ΠΕΡΙ ΤΙΜΩΡΙΑΣ

ΠΕΡΙ ΤΙΜΩΡΙΑΣ

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ο Θεός δέν είναι έτοιμος μόνον να τιμωρεί, αλλά και να ευεργετεί . και μάλιστα περισσότερο να ευεργετεί παρά να τιμωρεί. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-248

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ο Χριστός δεν διορθώνει τους ακροατές Του μόνον με την τιμή πού επιφυλάσσει στους αγαθούς, αλλά και με την τιμωρία με την οποίαν απειλεί τους πονηρούς. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-470

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Απειλεί με τιμωρία, (ο Θεός) για να αποφύγουμε την πείρα της τιμωρίας· μας φοβερίζει με λόγια για να μην μας τιμωρήσει με έργα. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-532

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Πρόσεξε, σε παρακαλώ πώς ο Θεός αργεί να τιμωρήσει, ενώ είναι γρήγορος, όταν πρόκειται να προσφέρει την σωτηρία. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-576

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Συνήθως τούς περισσότερους τούς σωφρονίζει, όχι τόσο η χορήγηση τών αγαθών, όσο η απειλή τών δυσάρεστων. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-554

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Όπου η αναισχυντία, εκεί και η τιμωρία. (Όπου ἀδιαντροπιά, εκεί ακολουθεί και η τιμωρία). Π.ἀνθ.Αγ.Ι.Χρυσ.Α-473

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Αὐτοὶ ποὺ κάνουν πολλὲς ἁμαρτίες καὶ δὲν τιμωροῦνται, πρέπει νὰ φοβοῦνται καὶ νὰ τρέμουν πολύ. Καθόσον μὲ τὴν ἀτιμωρησία τους καὶ τὴ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ, αὐξάνονται οἱ τιμωρίες τους. Γιατί, ὅσο πιὸ πολὺ ἔχουμε εὐεργετηθεῖ, τόσο πιὸ πολὺ θὰ τιμωρηθοῦμε, ἐὰν φανοῦμε ἀνάξιοι τῆς εὐεργεσίας. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου τ13β. σελ. 171

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Ὁ Θεὸς τιμωρεῖ μὲ ἀγάπη, ὄχι γιὰ νὰ ἐκδικηθῆ, μὴ γένοιτο, ἀλλὰ ζητεῖ νὰ θεραπευθῆ ἡ εἰκόνα του, καὶ δὲν φυλάττει τὴν ὀργή του πολὺν καιρό. Αὐτὸς ὁ τρόπος τῆς ἀγάπης εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς δικαιοσύνης καὶ δὲν παρεκκλίνει μὲ ἐμπάθεια στὴν ἐκδίκησι. Φ-Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου 8Γ,109

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρ.Ὁ σοφὸς δίκαιος ὁμοιάζει μὲ τὸν Θεό· διότι δὲν τιμωρεῖ ποτὲ ἄνθρωπο γιὰ νὰ τὸν ἐκδικηθῆ γιὰ τὴν κακία του, ἀλλὰ γιὰ νὰ διορθωθῆ αὐτὸς ἢ νὰ φοβηθοῦν οἱ ἄλλοι.Ἡ τιμωρία ὅμως ποὺ δὲν ὁμοιάζει μὲ αὐτὴν δὲν εἶναι παιδευτική. Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρ 8Γ,109

Αββάς Μάρκος Εάν δεν επιθυμείς να υποφέρεις από παιδαγωγικάς θλίψεις, τότε να αποφεύγεις να εκτελείς και πράξεις αξίας τιμωριών, διότι η παιδαγωγός τιμωρία είναι συνέπεια των εφαρμάτων πράξεων. Ευεργετινός-Γ,413

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἄλλοι τῶν ἁμαρτανόντων παιδεύονται, ἄλλοι δὲ ἀποθνήσκουσιν ἐν εἰρήνῃ. Διατὶ ἆρά γε τοῦτο; Διότι ἐὰν ὁ Θεὸς ἐπαίδευεν εἰς τὸν κόσμον τοῦτον πάντας τοὺς ἁμαρτάνοντας, ἡ ἀρετὴ ἐγίνετο ἀναγκαστικῶς καὶ ὄχι θεληματικῶς· τότε ἔπραττε καθεὶς τὴν ἀρετὴν ὄχι ἐξ ἰδίας ἐκλογῆς, ἐπειδὴ εἶναι καλὴ καὶ ὠφέλιμος, ἀλλ’ ἐξ ἀνάγκης, φοβούμενος τὴν ταχεῖαν καὶ ἄφευκτον τιμωρίαν. Ὅθεν ἡ μὲν ἀρετὴ ὑστερεῖτο τοῦ χαρακτῆρος αὑτῆς, ἤτοι τοῦ νὰ εἶναι ἐπιθυμητὴ αὐτὴ καθ’ ἑαυτήν, ὁ δὲ Θεὸς διὰ τοὺς νόμους τῆς δικαιοσύνης αὑτοῦ δὲν ἠδύνατο νὰ στεφανώσῃ τοὺς ἐναρέτους· ἐπειδὴ οὐδὲ διὰ τὴν ἀγάπην αὐτοῦ οὐδὲ διὰ τὸν ἔρωτα τοῦ καλοῦ, οὐδὲ τὴν ἀπόλαυσιν τῆς αἰωνίου βασιλείας, οὐδὲ διὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τῆς ἀτελευτήτου κολάσεως, μόνον δὲ διὰ τὸν φόβον τῆς αἰσθητὴς καὶ προσκαίρου τιμωρίας κατώρθωσαν τὴν ἀρετήν. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 50-51

Νικηφόρου Θεοτόκη. Οὐδείς, λέγω, τότε ὁ τῆς ἀρετῆς μισθός· διότι τότε ὑπετάσσετο ὁ ἄνθρωπος εἰς τοὺς νόμους, καθὼς ὁ ἵππος εἰς τὸν χαλινόν, καὶ ὁ βοῦς ὑπκάτω εἰς τὸν ζυγόν, φοβούμενοι ὁ μὲν τὴν μάστιγα, ὁ δὲ τὴν βούκεντραν. Ἐὰν ὁ Θεὸς ἐπαίδευε πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, τὸ μέν κριτήριον τὸ μέλλον ἐγίνετο περιττόν, οἱ δὲ ἄνθρωποι, βλέποντες τὰς ἀνταποδόσεις τῶν ἔργων εἰς τὸν πρόσκαιρον βίον, θὰ ἐνόμιζον ὅτι εἶναι φθαρτοὶ καὶ θνητόψυχοι. Κυριακοδρόμιον Α. σελ. 51

Νικηφόρου Θεοτόκη.Ἐπειδὴ δὲ πιστεύομεν ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι δικαιότατος, βλέποντές τινας τῶν ἁμαρτωλῶν μὴ παιδευομένους εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, πληροφορούμεθα ὅτι εἶναι καὶ ἑτέρα ζωὴ μέλλουσα, καὶ ὅτι ἔρχεται ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς θέλει παιδεύσει ἐκείνους τοὺς ἁμαρτωλούς, ὅσοι ἔμειναν ἀτιμώρητοι. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 51

Νικηφόρου Θεοτόκη. Παιδεύει δέ τινας, τῶν τὰς θείας αὐτοῦ ἐντολὰς καταφρονούντων, ἵνα συστείλῃ καὶ φοβίσῃ τοὺς πονηροὺς καὶ διεστραμμένους καὶ δείξῃ ὅτι προνοεῖ καὶ βλέπει τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων· διότι, ἐὰν πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀνομίας ἔμενον ἀτιμώρητοι, ὑπερεπερίσσευεν ἡ ἁμαρτία, ἀνυποστόλως ἐξεδίδοντο οἱ ἄνθρωποι εἰς τὰ πονηρὰ ἔργα, καὶ ἠρνοῦντο τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ τὴν πρόνοιαν. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 51

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἄλλοι δηλαδὴ δίκαιοι εἶναι εὐτυχεῖς εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν καὶ δεδοξασμένοι, ἄλλοι δὲ πάσχουσι καὶ διώκονται. Ὁ μὲν Ἰωσὴφ ἐφ’ ἅρματος βασιλικοῦ κάθηται, ὁ δὲ Ἰὼβ κείταιται ἐπὶ κοπρίας τετραυματισμένος· ὁ Δαβίδ εἰς τὸν τῆς βασιλείας θρόνον ὑψοῦται, ὁ Ἱερεμίας εἰς λάκκον βορβόρου κατατίθεται· ὁ Δανιὴλ ὑπὸ τοῦ Ναβουχοδονόσορος τιμώμενος, ὁ Μιχαίας ὑπὸ τοῦ Σεδεκίου ραπιζόμενος. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 52

Νικηφόρου Θεοτόκη. Περὶ τούτου, ἀδελφοί, μηδόλως σκανδαλίζεσθε. Διότι τινὲς μὲν τῶν δικαίων δοξάζονται παρὰ Θεοῦ εἰς τὸν κόσμον, ἵνα βλέποντες αὐτοὺς οἱ ἄνθρωποι τιμῶσι τὴν ἀρετήν, καὶ προθυμοποιῶνται καὶ στηρίζωνται εἰς τὴν κατόρθωσιν τῶν καλῶν ἔργων· τινὲς δὲ τῶν ἁγίων πάσχουσιν, ἵνα δοκιμασθῇ ἡ ἀνδρεία τῆς ψυχῆς αὐτῶν, καὶ λάμψῃ ἐν τῷ κόσμῳ τῆς ἀρετῆς αὑτῶν τὸ φῶς, καὶ ἀπολαύσωσι πολλαπλασίων μισθῶν καὶ στεφάνων καὶ διὰ τῆς ὑπομονῆς αὐτῶν δοξασθῇ ὁ Θεός, ὅστις ἐκείνους τοὺς δικαίους διὰ τῶν παθημάτων δοκιμάζει, ὅσους γνωρίζει ἀνδρείους εἰς τὰ παθήματα, καὶ στερεοὺς εἰς τὴν εὐσέβειαν, καὶ ὑπερέχοντας τοὺς ἄλλους εἰς τῆς ἀρετῆς τὰ κατορθώματα. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 52

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐψυχράνθη τῆς πίστεως ὁ ζῆλος· ὅθεν, ὁμοιάζοντες μὲ κωφοὺς καὶ τυφλούς, νομίζομεν τὰς βλεπομένας ἢ ἀκουομένας τιμωρίας ὄχι ὡς ἀπὸ Θεοῦ πεμπομένας διὰ τὴν ἁμαρτίαν, ἀλλ’ ὡς συμβάντα τῆς τύχης, ἤ ὡς ἀποτελέσματα τῆς φύσεως· ἐὰν ὅμως ἀνοίξωμεν τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς πίστεως, βλέπομεν ἕως τῆς σήμερον καὶ ἁμαρτωλούς, ἵνα φέρῃ αὐτοὺς εἰς μετάνοιαν καὶ ὀλιγοστεύσῃ εἰς αὐτοὺς τὴν μέλλουσαν κόλασιν, τοὺς δὲ δικαίους ἵνα δοκιμάσῃ τὴν ὑπομονὴν αὐτῶν καὶ πλέξῃ εἰς αὐτοὺς περισσοτέρους στεφάνους. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 54

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ὄχι μόνον ἡ εὐεργεσία, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ εἶναι εὐεργεσία· αὐτὴ φέρει εἰς ἡμᾶς τοῦ Θεοῦ τὴν ἐνθύμησιν· «Κύριε, ἐν θλίψει ἐμνήσθημέν σου» (Ἡσ. κστ΄,16)· ὅταν πάσχωμεν, τότε ἐνθυμούμεθα τὸν Θεόν. Κυριακοδρ. Α-292

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἡ τιμωρία τόσον ἀνοίγει τὰ ὦτα τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε οὔτε ἀπειθεῖ εἰς τὸν Θεὸν οὔτε ἀντιλέγει. «Ἡ παιδεία Κυρίου ἀνοίγει μου τὰ ὦτα, ἐγὼ δὲ οὐκ ἀπειθῶ οὐδὲ ἀντιλέγω» (Ἡσ. ν΄,5). Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 292

Νικηφόρου Θεοτόκη. Αἱ τιμωρίαι τοῦ Θεοῦ εἶναι τὰ ὄργανα καὶ τὰ μέσα καὶ οἱ τρόποι, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Θεὸς τοὺς μὲν δικαίους στηρίζει εἰς τὴν ἀρετήν, τοὺς δὲ ἁμαρτωλοὺς καλεῖ εἰς μετάνοιαν. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 293

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ποῖος ποτὲ τολμᾷ νὰ καταφρονήσῃ τοὺς νόμους τοῦ βασιλέως ἤ νὰ πράξῃ μικρὰν ἀταξίαν ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ; διατὶ καθεὶς ἵσταται ἐνώπιον τοῦ ἐπιγείου βασιλέως μετὰ τοσαύτης συστολῆς, προσοχῆς, εὐταξίας καὶ εὐλα-βείας; Τὸ διατὶ εἶναι φανερόν. Διότι φοβεῖται τὴν ὀργὴν καὶ τὴν τιμωρίαν τοῦ παρισταμένου βασιλέως. Κυριακοδρόμιον Α-355

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐὰν λοιπόν, συλλογιζόμενος τὴν τιμωρίαν τοῦ ἐπιγείου βασιλέως, δὲν τολμᾷς οὔτε μικρὰν ἀταξίαν νὰ πράξῃς ἐνώπιον αὐτοῦ, πόσῳ μᾶλλον, ἐὰν συλλογίζησαι τὴν τιμωρίαν τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως καὶ Θεοῦ, δὲν θὰ τολμήσῃς νὰ πράξῃς τὴν ἀνομίαν καὶ τὴν ἁμαρτίαν ἔμπροσθεν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ; Ἡ τιμωρία τοῦ ἐπιγείου βασιλέως κἄν μεγάλη, κἄν βαρυτάτη, κἄν θανατηφόρος, εἶναι ὅμως πρόσκαιρος, παύει, ἔχει τέλος· ἡ δὲ τοῦ ἐπουρανίου βασιλέως τιμωρία ἄλλοτε μὲν εἶναι μόνον πρόσκαιρος, ἄλλοτε δὲ μόνον αἰώνιος καὶ ἄλλοτε πρόσκαιρος ἅμα καὶ αἰώνιος. Κυριακοδρόμιον Α-355-356