ΠΕΡΙ ΕΛΠΙΖΟΝΤΟΣ ΑΛΗΘΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

ΠΕΡΙ ΕΛΠΙΖΟΝΤΟΣ ΑΛΗΘΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

Αγ.Νεκτάριος Μακάριος αληθώς ο άνθρωπος ο ελπίζων επί Κύριον! Κύριος αυτώ βοηθός και ού φοβηθήσεται τί ποιήσει αυτώ άνθρωπος. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-68

Αγ.Νεκτάριος Ο ελπίζων επί Κύριον ουκ επί χρήμασιν ελπίζει, ουδ' επι τώ κράτει τής ισχύος αυτού, αλλά επαναπαύεται επί τη παρά του Θεού βοήθεια. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-70

Αγ.Νεκτάριος Ο ελπίζων επί Κύριον επαναπαύεται επί ύδατος αναπαύσεως.Ο δέ Κύριος δίδωσιν αυτώ τα ελέη αυτού τά πλούσια. Η δεξιά Κυρίου κατευθύνει τά διαβήματα αυτού και δάκτυλος Κυρίου ποδηγετεί αυτόν εν τάς τρίβους αυτού.ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-69

Αγ.Νεκτάριος Ο ελπίζων επί Κύριον απολαύει άκρας ειρήνης, η γαλήνη επικρατεί εν τή καρδία αυτού, αταραξία δέ πλήρης βασιλεύσει έν τη ψυχή αυτού. Κύριος αυτώ βοηθός, από τίνος φοβηθήσεται; ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-69

Αγ.Νεκτάριος Ο ελπίζων επί Κύριον βαδίζει ήρεμος εν τώ σταδίω του βίου αυτού και διανύει άφροντις τόν δρόμον τής ζωής αυτού. Εργάζεται απαύστως το αγαθό, το ευάρεστο και τέλειον, τα δέ έργα αυτού ευλογεί ο Θεός. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-70

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Ὑπάρχει ἐλπὶς πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τῆς καρδιακῆς πίστεως, ἥτις ἀληθὴς ὑπάρχει, ὡς μετὰ διακρίσεως καὶ γνώσεως γενομένη· καὶ ὑπάρχει ἄλλη παρηλλαγμένη, ἐξ ἀσυνεσίας καὶ ὁκνηρίας ἐγγινομένη· ἥτις καὶ ψευδὴς ὑπάρχει. Εὐεργετινός Γ-275

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Ἄνθρωπος, ὁ ὁποίος καθόλου δὲν φροντίζει διὰ τὰ φθαρτὰ πράγματα τοῦ κόσμου αὐτοῦ, ἀλλ’ ἔχει ἀφιερεωθῆ ὁλόκληρος εἰς τὸν Θεόν, διαρκῶς δὲ νύκτα καὶ ἡμέραν προσπαθεῖ νὰ τὸν λατρεύῃ καὶ νὰ τὸν εὐαρεστῇ, διαθέτων πρὸς τοῦτο ὁλόκληρον τὴν φροντίδα καὶ ὅλον του τὸν χρόνον, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς καλῶς καὶ μετὰ βαθείας γνώσεως καὶ συνέσεως ἐλπίζει εἰς τὸν Θεόν, ὅτι θὰ φροντίσῃ διὰ τὰς ὑλικάς του ἀνάγκας. Εὐεργετινός Γ-275

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Διὰ τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν εἶναι δίκαιον καὶ ὁ Θεὸς νὰ ἐπιδείξῃ πρὸς αὐτὸν ὅλην τὴν φιλόστοργον φροντίδα Του καὶ νὰ τοῦ χορηγήσῃ ἀκόπως τὰ πρὸς συντήρησιν, διότι εἶναι γνήσιός του ὑπηρέτης καὶ φυλάσει τὴν θείαν Του ἐντολὴν «ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν δικαιοσύνην Αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ς΄, 33). Εὐεργ. Γ-275

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Εἰς αὐτὸν λοιπόν, ὁ ὁποίος τόσον προθύμως ἀφιερώθη ἐξ ὁλοκλήρου εἰς τὴν λατρείαν τοῦ Θεοῦ, ὅλος ὁ κόσμος τοῦ τὰ προσφέρει ἕτοιμα καὶ πειθαρχεῖ εἰς τὸ θέλημά του, καὶ ὡς δοῦλος ἐκτελεῖ τὰς ἐντολάς του, ὑπακούων ὡς πρὸς δεσπότην του. Εἶναι δὲ πρέπον ὁλόκληρος ἡ κτίσις νὰ ὑπηρετῇ αὐτόν, διὰ νὰ μὴ καθυστερήση ἀπὸ τὴν ἁγίαν του ἐνασχόλησιν, τὴν συνεχῆ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ παρουσίαν, τὴν διαρκῆ μετὰ τοῦ Θεοῦ ἐπικοινωνίαν καὶ ἀσυγκράτητον πρὸς Αὐτὸν ροπὴν. Ἀπασχολούμενος ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς μὲ τὴν χωρὶς διαλείματα ἁγίαν καὶ ὑψηλὴν αὐτὴν ἐπιμέλειαν, καὶ ἀπορροφώμενος ἐξ αὐτῆς τῆς θείας ἐνασχολήσεως, δὲν συγχωρεῖ εἰς τὸν ἑαυτὸν του νὰ φροντίζῃ διὰ τίποτε ἄλλο. Δι’αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγον ἡ φύσις, ὡς θεραπαινίς τοῦ κοινοῦ τῶν ὅλων Δεσπότου, ἐκτελεῖ τὰ προστάγματά Του καὶ χορηγεῖ εἰς τὸν ἐκλεκτὸν Του δοῦλον ὅλα τὰ ἀπαραίτητα διὰ τὴν συντήρησιν, χωρὶς αὐτὸς νὰ κοπιάζῃ καὶ νὰ μεριμνᾶ. Ὁ Δεσπότης καὶ Κύριος τῶν ὅλων φροντίζει διὰ μέσου τῆς φύσεως δι’ὅλους τοὺς ἐκλεκτοῦς του δούλους, ὅπως τρέφει καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὑρανοῦ, χωρὶς αὐτὰ νὰ φροντίζουν καὶ νὰ κοπιάζουν. Εὐεργετινός Γ-275-276