PAGES

ΠΕΡΙ ΚΡΙΣΕΩΣ

ΠΕΡΙ ΚΡΙΣΕΩΣ
Μεγάλου Βασιλείου. Ἐκεῖ κρίνεται, οὐχὶ μόνον ὁ καθηγησάμενος τοῦ δεινοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁ πονηρῷ ἡγεμόνι πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ἀκολουθήσας. Ἔργα Ἀγ.Ι.Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 6,184
Ἀγ.Γρηγορίου Θεολόγου. Εἶναι καλὸ νὰ πιστεύουμε ὅτι θὰ μᾶς ζητηθεῖ νὰ λογοδοτήσουμε ὄχι μόνο γιὰ κάθε λόγο καὶ πράξη μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ κάθε χρόνο, ἀκόμα καὶ γιὰ κάθε στιγμὴ καὶ λεπτὸ τῆς ὥρας. Ἔργα Ἀγ.Ι.Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 6,187

Ἀγ.Ἰωάννου Χρυσοστόμου. Κανένα ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ γενικά, ὅσο μικρὸ καὶ ἄν εἶναι, δὲν θὰ παραβλεφθεῖ ἀπὸ τὸν κριτή. Διότι, ἐφόσον πρόκειται νὰ τιμωρηθοῦμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες, τὰ λόγια καὶ τὶς σκέψεις μας, πολὺ περισσότερο θὰ ληφθοῦν ὑπόψη τὰ κατορθώματά μας, ἔστω καὶ μικρά. Ἔργα Ἀγ.Ι.Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 6,187
Ἀγ.Ἰ.Χρυσ. Ἐκεῖ θὰ γίνει ἀντιπαράθεση τῶν πονηρῶν πράξεων καὶ τῶν ἀγαθῶν· καὶ ἐὰν οἱ τελευταῖες κάνουν τὴν ζυγαριὰ νὰ γείρει, θὰ σώσουν πολὺ ἐκεῖνον ποὺ τὶς ἔκανε. Ἐὰν ὅμως κατορθώσουν οἱ πονηρὲς πράξεις νὰ τὸν βλάψουν τόσο πολύ, ὥστε νὰ τὸν ἀποσπάσουν ἀπὸ τὴν πρώτη θέση, τὸν ὁδηγοῦν στὴ γέεννα τοῦ πυρός, ἐπειδὴ ὁ ἀριθμὸς τῶν καλῶν πράξεών του δὲν εἶναι τόσος, ὥστε νὰ μπορέσει νὰ ἀντισταθεῖ στὴ βίαιη ἐκείνη ὤθηση τῆς ζυγαριᾶς πρὸς τὰ ἄνω. Ἀγ.Ι.Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 6,187
Ἀγ.Ἰωάννου Χρυσοστόμου. Νὰ θυμᾶστε τὴ φρικτὴ καὶ φοβερὴ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία ὅλοι θὰ παραστοῦν στὸ βῆμα τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ λογοδοτήσουν γιὰ ὅσα ἔχουν κάνει, ὅπου θὰ ἐκτεθοῦν μπροστὰ σὲ ὅλους τὰ ἁμαρτήματα, καὶ θὰ φανερωθοῦν καὶ θὰ ἐπιδειχθοῦν σ’ ἐκείνους ποὺ δὲν τὰ γνωρίζουν, ἐκεὶ ὅπου ὑπάρχει ἡ πηγὴ τῆς φωτιᾶς καὶ τὸ ἀκοίμητο σκουλήκι. Ἐκεῖ ὅλα εἶναι γυμνὰ καὶ ὁλοφάνερα. Ἐκεῖ θὰ ἀνοιχθοῦν τὰ βιβλία τῶν καρδιῶν μας καὶ θὰ διαβαστοῦν δημόσια τόσο τὰ φανερὰ ὅσο καὶ τὰ κρυφά, ἐκεῖνα ποὺ ἔγιναν τὴ νύχτα, καὶ ἐκεῖνα ποὺ ἔγιναν τὴν ἡμέρα. Ἔργα Ἀγ.Ι.Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 6,187
Κλήμης Ἀλεξ.Μὲ αὐτὰ ποὺ θὰ σᾶς βρῶ, μὲ βάση αὐτὰ θὰ σᾶς κρίνω· καὶ παρὰ τὰ ἐπιμέρους, περισσότερο βαραίνει τὸ τέλος ὅλων, ὥστε, καὶ ἂν ἀκόμη ἔχεις κάνει τὰ πιὸ μεγάλα καλὰ στὴ ζωή, ἐφόσον στὸ τέλος ἐξόκειλες πρὸς τὴν κακία, εἶναι ἀνώφελοι ὅλοι οἱ προηγούμενοι κόποι, ἀφοῦ δὲν στάθηκαν ἱκανοὶ νὰ ἀγωνιστοῦν γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ δράματος. Ἀγ.Ι.Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 6,171
Ἀββᾶ Ἡσαΐου. Ἐὰν ἐπιθυμῇς ὁ Κύριος νὰ παραβλέψῃ τὰς ἁμαρτίας σου, κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Κρίσεως, πρέπει καὶ σὺ νὰ προσέξῃς νὰ μὴ φανερώσῃς εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὰς ἀρετάς σου κατὰ τὴν παροῦσαν ζωήν· διότι αὐτὸ ποὺ θὰ κάμωμεν ἡμεῖς διὰ τὰς ἀρετάς μας, θὰ κάμῃ καὶ ὁ Θεὸς διὰ τὰς ἁμαρτίας μας. Εὐεργετινὸς Γ-302
Εὐεργετινὸς. Ὅσον διὰ τοὺς ἁμαρτωλούς, ὁ Κύριος, ἀναφερόμενος εἰς τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεώς των, εἶπε· «Τότε θὰ εἴπω εἰς τοὺς θεριστάς· μαζεύσατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δέσατε σὲ δεμάτια, διὰ νὰ τὰ καύσετε». Οἱ θερισταὶ λοιπόν, δηλαδὴ οἱ Ἄγγελοι, δένουν μαζὶ τοὺς ἁμαρτωλούς, ποὺ διέπραξαν τὰς ἰδίας ἁμαρτίας, διὰ νὰ κολάζωνται ἀπὸ κοινοῦ, ὥστε οἱ ὑπερήφανοι νὰ βασανίζωνται μαζὶ μὲ τοὺς ὑπερήφανους, οἱ πόρνοι μαζὶ μὲ τοὺς πόρνους, οἱ φιλάργυροι μαζὶ μὲ τοὺς φιλάργυρους, οἱ ψεῦσται μαζὶ μὲ τοὺς ψεύστας, οἱ φθονεροὶ μαζὶ μὲ τοὺς φθονερούς, οἱ ἄπιστοι μαζὶ μὲ τοὺς ἀπίστους. Ὅλοι αὐτοί, ἑνωμένοι μεταξύ των, κατὰ τὸ εἶδος τῆς ἁμαρτίας, θὰ κατακαοῦν εἰς τοὺς τόπους τῶν διαφόρων βασάνων, εἰς τοὺς ὁποίους θὰ ριφθοῦν ὑπὸ τῶν Ἀγγέλων. Εὐεργετινὸς Α-164
Ἐρώτησις : Εἰς ποῖον μέρος τῆς γῆς μέλλει νὰ καταβῇ ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, Κριτὴς φοβερὸς νὰ κάμῃ τὴν κρίσιν; Ἀπόκρισις : Εἰς τὸν οἶκον τοῦ Δαβίδ, ὁποῦ εἶναι ἡ Ἱερουσαλήμ, ἔνθα καὶ ἐσταυρώθη, καθὼς ψάλλει ἡ Ἐκκλησία. «Ἐπὶ οἶκον Δαβίδ φόβος μέγας, ἐκεῖ γὰρ θρόνων ἐκτεθέντων, κριθήσονται ἅπασαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ γλῶσσαι». Ἀποστολικὴ Σαγήνη. Σελ. 229
Ἐρώτησις :Ὁ Χριστὸς ἔχει νὰ κρίνῃ μόνος; ἤ καὶ οἱ Ἀπόστολοι; Ἀπόκρισις : Ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ Υἱῷ, οὐχὶ δὲ καὶ τοῖς Ἀποστόλοις· μόνος λοιπὸν ὁ Χριστὸς ἔχει νὰ κρίνῃ καὶ ὄχι ἄλλος. Ἀποστολικὴ Σαγήνη. Σελ. 230
Ἐρώτησις : Ἐπειδὴ λοιπὸν καὶ μόνος ἔχει νὰ κρίνῃ ὁ Χριστός, διατὶ τοὺς ἔταξεν, ὅτι ἔχουν καὶ αὐτοὶ (οἱ Ἀπόστολοι δηλαδὴ) νὰ καθήσουν εἰς δώδεκα θρόνους, νὰ κρίνουν τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ; Ἀπόκρισις : Ὁμολογῶ καὶ ἐγώ, ὅτι ὄχι μόνον οἱ Ἀπόστολοι, ἀλλὰ καὶ κάθε Ἅγιος καὶ Δίκαιος, ἔχει νὰ καθήσῃ εἰς θρόνον, νὰ κρίνῃ ἐκεῖνον, ὁποῦ ἦτον ὅμοιός του καὶ εἰς τὴν φύσιν, καὶ τἰς τὸ γένος, καὶ εἰς τὴν κατάστασιν, καὶ εἰς τὸ ἐπάγγελμα, καὶ δὲν ἔκαμεν ἔργα καλὰ καὶ θεοφιλῆ, οὔτε ἐπολιτεύθη κατὰ τὸν θεῖον Νόμον καὶ τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον ὅμοια μὲ αὐτόν· ὅθεν ἔχει ὅμοιος τὸν ὅμοιον νὰ κρίνῃ· οἱ Ἀπόστολοι τοὺς Ἰουδαίους ὡς Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι ὄντες τῆς αὐτῆς φύσεως, τῆς αὐτῆς φυλῆς καὶ τοῦ γένους, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν, καὶ ἠκολούθησαν ὀπίσω αὐτοῦ, ζήσαντες μέχρις ἐσχάτης αὐτῶν ἀναπνοῆς τὴν κατὰ Χριστὸν ζωὴν καὶ πολιτείαν· καὶ ἐκεῖνοι οἱ ἀχάριστοι καὶ παμβέβηλοι, ὄχι μόνον δὲν τὸν ἐπίστευσαν, ἀλλ’ ὕστερον καὶ ἀπὸ τόσα ἄπειρα θαύματα, καὶ ἀπείρους εὐεργεσίας, τὸν ἐσταύρωσαν εἰς τὸ ξύλον, μὲ σκληρὸν καὶ ἐπονείδιστον θάνατον, ὡς νὰ ἦτο λῃστὴς καὶ κακοῦργος, μείναντες ἀμετανόητοι, καὶ τυφλοὶ ἐθελοκακοῦντες· Ἀποστολικὴ Σαγήνη. Σελ. 230-231
Ὁμοίως καὶ Πατριάρχης τὸν Πατριάρχην, καὶ Μητροπολίτης τὸν Μητροπολίτην, Βασιλεὺς τὸν Βασιλέα, Ἐπίσκοπος, καὶ Ἀρχιεπίσκοπος τὸν Ἐπίσκοπον καὶ Ἀρχιεπίσκοπον, Ἱερεὺς τὸν Ἱερέα, Ἡγούμενος τὸν Ἡγούμενον, Μοναχὸς τὸν Μοναχόν, Ἄρχων τὸν Ἄρχοντα, Στρατηγὸς τὸν Στρατηγόν, Στρατιώτης τὸν Στρατιώτην, Πλούσιος τὸν Πλούσιον, Πτωχὸς τὸν Πτωχόν, Τεχνίτης τὸν Τεχνίτην, Ὑγιὴς τὸν Ὑγιῆ, Ἄρρωστος τὸν Ἄρρωστον, Πληγωμένος τὸν Πληγωμένον, καὶ ἁπλῶς (ὡς ἐν συντόμῳ εἰπεῖν) κάθε σεσωσμένος Ἄνθρωπος, ὁποίας ἄν εἴῃ τάξεως καὶ βαθμοῦ, ἔχει νὰ καθήσῃ εἰς θρόνον τότε νὰ κρίνῃ τὸν ὅμοιόν του, ὁποῦ δὲν ἔζησεν ὅμοια μὲ αὐτὸν εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν ζωὴν καὶ πολιτείαν· πλὴν ὄχι μὲ τὸν ὅμοιον τρόπον, ὁποῦ ἔχει νὰ κρίνῃ ὁ Χριστός· ἀλλ’ ἐμμέσως, ἤγουν μὲ τὴν ἔνδειξιν, καὶ παράστασιν τῆς ἀρετῆς, καὶ τῶν λαμπρῶν του κατορθωμάτων ὁ καθ’ εἷς, χωρὶς νὰ συντύχῃ, ἤ τελείως νὰ ὁμιλήσῃ· ὁ Χριστὸς ὅμως ὡς Δίκαιος Κριτής, ἀμέσως ἀφοῦ ἰδῇ τοῦ ἑνὸς τὴν ἀρετὴν καὶ τὰ κατορθώματα, καὶ τοῦ ἄλλου τὴν κακίαν, καὶ τὰ πονηρὰ ἔργα, καὶ δαιμονικὰ ἐπιχειρήματα, ἔχει νὰ τελειώσῃ τὴν κρίσιν, καὶ νὰ κάμῃ εἰς μὲν τοὺς Δικαίους τὴν εὐκταίαν καὶ ποθεινὴν ἐκείνην ἀπόφασιν, λέγων εἰς αὐτοὺς ἡμέρως καὶ ἱλαρῶς, τό, «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου»· εἰς δὲ τοὺς ἀθλίους ἀμετανοήτους ἁμαρτωλοὺς τὴν φοβερὰν καὶ τρομακτικὴν ἐκείνην ἀπόφασιν, φωνάζων εἰς αὐτοὺς μὲ ὀργὴν μεγάλην καὶ ἀγανάκτησιν, τό, «ἀπέλθετε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον»· Ἀποστ. Σαγήνη. 231
Καὶ λοιπὸν μόνος ὁ Χριστὸς ἔχει νὰ κρίνῃ καὶ νὰ κατακρίνῃ· οἱ Ἀπόστολοι δέ, καὶ πάντες οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ Δίκαιοι μόνον ἐμμέσως μὲ τὴν ἔνδειξιν καὶ παράστασιν τῶν ἐναρέτων αὐτῶν πράξεων, καὶ θεοφιλῶν ἔργων, καθὼς εἴπομεν· λέγει δὲ καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος, εἰς τὸν περὶ Ἀνδριάντων Τόμον, ὅτι «ἀπὸ σπουδῆς ἡ ἀρετή, καὶ ἐκ ῥᾳθυμίας ἡ κακία· διὰ τοῦτο ὁ Θεὸς δούλους, καὶ δούλους ἵστησιν, ἵνα οὗτοι ἐκείνους κρίνωσι, καὶ ἐκεῖνοι διὰ τούτων κρινόμενοι, μὴ ἔχωσι κατηγορεῖν τοῦ Δεσπότου, ὅταν τὴν κατ’ ἐκείνων ὡς παρανόμων τῆς κολάσεως ἀπόφασιν ἐξενέγκῃ»· θρόνους δὲ εἰς τοὺς ὁποίους ἔχουν νὰ καθήσουν οἱ Ἀπόστολοι, καὶ πάντες οἱ Ἅγιοι, καὶ οἱ Δίκαιοι, δὲν ἐννοοῦμεν ἄλλους, παρὰ τὰ καλά, καὶ ἐνάρετά των ἔργα, καὶ λαμπρὰ κατορθώματα, καὶ ἑπομένως τὴν ἐκ τούτων ἔνδοξόν τε καὶ ἔκλαμπρον μισθαποδοσίαν, ὁποῦ θέλει λάβει τότε ὁ καθ’ εἷς κατὰ τὸ μέτρον τῆς ἀρετῆς του. Ἀπ. Σαγ. 231
Ἐρώτησις : Ποῖοι εἶναι οἱ ζῶντες, καὶ ποῖοι οἱ νεκροί, ὁποῦ ἔχουν νὰ κριθοῦν εἰς τὴν φοβερὰν ἐκείνην κρίσιν; Ἀπόκρισις : Ζῶντες μέν εἰσιν, ἤ ἐκεῖνοι οἱ τελευταῖοι, ὁποῦ εἰς τὴν ἐσχάτην ἐκείνην ἡμέραν μέλλουν νὰ ἀποθάνουν, καὶ παρευθὺς νὰ ἀναστηθοῦν, ἢ ἐκεῖνοι οἱ τὴν κατὰ Χριστὸν πολιτείαν ζήσαντες· νεκροὶ δὲ ἢ ἐκεῖνοι ὁποῦ πρὸ πολλῶν χρόνων ἀπέθανον, καὶ διελύθησαν εἰς τὴν γῆν, ἤ ἐκεῖνοι, ὁποῦ μὲ τὴν ἀπιστίαν, καὶ τὰ πονηρὰ ἔργα τῶν ἐνεκρώθησαν κατὰ τὸν ἔσω Ἄνθρωπον· σὺ δέ, ἀγαπητέ, εἰ βούλει, ἀμφότερα νόησον, καὶ δὲν ἁμαρτάνεις. Ἀποστολικὴ Σαγήνη. Σελ. 231-232
Ἐρώτησις : Οἱ νεκροὶ πρέπει νὰ παρασταθοῦν εἰς κρίσιν νὰ κριθοῦν, καὶ ἑπομένως νὰ κατακριθοῦν· ἀλλ’ οἱ ζῶντες διατὶ νὰ παρασταθοῦν, καὶ νὰ κριθοῦν (ἄν ἐννοήσωμεν τοὺς κατὰ Χριστὸν ζήσαντας) ὁποῦ εἶναι Ἅγιοι καὶ Δίκαιοι; Ἀπόκρισις : Εἶναι ἀνάγκη νὰ παρασταθοῦν καὶ οἱ Ἅγιοι καὶ Δίκαιοι νὰ κριθοῦν, ἐξ ἑνὸς μέν, διὰ νὰ φανῇ τὸ ἀδέκαστον τοῦ Δικαίου Κριτοῦ, καὶ τὸ ἀπροσωπόληπτον· ἐξ ἄλλου δέ, καὶ διὰ νὰ δοξασθοῦν, καὶ νὰ τιμηθοῦν περισσότερον οἱ Δίκαιοι, καὶ οἱ κατὰ Χριστὸν ζήσαντες, καὶ νὰ καταισχυνθῦν, καὶ νὰ καταφρονηθοῦν περισσότερον οἱ νεκροὶ καὶ ἁμαρτωλοί, ὅταν βλέπουν ἐκείνους, ὁποῦ ἔθλιψαν, καὶ ἐβασάνισαν, καὶ εἶχον ὡς παίγνιον καὶ περίγελων ἐδῶ, νὰ ἀστράπτουν, καὶ νὰ ἀκτινοβολοῦν, ὡς ἄλλοι διαυγεῖς καὶ φωτεινοὶ Ἥλιοι, καὶ οὗτοι ὅλον τὸ ἐναντίον, νὰ ἦναι σκοτεινοί, καὶ κατεντροπιασμένοι, κατάδικοι, τρέμοντες χεῖρας καὶ πόδας ἀπὸ ἐντροπὴν καὶ τὸν φόβον των· ἐπειδὴ τὸτε ἐμφαίνεται, καὶ καθαρῶς περισσότερον ἀποδεικνύεται ἡ ἀσχημία τοῦ μέλανος, ὅταν παρασταθῇ κατ’ ἔμπροσθέν του καὶ τὸ λευκόν, παρὰ ὅταν ἦναι μόνον, καθὼς λέγει τὸ φιλοσοφικὸν ἀξίωμα, «τἀναντία τοῖς ἐναντίοις παραβαλλόμενα, μᾶλλον πέφυκεν ἀναφαίνεσθαι». Ἀποστολικὴ Σαγήνη. Σελ. 232

Δεν υπάρχουν σχόλια: