ΠΕΡΙ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ

ΠΕΡΙ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ

Μεγ.Βασιλείου. Όπως το χταπόδι το χρώμα του προσαρμόζει στο χρώμα του περιβάλοντος, έτσι και ο κόλακας πρόσαρμόζει την σκέψη του πρός τίς γνώμες των ανθρώπων γύρω του. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-256

Μεγ.Βασιλείου. Ο φθόνος ενώ ελάχιστα λυπεί τούς απ' έξω, είναι το πρώτο προσφιλές κακό γι' αυτόν πού το έχει. Διότι όπως η σκουριά στο σίδερο, έτσι και ο φθόνος κατατρώγει τήν ψυχή πού τον γεννά. Αγ.Βασίλ.Μέγ.

Μεγ.Βασιλείου. Όπως τίς μέλλισες τίς φυγαδεύει ο καπνός καί τα περιστέρια η δυσωδία, έτσι απομακρύνει και τόν φύλακα άγγελον τής ζωής μας η πολυδάκρυτη και δυσώδης αμαρτία. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-235

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ονόμασα τούς κατήγορους μύγες, γιατί όπως αυτές κάθονται πάνω στά ξένα τραύματα, έτσι καὶ οι κατήγοροι δαγκώνουν τά ξένα αμαρτήματα, και έτσι μεταδίδεται καί σ' αυτούς η αρρώστια εκείνων πού κατακρίνουν. Π.ανθ. Αγ.Ι. Χρυσ. Γ-345

Αγ.Κυρίλλου Να μή δέχεται κανείς στο σπίτι χελιδόνια· δηλαδή να μήν κάνει συγκάτοικούς του ανθρώπους φλύαρους που έχουν ακράτεια στήν γλώσσα. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-357

Ἁγ. Νείλου : Ὅσοι παραμελοῦν τὴν ψυχὴ τους καὶ φροντίζουν τὸ σῶμα τους, μοιάζουν μὲ ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος χρίει τὰ μάτια του μὲ βοῦρκο καὶ πηλό, καὶ πλένει μὲ καθαρὸ νερὸ τὰ πόδια του. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 8,289

Ἀγ.Νείλου. Ὁ ἴκτερος ἀφαιρεῖ τὴν αἴσθηση τοῦ σώματος, ἐνῶ ἡ λύπη ἀφαιρεῖ τὴν αἴσθηση τῆς ψυχῆς. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-445

Ἀγ.Νείλου. Αὐτὸς ποὺ ἔχει πυρετό, δὲν γνωρίζει τὶ γεύση ἔχει τὸ μέλι, οὔτε ὁ λυπημένος μοναχὸς τὴν πνευματικὴ ἡδονή. > 443

Ἀγ.Νείλου. Περισσότερη κοπριὰ γεννάει περισσότερα σκουλήκια, καὶ τὰ περισσότερα φαγητά, περισσότερους ἐμπαθεῖς λογισμούς. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-429

Ἀγ.Νείλου. Τὸ τρυπημένο πουγγὶ δὲν κρατάει τὸν χρυσό, οὔτε ἡ κενοδοξία τὸν θησαυρὸ τῆς ἀρετῆς. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-451

Ἀγ.Νείλου. Ἡ κενοδοξία εἶναι ὕφαλος πέτρα κάτω ἀπὸ τὰ θαλασσινὰ νερά. Ἂν προσκρούσεις σ’ αὐτήν, θὰ χάσεις τὸ φορτίο τῆς ἀρετῆς. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-451

Ἀγ.Μαξίμου. Ὅπως τὰς ἡμέρας διαδέχονται αἱ νύκτες καὶ τὰ καλοκαίρια οἱ χειμῶνες, ἔτσι καὶ τὴν ἡδονὴν διαδέχονται πόνοι καὶ λύπαι, εἴτε εἰς αὐτὴν τὴν παροῦσαν ζωήν, εἴτε εἰς τὴν μέλλουσαν. Εὐεργετινὸς Β-267

Ἀγ.Ἰωάν. Κλίμ. Τὸ ψάρι φεύγει γρήγορα μακρυὰ ἀπὸ τὸ ἀγκίστρι, καὶ ἡ φιλήδονη ψυχὴ ἀποστρέφεται ὑπερβολικὰ τὴν ἡσυχία. Κλίμαξ 203

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ὑπερήφανος σημαίνει, ρόδι σαπισμένο ἐσωτερικῶς, ποὺ ἐξωτερικῶς γυαλίζει τὸ χρῶμα του. Κλίμαξ 250

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος.Ὑπάρχει κάποιο σκουλήκι πού, ἀφοῦ αὐξηθῆ, βγάζει πτερὰ καὶ πετᾶ στὰ ὕψη. Ὁμοίως καὶ ἡ κενοδοξία σὰν αὐξηθῆ, γεννᾶ τὴν ὑπερηφάνεια, ποὺ εἶναι ὁ ἀρχηγὸς καὶ ἡ τελείωσις, (ἡ ἀρχὴ καὶ  τὸ τέλος), ὅλων τῶν κακῶν. Κλίμαξ 245

Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Καὶ σκόπελο μὲν γιὰ τὴν ψυχὴ θὰ ἐννοήσωμε τὸν ἄγριο καὶ αἰφνίδιο θυμό. Δίνη, τὴν ἀπελπισία ποὺ περικυκλώνει τὸν νοῦ καὶ τὸν τραβᾶ στὸν βυθὸ τῆς ἀπογνώσεως. Ὕφαλο, τὴν ἄγνοια ποὺ θεωρεῖ τὸ κακὸ ὡς καλό. Θηρίο, τοῦτο τὸ βαρὺ καὶ ἄγριο σῶμα. Πειρατάς, τοὺς τόσο φοβεροὺς δαίμονας ποὺ ὑπηρετοῦν τὴν κενοδοξία, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἁρπάζουν τὸ φορτίο τῶν ἀρετῶν καὶ τοὺς κόπους μας. Κῦμα, τὴν κοιλία ἡ ὁποία φουσκώνει καὶ ἐξογκοῦται καὶ μὲ τὴν ὁρμή της μᾶς ρίχνει στὸ στόμα τοῦ θηρίου. Ἀνεμοστρόβιλο δὲ τὴν ὑπερηφάνεια, ἡ ὁποία ἐδιώχθηκε καὶ ἔπεσε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ ποὺ μᾶς ἀνεβάζει ὑψηλὰ καὶ ἐν συνεχεία μᾶς κατεβάζει ὣς τὴν ἄβυσσο. Κλίμαξ 285

Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Ἕνας γέρων Ἀσκητὴς ἐχρησιμοποίησε τὴν κατωτέρω ὡραίαν παρομοίωσιν διὰ τὸν ἀνθρωπάρεσκον : Ἐκεῖνος, ποὺ φανερώνει τὰ καλά του ἔργα καὶ τὰ γνωρίζει ὁ κόσμος, ὁμοιάζει μὲ αὐτὸν ποὺ σπέρνει, ἀλλὰ οἱ σπόροι πέφτουν ἔξω ἀπὸ τὸ καλλιεργημένο χωράφι καὶ ἔρχονται τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοὺς τρώγουν. Ἀπ’ ἐναντίας, αὐτὸς ποὺ ἀποκρύπτει εἰς τὴν σιωπὴν τὴν πνευματικήν του πολιτείαν, ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον, ποὺ προσέχει καὶ ρίπτει τοὺς σπόρους μέσα εἰς τὰ αὐλάκια τοῦ καλλιεργημένου χωραφιοῦ· αὐτὸς ἀσφαλῶς πολλὰ θὰ θερίσῃ κατὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ θερισμοῦ. Εὐεργετινὸς Γ-318

Ἀγ. Ἰσαάκ Σύρου. Ὅπως ἀπὸ τὶς ὠδῖνες γεννᾶται τὸ τέκνο ποὺ εὐφραίνει τὴν μητέρα, ἔτσι καὶ ἀπὸ τὸν κόπο τοῦ λαιμοῦ γεννᾶται στὴν ψυχὴ ὡς καρπὸς ἡ γνῶσις τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ γιὰ τοὺς ὀκνηροὺς καὶ φιλήδονους γεννᾶται καρπὸς ἐντροπῆς. Φ-Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. τ8β-335

Ἀγ. Ἰσαάκ Σύρου. Ὅπως τὸ νέφος σκεπάζει τὸ φῶς τῆς σελήνης, ἔτσι καὶ οἱ ἀτμοὶ τῆς κοιλιᾶς διώχνουν ἀπὸ τὴν ψυχὴ τὴν σοφία τοῦ Θεοῦ.  Φ-Ἀγ.Ἰσαάκ Σύρου. τ8β-335

Αγ.Μαρκος Ερημ Το στόμα του ταπεινού μιλάει την αλήθεια, ενώ εκείνος που αντιλέγει σ' αυτήν, μοιάζει με τον υπηρέτη εκείνον που χτύπησε στο σαγόνι τον Κύριο. (Ιωαν.18,22) Φ-Αγ.Μάρκου Ερημήτου τ13,13

Αγ.Μάρκος Ερημ Όπως η λέαινα δεν πλησιάζει ένα δαμάλι φιλικά, έτσι και η αναισχυντία δεν δέχεται με ευχαρίστηση την λύπη πού είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. Φ-Αγ. Μάρκου Ερημήτου τ13,89

Ἀγάπιος Μον. Ο φουκάς, το πήλινο αγγείο που κρύπτουν τα αργύρια, όλα τα λαμβάνει και τα κρύπτει όσα του δώσεις, και ποτέ δεν σου δίδει κάν ένα απ' εκείνα, εώς να είναι ακέραιος. Αμή όταν τον συντρίψεις, σου τα αφήνει άκων και μη βουλόμενος. Ούτως είναι και ο φυλάργυρος, όσα του δώσουν φυλάττει, και κρύπτει, και δεν δίδει τινός από ταύτα κάν ένα άσπρον εώς τον θάνατον. Τότε τα αφήνει στανικώς ο τρισάθλιος, και απολαμβάνουσιν άλλοι τον πλούτον, όπου αυτός ο άφρων εσύναξε με ιδρώτα και κόπο πολύ και ψυχικήν κόλασιν, πολλάκις δὲ τὸν κληρονομοῦσιν ἐχθροὶ καὶ ἀλλότριοι. Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία-49