ΠΕΡΙ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗΣ

ΠΕΡΙ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗΣ

Μέγας Βασίλειος. Επαινούμε εκείνους πού είναι καλοί από προαίρεση, και όχι εκείνους πού φτάνουν στό καλό από κάποια ανάγκη. Γιατί όπου υπάρχει πρόθυμη προαίρεση, δέν υπάρχει κανένα εμπόδιο. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-395

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Από τη δική μας προαίρεση, μετά τη θεία Χάρη, εξαρτάται η αρετή και η κακία, και αν το επιδιώξουμε μπορούμε να γίνουμε ενάρετοι, αν όμως αδιαφορήσουμε, οδηγούμαστε πάλι στο γκρεμό της αμαρτίας. Αγ.Ιωάν.Χρυσ.

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Η αλλαγή της προαιρέσεως του ανθρώπου είναι πολύ δυσκολότερη από τη διόρθωση των φυσικών του ελαττωμάτων.

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ο Θεός δέν στεφανώνει εκείνους που απέχουν από τήν κακία από ανάγκη, αλλά από αγαθή προαίρεση. Φ-Αγ. Μάξιμου Ομολ.15Ε-397

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἡ θέλησις τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὸ ἀγαθὸν οὐδὲν ἄλλο εἶναι εἰμὴ μικρὰ τις καλὴ διάθεσις, ἥτις μόνη δὲν εἶναι ἀρκετὴ πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ καλοῦ· αὐτὴ ὁμοιάζει τὰ λεπτότατα φυτά, ὅταν ἀρχίζουν νὰ προκύπτωσιν εἰς τὴν ἐπιφάνειαν τῆς ἀνύδρου γῆς. Καθὼς δὲ αὐτά, ἐὰν μὴ ἡ βροχὴ ποτίσῃ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, ξηραίνονται, οὕτω καὶ ἡ μικρὰ διάθεσις τῆς θελήσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἐὰν μὴ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἐνδυναμώσῃ αὐτήν, φθείρεται. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 44

Νικηφόρου Θεοτόκη. Βλέπει ὁ Θεὸς εἰς ἡμᾶς τὴν μικρὰν κλίσιν εἰς τὸ ἀγαθόν, καὶ διὰ τὴν ἄπειρον αὑτοῦ φιλανθρωπίαν λογιζόμενος αὐτὴν ὡς θέλησιν τελείαν, ἐξαποστέλλει εὐθὺς τὴν χάριν αὑτοῦ ἥτις, συμβοηθοῦσα αὐτῇ, κάμνει αὐτὴν θέλησιν ἰσχυρὰν καὶ ἱκανὴν πρὸς τὴν πρᾶξιν τῆς ἀρετῆς. Τοιουτοτρόπως λοιπὸν θέλομεν ἡμεῖς, καὶ τοιουτοτρόπως ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ εἰς ἡμᾶς καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 44

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ὅταν δὲ ὁ Θεὸς βλέπῃ εἰς τὴν καρδίαν ἡμῶν κακὴν διάθεσιν, τότε ἀφαιρεῖ τὴν βοήθειαν τῆς χάριτος ἀφ’ ἡμῶν· ὅθεν ἡ καρδία ἡμῶν, ἐξαγριουμένη, ἀκάνθας βλαστάνει καὶ τριβόλους, δηλαδή ἔργα σκληρὰ καὶ κάκιστα. Κυριακοδρ. Α-44

Νικηφόρου Θεοτόκη.Ἡ θέλησις τοῦ Θεοῦ μόνη δὲν ἀρκεῖ πρὸς τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλ’ ἀναγκαία εἶναι καὶ ἡ συνδρομὴ τῆς τοῦ ἀνθρώπου θελήσεως. «Ἐὰν θέλητε, λέγει ὁ Θεός, καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε» (Ἡσ.1,19). Κυρ. Α-47

Ἀγ.Βαρσανούφιου. Ἐρώτησις : Ποιοὶ ἔχουν τὴν ἁμαρτία καὶ τὸ κακὸ κατὰ προαίρεση καὶ ποιοὶ τὰ ἔχουν ὄχι μὲ τὴν προαίρεσή τους; Ἀπόκρισις : Ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν κατὰ προαίρεση τὸ κακό, εἶναι ὅσοι παραδίνουν τὸ θέλημά τους στὴν κακία καὶ εὐχαριστιοῦνται μαζὶ καὶ συζοῦν φιλικά· αὐτοὶ ἔχουν εἰρήνη μὲ τὸν Σατανᾶ καὶ δὲν κάνουν πόλεμο μ’ αὐτὸν στοὺς λογισμούς. Ἐνῶ ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν τὸ κακὸ ὄχι μὲ τὴν προαίρεσή τους εἶναι ὅσοι ἔχουν τὴν ἀντίθετη δύναμη νὰ ἀντιστρατεύεται στὰ μέλη τους σύμφωνα μὲ τὸν Ἀπόστολο· ὑπάρχει βέβαια ἡ ὁμιχλώδης δύναμη καὶ τὸ κάλυμμα, ὅμως στοὺς λογισμοὺς οὔτε συμφωνοῦν οὔτε συνευχαριστιοῦνται οὔτε ὑπακούουν, ἀλλὰ ἀντιλέγουν, ἀντιπράττουν, ἀντιφθέγγονται, ἐπιτίθενται, ὀργίζονται μὲ τοὺς ἑαυτούς τους· αὐτοὶ εἶναι πολὺ καλύτεροι καὶ τιμιώτεροι στὸν Θεὸ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ μὲ τὴν προαίρεσή τους παραδίνουν τὸ θέλημά τους στὴν κακία καὶ συνευχαριστιοῦνται μ’ αὐτήν. Φ-Ἀγ.Βαρσανούφιου & Ἰωάννου ΕΠΕ 10Γ-183