ΠΕΡΙ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΝΘΟΥΣ ΔΙΑ ΑΥΤΟΥΣ

ΠΕΡΙ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΝΘΟΥΣ ΔΙΑ ΑΥΤΟΥΣ

Μεγ.Βασιλείου. Οὔτε στὶς γυναῖκες οὔτε στοὺς ἄνδρες ἐπιτρέπεται νὰ πενθοῦν καὶ νὰ δακρύζουν, παρὰ μόνο νὰ εἶναι κατηφεῖς γιὰ τὸ λυπηρὸ γεγονός, καὶ νὰ δακρύζουν λίγο, κι’ αὐτὸ ἥσυχα, χωρὶς νὰ ταράσσονται, οὔτε νὰ σκούζουν, οὔτε νὰ σχίζουν τὰ ροῦχα τους, ἤ νὰ ρίχνουν σκόνη στὸ κεφάλι τους, οὔτε νὰ κάνουν τίποτε ἄλλο τέτοιο κατὰ τρόπο ἀπρεπῆ, ποὺ συνηθίζουν  ὅσοι ἀγνοοῦν τὰ ἀνθρώπινα πράγματα. Διότι εἶναι δεῖγμα ἄνανδρης ψυχῆς, ποὺ δὲν περιέχει κανένα μέτρο τῆς ἐλπίδας πρὸς τὸν Θεό, τὸ νὰ πέφτουν κα΄τω καὶ νὰ ξεσχίζονται ἀπὸ τὰ λυπητερὰ γεγονότα. Ὅπως δηλαδὴ τὰ σκουλήκια γεννιῶνται κυρίως στὰ μαλακότερα δένδρα, ἔτσι καὶ οἱ λύπες φυτεύονται στὰ μαλακότερα ἤθη τῶν ἀνθρώπων. Ἔργα Ἀγ.Ἰ.Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 7-335

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Πόνεσε δάκρυσε, αλλά μην απογοητευθείς, μη δυσανασχετήσεις, μην αγανακτήσεις . ευχαρίστησε τον Θεό πού τον παίρνει, για να τιμήσεις αυτόν πού έφυγε, και θα στείλεις έτσι μαζί του λαμπρά εντάφια δώρα. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-102

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Αν όμως δυσανασχετήσεις, και εκείνον τον έβρισες και τον Θεό πού τον πήρε τον εξόργισες και τον εαυτό σου τον κατέβλαψες. Αντίθετα, αν τον ευχαριστήσεις, και τον νεκρό τον ετίμησες και τον Θεό πού τον πήρε Τον εδόξασες και τον εαυτό σου ωφέλησες. Δάκρυσε, όπως ο Κύριός σου εδάκρυσε τον Λάζαρο, θέτοντας σε μας το μέτρο και τον κανόνα της λύπης, πού δεν πρέπει να υπερβαίνουμε. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-102

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Γι’ αὐτὸ λέγονται οἱ προσευχὲς καὶ οἱ ὕμνοι καὶ ἡ δοξολογία στὸν Θεό, γιὰ νὰ μὴ κλαῖς καὶ θρηνεῖς, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεὸ ποὺ τὸν πῆρε. Διότι, ὅπως ἐκείνους ποὺ καλοῦνται νὰ ἀναλάβουν ἐξουσία τοὺς προπέμπουν ὅλοι μὲ πολλὲς τιμές, ἔτσι καὶ αὐτὸν ξεπροβόδισέ τον μὲ μεγάλες τιμές, ἐπειδὴ κλήθηκε σὲ ἀνώτερη κατάσταση καὶ τιμὴ καὶ ζωή. Ὁ θάνατος εἶναι ἀνάπαυση, ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τοὺς ἱδρῶτες καὶ τὶς βιοτικὲς φροντίδες. Μὴ δυσανασχετήσεις, μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου, ἀλλὰ νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεό. Ἔργα Ἀγ.Ἰ.Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 7-339

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐάν, ὅταν βλέπητε τὸν νεκρόν, ἀναβιβάζητε τὸν νοῦν σας εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἡ ψυχὴ αὐτοῦ πορεύεται, καὶ συλλογίζησθε ὅτι, ἐὰν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὅστις κεῖται ἔμπροσθέν σας νεκρός, ἔπραξε πονηρὰ ἔργα καὶ ἀπέθανεν ἀμετανόητος, εὐθὺς δὲ μετὰ τὸν θάνατον αὐτοῦ παραλαμβάνουν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ οἱ σκοτεινοὶ καὶ ἄσπλαγχνοι δαίμονες, ἐλέγχοντες, ὀνειδίζοντες, ὑβρίζοντες αὐτήν· ἐὰν συλλογίζησθε ὅτι τότε ἡ ψυχὴ ἐκείνη δὲν πιστεύει, ἀλλὰ βλέπει ὅσα ἡ πίστις ἐδίδασκε, βλέπει δὲ πάσας τὰς πράξεις, τοὺς λόγους, τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῆς, ἐζωγραφημένας ὡσὰν εἰς εἰκόνα μετὰ πασῶν τῶν περιστάσεων καὶ σχημάτων καὶ χαρακτήρων, ὅθεν φοβερὰ καὶ ἀπερίγραπτος αἰσχύνη περικαλύπτει αὐτήν, ἡ δὲ συνείδησις αὐτῆς τότε δὲν εἶναι συνείδησις, ἀλλὰ κάμινος φλογίζουσα καὶ κατακαίουσα αὐτήν, τότε καλῶς κλαίετε. Κυριακοδρόμιον  τομ. Α. σελ. 216

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐὰν συλλογίζησθε ὅτι τότε ζητεῖ τὴν μετάνοιαν, τὴν ὁποίαν πολλάκις εἰς τὴν πρόσκαιρον ζωὴν κατεφρόνησε, καὶ θέλει τὴν κατόρθωσιν τῆς ἀρετῆς, τὴν ὁποίαν οὐδέποτε ἠθέλησε, βλέπουσα δὲ ὅτι ἐκεῖ οὔτε μετάνοια ὑπάρχει οὔτε ἀρετῆς κατόρθωμα, συναισθανομένη δὲ τῆς αἰωνίου κολάεως τῆς ἀναμενούσης αὐτήν, ὅταν ὁ φοβερὸς καὶ ἀδέκαστος Κριτὴς ἐκφω-νήσῃ τὴν ἀπόφασιν λέγων· «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τὸ ἡτοιμασμένον τῷ Διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ» (Ματθ. κε΄,41)· ἐὰν ταῦτα συλλογίζησθε, ὅταν βλέπητε τὸν νεκρὸν καὶ, ἐνθυμούμενοι τὰς ἁμαρτίας σας κατα-νύγησθε καὶ μετανοῆτε καὶ χύνητε ποταμοὺς δακρύων, τότε τὰ δάκρυά σας εἶναι εὔλογα, δίκαια καὶ ψυχοσωτήρια. Τοῦτο δὲ ἐσήμαινεν ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς τὰς διὰ τὸν θάνατον αὐτοῦ κλαιούσας γυναῖκας· «Θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, μὴ κλαίετε ἐπ’ ἐμέ, πλὴν ἐφ’ ἑαυτοῖς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν» (Λουκ. κγ΄,28). Κυριακοδρόμιον. 217

Νικηφόρου Θεοτόκη.Ἐὰν ἀπέθανεν ἀνεξομολόγητος καὶ ἀδιόρθωτος, τότε ἀληθῶς πρέπουν στεναγμοὶ καὶ πολλὰ δάκρυα· μάλιστα ἐὰν τοῦτο συνέβη ἤ διὰ τὴν ἀμέλειαν ἤ, ὡς συχνάκις συμβαίνει, διὰ τὴν τυφλὴν καὶ ἀδιάκριτον ἀγάπην καὶ τὴν δεισιδαιμονίαν τῶν συγγενῶν, οἵτινες ἀντὶ νὰ πιστεύωσιν ὅτι μετὰ τὴν ἐξομολόγησιν καὶ τὴν τῶν μυστηρίων μετάληψιν πολλάκις ὁ Θεὸς εὐσπλαγχνιζόμενος χαρίζει εἰς τὸν ἀσθενοῦντα ζωήν, πείθονται παραλόγως ὅτι, ἐὰν ἐξομολογηθῇ καὶ μεταλάβῃ τῶν μυστηρίων, ἀποθνήσκει τότε βεβαίως, ἔχουν τόπον οἱ θλιβεροὶ στεναγμοὶ καὶ τὰ πικρὰ δάκρυα. Κυριακοδρόμιον  τομ. Α. σελ. 215

Νικηφόρου Θεοτόκη. Αὐτὰ ὅμως ὄχι μόνον ὑπὸ τῶν συγγενῶν καὶ φίλων, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας μετὰ δεήσεων καὶ τῆς τελέσεως τῆς ἀναιμάκτου θυσίας πρέπει νὰ προσφέρωνται εἰς τὸν ἀπειροεύσπλαγχνον Θεόν, ἵνα δείξῃ πρὸς τὸν ἀποθανόντα τὸ ἄπειρον αὑτοῦ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν. Κυριακοδρόμιον  τομ. Α. σελ. 215-216

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Ἐρώτησις : Μερικοὶ ἀμφιβάλλουν λέγοντας, ὅτι οἱ νεκροὶ δὲν ὠφελοῦνται ἀπὸ τὶς λατρευτικὲς συνάξεις ποὺ γίνονται γι’ αὐτούς. Ἀπόκρισις : Γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ δὲν θὰ σοῦ δώσω ἀπάντηση δική μου, ἀλλὰ τοῦ ἀποστολικοῦ πατέρα Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτη, ὁ ὁποῖος λέγει τὰ ἑξῆς· Στὸν τόπο ὅπου βρίσκονται οἱ πεθαμένοι, ἐὰν οἱ ἁμαρτίες τοῦ νεκροῦ εἶναι μικρὲς καὶ χωρὶς ἰδιαίτερη βαρύτητα, δέχονται κάποια ὠφέλεια ἀπὸ τὶς λατρευτικὲς συνάξεις ποὺ γίνονται γι’ αὐτούς. Ἐὰν ὅμως τὰ ἁμαρτήματά τους εἶναι βαρειὰ καὶ φοβερά, ἔχει κλείσει σφιχτὰ ὁ Θεὸς τὴ θέση τους. Ἔτσι δὲν πρέπει ἐμεῖς νὰ ἐλπίζουμε σὲ ὠφέλειά μας μετὰ τὸν θάνατο. Φ-Ἀγ.Ἀναστασ. Σιν. ΕΠΕ 13Γ-147