ΠΕΡΙ ΤΟΠΟΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

ΠΕΡΙ ΤΟΠΟΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ & μεταβάσεως ἀπὸ τόπον εἰς τόπον.

Ἀββᾷ Ἰσαάκ. Τὸ πτηνὸν ἀφοῦ πετάξῃ ἀπὸ τὴν φωλεάν του, διὰ τὴν ἀνάγκην τῆς τροφῆς, ἐπανέρχεται καὶ πάλιν πάντοτε πρὸς αὐτήν, διὰ νὰ γεννήσῃ εἰς αὐτὴν τοὺς νεοσσούς του. Ἔτσι καὶ ὁ Μοναχός· καὶ ἐὰν χρειασθῇ κάποτε, διὰ κάποιαν ἀπαραίτητον ἀνάγκην, νὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὸ κελλί του, ὀφείλει πάντοτε νὰ σκέπτεται τὴν ἐπιστροφήν του καὶ νὰ κάνῃ ὅσον ἠμπορεῖ γρήγορα, διὰ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸ κελλὶ αὐτό, εἰς τὸ ὁποῖον μὲ τὴν προσπάθειάν του καὶ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ γεννᾶται ὁ καρπὸς τῆς αἰωνίου ζωῆς. Εὐεργετινὸς Β-141

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Ἐὰν ὁ Ἀσκητὴς δὲν ὑπακούσῃ εἰς τὸν διάβολον, ποὺ τὸν παρακινεῖ νὰ βγῇ πέντε μόνον βήματα ἀπὸ τὸ κελλί του, εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ πεισθῇ ἀπὸ τὸν διάβολον νὰ ἐγκαταλείψῃ τὴν ἔρημον; ἢ νὰ μεταβῇ εἰς πόλεις; Ὁ Ἀσκητὴς πάλιν ποὺ δὲν ἀποφασίζει νὰ σκύψῃ ὀλίγον μόνον ἀπὸ τὸ παραθυράκι τοῦ ἡσυχαστηρίου του, διὰ νὰ μὴ δεχθῇ τὴν προσβολὴν τοῦ ἐχθροῦ, εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπακούσῃ εἰς αὐτὸν καὶ νὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὸ κελλίον του; Εὐεργετινὸς Γ-141,142

Ἀββᾷ Ἀρσένιου.  Εἶπε κάποιος στὸν ἀββᾶ Ἀρσένιο : Οἱ λογισμοί μου μὲ θλίβουν λέγοντας· «ἀφοῦ δὲν μπορεῖς νὰ νηστεύης οὔτε νὰ ἐργασθῆς, τουλάχιστον νὰ ἐπισκέπτεσαι τοὺς ἀσθενεῖς, διότι κι’ αυτὸ εἶναι ἀγάπη».  Ὁ δὲ γέρων, γνωρίζοντας τὶς σπορὲς τῶν δαιμόνων, τοῦ λέγει: Πήγαινε, τρῶγε, πίνε, κοιμῶ καὶ μὴ ἐργάζεσαι· μόνο νὰ μὴ ἀπομακρυνθῆς ἀπὸ τὸ κελλί.  Διότι ἐγνώριζε ὅτι ἡ ὑπομονὴ τοῦ κελλιοῦ φέρει τὸ μοναχὸ εἰς τὴν τάξιν του. Ἀποφθέγματα Γερόντων -ΕΠΕ τομ.1,71

Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου. (Πρὸς μοναχὸ ποὺ ζεῖ ἀκατάστατη ζωή). Λένε ὅτι ὁ λαγός, τὸ ζῶο αὐτὸ ποὺ εἶναι γεμᾶτο ἀπὸ φόβο καὶ δειλὸ ἀπὸ τὴ φύση του, παθαίνει τὸ ἑξῆς·  μετακινεῖται ἀπὸ φωλιὰ σὲ φωλιά, τρομάζοντας μὲ κάθε κίνηση καὶ θόρυβο. Αὐτὸ ὅμως δὲν πρέπει νὰ συμβαίνει μὲ τὸν μοναχό, ποὺ ὀφείλει νὰ ἔχει στηριγμένη τὴν πεποίθησή του στὸν Κύριο καὶ νὰ ἀνεβαίνει σὰν στὸ ὄρος Σιών. Γιὰ ποιὸ λόγο λοιπόν, ἐγκαταλείποντας τὸ νὰ στηρίζεσαι μὲ ἀσφάλεια στὸν Κύριο καὶ νὰ ἔχεις γιὰ σταυρὸ τὴν ἄσκηση ποὺ συνεπάγεται, μετακινεῖσαι ἀπὸ τόπο σὲ τόπο, ζητώντας μᾶλλον, ὅπως φαίνεται, πλουσιώτερα τραπέζια, παρὰ μεγαλύτερη σκληραγωγία; Νομίζω ὅτι, ἀφοῦ γυρίσεις ὅλες τὶς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ καὶ κάθε γωνιὰ τῆς γῆς μὲ τέτοια λαίμαργη γαστέρα καὶ διάθεση, θὰ καταλήξεις νὰ γίνεις κάτι σὰν τὸν Εὔριπο, ἀλλάζοντας κατεύθυνση μὲ κάθε μυρωδιὰ ψητοῦ καὶ ζῶντας συνεχῶς μὲ ἀστάθεια. Ἔργα Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου. ΕΠΕ Α-65

Ἡ Μακαρία Συγκλητικὴ ἔλεγεν· Ἐφ’ ὅσον ἔτυχε νὰ εὑρίσκεσαι εἰς Κοινόβιον, μὴ ἀλλάξῃς τόπον, διότι θὰ ζημιωθῇς πάρα πολύ. Ὅπως ἀκριβῶς ἡ κότα, ποὺ σηκώνεται ἀπὸ τὰ αὐγά, ποὺ ἐπῳάζει, καὶ φεύγει, τὰ κάνει κλούβια καὶ ἄγονα, τοιουτοτρόπως καὶ ἡ μοναχὴ ἢ ὁ μοναχός, ὅταν μεταβαίνῃ ἀπὸ τόπου εἰς τόπον, παγώνει καὶ νεκρώνει μέσα του τὴν πίστιν. Εὐεργετινὸς Α-569

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ἕνας γέρων ἀσκητὴς εἶπεν· ἐὰν ἕνας Μοναχὸς γνωρίζῃ ὅτι ὑπάρχει ἕνας τόπος, ὅπου δύναται νὰ προκόψῃ πνευμα-τικῶς, καὶ δὲν πηγαίνει ἐκεῖ διὰ νὰ μὴ στερηθῇ τὰ ἀναγκαῖα, ὁ Μοναχὸς αὐτὸς δὲν πιστεύει ὅτι ὑπάρχει Θεός. Εὐεργετινὸς Α-189

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Εἶπε κάποτε ἕνας Γέρων : - Εἰς τὸν τόπον, ποὺ εὑρίσκεται κανείς, ἐὰν δοκιμάσῃ νὰ πράξῃ κάτι καλὸν καὶ δὲν ἠμπορέσῃ, ἂς μὴ νομίσῃ ὅτι εἰς ἄλλο μέρος θὰ δυνηθῇ νὰ τὸ πραγματοποιήσῃ. Εὐεργετινὸς Α-576

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Μεταξὺ τοῦ Ἀββᾶ Λογγίνου καὶ τοῦ Ἀββᾶ Λουκίου διημείφθη κάποτε ὁ ἑξῆς διάλογος : Λογγῖνος: Θέλω νὰ φύγω ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, νὰ ζῶ μόνος. Λούκιος: Ἐὰν δὲν κατορθώσῃς ἐνωρίτερον νὰ ζῇς  εἰρηνικὰ μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ποτὲ δὲν θὰ ἠμπορέσῃς νὰ ζήσῃς μόνος σου χωρὶς πειρασμούς. Εὐεργετινός Γ-374

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ἡ Ἀμμὰς (Γερόντισσα) Θεοδώρα διηγήθη ὅτι ἦτο κάποιος Μοναχός, ὁ ὁποῖος ἠνωχλεῖτο ἀπὸ πλῆθος πειρασμῶν. Λέγει λοιπὸν εἰς τὸν ἑαυτόν του· φύγε ἀπ’ ἐδῶ. Καθὼς ὅμως ἐπῆρε νὰ φορέσῃ τὰ ὑποδήματά του, βλέπει κάποιον ἄλλον ἄνθρωπον νὰ βάζῃ τὰ ὑποδήματά του, καὶ νὰ τοῦ λέγῃ· δι’ ἐμὲ δὲν φεύγεις ἀπ’ ἐδῶ; Καὶ ἐγὼ πηγαίνω πρὶν ἀπὸ σέ, ὅπου σκέπτεσαι νὰ μεταβῇς. Αὐτὸς δὲ ἦτο ὁ δαίμων, ποὺ τὸν ἐπείραξε. Εὐεργετινὸς Α-576

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ἕνας Γέρων ἀσκητὴς εἶπε πρὸς τοὺς ὑποτακτικούς του : - Οἱ ἀρχαῖοι δὲν ἀπεμακρύνοντο εὐκόλως ἀπὸ τὸν τόπον, ὅπου ἐμόναζον, ἐκτὸς ἐὰν συνέβαινεν ἕνα ἀπὸ τὰ ἑξῆς τρία πράγματα: Ἐὰν  εἶχον γείτονα κάποιον, ποὺ ἐλυπεῖτο ἀπὸ φθόνον, δηλαδὴ μνησίκακον, καὶ ἐνῷ κατέβαλλον κάθε προσπάθειαν διὰ νὰ τὸν εἰρηνεύσουν, δὲν τὸ ἐπετύγχανον· δεύτερον, ἐὰν τοὺς ἐπεσκέπτοντο πολλοὶ καὶ ἐδέχοντο διάφορα εἴδη, ποὺ τοὺς προσέφερον καὶ τοὺς ἐπαινοῦσαν πολύ· τρίτον ἐὰν περιέπιπτον εἰς πειρασμὸν πορνείας, λόγῳ γειτονίας μὲ γυναῖκας. Ἐὰν συμβῇ ἕνα ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ πράγματα, δὲν εἶναι τότε παράλογος ἡ ἀναχώρησις τοῦ Μοναχοῦ ἀπὸ τὸν ἕνα τόπον εἰς τὸν ἄλλον. Αὐτὰ ἐννοεῖται δὲν ἔχουν ἐφαρμογὴν εἰς τοὺς κοινοβιάτας, ἀλλὰ μόνον εἰς ἐκείνους, ποὺ διαμένουν μόνοι. Εὐεργετινὸς Α-597

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Οἱ Πατέρες ἔλεγον, ὅτι ἐὰν σοῦ συμβῇ πειρασμὸς εἰς τὸν τόπον ὅπου κατοικεῖς, μὴ ἐγκαταλείψῃς τὸν τόπον αὐτόν, κατὰ τὴν στιγμὴν τοῦ πειρασμοῦ· διαφορετικὰ ὅπου καὶ ἐὰν μεταβῇς, θὰ εὕρῃς ἔμπροσθέν σου αὐτό, διὰ τὸ ὁποῖον φεύγεις. Νὰ ὑπομένῃς, ὥσπου νὰ περάσῃ ὁ πειρασμός, διὰ νὰ μὴ σκανδαλίσῃ κανένα ἡ ἀναχώρησίς σου. Οὔτε πάλιν νὰ ἀναχωρήσῃς ἐν καιρῷ εἰρήνης, διὰ νὰ μὴ προξενήσῃ ὁ χωρισμός σου θλῖψιν εἰς οὐδένα ἀπὸ ὅσους κατοικοῦν εἰς τὸν τόπον. Εὐεργετινὸς Α-597

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ἕνας Γέρων εἶπεν· ὅπως ἀκριβῶς τὸ δένδρον, ποὺ μεταφυτεύεται συνεχῶς, δὲν ἠμπορεῖ νὰ καρποφορήσῃ, ἔτσι καὶ ὁ Μοναχὸς δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἐπιτελέσῃ οὐδεμίαν ἀρετήν, ἐφ’ ὅσον θὰ μεταβαίνῃ ἀπὸ τόπου εἰς τόπον. Εὐεργετινὸς Α-597

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Κάποτε ἕνας Κοινοβιάτης Μοναχὸς ἠνωχλεῖτο ἀπὸ λογισμοὺς ἀναχωρήσεως· ἐξωμολογήθη λοιπὸν τοὺς λογισμούς του εἰς τὸν Ἡγούμενον. Ἐκεῖνος τότε τοῦ λέγει : Πήγαινε, κάθισε εἰς τὸ κελλίον σου καὶ διασφάλισε τὸ σῶμα σου ἐντὸς τοῦ κελλίου, ὡς ὀχυροῦ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ νὰ μὴ ἐξέλθῃς ποτέ· τὸν λογισμόν σου ἄφησέ τον νὰ σκέπτεται αὐτὸ ποὺ θέλει. Εὐεργετ. Α-598

Ἐν τῷ Γεροντικῷ.Ἕνας Μοναχὸς ἐπολεμεῖτο ἐπὶ ἐννέα ἔτη νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ τὸ κοινόβιον. Κάθε ἡμέραν ἡτοίμαζε τὸ ἐπανωφόρι του, διὰ νὰ φύγῃ καὶ καθὼς ἔφθανε τὸ βράδυ, ἔλεγεν εἰς τὸν ἑαυτόν του· αὔριον ἀναχωρῶ ἀπ’ ἐδῶ. Τὸ πρωῒ ἔλεγε πάλιν· ἂς πιέσωμεν τὸν ἑαυτόν μας νὰ  κάμωμεν καὶ σήμερον ὑπομονὴν χάριν τοῦ Κυρίου. Καὶ τοιουτοτρόπως ἀγωνιζόμενος, συνεπλήρωσεν 9 ἔτη, ἕως ὅτου ὁ Θεός, ἐπιβραβεύων τὴν ὑπομονήν του, ἀπεμάκρυνεν ἀπὸ τὴν ψυχήν του κάθε πειρασμόν. Εὐεργετινὸς Α-598

Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Μεγ. Ἀρσενίου. Κάποτε λοιπὸν ἕνας ἐξ αὐτῶν ὑπέβαλε τὴν ἑξῆς ἐρώτησιν εἰς τὸν Μέγαν Ἀρσένιον. Ποίαν γνώμην ἔχεις διὰ τοὺς Μοναχούς, ποὺ ταξιδεύουν εἰς ξένα μέρη καὶ παραμένουν, εἴτε ἐπ’ ὀλίγον, εἴτε ἐπὶ πολύ, εἰς αὐτά; Εἰς τὴν ἐρώτησιν αὐτὴν ἀπήντησεν ὁ Μέγας Ἀρσένιος : Ἐὰν παραστῇ ἀνάκη εἰς ἕνα Μοναχὸν νὰ μεταβῇ εἰς ξένον μέρος ἢ εἰς ξένην πόλιν, τοῦτο θὰ πρέπει μετὰ προσοχῆς νὰ τηρήσῃ· νὰ ἀποφύγῃ πάσῃ θυσίᾳ, νὰ συνάψῃ γνωριμίας μεθ’ οἱουδήποτε, νὰ μὴ ἀποκτήσῃ θάρρος, οὔτε νὰ ἐξοικειωθῇ μὲ κανένα. Ἐφ’ ὅσον θὰ διαφυλάξῃ αὐτὰς τὰς συμβουλάς, ὁπωσδήποτε θὰ ὠφελήσῃ τὰ μέγιστα τὸν ἑαυτόν του. Εὐεργετινὸς Δ-90