ἀπορρίπτουν τὴ μορφὴ τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ εἰσάγουν εἴτε περισσότερα, εἴτε λιγώτρα ἀπὸ τὰ πρόσωπα τῶν Εὐαγγελίων ποὺ ἀναφέρθηκαν, ἄλλοι γιὰ νὰ δείξουν, ὅτι ἀνακάλυψαν περισσότερα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, καὶ ἄλλοι γιὰ νὰ ἀπορρίψουν τὰ προνοητικὰ σχέδια τοῦ Θεοῦ. Φ-Ἀγ.Ἀναστασ. Σιν. ΕΠΕ 13Γ-211