ΠΕΡΙ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ τῆς ΘΕΙΑΣ ΦΥΣΕΩΣ
Ἀγ.Ἱωάννου Δαμασκηνοῦ. Ἰδίωμα εἶναι ἡ
ἀμοιβαία παραμονὴ καὶ διαμονὴ τῶν θείων ὑποστάσεων μεταξύ των διότι αὐταὶ εἶναι
ἀχώριστοι μεταξύ των καὶ δὲν ἀπουσιάζει ἡ μία ἀπὸ τὴν ἄλλην, ἐπειδὴ διατηροῦν
ἀσύγχυτον τὴν ἀμοιβαίαν μεταξύ των περιχώρησιν, ὥστε νὰ μὴ συγχωνεύωνται ἢ νὰ
συγχέωνται, ἀλλὰ νὰ ἀκολουθῇ ἡ μία ὑπόστασις τὴν ἄλλην. Ὁ Υἱὸς δηλαδὴ εἶναι
μέσα εἰς τὸν Πατέρα καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα, καὶ τὸ Πνεῦμα εἶναι μέσα εἰς τὸν Πατέρα
καὶ εἰς τὸν Υἱόν, καὶ ὁ Πατὴρ μέσα εἰς τὸν Υἱὸν καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα, χωρὶς νὰ
γίνεται καμμία συγχώνευσις ἢ ἀνάμειξις ἢ σύγχυσις. Ἰδίωμα εἶναι καὶ ἡ ἑνότης
καὶ ἡ ταυτότης τῆς κινήσεως· δηλαδὴ μία ἐξόρμησις καὶ μία κίνησις τῶν τριῶν προσωπικῶν
ὑποστάσεων, αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ἀδύνατον νὰ παρατηρηθῇ εἰς τὴν κτιστὴν φύσιν. Ἐργα Ἀγ.Ἱωάννου
Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 1-135
Ἀγ.Ἱωάννου Δαμασκηνοῦ. Ἰδιώματα τῆς θείας
φύσεως εἶναι τὸ ἀδημιούργητον, τὸ ἄναρχον, τὸ ἀθάνατον καὶ ἄπειρον καὶ αἰώνιον,
τὸ ἄυλον, τὸ ἀγαθόν, τὸ δημιουργικόν, τὸ δίκαιον, τὸ φωτιστικόν, τὸ
ἀμετάβλητον, τὸ ἀπαθές, τὸ ἀπερίγραπτον, τὸ ἀχώρητον, τὸ ἀπεριόριστον, τὸ
ἀόριστον, τὸ ἀόρατον, τὸ ἀκατανόητον, τὸ ἀνανδεές, τὸ κυριαρχικὸν καὶ
ἐλεύθερον, τὸ παντοκρατορικόν, τὸ ζωοδοτικόν, τὸ παντοδύναμον, τὸ ἀπειροδύναμον,
τὸ ἁγιαστικὸν καὶ μεταδοτικόν, ἡ ἰδιότης νὰ περιλαμβάνῃ καὶ νὰ συγκρατῇ τὰ
σύμπαντα καὶ νὰ προνοῇ διὰ τὸ κάθε τι· ὅλα αὐτὰ καὶ τὰ παρόμοια ἰδιώματα τὰ
ἔχει ἐκ φύσεως ἡ θεότης, χωρὶς νὰ τὰ ἔχῃ λάβει ἀπὸ ἀλλοῦ, ἀπεναντίας ἡ ἰδία
δίδει εἰς τὰ δημιουργήματά της κάθε ἀγαθόν, ἀνάλογα μὲ τῆν δεκτικὴν ἱκανότητα
τοῦ καθενός. Ἐργα Ἀγ.Ἱωάννου Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 1-135
Ἀγ.Ἱωάννου Δαμασκηνοῦ. Καὶ ὅτι ἡ θεία
ἀκτινοβολία καὶ ἐνέργεια, ποὺ εἶναι μία καὶ ἁπλῆ καὶ ἀμέριστος καὶ προκαλεῖ
ἀγαθὰς μεταβολὰς εἰς αὐτὰ ποὺ εἶναι δυνατὸν νὰ διαιρεθοῦν, καὶ ποὺ μοιράζει εἰς
ὅλα τὰ ὄντα αὐτὰ ποὺ ἀποτελοῦν στοιχεῖα τῆς φύσεώς των, παραμένει ἁπλῆ, καθὼς
βέβαια ἐκτείνεται εἰς αὐτὰ ποὺ εἶναι δυνατὸν νὰ διαιρεθοῦν, χωρὶς νὰ διαιρῆται
καὶ καθὼς συγκεντρώνει καὶ ἐπαναφέρει εἰς τὴν ἰδικήν της ἁπλότητα αὐτὰ ποὺ
διαιροῦνται – διότι ὅλα τὰ ὄντα τὴν ποθοῦν καὶ ὑπάρχουν μέσα εἰς αὐτήν -, καὶ ἡ
ἰδία μεταδίδει εἰς ὅλα τὴν ὕπαρξιν, ἀνάλογα μὲ τὴν φυσικήν των κατάστασιν· καὶ
ἡ ἰδία εἶναι ἡ ὕπαρξις διὰ τὰ ὄντα καὶ ἡ ζωὴ δι’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν ζωὴν καὶ τὸ λογικόν,
δι’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν λογικὴν ὕπαρξιν καὶ ἡ νόησις δι’ αὐτὰ ποὺ ὑπάρχουν νοερῶς,
ἐπειδὴ ἡ ἰδία εἶναι πέραν ἀπὸ τὸν νοῦν καὶ πέραν ἀπὸ τὸ λογικὸν καὶ πέραν ἀπὸ
τὴν ζωὴν καὶ πέραν ἀπὸ τὴν ὕπαρξιν. Ἐργα Ἀγ.Ἱωάννου
Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 1-137
Ἀγ.Ἱωάννου Δαμασκηνοῦ. Ἀκόμη καὶ τὸ ὅτι
διέρχεται διὰ μέσου ὅλων χωρὶς νὰ ἀναμειγνύεται, ἐνῷ κανένα ἀπὸ τὰ ὄντα δὲν
διέρχεται διὰ μέσου αὐτῆς. Ἐπίσης καὶ τὸ ὅτι γνωρίζει ὅλα μὲ ἁπλῆν γνῶσιν καὶ
ὅλα τὰ βλέπει μὲ ἁπλοῦν τρόπον, μὲ τὸ θεῖον καὶ παντεποπτικὸν καὶ ἄυλον μάτι
του, καὶ τὰ παρόντα καὶ τὰ παρελθόντα καὶ τὰ μέλλοντα, προτοῦ νὰ
πραγματοποιηθοῦν· ἐπίσης τὸ ἀναμάρτητον καὶ τὸ ὅτι συγχωρεῖ ἁμαρτίας καὶ σώζει·
καὶ τὸ ὅτι ὅλα ὅσα θέλει ἠμπορεῖ νὰ τὰ κάνῃ, ἀλλὰ δὲν θέλει ὅσα ἠμπορεῖ νὰ
κάνῃ· διότι ἠμπορεῖ νὰ ἐξαφανίσῃ τὸν κόσμον, ἀλλὰ δὲν θέλει. Ἐργα Ἀγ.Ἱωάννου Δαμασκηνοῦ. ΕΠΕ 1-137
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου