ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

ΠΕΡΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Κλήμεντος Ἀλεξανδρέως. Τὸ μαρτύριο μοιάζει νὰ εἶναι κάθαρση τῶν ἁμαρτιῶν μὲ δόξα. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάν. Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,259

Ἀγ.Γρηγορίου Θεολόγου. Νόμος τοῦ μαρτυρίου εἶναι, οὔτε θεληματικὰ νὰ πηγαίνουμε στὰ βασανιστήρια, ἀπὸ λύπη τῶν διωκτῶν καὶ τῶν ἀσθενέστερων, οὔτε πάλι, ἐνῶ εἴμαστε παρόντες,νὰ ἀποφεύγουμε τὸ μαρτύριο· διότι τὸ πρῶτο εἶναι δεῖγμα θράσους, ἐνῶ τὸ ἄλλο ἀνανδρίας. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,257

Ἀγ.Ἰσαὰκ Σύρ. Διότι μάρτυρες δὲν εἶναι αὐτοὶ μόνο ποὺ ἐδέχθησαν τὸν θάνατο ἀπὸ τὴν πίστιν πρὸς τὸν Χριστό, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ποὺ πεθαίνουν γιὰ τὴν τήρησιν τῶν ἐντολῶν του. Φ-Ἀγ.Ἰσαάκ 8β-217

Ἀγ.Νείλου. Νὰ ἀσκεῖς τὴν ὑπομονή, ὅπως γνωρίζουμε ὅτι τὴν ἄσκησαν οἱ μάρτυρες, γιατὶ καὶ ἀπὸ μᾶς θὰ ζητηθεῖ τὸ μαρτύριο τῆς συνειδήσεως. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-389

Ἀγ.Βρεσθένης Ματθαῖου. Μετὰ τοσούτους μεγάλους καὶ σκληροὺς (διωγμοὺς) τῶν δέκα τυ­ράννων  Ρωμαίων Αὐτοκρατόρων, τῶν πεπλανημένων αὐτῶν εἰδωλολατρῶν, Νέρωνος, Τραϊανοῦ, Σεπτιμίου, Σεβήρου, Δεκίου, Οὐαλεριανοῦ, Αὐρηλιανοῦ, Διοκλη-τιανοῦ, Μαξιμιανοῦ, Ἰουλιανοῦ του Παραβάτου κ.λ.π... Μάλιστα, ὁ φοβερὸς Δέκιος· ἀπογοητευθεῖς ἀπὸ τὸ ἀκατάβλητον καὶ ἀτρόμητον τῶν Χριστιανῶν, εἰπεν : «Ἡμεῖς ἀπηυδήσαμεν, ἵνα τοῦ λοιποῦ σφάζωμεν καὶ θανατώνωμεν τοὺς Χριστιανούς! Τοῦ λοιποῦ οὐ πλέον βασανίζωμεν καὶ θανάτω τιμωροῦμεν, τοὺς μὴ δεχομένους προσκυνεῖν τοὺς ἀθανάτους θεούς. Ἀλλ’ οἱ μὲν θελήσαντες ἀπονεμεῖν αὐτοῖς σέβας, συμφώνως τῆ βασιλικὴ προσταγή, μεγάλων δωρεῶν ἀξιωθήσονται. Οἱ δὲ ἀρνούμενοι, οἰκειοθελῶς καὶ ἀφ’ ἑαυτῶν ρίπτεσθαι ταῖς ἀνημμέναις καμίνοις δι’ ἀγάπην τοῦ ἑαυτῶν Χριστοῦ. Νουθετικὴ Ἐπιστολὴ 1936

Ἀγ.Βρεσθένης Ματθαῖου. Καὶ τότε ἔβλεπε τὶς θέαμα ἐξαίσιον καὶ φοβερόν! Πάμπολλοι ἄνθρωποι   ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες, νέοι καὶ γέροντες, ὡς καὶ μητέρες κρατούσαι εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτῶν βρέφη καὶ τὰ ἄλλα μικρὰ παιδὶα ἀκολουθοῦντα, νὰ ρίπτωνται μόνοι ἐντὸς τῶν καμινίων, κινούμενοι ἀπὸ τὸ ἔνθεον καὶ ἐγκάρδιον πῦρ τῆς ἀγάπης καὶ τὸν ὑπερφυσικὸν ζῆλον πρὸς τὸν γλυκύτατον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ μιμούμε­νοι τοὺς ἐν τῇ ἐπταπλασίως καιομένη καμὶνῳ   βληθέντας τρεῖς παίδας, καὶ ἐκεῖ νὰ προσφέρωνται θυσία πίων καὶ μεμυελωμένη τῷ ἀληθινῷ καὶ ζώντι Θεῶ. Οἱ ἄγγελοι ἐξίσταντό! Οἱ δαίμονες φρυαττόμενοι ἐθρήνουν καὶ ὡλόλυζον!   ὅτι οἱ ἐν σώματι θνητοὶ ὅντες, τοὺς ἀσωμάτους ἀθανάτους ἐνικησαν. Καὶ ὅλοι αὐτοὶ οἱ μάρτυρες, οἱ ἐν καμίνοις ριφθέντες, εἶναι ἀνώνυμοι. Οἱ δὲ εὐρεθέντες γεγραμμένοι εἰς τοὺς κώδικας τῶν δέκα Βασιλέων ἦσαν ἕνδεκα ἑκατομμύρια, διὰ πυρός,  ξίφους καὶ πνιγμοῦ θανατωθέντες μᾶλλον, παρὰ νὰ ἀρνηθῶσι τὴν πίστιν αὐτῶν. Νουθετικὴ Ἐπιστολὴ 1936

Ἀγ.Βρεσθένης Ματθαῖου. Ὁ ἴδιος διδάσκαλος (Ἱερὸς Χρυσόστομος) μὲ τὴν συμφωνίαν καὶ ἄλλων θεοκηρύκων πατέρων βεβαιοῖ : «τὸ μαρτύριον, ἀδελφοί, οὐ τῇ ἀποφάσει κρίνεται μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ προθέσει». Οὐχ ὅταν ἀποκεφαλισθῇ μάρτυς τότε μόνον λαμβάνει τὸν στέφανον τοῦ μαρτυρίου, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐκείνην τὴν ὥραν ὅπου ἀποφασίσῃ καὶ δώσῃ γνώμην νὰ ὑποφέρῃ πάντα κίνδυνον, καὶ δοκιμάση πᾶσαν ζημίαν, πᾶσαν καταφρόνησιν, πᾶσαν ταλαιπωρίαν, ἀπὸ τότε εἶναι μάρτυς, ἀπὸ ἐκείνην τὴν ὥραν εὑρίσκεται εἰς τὸν κατάλογον τῶν μαρτύρων, ἀπὸ τότε ἀοράτως ἐτέθη εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ὁ λαμπρότερος καὶ πολυτιμότα-τος στέφανος τοῦ μαρτυρίου. Νουθετικὴ Ἐπιστολὴ 1936