ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΔΩΣΗΣ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ

ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΔΩΣΗΣ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ὅποιος κατέχει σοφία, ὅταν τὴν μεταδίδει σὲ ἄλλον, αὐξάνει τὸν πνευματικό του πλοῦτο, ἀφοῦ αὐξάνει τὸν ἀριθμὸ τῶν σοφῶν· ἂν ὅμως ἀποκρύψει τὴ σοφία του καὶ τὴν κρατήσει μόνον γιὰ τὸν ἑαυτό του, στερεῖ τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὸ πνευματικὸ κέρδος, ἀφοῦ δὲν κάνει κτῆμα του τὴν ὠφέλεια τῶν πολλῶν. Π.Ἀνθ.Ἀγ.Ἰ.Χρυσ.Α-196,197

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Στὴν περίπτωση τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων εἶναι δυνατὸν νὰ τὰ προσφέρει κανεὶς καὶ ἐν τούτοις νὰ μὴν τὰ χάσει, ἀλλὰ νὰ ἐξακολουθήσει νὰ τὰ κατέχει καὶ τὸ ἰδιαίτερα θαυμαστὸ εἶναι ὅτι τότε προπάντων εἴμαστε κάτοχοι ἑνὸς πνευματικοῦ χαρίσματος, ὅταν τὸ μεταδίδουμε σὲ ἄλλους. Π.Ἀνθ.Ἀγ.Ἰ.Χρυσ.Α-197

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Γιατὶ, ἂν τὸ παραχώσω μέσα στὸ νοῦ μου καὶ τὸ φυλάξω ἐκεῖ γιὰ πάντα, χωρὶς νὰ τὸ μεταδίδω σὲ κανένα, τότε ἐλαττώνεται τὸ κέρδος μου καὶ μειώνονται τὰ ἀγαθά μου, ἂν ὅμως τὸ προσφέρω σ’ ὅλους καὶ κάμω πολλοὺς συμμέτοχους καὶ κοινωνοὺς ὅλων αὐτῶν ποὺ ἐγὼ γνωρίζω, τότε αὐξάνεται ὁ πνευματικός μου πλοῦτος. Π.Ἀνθ.Ἀγ.Ἰ.Χρυσ.Α-197

Αγ.Ιωάν.Χρυσ.Ὅ,τι λοιπὸν ἀγαθὸ ἔχουμε, ἂς τὸ προσφέρουμε στοὺς ἀδελφούς, ἂς τὸ θέσουμε σὲ κοινὴ χρήση ὅλων, ἀλλὰ νὰ μὴν τὸ κρύβουμε. Γιατί, ὅταν μεταδίδουμε ἀγαθὰ σὲ ἄλλους, τότε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι γινόμαστε πλουσιότεροι, ὅταν κάνουμε πολλοὺς συνεταίρους, στὸ (πνευματικὸ) ἐμπόριό μας, τότε αὐξάνουμε τὴν περιουσία μας. Π.Ἀνθ.Ἀγ.Ἰ.Χρυσ.Α-197

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ἀλλ’ ἴσως νομίζεις ὅτι ἐλαττώνεται ἡ δόξα σου, ὅταν γνωρίσουμε πολλοὶ αὐτὰ ποὺ ἐσὺ μόνον γνωρίζεις· καὶ ὅμως τότε ἀκριβῶς θὰ αὐξηθεῖ καὶ ἡ δόξα σου καὶ ἡ ὠφέλειά σου, ὅταν καπατήσεις τὸ φθόνο, ὅταν ἐξαφανίσεις τὴν κακότητά σου, ὅταν δείξεις μεγάλη ἀγάπη στὸν ἀδελφό σου. Ἂν ὅμως περιφέρεσαι σὰν μόνος εἰδήμων, οἱ μὲν ἄνθρωποι θὰ σὲ ἀποστραφοῦν καὶ θὰ σὲ μισήσουν σὰν φθονερὸ καὶ μισάδελφο, ὁ δὲ Θεός, σὰν πονηρὸ δοῦλο ποὺ ἔκρυψε τὸ τάλαντο, θὰ σὲ τιμωρήσει μὲ τὴν πιὸ βαρειὰ τιμωρία· καὶ ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα αὐτά, καὶ ἡ ἴδια ἡ Χάρη θὰ σὲ ἀφήσει ἔρημο καὶ θὰ φύγει. Π.Ἀνθ.Ἀγ.Ἰ.Χρυσ.Α-197-198

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Γιατὶ καὶ τὸ σιτάρι, ἂν βρίσκεται συνέχεια μέσα στὶς ἀποθῆκες, καταστρέφεται, γιατὶ τὸ κατατρώει ὁ σκόρος, ἂν ὅμως βγεῖ ἀπὸ τὶς ἀποθῆκες καὶ σπαρεῖ στὰ χωράφια, πολλαπλασιάζεται καὶ ἀνανεώνεται πάλι. Ἔτσι καὶ ὁ πνευματικὸς λόγος· ἂν μένει πάντοτε κλεισμένος μέσα μας, ἐπειδὴ ἡ ψυχὴ φθείρεται καὶ κατατρώγεται ἀπὸ τὸ φθόνο, τὴν ὀκνηρία καὶ τὸ μαρασμό, σβήνει γρήγορα· ἂν ὅμως σπείρεται στὶς ψυχὲς τῶν ἀδελφῶν σὰν σὲ εὔφορο χωράφι, τότε ὁ θησαυρὸς πολλαπλασιάζεται καὶ σ’ ἐκείνους ποὺ δέχονται πρόθυμα τὸν πνευματικὸ λόγο καὶ σ’ ἐκεῖνον ποὺ τὸν κατέχει καὶ τὸν μεταδίδει. Π.Ἀνθ.Ἀγ.Ἰ.Χρυσ.Α-198

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ὅπως ἀκριβῶς μιὰ πηγὴ ποὺ τρέχει συνεχῶς γίνεται ὁλοένα καὶ πιὸ καθαρὴ καὶ ἀναβλύζει περισσότερο νερό, ἐνῶ ὅταν καταχωθεῖ στερεύει, ἔτσι καὶ μὲ τὸ πνευματικὸ χάρισμα καὶ τὸ διδασκαλικὸ λόγο, ὅταν μεταδίδεται συνέχεια καὶ τὸν ἐπωφελοῦνται ὅσοι ἐπιθυμοῦν, ἀναβλύζει περισσότερο, ἐνῶ ὅταν παραχωθεῖ ἀπὸ τὴν κακότητα καὶ τὸ φθόνο, ἐλαττώνεται καὶ σβήνει τελείως. Π.Ἀνθ.Ἀγ.Ἰ.Χρυσ.Α-198-199