ΠΕΡΙ ΕΛΠΙΖΟΝΤΟΣ ΨΕΥΔΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

ΠΕΡΙ ΕΛΠΙΖΟΝΤΟΣ ΨΕΥΔΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Ἐκτὸς ὅμως τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ τοῦ ἀφιερωμένου εἰς τὸν Θεὸν, ὑπάρχει καὶ ὁ ἀντίθετος. Εἶναι ἐκείνος, ποῦ εἶναι ἀκόμη δεμένος μὲ τὴν γῆν καὶ ἡ σκέψις του εἶναι αἰχμαλωτισμένη ἀπὸ τὴν προσπάθεια τῶν γηΐνων ἔργων καὶ φροντίδων· ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἐξακολουθεῖ να τρέφεται, ὅπως ὁ ὄφις, μέ τὸ χώμα, δηλ. ἱκανοποιεῖ τὴν διάνοιάν του μὲ ταπεινάς καὶ χαμαιζήλους σκέψεις. Εὐεργετινός Γ-276

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Ἡ καρδία του πλανάται ἀσκόπως εἰς ἀπραγματοποιήτους ἐπιθυμίας, αἱ ὁποίαι καὶ τῶν αἰχμαλωτίζουν, καὶ ὁ ἴδιος ρέπει εὐκόλως εἰς ἄσκοπον καὶ ἐνοχλητικὴν φλυαρίαν. Εὑρίσκεται συνήθως ξαπλωμένος ἀπὸ ὀκνηρίαν καὶ τεντώνων τοὺς πόδας του λέγει· «Πιστεύω ὅτι ὁ Θεὸς θὰ μοῦ χορηγήσῃ τὰ ἀπαραίτητα». Εὐεργετινός Γ-276

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Αὐτὴ ἡ ἐλπὶς εἶναι ψευδὴς, διότι γεννᾶται εἰς ἄνθρωπον στερούμενον πνευματικότητος, ἀργόσχολον καὶ ὀκνηρὸν. Δι’αὐτὸ καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς θὰ ἀκούσῃ ἀπὸ τὸν Θεὸν αὐτὰ ποὺ ὁ Θεὸς πληροφορεῖ διὰ τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου : «Ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος ἐν τῶ στόματι αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμώσι με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ» (Ἡσ. κθ΄,13-14). Καὶ ἀλλαχοῦ ὁ αὐτὸς λέγει· «Καὶ γνῶναι μου τὰς ὁδοὺς ἐπιθυμούσιν, ὡς λαὸς δικαιοσύνην πεποιηκώς, καὶ κρίσιν Θεοῦ αὐτοῦ μὴ ἐγκαταλελοιπώς», (Ἡσ. νη΄, 2). Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος θὰ εἰπῇ πρὸς τὸν ἄνθρωπον αὐτόν· «Σὺ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστι· καλῶς ποιεῖς· καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσι καὶ φρίττουσιν» (Ἰάκ. β΄,19)· ἀλλ’ ἡ πίστις ἔχει ἀνάγκην νὰ ἐκδηλωθῇ μὲ ἔργα· ἐὰν δὲ, δὲν ἐκδηλώνεται μὲ ἔργα, τότε ἡ πίστις αὐτὴ εἶναι νεκρά. «Ἡ πίστις ἀνευ τῶν ἔργων νεκρά ἐστιν» (Ἰάκ. β΄,20). 276

Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. Μὴ πλανάσαι, ἀπερίσκεπτε ἄνθρωπε, διότι πρέπει νὰ γνωρίζης τὰ ἑξῆς : Πρέπει νὰ προηγηθῆ ὁ κόπος καὶ ὁ ἱδρὼς διὰ τὸν Θεόν, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν καλλιέργειαν τῶν ἀρετῶν, καὶ μετὰ νὰ ἀκολουθήσῃ ἡ γνήσια καὶ ἀληθὴς πρὸς τὸν Θεὸν ἐλπὶς. Καὶ σὺ λοιπὸν, ἐὰν πράγματι πιστεύῃς, ὅτι ὁ Θεὸς φροντίζει διὰ τὰ πλάσματά Του καὶ εἶναι δυνατὸς εἰς ὅλα, πρέπει νὰ ἐμφανίσῃς ἐργασίαν πρὸς τὸν Θεὸν, ποὺ νὰ ἀρμόζῃ εἰς τὴν πίστιν αὐτήν. Τότε δέ, ἐφ ὅσον θὰ ἐργάζεσαι διὰ τὸν Θεὸν, θὰ ἔχῃς τὴν μοναδικὴν εὐκαιρίαν ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς νὰ ἀκούῃ εὐχαρίστως τὰ αἰτήματὰ σου καὶ χωρίς σὺ νὰ κοπιάζῃς, νὰ σοῦ χορηγῇ ὅσα ἔχεις ἀνάγκην· ἐκτὸς δὲ τῆς φροντίδος αὐτῆς θὰ σὲ προφυλάσει ὁ Θεὸς ἀπὸ ὅλους τοὺς κινδύνους, τὰς ζημίας καὶ τὰς θλίψεις, εἰς τὰς ὁποίας ὑπόκειται ὁ ἄνθρωπος. Εὐεργετινός Γ-277