ΠΕΡΙ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

ΠΕΡΙ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Ἁγίου Ἀντωνίου. «Οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν κρίνεται διατὶ δαιμόνια οὐκ ἐξέβαλεν, ἤ διατὶ οὐκ ἔσχε πρόγνωσιν, ἀλλ’ ἕκαστος κριθήσεται, εἰ τὴν πίστιν τετήρηκε καὶ τὰς Ἐντολὰς καὶ Παραδόσεις γνησίως ἐφύλαξεν».

Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου. † «Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα κἄν ἀξιόπιστος ἤ κἄν νηστεύῃ καὶ παρθενεύῃ κἄν σημεῖα ποιῇ κἄν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος».

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ο Θεός δεν έπαψε διά μέσου κάθε γενεάς να κάνει θαύματα και να διεγείρει με τίς υπερφυσικές Του ενέργειες τους πνευματικά νωθρούς και βαρείς. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-112

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Γιατί εκείνος που σκέπτεται πνευματικά και φιλοσοφημένα δεν έχει καθόλου ανάγκη από τά θαύματα. Γιατί ''Μακάριοι γάρ οι μη ειδότες και πιστεύσαντες''. Π.ανθ.Αγ.Ι. Χρυσοστ. Γ-112

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. 'Ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τώ πιστεύοντι''. Αυτό που λέγει ο Κύριος σημαίνει το εξής : Τόσο μεγάλη αφθονία δυνάμεως υπάρχει σε εμένα, ώστε να μπορώ να κάνω και άλλους ικανούς να θαυματουργούν. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυστ.Γ-113

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Τί συνθέτει τή ζωή μας; Άραγε η επίδειξη θαυμάτων ή η ακρίβεια άριστης ζωής; Είναι ολοφάνερο, ότι το 2ο, τά δέ θαύματα καί τήν αρχή τους τήν παίρνουν από αυτό και σε αυτό καταλήγουν. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-115

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Γιατί και αυτός πού παρουσιάζει άριστο βίο, αποσπά αυτή την χάρη να κάνει θαύματα . και αυτός που παίρνει αυτό το χάρισμα, για αυτό το παίρνει, για να διορθώσει την ζωή των άλλων. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-115

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Εμείς δεν έχουμε ανάγκη από ορατά σημεία, γιατί η πίστη επαρκεί να τα αντισταθμίσει  όλα . γιατί τα σημεία και τα θαύματα δέν χρειάζονται γιά τους πιστούς, αλλά γιά τους άπιστους. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-114

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Η ζωή μας είναι αυτή που λάμπει παντού, η οποία και προσελκύει τη Χάρη τού Αγ.Πνεύματος. Δέν γνωρίζεις, ότι τα θαύματα, άν δέν προσέχουμε, πολλές φορές και βλάπτουν; Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-116

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Άν θέλεις να κάνεις και θαύματα, απαλλάξου από τις αμαρτίες και κατόρθωσες το πάν. Γιατί μέγας δαίμων η αμαρτία και αν την ξεριζώσεις πέτυχες κατόρθωμα μεγαλύτερο απ' αυτούς που εκδιώκουν μυρίους δαίμονες. Π.ανθ.Αγ.Ι. Χρυσοστ.Γ-115

Ἄγ.Ἰωάν.Χρύσ. Ἅγιοι βέβαια εἶναι ὅλοι ὅσοι ἔχουν σωστὴ πίστη καὶ ζωή, ἔστω καὶ ἄν δὲν κάνουν θαύματα, ούτε διώχνουν δαιμόνια. Γιατὶ καὶ ὁ Ἰωάννης, ὁ μεγαλύτερος μεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἔχουν γεννηθεῖ ἀπὸ γυναῖκες, δὲν φαίνεται νὰ ἔχει κάνει κανένα θαῦμα. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιν. 13β-211

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐὰν τὰ θαύματα εἶχον, τὴν δύναμιν νὰ πείθουν καὶ νὰ ἐπιστρέφουν, ἔπρεπε πάντες, ὅσοι εἶδον θαύματα, νὰ ἐπιστρέψωσι· καὶ ὅμως ὁ Φαραὼ εἶδε θαύματα καὶ πολλὰ καὶ μεγάλα, ἀλλ’ ἀντὶ νὰ πιστεύσῃ ἐσκληρύνθη. Ἐὰν τὰ θαύματα εἶχον τῆς ἐπιστροφῆς τὴν δύναμιν, ἔπρεπεν ὅσοι εἶδον τὰ θαύματα τοῦ Ἰησοῦ  Χριστοῦ, νὰ πιστεύωσιν εἰς αὐτόν· ἡμεῖς δὲ βλέπομεν ὅτι οἱ μὲν Φαρισαῖοι, ἰδόντες τὸν ἄλαλον καὶ δαιμονιζόμενον θεραπευθέντα ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ  Χριστοῦ, ἔλεγον· «Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια» (Ματθ. θ΄, 34). Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 221

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Τὰ διάφορα σημεῖα καὶ θαύματα καὶ οἱ προφητεῖες πολλὲς φορὲς γίνονται καὶ ἀπὸ ἀνάξιους, σύμφωνα μὲ κάποια ἀνάγκη ἤ οἰκονομία, ὅπως συνέβη μὲ τὸν Βαρλαὰμ καὶ τὴν ἐγγαστρίμυθο. Καὶ ἀλλοῦ, οἱ ἀπόστολοι, ὄταν βρῆκαν κάποιον ἄπιστο, «ὁ ὁποῖος ἔδιωχνε δαιμόνια μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ», καὶ τὸν ἐμπόδισαν καὶ τὸ ἀνάφεραν στὸν Χριστό, ὁ Χριστὸς τοὺς εἶπε· «Μὴ τὸν ἐμποδίζετε, γιατὶ ὅποιος δὲν εἶναι ἐναντίον σας, εἶναι μὲ τὸ μέρος σας». Ἑπομένως, ὅταν δεῖς νὰ γίνεται ἕνα θαῦμα καὶ ἀπὸ αἱρετικοὺς καὶ ἀπὸ ἀπίστους, νὰ μὴν ἀπορήσεις οὔτε νὰ μετακινηθεῖς ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη πίστη. Γιατὶ πολλὲς φορὲς ἐκείνη ποὺ κάνει τὸ θαῦμα εἶναι ἡ πίστη αὐτοῦ ποὺ προσέρχεται, καὶ ὄχι ἡ ἀξία ἐκείνου ποὺ τὸ κάνει. Ἄλλωστε ὁ Ἰωάννης, ὁ μεγαλύτερος ἀπὸ ὅλους ὅσους γεννήθηκαν ἀπὸ γυναῖκες, δὲν φαίνεται νὰ ἔχει κάνει θαῦμα, ἐνῶ ὁ Ἰούδας ὁπωσδήποτε ἔκανε, ἀφοῦ ἦταν καὶ αὐτὸς ἀνάμεσα σ’ ἐκείνους ποὺ στάλθηκαν νὰ ἀναστήσουν νεκροὺς καὶ νὰ θεραπαύσουν λεπρούς. Γι’ αὐτὸ νὰ μὴ θεωρήσεις σπουδαῖο, ἐὰν δεῖς κάποιον ἀνάξιο ἤ αἱρετικὸν νὰ κάνει θαῦμα. Φ-Ἀγ.Ἀναστασ. Σιν. τ13β 277

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Οὔτε φυσικὰ πρέπει νὰ κρίνουμε τὸν ὀρθόδοξο ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ θαύματα καὶ τὶς προφητεῖες, ἄν εἶναι ἅγιος ἤ ὄχι, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ διαγωγή του. Γιατὶ πολλὲς φορὲς πολλοὶ ὄχι μόνο ὀρθόδοξοι ἁμαρτωλοί, ἀλλὰ καὶ αἱρετικοὶ καὶ ἄπιστοι, ἔκαναν θαύματα καὶ προφήτευσαν σὲ εἰδικὲς περιπτώσεις, ὅπως εἰπώθηκε, ὕστερα ἀπὸ παραχώρηση τοῦ Κυρίου, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ Βαλαὰμ καὶ τοῦ Σαοὺλ καὶ τοῦ Ναβουχοδονόσορα καὶ τοῦ Καϊάφα, στοὺς ὁποίους μποροῦμε νὰ βροῦμε, ὅτι τὸ ἅγιο Πνεῦμα ἐνήργησε, ἄν καὶ ἦταν ἀνάξιοι καὶ βέβηλοι, γιὰ δικαιολογημένες αἰτίες. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β σελ. 279

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Ἀφοῦ λοιπόν, ὅπως ἀποδείχτηκε, καὶ ἀπὸ ἁμαρτωλοὺς καὶ ἄπιστους γίνονται πολλὲς φορὲς θαύματα καὶ προφητεῖες, κατ’ οἰκονομία, δὲν πρέπει ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτά, ὅπως εἶπα, νὰ δοκιμάζουμε κάποιον, ἄν εἶναι ἅγιος, ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς καρπούς των, ὅπως λέγει ὁ Κύριος· «Θὰ τοὺς ἀναγνωρίσετε ἀπὸ τοὺς καρπούς τους». Τοὺς καρποὺς τοῦ ἀληθινοῦ καὶ πνευμα-τικοῦ ἀνθρώπου τοὺς φανέρωσε ὁ Ἀπόστολος, λέγοντας· «Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματος, εἶναι ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστοήθεια, ἀγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, ἐγκράτεια. Ἐναντίον αὐτῶν δὲν ὑπάρχει νόμος». Ἐὰν λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὶς ἀρετὲς αὐτές, εἴτε κάνει θαύματα, εἴτε δὲν κάνει, εἶναι φανερὸ ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ἅγιος καὶ φίλος τοῦ Θεοῦ, γιατὶ στοὺς ἀληθινοὺς φίλους τοῦ Θεοῦ δὲν ὑπάρχει χάρη χωρὶς πνευματικὸ χάρισμα. Γιατὶ δέχεται ἤ λόγο σοφίας, ἤ λόγο γνώσης, ἤ πίστη, ἤ χάρισμα νὰ θεραπεύει, ἤ κάποιο ἄλλο ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος στὰ ὅσα λέγει περὶ τῶν δωρεῶν τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Χωρὶς τοὺς καρποὺς αὐτούς, αὐτὸς ποὺ κάνει θαύματα ἤ προφητεύει, εἶναι ἕνας ἀπὸ ἐκείνους ποὺ θὰ λένε τὴν ἡμέρα ἐκείνη· «Κύριε, Κύριε, στὸ ὄνομά σου δὲν κάναμε πολλὰ θαύματα; Καὶ θὰ ἀκούσει· Ὁμολογῶ πὼς ποτὲ δὲν σὲ γνώρισα. Ἀπομακρύνσου ἀπὸ ἐμένα, σὺ ὁ ἐργάτης τῆς ἀνομίας». Καὶ αὐτὰ βέβαια εἰπώθηκαν γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ποὺ κάνουν θαύματα.  Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β σελ. 279-281

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Ὁ αἱρετικὸς ὅμως ποὺ κάνει θαύματα ἤ προφητεύει, εἶναι φανερὸ ὅτι ἐμπαίζεται ἀπὸ τοὺς δαίμονες, ἄν καὶ νομίζει ὅτι ἀπὸ τὸν Θεὸ γίνονται τὰ θαύματά του. Οἱ δαίμονες φυσικὰ δὲν γνωρίζουν ἐκ τῶν προτέρων τίποτε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θὰ γίνουν ἤ εἶναι ἀπόρρητα, ἀλλὰ μόνο ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος τὰ γνωρίζει ὅλα πρὶν νὰ γίνουν, ὅπως λέγει μέσω τοῦ προφήτη· «Δὲν ὑπάρχει κανεὶς ποὺ νὰ προλέγει αὐτὰ ποὺ θὰ γίνουν, ἐκτὸς ἀπὸ μένα». Οἱ δαίμονες λένε στοὺς ἀνθρώπους αὐτὰ ποὺ βλέπουν καὶ ἀκοῦνε, ἤ φανερώνουν τὰ περισσότερα πράγματα ὑποθέτοντάς τα ἀπὸ κάποια σύμβολα. Φανερώνουν δηλαδὴ τὴν παρουσία ὁδοιπόρων βλέποντάς τους νὰ περπατοῦν στὸν δρόμο, καὶ προηγούμενοι αὐτῶν ποὺ πρόκειται νὰ ἔρθουν, ἀναγγέλλουν τὴν ἄφιξή τους. Ἐπίσης κρυφακούοντας λόγια ἀνθρώπων ποὺ συζητοῦν ἰδιαιτέρως μὲ κάποιους, τὰ ἀνακοινώνουν σὲ ὅποιους θέλουν, καὶ ἄλλα ὅμοια μὲ αὐτά, βλέποντας καὶ ἀκούοντάς τα τὰ φανερώνουν στὺς ἀνθρώπους, καὶ τὴν εὐφορία τῶν καρπῶν τῆς γῆς καὶ τὴν ἀκαρπία καὶ τὶς κινήσεις τῶν ἀνέμων καὶ τὶς βροχές, καὶ τὴν ἐποχὴ τῶν ραγδαίων βροχῶν καὶ τὶς ξηρασίες καὶ τὶς βαρυχειμωνιὲς καὶ ὅλα τὰ παραπλήσια μὲ αὐτὰ τὰ προλε΄γουν, διαπιστώνοντάς τα ἀπὸ κάποια διακριτικὰ σημάδια, ὅπως καὶ οἱ ἄνθρωποι. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β σελ . 281

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Ἀλλὰ καὶ σκέψεις καὶ ἀποφάσεις τῶν ἀνθρώπων συμβαίνει νὰ βλέπουν ἀπὸ κάποια σύμβολα στὸν ἄνθρωπο, ἢ ἀπὸ λόγια κάποιων. Καὶ ὄχι μόνο αὐτὰ βρίσκουν νὰ ποῦν οἱ ἀκάθαρτοι δαίμονες, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ θανάτους ἀνθρώπων. Γιατὶ ὑπάρχουν μερικὰ σημάδια ποὺ ἔχουν τοποθετηθεῖ ἀπὸ τὴ θεία Πρόνοια στὸ ἀνθρώπινο σῶμα, ἰδιαίτερα μάλιστα στὸ πρόσωπό του, καὶ πρὶν ἀπὸ πολὺ χρόνο, ἀλλὰ καὶ πρὶν ἀπὸ λίγο, ὅπως λένε αὐτοὶ ποὺ ἀσκοῦν τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη μὲ δεξιοτεχνία καὶ ἀκρίβεια. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β σελ . 281

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου.Ἔτσι λοιπὸν καὶ οἱ δαίμονες, σὰν πιὸ διορατικοὶ ἀπὸ τὰ ὑλικὰ σώματα, προαναγγέλλουν τοὺς θανάτους τῶν ἀνθρώπων. Ἐπειδὴ δηλαδὴ εἶναι πνεύματα λεπτὰ καὶ ἀσώματα, ἐρευνοῦν καὶ  γνωρίζουν καλύτερα ἀπὸ κάθε ἰατρικὴ ἐπιστήμη τὶς δυνάμεις τῶν ἀνθρώπων καὶ τὶς ἐνέργειες καὶ τὰ πλεονάσματα καὶ τὶς ἐλλείψεις τῆς ζωτικῆς ὕπαρξής τους μέσω τοῦ αἵματος, καὶ ἀπὸ αὐτὰ μὲ συλλογισμούς, ὄχι βέβαια ἀκριβεῖς, προσδιορίζουν τὸν θάνατο τοῦ ἀνθρώπου. Φ-Ἀγ.Ἀναστασ. 13β-283

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου.Τὸ ἴδιο μποροῦμε νὰ ποῦμε καὶ γιὰ τοὺς μάντεις καὶ τοὺς ἐγγαστρίμυθους. Βλέποντας δηλαδὴ οἱ δαίμονες ποιὸς εἶναι ὁ κλέφτης καὶ ποῦ βρίσκοναι τὰ κλοπιμαῖα, μποροῦν νὰ τὰ ποῦν. Ὅπως πολλὲς φορές, βλέπονας τὶς πολλὲς βροχὲς ποὺ ἔγιναν στὴν Ἰνδικὴ χώρα, προλέγουν σὲ κάποιον ὅτι στὴν Αἴγυπτο θὰ ἀνέβει πολὺ ἡ στάθμη τοῦ Νείλου. Ἂν ὅμως τοὺς ρωτήσει κάποιος πόσους πήχεις καὶ δακτύλους θὰ ἔχει ἡ ἄνοδος τῆς στάθμης του, δὲ μποροῦν νὰ ἀπαντήσουν, καὶ ἀποδεικνύονται ὅτι δὲν γνωρίζουν τίποτε. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β σελ . 283

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Δίνουν ἐπίσης τὴν ἐντύπωση, ὅτι μέσω τῶν ψευδοπροφητῶν ἀνθρώπων, ποὺ πιστεύουν σ’ αὐτούς, κάνουν καὶ θαύματα μὲ αὐτοὺς καὶ θεραπεῖες σωματικῶν ἀσθενειῶν, γιὰ νὰ ἐξαπατήσουν καὶ αὐτοὺς καὶ ἄλλους, καὶ παρουσιάζουν νεκρὸν ἄνθρωπο νὰ ἀνασαίνεται καὶ τὸ προαναγγέλλουν αὐτὸ στοὺς ζωντανοὺς μὲ τὴ φαντασία. Διεισδύοντας δηλαδὴ ὁ δαίμονας στὸ νεκρὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου καὶ κουνώντας το, παρουσιάζει τὸ νεκρό, ὅτι δῆθεν ἀνασταίνεται μὲ τὴν ἀνώφελη προσευχὴ τοῦ ἀπατεώνα ἀνθρώπου. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β σελ . 283

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Ἀκόμα καὶ συζητᾶ ὁ δαίμονας ἐκ μέρους τοῦ νεκροῦ μὲ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἐξαπατᾶται ἀπὸ αὐτὸν γι’ αὐτὰ ποὺ θέλει καὶ γι’ αὐτὰ ποὺ ἐρωτᾶται ἀπὸ αὐτόν, φανερώνοντάς του πράγματα ποὺ ἔγιναν καὶ εἰπώθηκαν κρυφὰ ἀπὸ ἀνθρώπους, ἐπειδὴ τὰ γνωρίζει ἐπακριβῶς λόγω τοῦ ὅτι ἦταν κρυφὰ παρὼν μέσα σ’ αὐτὸν ποὺ γινόταν αὐτὰ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους, καὶ τὰ ἔβλεπε καὶ τὰ ἄκουε. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β σελ . 283

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Γι’ αὐτὸ λοιπὸν δὲν πρέπει νὰ παραδεχόμαστε ὡς ἅγιον κάθε θαυματοποιό, ἀλλὰ νὰ τὸν δοκιμάζουμε, σύμφωνα μὲ ἐκεῖνον ποὺ λέγει· «Νὰ μὴ πιστεύετε σὲ κάθε πνεῦμα, ἀλλὰ νὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα, ἂν εἶναι  ἀπὸ τὸν Θεό, γιατὶ παρουσιάστηκαν πολλοὶ ψευδοπροφῆτες στὸν κόσμο». Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β σελ . 285

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Καὶ ὁ Ἀπόστολος λέγει· «Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι ψευδαπόστολοι, ἐργάτες δόλιοι, ποὺ μεταμορφώνοναι σὲ ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ». Καὶ δὲν εἶναι νὰ ἀποροῦμε· γιατὶ «ὁ ἴδιος ὁ Σατανᾶς μεταμορφώνεται σὲ ἄγγελο φωτεινό». Δὲν εἶναι σπουδαῖο λοιπόν, ἂν καὶ οἱ ὑπηρέτες του μεταμορφώνονται σὲ ὑπηρέτες τῆς δικαιοσύνης, τῶν ὁποίων τὸ τέλος θὰ εἶναι

ἀνάλογο μὲ τὰ ἔργα τους. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β σελ . 285

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Ἄλλωστε καὶ ὁ Ἀντίχριστος ὅταν θὰ ἔρθει, κατὰ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴ συνεργασία τῶν δαιμόνων θὰ κάνει πάρα πολλὰ σημεῖα καὶ τέρατα ψεύτικα, πρὸς ἀπώλεια τῶν ἀπίστων καὶ δοκιμασία τῶν πιστῶν. Καὶ τί τὸ παράξενο ἄν, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ διαβόλου, θὰ κάνει φανταστικὰ θαύματα, τὴ στιγμὴ ποὺ ἔχουμε ἤδη γνωρίσει καὶ κάποιους ἄλλους μάγους καὶ ἀγύρτες ποὺ ἔκαναν διάφορα θαύματα μὲ τὴν ἐνέργεια τῶν δαιμόνων, μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶναι ὁ Ἰαννῆς καὶ Ἰαμβρῆς, οἱ ὁποῖοι τὴν ἐποχὴ τοῦ Μωυσῆ, μεταβάλλοντας τὶς ράβδους τους σὲ φίδια καὶ τὰ νερὰ σὲ αἷμα, ἔβαλαν πλῆθος βατράχων ἀπὸ τὰ νερά, ὥστε νὰ γεμίσουν ὅλη τὴν χώρα τῆς Αἰγύπτου; Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β σελ . 285

Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. Καὶ ὁ Σίμων ἐπίσης, ὁ μάγος τὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων, πόσα φανταστικὰ θαύματα ἔκανε; Ἔκανε πραγματικὰ ἀγάλματα νὰ περπατοῦν καὶ νὰ πέφτουν στὴ φωτιὰ χωρὶς νὰ καίονται. Πετοῦσε στὸν ἀέρα καὶ ἔκανε ψωμιὰ ἀπὸ πέτρες. Γινόταν φίδι καὶ μεταμορφωνόταν καὶ σὲ ἄλλα ζῶα. Γινόταν μὲ δύο πρόσωπα, μεταβαλλόταν σὲ χρυσάφι, ἄνοιγε κλειστὲς πόρτες, ἔσπαζε σιδερένια δεσμά, σὲ δεῖπνα παρουσίαζε τὶς μορφὲς διαφόρων εἰδώλων, ἔκανε τὰ οἰκειακὰ σκεύη νὰ ἔρχονται μόνα τους καὶ νὰ ὑπηρετοῦν χωρὶς νὰ φαίνονται αὐτοὶ ποὺ τὰ μετέφεραν. Ἔκανε νὰ προπορεύονται πρὶν ἀπὸ αὐτὸν πολλὲς σκιές, ποὺ ἔλεγε πὼς ἦταν ψυχὲς τῶν νεκρῶν. πολλοὺς ἐπίσης, ποὺ τὸν ἀποκαλοῦσαν ἀγύρτη, τοὺς συμφιλίωσε μαζί του, καὶ στὴ συνέχεια μὲ τὴν δικαιολογία ξεφαντώματος, θυσίασε βόδι καὶ ἀφοῦ τοὺς παρέθεσε γεῦμα, τοὺς ἔκανε ὑποχείριους διαφόρων ἀσθενειῶν καὶ δαιμόνων. Ὅταν λοιπὸν κάποτε τὸν καταζητοῦσε ὁ βασιλιὰς, φοβήθηκε καὶ δραπέτευσε, δίνοντας τὸ πρόσωπό του σὲ ἄλλον. Φ-Ἀγ.Ἀναστασίου Σιναΐτου. τ13β σελ . 285-287

Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου. Πέτρε, μὲ ἐρωτᾷς, ἐὰν εἰς τὴν ἐποχήν μας ἠμποροῦν νὰ εὑρεθοῦν ἄνδρες τοιαύτης ἀρετῆς καὶ παρρησίας, ὡς οἱ θαυματουργοὶ ἡμῶν Πατέρες; Ἐγὼ λοιπὸν δὲν ἀμφιβάλλω, ὅτι καὶ τώρα πολλοὶ τοιοῦτοι ὑπάρχουν εἰς τὸν κόσμον, ἐφάμιλλοι τῶν μεγάλων ἐκείνων Πατέρων· διότι τὸ νὰ μὴ θαυματουργοῦν, δὲν σημαίνει, ὅτι δὲν πρέπει νὰ τοὺς ὑποληπτώμεθα, ὅπως ἐκείνους· ἐπειδὴ ἡ ἐξακρίβωσις τῆς ἐνθέου πολιτείας ἐνυπάρχει εἰς τὴν δύναμιν τῶν καλῶν ἔργων καὶ δὲν ἀποδεικνύεται μόνον ἀπὸ τὰ θαύματα. Ὅπως καλῶς γνωρίζεις, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, κατὰ τὴν ἀποστολικὴν ἀξίαν εἶναι ἐφάμιλλος ἀδελφὸς τοῦ Πέτρου τοῦ Κορυφαίου, ἂν καὶ ὁ μὲν Πέτρος περιεπάτησε διὰ τῶν ποδῶν του ἐπὶ τῆς θαλάσσης, ἐνῷ ὁ Παῦλος ἐκινδύνευσεν ἀπὸ ναυάγιον. Καὶ τῶν δύο λοιπὸν ἡ δύναμις δὲν ὑπῆρξεν ἡ ἰδία εἰς τὸ θαῦμα· εἰς τοὺς οὐρανοὺς ὅμως καὶ οἱ δύο ἔχουν τὴν αὐτὴν ἀξίαν. Εὐεργετινός Γ-447

Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου. Πέτρε, ἐὰν ἐπιστήσωμεν τὴν προσοχήν μας μόνον εἰς ὅσα βλέπομεν, ἀσφαλῶς θὰ πιστεύσωμεν, ὅτι ἡ ἀνάστασις ἑνὸς νεκροῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερον ἀπὸ ὅλα τὰ θαύματα· ἐὰν ὅμως ὑπὲρ τὰ ὁρώμενα μετεωρισθῶμεν καὶ λάβωμεν κατὰ νοῦν τὰ ἀόρατα, τότε θὰ ἴδωμεν πόσον θαυμασίως ἀποδεικνύεται, ὅτι μεγαλύτερον θαῦμα καὶ ἀπὸ τὴν σωματικὴν ἀνάστάσιν τοῦ νεκροῦ εἶναι τὸ θαῦμα τοῦ κηρύγματος τοῦ Θείου Λόγου εἰς περιβάλλον ἐχθρικὸν καὶ ἡ προσευχὴ διὰ νὰ σωθῇ ὁ ἁμαρτάνων. Διότι εἰς τὴν περίπτωσιν τῆς σωματικῆς ἀναστάσεως ἐπανέρχεται εἰς τὴν ζωὴν ἡ σάρξ, ἡ ὁποία καὶ πάλιν θὰ ἀποθάνῃ· ἐνῷ ἀντιθέτως εἰς τὴν δευτέραν περίπτωσιν, τοῦ θαύματος τοῦ κηρύγματος τοῦ Θείου Λόγου καὶ τῆς εὐχῆς διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ ἁμαρτάνοντος, ἀνίσταται ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸν θάνατον τῆς ἁμαρτίας, διὰ νὰ ζήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Εὐεργετινός Γ-448

Ἀγ.Εὐσεβίου. Ποιὸς μπόρεσε ἐξαπατώντας νὰ ἀνέβη στὸν οὐρανό; Θέλησε νὰ τὸ κάνει ὁ Σίμων ὁ μάγος, ἀλλὰ ἔπεσε καὶ ἔσκασε. Διότι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μετακινήσει οὔτε μικρὸ οὔτε μεγάλο ἄστρο τοῦ οὐρανοῦ, ποὺ τὸ θεμελίωσε ὁ Θεὸς μὲ τὴ δύναμή του. Ἄλλοι πάλι λένε, ὅτι οἱ διάφοροι μάγοι προκαλοῦν σύννεφα καὶ βροχές, καὶ μιλοῦν μάταια γι’ αὐτό. Ποιὸς ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους μπορεῖ μὲ γοητεία νὰ ἀλλάξει τὸ πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ; Διότι τὰ σύννεφα μὲ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ρίχνουν τὴ βροχὴ στὴ γῆ. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,315-317