ΠΕΡΙ ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

ΠΕΡΙ ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

Ἁγίου Μαξίμου. Ὑπάρχουν τέσσαρες γενικαὶ περιπτώσεις ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Πρῶτον, ἡ κατ’ οἰκονομίαν, διὰ νὰ σωθῶσιν οἱ ἐγκαταλελειμμένοι διὰ τῆς νομιζομένης ἐγκαταλείψεως. Τὸ τοιοῦτον συνέβη εἰς τὸν Κύριον (Ματθ. κζ΄ 46, Μάρκ. ιε΄ 34). Δεύτερον, ἡ πρὸς δοκιμὴν ἐγκατάλειψις, ὅπως συνέβη εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Ἰὼβ α΄ 12, β΄ 6) καὶ τοῦ Ἰωσὴφ (Γεν. λζ΄ 18-28), διὰ νὰ ἀναφανῶσιν ὁ μὲν πρῶτος στήλη ἀνδρείας, ὁ δὲ δεύτερος στήλη σωφροσύνης. Τρίτον, πρὸς πατρικὴν παίδευσιν, ὥστε ὁ ἄνθρωπος, ταπεινοφρονῶν ἐκ τῆς νομιζομένης ἐγκαταλείψεως, νὰ διαφυλάξῃ τὸν πλούσιον θησαυρὸν τῆς Χάριτος, ὅπως συνέβη εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Β΄ Κορ. ιβ΄ 7). Τέταρτον, ἡ ἐξ ἀποστροφῆς ἐγκατάλειψις, ὥστε οἱ ἄνθρωποι τιμωρούμενοι νὰ ὑποχρεωθῶσι πρὸς μετάνοιαν, ὅπως εἰς τὴν περίπτωσιν τῶν Ἰουδαίων (Ἱερ. κε΄ 8-13, Β΄ Παραλ. λς΄ 6-21, Λουκ. ιθ΄ 41-44 καὶ ἀλλαχοῦ). Εὐεργετινός Δ-466

Αγ.Αναστ.Σιν. Οι τρόποι της εγκατάλειψης είναι πολλοί και διάφοροι, όλες όμως οι εγκαταλείψεις του Θεού γίνονται για δύο σκοπούς· ἢ για επιστροφή και σωφρονισμό, όπως κάνει ο πατέρας στο υιό, ή από αποστροφή, όπως κάνει ο βασιλιάς στον εχθρό. Τέτοια ήταν η εγκατάλειψη του Ιούδα από τον Χριστό στο τέλος.  Φ-Αγ.Αναστασίου Σιν.τ13β,139

Αγ.Αναστ.Σιν. Πρέπει λοιπόν αυτός που εγκαταλείπεται να αναζητά μέσα στον εαυτό του την αιτία της εγκατάλειψης, και να διορθώνει την αιτία για την οποία ή καταδυναστεύται από εχθρούς ή από φίλους επιβουλεύεται, ή εξευτελίζεται & ατιμάζεται υπό κατωτέρων & αγενεστέρων, ή παραδίδεται σε πάθη ατιμίας, θλίψεις & αρρώστιες με δίκαιη απόφαση του Θεού.  Φ-Αγ.Αναστ. Σιν.τ13β,139

Ἁγίου Διαδόχου. Ἡ παιδευτικὴ παραχώρησις τοῦ Θεοῦ οὐδόλως ἀποστερεῖ τὴν ψυχὴν ἀπὸ τὸν φωτισμὸν τοῦ θείου φωτός· ἀποκρύπτει μόνον πολλάκις ἡ Χάρις τὴν παρουσίαν της ἀπὸ τὸν νοῦν τοῦ κατὰ παραχώρησιν παιδευομένου ἀνθρώπου,, ὥστε νὰ παρακινηθῇ ἡ ψυχή, ὑπὸ τῆς πικρίας τῶν δαιμόνων πιεζομένη, νὰ ζητήσῃ μὲ πόνον καὶ πολλὴν ταπείνωσιν βοήθειαν ἀπὸ τὸν Θεόν, ἀντιλαμβανομένη ὀλίγον κατ’ ὀλίγον τὴν κακίαν τοῦ ἐχθροῦ αὐτῆς. Ἡ παραχώρησις ὅμως ποὺ γίνεται ἐξ ἀποστροφῆς, παραδίδει τρόπον τινά, δεσμίαν εἰς τοὺς δαίμονας τὴν ψυχήν, ποὺ δὲν θέλει νὰ ζῇ πλησίον τοῦ Θεοῦ. Εὐεργετινός Δ-464

Ἁγίου Διαδόχου. Ἡ παιδευτικὴ παραχώρησις προκαλεῖ μὲν εἰς τὴν ψυχὴν πολλὴν λύπην, καὶ ταπείνωσιν καὶ ἀνάλογον πρὸς τὴν ψυχικὴν ἀντοχὴν ἀπογοήτευσιν, διὰ νὰ ταπεινώσῃ τὴν φιλοδοξίαν της καὶ νὰ ἐκμηδενίσῃ τὸν εὔκολον φόβον αὐτῆς, πλὴν ὅμως φέρει ἀμέσως εἰς τὴν καρδίαν φόβον Θεοῦ καὶ δάκρυον ἐξομολογήσεως, καὶ ἐνισχύει τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ὠφελιμωτάτης σιωπῆς. Ἀντιθέτως ἡ κατ’ ἀποστροφὴν Θεοῦ ἐπερχομένη παραχώρησις γεμίζει τὴν ψυχὴν ἀπὸ ἀπελπισίαν, μαζὶ μὲ ἀπιστίαν, ὀργὴν καὶ ὑπερηφάνειαν. Πρέπει λοιπὸν ἡμεῖς, ποὺ γνωρίζομεν τὶ συμβαίνει εἰς τὴν ψυχὴν καὶ κατὰ τὰς δύο παραχωρήσεις, νὰ ἐπιχειρῶμεν νὰ προσεγγίζωμεν τὸν Θεὸν συμφώνως μὲ τὸν τρόπον ποὺ ἁρμόζει εἰς ἑκάστην. Εὐεργετινός Δ-464-465

Ἀγ.Διαδόχου. Εἰς τὴν περίπτωσιν τῆς παιδευτικῆς παραχωρήσεως, ὀφείλομεν νὰ εὐχαριστήσωμεν τὸν Θεὸν καὶ νὰ ἐξομολογηθῶμεν εἰς Αὐτόν, διότι μὲ τὰς πατρικάς, ἔστω καὶ αὐστηράς, νουθεσίας Του τιμωρεῖ τὸ ἀκόλαστον τῆς ψυχικῆς ἡμῶν προαιρέσεως, ἥτις, ἐὰν παραμείνῃ ἀτιμώρητος, θὰ ἐξελιχθῇ εἰς ἀξιοποίνους καὶ ἁμαρτωλὰς πράξεις· διὰ τῆς ἐνεργείας Του άὐτῆς ὁ Θεός, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλόστοργος Πατήρ, μᾶς βοηθεῖ νὰ διακρίνωμεν τὴν διαφορὰν μεταξὺ ἀρετῆς καὶ κακίας. Εὐεργετινός Δ-465

Ἁγίου Διαδόχου. Εἰς τὴν περίπτωσιν τῆς κατ’ ἀποστροφὴν Θεοῦ παραχωρήσεως, πρέπει νὰ εἶναι συνεχὴς καὶ ἀκατάπαυστος ἡ ἐξαγόρευσις τῶν ἁμαρτημάτων, ὥστε διὰ τῆς αὐξήσεως τῶν κόπων τῆς μετανοίας, νὰ ἐξευμενίσωμεν τὸν Θεόν, προκειμένου νὰ ἐπιβλέψῃ, μὲ ἀγάπην, ὅπως καὶ πρότερον, εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν. Εὐεργετινός Δ-465

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Είναι αδύνατον να εγκαταλειφθεί ποτέ από το Θεό, αυτός που δείχνει προθυμία, φροντίζει για την σωτηρία του και προσφέρει όλα όσα εξαρτώνται από αυτόν. Π.ανθ.Αγ.Ι. Χρυσοστ. Γ-667