ΠΕΡΙ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ

ΠΕΡΙ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ

Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Πρέπει λοιπὸν νὰ γνωρίζωμεν, ὅτι τὸ ὄνομα τοῦ αἰῶνος εἶναι πολυσήμαντον· δηλαδὴ ἔχει πάρα πολλὰς σημασίας. Διότι αἰὼν ὀνομάζεται καὶ ἡ ζωὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ὀνομάζεται ἀκόμη αἰὼν τὸ χρονικὸν διάστημα χιλίων ἐτῶν. Ἀκόμη ὀνομάζεται αἰὼν ὁλόκληρος Ἡ παροῦσα ζωή, ἀλλὰ καὶ ἡ μέλλουσα ζωή, ἡ ἀτελείωτος, μετὰ τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν. Ἀγ.Ἰ.Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 1,139

Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Ὀνομάζεται ἀκόμη αἰών, ὄχι ὁ χρόνος οὔτε κάποιο διάστημα τοῦ χρόνου ποὺ μετρᾶται μὲ τὴν κίνησιν καὶ τὴν τροχιὰν τοῦ ἡλίου, τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖται δηλαδὴ ἀπὸ ἡμέρας καὶ νύκτας, ἀλλὰ ὁ χρόνος ποὺ παρατείνεται μαζὶ μὲ τὰ αἰώνια, ὡσὰν κάποια χρονικὴ κίνησις καὶ κάποιο χρονικὸν διάστημα. Ὅ,τι δηλαδὴ εἶναι ὁ χρόνος δι’ αὐτὰ ποὺ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸν χρόνον, αὐτὸ εἶναι ὁ αἰὼν διὰ τὰ αἰώνια. Ἀγ.Ἰ.Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 1,139

Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Λέγονται μὲν οὖν 7 αἰῶνες τοῦ κόσμου τοῦτου, ἤγουν ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ γῆς κτίσεως μέχρι τῆς κοινῆς τῶν ἀνθρώπων συντελείας καὶ ἀναστάσεως. Ἔστι μὲν συντέλεια μερικὴ ὁ ἑκάστου θάνατος· ἔστι δὲ καὶ κοινὴ καὶ παντελὴς συντέλεια, ὅτε μέλει ἡ κοινὴ γίνεσθαι τῶν ἀνθρώπων Ἀνάστασις. Ὄγδοος δὲ αἰὼν ὁ μέλλων αἰών. Ἀγ.Ἰ.Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 1,138

Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Χρησιμοποιεῖται καὶ ἡ ἔκφρασις αἰῶνες αἰώνων, διότι καὶ οἱ ἑπτὰ αἰῶνες τοῦ παρόντος κόσμου περιλαμβάνουν πολλοὺς αἰῶνας, δηλαδὴ ζωὰς ἀνθρώπων, καὶ ὁ ἕνας αἰὼν περιλαμβάνει ὅλους τοὺς αἰῶνας. Καὶ ὀνομάζεται αἰὼν αἰῶνος ὁ παρὼν αἰὼν καὶ ὁ μέλλων. Ἀγ.Ἰ.Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 1,141

Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Ἡ ἔκφρασις πάλιν αἰώνιος ζωὴ καὶ αἰώνιος κόλασις φανερώνει τὸ ἀτελείωτον τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Διότι δὲν θὰ μετρᾶται ὁ χρόνος μετὰ τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν μὲ τὰς ἡμέρας καὶ τὰς νύκτας, ἀλλὰ θὰ εἶναι μᾶλλον μία «ἡμέρα ἀνέσπερος», κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ λάμπῃ φωτεινὸς ἐπάνω εἰς τοὺς δικαίους ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ἐπάνω ὅμως εἰς τοὺς ἁμαρτωλοὺς θὰ ἁπλώνεται μία ἀτελείωτος βαθεῖα νύκτα. Ἀγ.Ἰ.Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 1,141

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Αἰώνια ζωὴ εἶναι ἡ παρηγοριὰ τοῦ Θεοῦ, καὶ ὅποιος εὕρη παράκλησι κοντὰ στὸν Θεό, θεωρεῖ περιττὴ τὴν κοσμικὴ παρηγοριά. Φ-Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου ΕΠΕ τομ. 8β-155

Ἀγ.Νεκταρίου. Ἡ ἐλπὶς πρὸς τὴν αἰώνιον ζωὴν καθιστᾶ ἀνώδυνον τὸν θάνατον τῷ βαδίζοντι πρὸς αὐτόν· αὕτη καὶ τὸν τὰ λοίσθια πνέοντα παρηγορεῖ, καὶ τὸν ἀνδρείως μαχόμενον ἐνισχύει καὶ τὸν εἰς θάνατον καταδικαζόμενον παραμυθεῖται, καὶ τὸν ἐλεεινῶς ζῶντα ὑποστηρίζει, καὶ τὸν ἀγωνιζόμενον ὑπὲρ τῆς ἀρετῆς, ὑπὲρ τῆς ἀληθείας, ὑπὲρ τοῦ δικαίου, ὑπὲρ τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ ἀγαθοῦ, καθιστᾶ ἀνένδοτον καὶ ἀήττητον. Γνώθι σ’ αὐτὸν 66-67