ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

Ἀγ.Νεκτάριος. Ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη καὶ εἶναι φύσει ἀγαθός, διότι ἐπλάσθη κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, τοῦ ἄκρου ἀγαθοῦ. Ὡς ἀγαθὸς φύσει ἐπιποθεῖ καὶ ζητεῖ ἀγαθόν, τὸ καλόν, τὸ ἀληθές· διὰ τὸν ἔμφυτον τοῦτον πόθον ἡ Ἁγία Γραφὴ λέγει, ὅτι ὁ Θεὸς ἔδωκε τὸν νόμον γραπτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· διότι ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ ἀγαθόν, τὸ καλόν, τὸ ἀληθές· ὁ νόμος οὗτος ἐδόθη γραπτὸς ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως καταστῇ οὗτος κοινωνὸς τῆς τοῦ Θεοῦ ἀγαθότητος καὶ μακαριότητος. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-145-146

Ἀγ.Νεκτάριος. Ὁ ἄνθρωπος ἡμάρτησε, διότι, δυνάμενος νὰ ἀντιστῇ τῷ διαβόλῳ, δὲν ἀντέστη· διότι ἡ προσβολὴ ἐγένετο οὐχὶ ἐπὶ ἀγνώστου αὐτῷ ἀντικειμένου, ἀλλ’ ἐπὶ ἐγνωσμένου καὶ φύσει ἐφετοῦ τοῦ ἡθικοῦ νόμου καὶ ἠδύνατο, ὑπακούων μᾶλλον τῇ ἐνδομύχῳ φωνῇ τοῦ Διαβόλου, νὰ μείνῃ ἑκουσίως ἐν τῷ ἡθικῷ ἀγαθῷ, οὗ τινος φύσει ἐφίετο, νὰ ἀποκρούσῃ τὴν προσβολὴν καὶ νὰ μὴ ἁμαρτήσῃ. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-146

Ἀγ.Νεκτάριος. Ὁ λόγος τῆς ἐνδόσεως καὶ τῆς ὑποταγῆς τοῦ οἰκείου θελήματος ἦτο ἡ ἐπιθυμία πρὸς ἄθεσμον ἀπόκτησιν τοῦ ἀγαθοῦ· ἤκουσεν, ὅτι ἔσεται ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ καί, βεβαίως τελειούμενος ὡς εἰκὼν Θεοῦ, ὅμοιος θὰ ἀπέβαινε τῷ Ὑψίστῳ. Καὶ ἀληθῶς δικαίως ἐπεθύμησε τὴν ἀπόκτησιν τοῦ ἀγαθοῦ, ἀλλ’ ὅλως ὑπὸ ἐναντίας συνθήκας· πλανηθεὶς ὑπὸ τοῦ διαβόλου ἐνόμισεν, ὅτι ἄνευ ἀγῶνος θὰ ἐτελειοῦτο καὶ ἠθέτησε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀκριβῶς  πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον αὐτῷ δοθεῖσαν. Ὥστε ὁ ἄνθρωπος ἐπιζητῶν ἀθέσμως τὸ ἀγαθόν, εὑρέθη πράττων τὸ κακόν, παρέβη τὴν θείαν ἐντολὴν διὰ τὴν ἄθεσμον ἐπιθυμίαν τοῦ ἀγαθοῦ. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-146-147

Ἀγ.Νεκτάριος. Ἐτιμωρήθη λοιπὸν ὁ Ἀδάμ, διότι σκοτισθεὶς τὴν διάνοιαν ἐπείσθη ὅτι ἡ ἀπόλαυσις τοῦ ἄκρου ἀγαθοῦ εὑρίσκεται οὐχὶ ἐν τῇ τηρήσει τοῦ θείου νόμου, ἀλλ’ ἐν τῇ βρώσει τοῦ ἀπηγορευμένου καρποῦ, καὶ ἐν ἐπιγνώσει ἠθέτησε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ· ἡμάρτησεν ἄρα ἐκ πλάνης περὶ τὴν ζήτησιν τοῦ ἀγαθοῦ, ἀθετήσας τὸν ἐν ἑαυτῷ ἀγαθὸν τὸν θεῖον ἠθικὸν νόμον καὶ αὕτη εἶναι ἡ αἰτία ὅλων τῶν ἁμαρτημάτων. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-147