Μεγ.Βασιλείου. Τὸ κάθε ζῶο διακρίνεται ἀπὸ τὰ διαφορετικὰ του γνωρίσματα. Τὸ βόδι εἶναι ἀκλόνητο, ὁ ὄνος νωθρός, τὸ ἄλογο θερμὸ στὴν ἐπιθυμία τοῦ θηλυκοῦ· ὁ λύκος ἀδάμαστος, ἡ ἀλεποῦ δόλια, τὸ ἐλάφι δειλό, τὸ μυρμήγκι ἐργατικό, τὸ σκυλὶ εὐγνῶμον καὶ θυμᾶται τὴ φιλία. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ τομ. 7 σελ. 289
Μεγ.Βασιλείου. Τὸ καθένα ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ δημιουργήθηκε πῆρε καὶ τὸ δικό του φυσικὸ ἰδίωμα· μαζὶ μὲ τὸ λιοντάρι γεννήθηκαν ὁ θυμός του, ὁ μοναχικὸς τρόπος τῆς ζωῆς του, ἡ ἀκοινωνησία του μὲ τὰ ἄλλα λιοντάρια· διότι σὰν ἕνας βασιλιὰς τῶν ἄλογων ζώων, ἀπὸ τὴ φυσικὴ ὑπεροψία του, δὲν καταδέχεται νὰ εἶναι ἰσότιμο μὲ τὰ ἄλλα. Σ’ αὐτὸ ἡ φύση ἔδωσε καὶ τέτοιου εἴδους φωνητικὰ ὄργανα, ὥστε τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ ζῶα, ποὺ τὸ ξεπερνοῦν στὴν ταχύτητα, τὰ αἰχμαλωτίζει πολλὲς φορὲς μόνο μὲ τὸ βρυχηθμό του. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ τομ. 7 σελ. 289
Μεγ.Βασιλείου. Ἡ λέαινα ἀγαπᾶ τὰ παιδιά της καὶ ὁ λύκος μάχεται γιὰ τὰ λυκόπουλά του. Καὶ εἶναι ἀνεξήγητη στὰ ἄλογα ζῶα ἡ ἀγάπη μεταξὺ τῶν παιδιῶν καὶ τῶν γονέων· διότι ὁ Θεὸς ποὺ τὰ δημιούργησε ἀναπλήρωσε τὴν ἔλλειψη τοῦ λόγου μὲ τὸν πλοῦτο τῶν αἰσθητηρίων. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ τομ. 7 σελ. 291
Μεγ.Βασιλείου «Ἄκουσα ὅτι ὁ θαλασσινὸς ἀχινός, τὸ τόσο μικρὸ καὶ καταφρονημένο αὐτὸ ζῶο, γίνεται πολλὲς φορὲς στοὺς ναυτικοὺς δάσκαλος τῆς γαλήνης καὶ τῆς θαλασσοταραχῆς. Αὐτὸς ὅταν προβλέπει ἀνεμοθύελλα πηγαίνει κάτω ἀπὸ μιὰ μεγάλη πέτρα καὶ σαλεύει ἐπάνω της, σὰν νὰ εἶναι πάνω σὲ ἄγκυρα, συγκρατούμενος μὲ ἀσφάλεια ἀπὸ τὸ βάρος, γιὰ νὰ μὴ παρασύρεται εὔκολα ἀπὸ τὰ κύματα ἐδῶ κι’ ἐκεῖ. Ὅταν οἱ ναυτικοὶ δοῦν αὐτὸ τὸ σημεῖο γνωρίζουν ὅτι πρέπει νὰ περιμένουν ἰσχυροὺς ἀνέμους». Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ τομ. 7 σελ. 277
Μεγ.Βασιλείου. «Δὲν θὰ παραλείψω τὴ δολιότητα τοῦ χταποδιοῦ καὶ τὴν ἱκανότητά του νὰ ἐξαπατᾶ. Αὐτὸ σὲ ὅποια πέτρα κολλήσει, παίρνει κάθε φορὰ τὸ χρῶμα ἐκείνης, ὥστε τὰ περισσότερα ψάρια ποὺ κολυμποῦν ἀνύποπτα πέφτουν πάνω στο χταπόδι, νομίζοντας ὅτι εἶναι πέτρα, καὶ γίνονται ἕνα ἀκόμα θήραμα γιὰ τὸ πανοῦργο χταπόδι». Ἀγ.Ἰωαν. Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 7-279
Μεγ.Βασιλείου.Ὑπερήφανο πουλὶ ὁ πετεινός· φιλάρεστο τὸ παγώνι, λάγνα τὰ περιστέρια καὶ οἱ κατοικίδιες κότες, διότι κάθε στιγμὴ συνουσιάζονται. Δόλια καὶ ζηλότυπη ἡ πέρδικα, καὶ βοηθᾶ μὲ κακουργία τοὺς κυνηγοὺς νὰ πιάσουν τὸ θήραμά τους. 7-279
Μεγ.Βασιλείου. Πῶς πάλι οἱ γέρανοι ἀλλάζουν τὶς σκοπιὲς τὴ νύχτα ἐκ περιτροπῆς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους κοιμοῦνται, ἐνῶ ἕνας περιπολώντας γύρω - γύρω ἀσφαλίζει στοὺς ἄλλους τὸν ὕπνο; Ἔπειτα, ὅταν συμπληρώνεται ἡ ὥρα τῆς βάρδιας, αὐτὸς φωνάζει καὶ πηγαίνει νὰ κοιμηθεῖ, ἐνῶ ὁ ἄλλος ποὺ τὸν διαδέχεται ἀνταποδίδει τὴν ἀσφάλεια ποὺ εἶχε ὅταν κοιμόταν. Τὴν ἴδια τάξη θὰ δεῖς καὶ κατὰ τὴν πτήση τους. Διότι στὴν ἀρχηγία διαδέχεται ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ ἀφοῦ ὁδηγήσει τὴν πτήση γιὰ ἕνα ὁρισμένο χρονικὸ διάτημα, παραδίνει τὴν ἀρχηγία τοῦ δρόμου στὸν ἑπόμενο καὶ αὐτὸς πηγαίνει στὸ τέλος τῆς φάλαγγας. Ἀγ.Ἰ.Δαμ 7-281
Μεγ.Βασιλείου. Τὸ γένος τῶν πελαργῶν πάλι δὲν ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τὴ λογικὴ σύνεση· ἔτσι λοιπὸν ἔρχονται σ’ αὐτὰ τὰ μέρη ὅλοι τὸν ἴδιο καιρό, καὶ μὲ ἕνα σύνθημα φεύγουν ὅλοι. Τοὺς ἀκολουθῦν δὲ σὰν δορυφόροι οἱ δικές μας κουροῦνες καὶ τοὺς ξεπροβοδίζουν, νομίζω, παρέχοντάς τους συμμαχία ἐναντίον ἐχθρικῶν πτηνῶν. Ἀπόδειξη αὐτοῦ εἶναι τὸ ὅτι ἐκείνη τὴν περίοδο δὲν φαίνεται πουθενὰ καμμία κουρούνα, καὶ ἔπειτα ἐπιστρέφουν μὲ τραύματα, φέροντας ὁλοφάνερα τὰ σημάδια τοῦ συνασπισμοῦ καὶ τῆς συμμαχίας. Ποιὸς ὅρισε σ’ αὐτὲς τοὺς νόμους τῆς φιλοξενίας; ποιὸς τὶς ἀπείλησε μὲ κατηγορία ἀνυποταξίας στὸ στράτευμα, ὥστε νὰ μὴ λείπει καμμιὰ ἀπὸ τὸ ξεπροβόδισμα; Ἂς τὸ ἀκούσουν αὐτὸ οἱ ἀφιλόξενοι, αὐτοὶ ποὺ κλείνουν τὶς πόρτες, καὶ οὔτε στέγη δίνουν στοὺς ξένους τὸν χειμώνα καὶ τὴ νύχτα. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ τομ. 7 σελ. 283
Μεγ.Βασιλείου. «Ἡ ἀλκυόνα εἶναι θαλασσοπούλι. Αὐτὴ ἀπὸ τὴ φύση ἔχει τὴ συνήθεια νὰ κλωσσάει στὶς παραλίες τοποθετώντας πάνω στὴν ἄμμο τὰ αὐγά της, καὶ τὰ κλωσσάει στὸ μέσον περίπου τοῦ χειμῶνα, ὅταν ἡ θάλασσα χτυπιέται πάνω στὴ γῆ ἀπὸ πολλοὺς καὶ βίαιους ἀνέμους. Ὅμως τὶς ἑφτὰ μέρες ποὺ ἡ ἀλκυόνα κλωσσάει ὅλοι οἱ ἄνεμοι ἡρεμοῦν καὶ ἡσυχάζει κάθε θαλασσινὸ κῦμα. Διότι σὲ τόσες μέρες βγάζει τοὺς νεοσσοὺς ἀπὸ τὸ τσόφλι. Ἐπειδὴ ὅμως αὐτὴ χρειάζεται καὶ τροφή, ὁ μεγαλόδωρος Θεὸς ἔδωσε σ’ αὐτὸ τὸ τόσο μικρὸ ζῶο καὶ ἄλλες ἑφτὰ μέρες, γιὰ νὰ μεγαλώσουν οἱ νεοσσοί. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ναυτικοί, ποὺ ὅλοι τους τὸ γνωρίζουν αὐτό, ὀνομάζουν τὶς μέρες αὐτὲς «ἀλκυονίδες». Αὐτὰ ἔχουν νομοθετηθεῖ γιὰ νὰ σὲ προτρέπουν νὰ ζητᾶς ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅ,τι εἶναι γιὰ τὴ σωτηρία σου, βλέποντας πόσο ὁ Θεὸς προνοεῖ γιὰ τὰ ἄλογα ζῶα. Καὶ ποιὸ ἀπὸ τὰ παράδοξα δὲ θὰ γινόταν γιὰ σένα, ποὺ δημιουργήθηκες κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὅταν γιὰ ἕνα πουλὶ τόσο μικρὸ συγκρατιέται ἡ μεγάλη καὶ φοβερὴ θάλασσα παίρνοντας διαταγὴ νὰ ἡρεμήσει στὴ μέση τοῦ χειμώνα;» Ἀγ.Ἰ. Δαμασκην. ΕΠΕ 7-285
Μεγ.Βασιλείου. «Λένε ὅτι, ἐὰν ἡ τρυγόνα χωρίσει ἀπὸ τὸν σύζυγό της, δὲν δέχεται πιὰ νὰ συνάψει σχέση γαμικὴ μὲ ἄλλον, ἀλλὰ μένει ἀνύπαντρη καὶ ἀρνεῖται νὰ ἔρθει σὲ ἐπαφὴ μὲ ἄλλον, ἀπὸ σεβασμὸ πρὸς τὴ μνήμη αὐτοῦ ποὺ κάποτε εἶχε συζευχθεῖ. Ἂς τὸ ἀκούσουν αὐτὸ οἱ γυναῖκες, ὅτι ἡ σεμνότητα τῆς χηρείας ἀκόμα καὶ στὰ ἄλογα ζῶα εἶναι προτιμότερη ἀπὸ τὴν ἀπρέπεια τῆς πολυγαμίας». Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ τομ. 7 σελ. 285-287
Μεγ.Βασιλείου. Πῶς σὲ σηκώνει γιὰ τὶς δουλειές σου ὁ πετεινὸς ποὺ συγκατοικεῖ μαζί σου, λαλώντας μὲ δυνατὴ φωνὴ καὶ προ-αναγγέλλοντας τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου; Πῶς τὸ γένος τῶν χηνῶν εἶναι ἄγρυπνο καὶ πολὺ ἱκανὸ στὸ νὰ ἀντιλαμβάνεται καὶ τὰ κρυφά, οἱ ὁποῖες κάποτε ἔσωσαν καὶ τὴν πρωτεύουσα, φανερώνοντας ὅτι μερικοὶ ἐχθροὶ μέσα ἀπὸ κρυφοὺς ὑπονόμους πρόκειται νὰ καταλάβουν τὴν ἀκρόπολη τῆς Ρώμης; Σὲ ποιὸ γένος πτηνῶν δὲν ἐμφανίζει ἡ φύση καὶ ἕνα ἰδιαίτερο θαῦμα; 7-287
Μεγ.Βασιλείου. Ἡ λεοπάρδαλη εἶναι ραγδαῖο ζῶο καὶ ἔχει σῶμα εὐλύγιστο καὶ κατάλληλο στὶς ὁρμές της, ποὺ μὲ τὴν ὑγρότητα καὶ τὴν ἐλαφρότητά του ἀκολουθεῖ τὶς ψηχικές της κινήσεις. Ἡ φύση τῆς ἀρκούδας εἶναι νωθρή, καὶ ὁ χαρακτήρας ἰδιότροπος, ὕπουλος καὶ κρυψίνους. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ τομ. 7 σελ. 289
Μεγ.Βασιλείου. Ἀπὸ ποῦ ἕνα ἀρνὶ ἀνάμεσα σὲ μύρια πρόβατα πηδώντας ἀπὸ τὸ μαντρὶ γνωρίζει τὴ φωνὴ τῆς μητέρας του καὶ τρέχει κοντά της καὶ ἀναζητᾶ τὶς πηγὲς ἀπὸ ὅπου ρέει τὸ γάλα του; Καὶ ἂν βρεῖ τοὺς μαστοὺς τῆς μητέρας του φτωχούς, ἀρκεῖται σ’ αὐτούς. Ἀλλὰ καὶ ἡ μητέρα ἀνάμεσα σὲ μυριάδες ἀρνιῶν ἀναγνωρίζει αὐτὸ ποὺ γέννησε. Ἔργα Ἀγ.Ἰ. Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 7-291
Μεγ.Βασιλείου. «Ὁ σκύλος δὲν ἔχει λογικό, ἀλλὰ ἔχει αἴσθηση ποὺ ἰσοδυναμεῖ μὲ τὸ λογικό, ἡ δὲ ἀνάμνηση τῆς εὐγνωμοσύνης τοῦ ζώου αὐτοῦ ποιὸν ἀπὸ τοὺς ἀχάριστους πρὸς τοὺς εὐεργέτες του δὲν καταντροπιάζει, τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ καὶ ὅταν φονεύθηκαν σὲ ἔρημο τόπο οἱ κύριοί τους, ἀναφέρονται πολλὰ σκυλιὰ ποὺ ἔμειναν καὶ πέθαναν μαζί τους; Μερικὰ σκυλιὰ μάλιστα ἀπὸ θερμὴ ἀφοσίωση ἔγιναν ὁδηγοὶ σ’ ἐκείνους ποὺ καταζητοῦσαν τοὺς φονιάδες, καὶ συνετέλεσαν στὸ νὰ ὁδηγηθοῦν οἱ κακοῦργοι σὲ δίκη». Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ τομ. 7 σελ. 291
Μεγ.Βασιλείου. Ἀπὸ ποῦ τὸ ἀλαζονικὸ καὶ στολισμένο σὰν Μῆδος παγώνι ἔγινε τόσο φιλόκαλο καὶ φιλότιμο; Διότι ἔχει συναίσθηση τῆς ὀμορφιᾶς του· ὅταν δεῖ κάποιον νὰ πλησιάζει τὶς θηλυκές, ὅπως λένε, καλλωπίζεται σηκώνοντας τὸν αὐχένα του καὶ στήνοντας τὰ φτερά του κυκλικά, ἐπιδεικνύει τὴν χρυσαυγῆ καὶ στολισμένη μὲ ἀστέρια ὀμορφιά του στοὺς ἐραστὲς βαδίζοντας μὲ ὕφος σοβαρό. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ τομ. 7 σελ. 291
Μεγ.Βασιλείου. Ἀπὸ ποῦ προέρχεται ἡ φιλεργία καὶ ἡ φιλοτεχνία στὶς μέλισσες καὶ στὶς ἀράχνες, ὥστε οἱ μὲν μέλισσες νὰ κατασκευάζουν τὶς κηρῆθρες καὶ νὰ τὶς ἑνώνουν μὲ ἑξάγωνες καὶ ἀντίστροφες σύριγγες, καὶ ἡ βάση τους νὰ συμπλέκεται μὲ τὸ ἐνδιάμεσο χώρισμα ἐναλλὰξ μὲ τὶς εὐθεῖες τῶν γωνιῶν, οἱ δὲ ἀράχνες μὲ τὰ λεπτὰ καὶ σχεδὸν ἀέρινα νήματά τους, ποὺ εἶναι διατεταγμένα κατὰ πολλοὺς τρόπους, ὑφαίνουν πολύπλοκους ἱστούς, καὶ ὅλα αὐτὰ ἀπὸ ἀφανεῖς ἀρχές. Ἀγ.Ἰ. Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 7-291
Μεγ.Βασιλείου. Ὁ χαμαιλέοντας παίρνει ὅλα τὰ χρώματα, ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα, τὸ λευκό. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 7-291
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου