ΠΕΡΙ ΠΡΑΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΟΥ

ΠΕΡΙ ΠΡΑΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΟΥ

Αγ.Νεκτάριος Η πραότης είναι ηρεμία αγαθής ψυχής αγαπώσης τόν Θεόν καί τόν πλησίον εαυτής. Η πραότης είναι αγαστή αρετή τέρπουσα τούς θεωμένους τήν εικόνα αυτής. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-275

Αγ.Νεκτάριος Η ημερότης τού χαρακτήρος της πραότητος η επικεχυμένη ως καλλονή διηνθισμένη χάρισιν εφ' όλον  το ήθος αυτής εμποιεί ευχαρίστησιν τοίς ατενίζουσιν αυτήν. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-275

Αγ.Νεκτάριος Η πραότης είναι πλούτος ανεκτίμητος, είναι όνομα θεϊκόν, είναι ουράνιον χάρισμα, είναι κλίμαξ αναβιβάζουσα τόν άνθρωπον είς τόν ουρανόν. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-275

Αγ.Νεκτάριος Η πραότης καθιστά τόν άνθρωπον εικόνα τού πράου Ιησού, ός θερμαίνει τήν καρδίαν αυτού. Η πραότης παρακολουθείται υπό της ταπεινοφροσύνης, της ανεξικακίας και της υπομονής. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-275

Αγ.Νεκτάριος Ο πράος είναι ευμενής και εύνους πρός πάντας και πρός τους αμαρτάνοντας επιεικώς φέρεται . ο πράος ουκ ονειδίζει, ουχ υβρίζει, ου βλασφημεί, αλλά μετ' αγάπης επανορθοί τους πταίοντας. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-275

Αγ.Νεκτάριος Ο πράος ου μάχεται, ου φιλονικεί, αλλ' ηπίως διαλέγεται πρός πάντας . ο λόγος αυτού ρέει γλυκύς από τής γλώσσης αυτού . είναι διδακτικός καί ανεξίκακος εν πραότητι παιδεύων τούς αντιδιατιθεμένους. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-275

Αγ.Νεκτάριος Ο πράος ως πνευματικός ανήρ καταρτίζει τόν παραπεσόντα εν πνεύματι πραότητος. Επί τόν πράον και ταπεινόν επιβλέψει ο Κύριος, οδηγήσει αυτόν εν κρίσει, διδάξει αυτόν τάς οδούς αυτού. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-275

Αγ.Νεκτάριος Οι πραείς κληρονομήσουσι τήν γήν καί καταφυτεύσουσιν επί πλήθει ειρήνης. Ο πράος μετά πάσης ταπεινοφροσύνης, μετά πραότητος και μακροθυμίας ανέχεται εν αγάπη τόν αδελφόν αυτού. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-275

Αγ.Νεκτάριος Ο πράος ενδεδυμένος, ως εκλεκτός Θεού και ηγαπημένος τώ Θεώ, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα και ταπεινοφροσύνην φέρεται πρός πάντας εν πνεύματι πραότητος. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-276

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Τίποτα δεν υπάρχει πιο ισχυρό και πιο δυνατό από την πραότητα. Αυτή εξασφαλίζει διαρκή γαλήνη στην ψυχή μας και την προετοιμάζει σαν να πρόκειται να προσορμισθεί στο λιμάνι. Αγ.Ιωάν.Χρυσ.

Ἀγ.Ἰ.Χρυσ. Πρόσεξε λοιπόν πόσα κερδίζεις, όταν υποφέρεις με πραότητα τους επηρεασμούς και τις επιθέσεις των εχθρών σου. Τὸ πρώτο μέν και μεγαλύτερο, απαλλάσσεσαι από τά αμαρτήματά σου, δεύτερο, αποκτάς καρτερία και υπομονή, τρίτο, επιείκια και φιλανθρωπία, τέταρτο, είσαι πάντοτε καθαρός από οργή, πράγμα με το οποίο δε μπορεί τίποτε να εξισωθεί. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσ. Α-468

Ἀγ.Ἰωάν. Κλίμ. Πραότης σημαίνει, νὰ παραμένη ἀκίνητη καὶ ἀτάραχη ἡ ψυχή, τόσο στὶς ἀτιμίες ὅσο καὶ στοὺς ἐπαίνους. Κλίμαξ 157

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Τῆς Ἀνατολῆς τοῦ ἡλίου προτρέχει τὸ φῶς τῆς αὐγῆς. παρόμοια πρὶν ἀπὸ τὴν ταπεινοφροσύνη τρέχει ἡ πραότης. Κλίμαξ 258

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἡ πραότης εἶναι μία ἀμετακίνητη κατάστασις τοῦ νοῦ, ποὺ παραμένει ἡ ἴδια καὶ στὶς τιμὲς καὶ στὶς περιφρονήσεις. Πραότης σημαίνει, τὸ νὰ προσεύχεσαι εἰλικρινῶς γιὰ τὸν πλησίον σου, χωρὶς νὰ ἐνοχλῆσαι καθόλου ἀπὸ τὶς ταραχὲς ποὺ σοῦ προξενεῖ. Ἡ πραότης εἶναι βράχος ἐπάνω ἀπὸ τὴν ἀφρισμένη θάλασσα, ποὺ ἐντελῶς ἀκλόνητος διαλύει ὅλα τὰ κύματα, τὰ ὁποῖα τὸν κτυποῦν. Κλίμαξ 258-259

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἡ πραότης εἶναι τὸ στήριγμα τῆς ὑπομονῆς, ἡ θύρα ἢ καλύτερα ἡ μητέρα τῆς ἀγάπης, ἡ προϋπόθεσις τῆς διακρίσεως, διότι ὅπως λέγει ἡ Γραφή, «διδάξει Κύριος πραεῖς ὁδοὺς αὐτοῦ» (Ψαλμ. 24,9)· ἡ πρόξενος τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, τὸ θάρρος τῆς προσευχῆς, ἡ περιοχὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι ὁ Κύριος λέγει: «Ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ’ ἢ ἐπὶ τὸν πρᾶον καὶ ἡσύχιον»; (πρβλ. Ἡσ. 66,2). Κλίμαξ 259

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἡ πραὸτης εἶναι συνεργὸς στὴν ὑπακοή, ὁδηγὸς στὴν ἀδελφοσύνη, χαλινὸς τῆς μανίας, κόψιμο τοῦ θυμοῦ, μίμησις τοῦ Χριστοῦ, ἰδιότης τῶν Ἀγγέλων, δεσμὸς τῶν δαιμόνων, ἀσπίδα κατὰ τῆς πικρᾶς ὀργῆς. Κλίμαξ 259

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἡ πραεῖα ψυχὴ εἶναι θρόνος τῆς ἁπλότητος, ἐνῶ ὁ νοῦς τοῦ ὀργίλου δημιουργὸς τῆς πονηρίας. Ἡ ἠπία ψυχὴ θὰ δεχθῆ μέσα της τοὺς λόγους τῆς σοφίας, ἐφ’ ὅσον «ὁδηγήσει Κύριος πραεῖς ἐν κρίσει» (Ψαλμ. κδ΄ 9) ἢ μᾶλλον στὴν διάκρισι. Ἡ εὐθεῖα ψυχὴ συζῆ μὲ τὴν ταπείνωσι, ἐνῶ ἡ πονηρὰ εἶναι ὑπηρέτρια τῆς ὑπερηφανείας. Οἱ ψυχὲς τῶν πράων θὰ γεμίσουν ἀπὸ γνῶσι καὶ σύνεσι, ἐνῶ ὁ νοῦς τοῦ θυμώδους συγκατοικεῖ μὲ τὸ σκοτάδι καὶ τὴν ἄγνοια. Κλίμαξ 259

Ἀββᾶ Κασσιανοῦ. Ἂν θέλωμεν νὰ ἀποκτήσωμεν τελείαν πραότητα καὶ νὰ ἔχωμεν τὴν τύχην νὰ μᾶς μακαρίζῃ ὁ Κύριος, ὀφείλομεν νὰ πετάξωμεν ἀπὸ ἐπάνω μας ὄχι μονάχα τὴν ἐξωτερικὴν ἐνέργειαν τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ταραχὴν τῆς διανοίας. Διότι δὲν ὠφελεῖ τόσον τὸ νὰ συγκρατοῦμεν τὸ στόμα μας κατὰ τὴν ὥραν τοῦ θυμοῦ καὶ νὰ μὴ προσφέρῃ λόγους μανίας, ὅσον τὸ νὰ καθαρίζωμεν τὴν καρδίαν μας ἀπὸ τὴν μνησικακίαν καὶ νὰ μὴ στριφογυρίζωμεν εἰς τὴν σκέψιν μας πονηροὺς λογισμοὺς ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ μας. Ἡ Εὐαγγελικὴ διδασκαλία μᾶς παραγγέλλει νὰ κόπτωμεν τὰς ρίζας, παρὰ τοὺς καρπούς. Εὐεργετ. Β-460

Εὐαγρίου. Καμμιὰ ἀπὸ τὶς ἀρετὲς δὲν γεννάει τόσο μεγάλη σοφία ἀπὸ τὴ φύση της, ὅσο ἡ πραότητα. Ἔργα Ἀγ.Ἰ.Δαμασκ. ΕΠΕ 8,159