ΠΕΡΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΟΝΤΩΝ

ΠΕΡΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΟΝΤΩΝ

Αγ.Γρηγ.θεολ. Ας μήν επιθυμεί κάποιος, ενώ μπορεί να άρχεται ακίνδυνα, να άρχει επικίνδυνα, ούτε να καταλύεται ο νόμος τής υποταγής, που συγκρατεί και τα επίγεια και τα ουράνια. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-95

Αγ.Βασίλ.Μέγ. Η βασιλεία είναι η νόμιμος επιστασία. Οι υποθήκες που δίνει ο βασιλιάς, που αξίζει πραγματικά το όνομα αυτό, έχουν μεγάλη νομιμότητα, αποβλέποντας στό κοινό όφελος όλων. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-93

Αγ.Βασίλ.Μέγ. Ως πρός αυτό διαφέρει ο τύρανος από τόν Βασιλιά . ο πρώτος έχει παντού ως σκοπό το δικό του όφελος, ενώ ο άλλος προσπαθεί να βρεί τί ωφελεί τούς υπηκόους του. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-93

Αγ.Βασίλ.Μέγ. Πρέπει να υποτάσσεσθε σε ανώτερες δυνάμεις, οι οποίες δέν  εμποδίζουν τήν εφαρμογή τής εντολής τού Θεού.

Αγ.Βασίλ.Μέγ. Ανάλογα με το ήθος του άρχοντα πλάθονται συνήθως οι υπήκοοι, ώστε όποιοι είναι οι ηγέτες, κατ' ανάγκην τέτοιοι είναι και οι οδηγούμενοι. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-93

Μεγ. Βασιλείου : Ὅταν πάρουμε ἀπὸ κάποιον μιὰ διαταγὴ ἀντίθετη πρὸς τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου ποὺ τὴν καταργεῖ ἢ τὴν μολύνει, εἶναι εὐκαιρία τότε νὰ ποῦμε· «Πρέπει νὰ πειθαρχοῦμε στὸν Θεὸ μᾶλλον καὶ ὄχι στοὺς ἀνθρώπους», ἐνθυμούμενοι τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ποὺ λέει· «Τὸν ξένο δὲν θὰ τὸν ἀκολουθήσουν, διότι δὲν γνωρίζουν τῶν ξένων τὴ φωνή», καὶ τὸν Ἀπόστολο ποὺ τόλμησε, γιὰ τὴ δική μας ἀσφάλεια, νὰ θίξει καὶ τοὺς ἴδιους τοὺς ἀγγέλους μὲ αὐτὰ ποὺ λέει· «Ἀκόμα καὶ ἂν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἢ κάποιος ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σᾶς κηρύξει Εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ παραλάβατε, νὰ εἶναι ἀναθεματισμένος». Ἀπὸ αὐτὰ διδασκόμαστε ὅτι ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι πολὺ ἀληθινός, καὶ ἂν εἶναι ὑπερβολικὰ ἔνδοξος αὐτὸς ποὺ μᾶς ἐμποδίζει, πρέπει νὰ θεωρεῖται βδέλυγμα γιὰ τὸν καθένα ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Κύριο. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 8,321

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. «Κακὸν μὲν ἡ ἀναρχία πανταχοῦ καὶ πολλοῖς ὑπόθεσις συμφορῶν καὶ ἀρχὴ ἀταξίας καὶ συγχύσεως· κακὸν δὲ οὐχ ἧττον καὶ ἀπείθεια τῶν ἀρχομένων. Ἀλλ’ ἴσως ἐρεῖ τις ἡμῖν, ὅτι ἔσται καὶ τρίτον κακόν, ὅταν ὁ ἄρχων ᾖ κακός. Οἶδα κἀγὼ καὶ οὐ μικρὸν τοῦτο κακόν· ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναρχίας πολλῷ κάκιον. Κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενὸς ἄρχεσθαι, ἤ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι. Ὁ μὲν γὰρ πολλάκις μὲν ἐσώθη, πολλάκις δὲ ἐκινδύνευσεν· οὗτος δὲ πάντως κινδυνεύσει εἰς βάραθρα ἀγόμενος. Πῶς οὖν ὁ Παῦλος φησίν, πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ἡμῶν καὶ ὑπείκετε; ἀνωτέρω εἰπὼν «ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν» τότε εἶπε πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ἡμῶν καὶ ὑπείκετε. Τὶ οὖν φησί; ὅταν πονηρὸς ἧ, μὴ πειθώμεθα; Πονηρὸς πῶς λέγεις; εἰ μὲν πίστεως πονηρὸς ἕνεκεν, φεῦγε καὶ παραιτοῦ, μὴ μόνον ἄν ἄνθρωπος ἧ, ἀλλὰ κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών. Εἰ δὲ βίου ἕνεκεν μὴ περιεργάζου. Ἐπεὶ καὶ τὸ μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε, περί βίου ἐστίν, οὐ περί πίστεως»  (λόγος 34^ος ).

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Τοὺς ἄρχοντες ποὺ διορίζονται ἀπὸ τὸν βασιλιά, ἔστω καὶ ἂν εἶναι κακοί, τὸν καθένα πρέπει νὰ τὸν φοβόμαστε, καὶ νὰ μὴ τοὺς περιφρονοῦμε ἐξαιτίας τῆς κακίας τους, ἀλλὰ νὰ τοὺς σεβόμαστε ἐξαιτίας τοῦ ἀξιώματος ἐκείνου ποὺ τοὺς διόρισε. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,219

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ας μην έχουμε στραμμένη την προσοχή μας, στο πώς θα λάβουμε μέρος στις αρχές και στις τιμές και στις εξουσίες, αλλά στο πώς θα ζούμε με αρετή και ευσέβεια. Γιατί οι εξουσίες μας πείθουν να κάνουμε πολλά πράγματα από αυτά που δεν αρέσουν στο Θεό και απαιτείται ψυχή πολύ δυνατή, ώστε να χρησιμοποιήσει την εξουσία για το καλό.  Π.ανθ. Αγ.Ι. Χρυσοστ.Β-702

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ο άρχοντας από την καθημερινή τρυφή διαλύεται και χαύνος γίνεται και από την εξουσία φουσκώνει και προς απόνοιαν οδηγήται . τον φλογίζει δε και ο έρωτας της δόξας και όχι λιγότερο ο έρωτας των σωμάτων, που γεννιέται από την εξουσία και τρέφεται από τις απολαύσεις. Επί πλέον οι των φροντίδων νιφάδες τον χτυπούν από παντού και όχι λιγότερο από εκείνα τα πάθη θορυβούν την ψυχή του. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-703

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ο άρχοντας δέν πρέπει να υπερέχει από τούς αρχόμενους στίς τιμές αλλά στίς αρετές.   ---   Ο άρχοντας πρέπει νά άρχει, δηλαδή νά νικάει μέ τήν αρετή του . άν όμως νικιέται, δέν είναι πλέον άρχοντας. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-678

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Πολλοί άνθρωποι, όταν καταλάβουν μεγαλύτερη εξουσία, συνηθίζουν να αποκτούν και πολύ αλαζονεία και έπαρση. Αγ.Ιωάν.Χρυσ.

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Τὸ νὰ ὑποτάσσεται στοὺς ἀνώτερους, εἶναι πολὺ ὠφέλιμο στὸν ἄνθρωπο· ἐπειδὴ δηλαδὴ τὸ νὰ μάθει νὰ ἄρχεται εἶναι δύσκολο, θὰ κινδυνέψει πολὺ πιὸ χειρότερα μὲ τὸ νὰ ἐξουσιάζει ἀνθρώπους. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,219

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Οι άριστοι από τους άρχοντες τιμωρούν και αποκόπτουν τούς πονηρούς και επιζήμιους για τούς πολλούς, ενώ προωθούν τούς τίμιους και αγαθούς. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-673

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Όταν ο άρχοντας αγαπάει τόν πολίτη, τότε όλα τακτοποιούνται. Δέν ζητούμε τόσο αγάπη από τόν πολίτη, αλλά αγάπη από τόν άρχοντα πρός τόν πολίτη . επειδή ο πολίτης οφείλει υπακοή. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-673

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ας υποθέσουμε, ότι ο βασιλιάς διατάζει τόν πολίτη νά κάμει κάτι κακό καί παράνομο, τί θα κάμει, λοιπόν, ο καλός πολίτης καί υπήκοος; Όχι μόνον δέν θά υποχωρήσει, ούτε θα υπακούσει, αλλά θα προσπαθήσει νά απομακρύνει από τήν παράνομη πράξη καί εκείνον πού δίνει τήν διαταγή, ακόμη καί αν χρειασθεί νά πεθάνει. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Α-593

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Γιατί κανείς δέν είναι τόσο κατάλληλος να αναλάβει τήν εξουσία, όσο η ψυχή η γεμάτη ευσέβεια, που γνωρίζει να υποφέρει μαζί με όσους πονούν. Π.ανθ. Αγ.Ι. Χρυσοστ.Α-203

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Λέγοντας ὁ Θεὸς στὸν νόμο, «Θὰ σᾶς δώσω ἄρχοντες, ὅπως ἐπιθυμεῖτε», γίνεται φανερό, ὅτι ἐκεῖνοι ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες καὶ βασιλεῖς, ποὺ εἶναι ἄξιοι αὐτῆς τῆς τιμῆς, ὁρίζονται ἀπὸ τὸν Θεό, ἐνῶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἀνάξιοι, ὁρίζονται κατὰ παραχώρηση ἤ βούληση τοῦ Θεοῦ στὸν ἀνάξιο λαό, ἀνάλογα μὲ τὴν ἀναξιότητά του. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου τ13β-225

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Ὅταν ἔγινε βασιλιὰς ὁ τύραννος Φωκᾶς καὶ ἄρχισε νὰ κάνει ἐκεῖνες τὶς αἱματοχυσίες μὲ ἐκεῖνον τὸν δήμιο Βοσόνο, κάποιος μοναχὸς στὴν Κωνσταντινούπολη, ποὺ ἦταν ἄνθρωπος ἅγιος καὶ εἶχε μεγάλη παρρησία στὸν Θεό, προσέφυγε στὸν Θεὸ μὲ ἁπλότητα, λέγοντας·  Κύριε, γιατὶ ἔκαμες τέτοιον βασιλιά; Καὶ καθὼς αὐτὸ τὸ ἐπαναλάμβανε ἐπὶ πολλὲς ἡμέρες, τοῦ ἦρθε ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀπάντηση ποὺ ἔλεγε· Ἐπειδὴ δὲν βρῆκα χειρότερον. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου τ13β-225

Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου. Ἂν ἡ δύναμη τῆς ἐξουσίας δὲν εἶναι ἀναμεμιγμένη μὲ τὴν πραότητα καὶ δὲν ἀνθεῖ ἐπάνω της ἡ ἡπιότητα καὶ ἡ καλὴ διάθεση, ποὺ διακονοῦν τὸν Θεό, εἶναι παραφροσύνη μᾶλλον καὶ ἀγριότητα. Ἂν ὅμως ἀναμιχθεῖ μὲ τὴν πραότητα καὶ μ’ αὐτὴν κατευθύνει τὴ δικαιοσύνη, τότε εἶναι εὐθύτητα καὶ χρηστότητα, δρόμος εὐνομίας καὶ κατάσταση εἰρήνης. Ἔργα Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου. ΕΠΕ Α-69

Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου.Ὁ Κύριος ἀπογράφηκε ἐνῶ βρισκόταν στὴ μήτρα καὶ πλήρωσε φόρο στὸν Καίσαρα, νομοθετώντας τὴν ὑποταγὴ στὴν κρατικὴ ἐξουσία, ὅταν αὐτὴ δὲν βλάπτει τὴν εὐσέβεια. Ὅσα λοιπὸν μᾶς δίδαξε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ποὺ ἔγινε φτωχὸς κατὰ συγκατάβαση, ἐμεῖς ἂς τὰ ἐφαρμόζουμε μὲ εὐγνωμοσύνη, καὶ ἂς μὴν ἀρνούμαστε τὴ φορολογία μὲ πρόσχημα δῆθεν τοὺς φτωχούς. Ἔργα Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου. ΕΠΕ Α-69-71

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ἕνας γέρων Μοναχὸς εἶπε τὴν ἑξῆς πολύτιμον συμβουλήν· νὰ ἀποφεύγῃς νὰ γνωρίζεσαι μὲ προεστῶτα ἢ ἄρχοντα καὶ νὰ μὴ συχνάζῃς πλησίον του, διότι ἀπὸ τὴν γνωριμίαν καὶ τὴν οἰκειότητα αὐτὴν εἶναι ἐνδεχόμενον νὰ ἀποκτήσῃς θάρρος καὶ ἀδιαντροπίαν, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐπιθυμήσῃς νὰ ἐξουσιάζῃς καὶ σύ. Εὐεργετινὸς Γ-323

Ἀποστ. Διαταγαί. Οὔτε ὁ βασιλιάς, ποὺ εἶναι ἀκόμα ἀσεβής, εἶναι βασιλιάς, ἀλλὰ τύραννος, οὔτε ὁ ἐπίσκοπος, ποὺ πιέζεται ἀπὸ ἄγνοια ἤ δυσμένεια, εἶναι πιὰ ἐπίσκοπος, ἀλλὰ ψεύτικος, ἐπειδὴ δὲν ἐκλέχτηκε ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως ὁ Ἀνανίας καὶ ὁ Σαμέας στὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ ὁ Σεδεκίας καὶ Ἀχίας, οἱ ψευδοπροφῆτες στὴ Βαβυλώνα. Φ-Ἀγ.Ἀναστ. Σιν. τ13β-229

Ὀλυμπιοδώρου. «Ὁ Κύριος», λέγει «τοὺς ἐποπτεύει ὅλους, καὶ κατὰ ἔθνος καὶ κάθε ἄνθρωπο χωριστά». (Ἰώβ 34,24). Καὶ κάνει βασιλιά ἄνθρωπο ὑποκριτή, λόγω τῶν δυστροπιῶν τοῦ λαοῦ». (Ἰώβ 34,30). Αὐτὸ τὸ λέγει καθαρὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μὲ τὸν Προφήτη του Ὠσηέ, δηλώνοντας πρὸς τὸν ἰσραηλίτικο λαὸ· «Σοῦ ἔδωσα βασιλιά πάνω στὸν θυμὸ μου». (Ὠσηέ 13,11).Γιατὶ πολλὲς φορές, ἐπειδὴ κάποιος φαίνεται ἀγαθὸς ὡς πρὸς τὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση, ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ ἀναγορευθεῖ βασιλιάς, ὅταν θέλει νὰ τιμωρήσει μέσω αὐτοῦ τοὺς ὑπηκόους, ἐξαιτίας τῆς δυστροπίας καὶ τῶν κακῶν πράξεών τους. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιν. τ13β-229

Θεοδώρητου. Ὅπως οἱ πόλεις τρέφουν τοὺς δημίους, γιὰ νὰ τιμωροῦν μὲ αὐτοὺς τοὺς δολοφόνους καὶ διαρρῆκτες καὶ ἐκείνους ποὺ κάνουν τὶς ἄλλες παρανομίες, χωρὶς βέβαια νὰ τοὺς ἐπαινοῦν, ἀντίθετα μάλιστα μισοῦν πάρα πολὺ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς τους, ἀνέχονται ὅμως τὴν ὑπηρεσία τους ἀπὸ ἀνάγκη. Ἔτσι καὶ ὁ Πρύτανης τοῦ κόσμου ἀνέχεται τοὺς τυράννους νὰ γίνονται κατὰ κάποιον τρόπο δήμιοι, γιὰ νὰ τιμωρεῖ μέσω αὐτῶν ἐκείνους ποὺ ἀσεβοῦν καὶ παρανομοῦν. Στὸ τέλος καὶ αὐτοὺς τοὺς παραδίνει σὲ ὁλοσχερῆ τιμωρία, ἐπειδὴ ὅλα ἐκεῖνα τὰ κακὰ τὰ διέπραξαν μὴ ὑπηρετώντας τὸν Θεό, ἀλλὰ ὑπηρετώντας τὴ δική τους κακία. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β-233