ΠΕΡΙ ΕΠΙΜΟΝΗΣ

ΠΕΡΙ ΕΠΙΜΟΝΗΣ

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Και αν ακόμη είμαστε ανάξιοι, πολλές φορές με την επιμονή μας κάνουμε τον εαυτόν μας άξιο να πετύχει αυτό που επιθυμεί. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-775

Νικηφόρου Θεοτόκη. Εἶχεν ἀληθῶς ἡ Χαναναία πίστιν, εἶχε φρόνησιν, εἶχε ταπεινοφροσύνην· πλὴν ἐὰν ἔλειπεν ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῆς ἡ ἐπιμονή, δὲν ἐθεραπεύετο ἡ θυγάτηρ αὐτῆς· ἐπέμεινε στερεὰ καὶ ἀσάλευτος εἰς τὸν σκοπὸν αὐτῆς, ἄν καὶ πολλὴν καὶ μεγάλην εὗρε τὴν ἐναντιότητα, καὶ διὰ τοῦτο ἐνίκησε καὶ ἀπέλαβε τοῦ ποθουμένου, καθὼς ἤθελε καὶ ἐπεθύμει· «Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις». Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 186

Νικηφόρου Θεοτόκη. Βλέπω δὲ ὅτι ἡ ἐπιμονὴ εἰς τὰ καλὰ ἔργα εἶναι ἀρετὴ τόσον ἀναγκαία, ὥστε χωρὶς αὐτῆς οὐδεὶς ἀπολαμβάνει τῆς ποθουμένης σωτηρίας. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 186

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἀποφεύγεις τῶν κακῶν ἀνθρώπων τὰς συναναστροφάς, ἀποφεύγεις τὰ θέατρα, τοὺς χορούς, τὰς πανηγύρεις, τὰ παίγνια; Ἰσχυρὸν ὅπλον εἶναι κατὰ τῆς πολεμούσης τοῦ κόσμου ματαιότητος ἡ φυγή· ἐὰν λοιπόν ἐπιμείνῃς φεύγων τὰ τοιαῦτα διὰ παντός, νικᾷς καὶ θριαμβεύεις κατὰ πάσης κοσμικῆς ἐμπαθείας· ἐὰν δὲ ἐπὶ προφάσει φίλων ἤ συγγενῶν ἤ ἀρχόντων σταθῇς καὶ ἐγκαταλίπῃς τὴν φυγήν, γίνεσαι ἐμπαθὴς καὶ ματαιόφρων. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 187

Νικηφόρου Θεοτόκη. «Οὐδείς», λέγει «στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ» (Αὐτόθ. 4). Τὶ δὲ ἄλλο σημαίνουν τὰ λόγια ταῦτα, εἰμὴ ὅτι ὁ στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἕνα καὶ μόνον σκοπὸν ἀποβλέπει καὶ εἰς αὐτὸν χωρὶς ἄλλης τινὸς φροντίδος διὰ παντὸς ἐπιμένει, εἰς δὲ τὴν διὰ τῆς ἀρετῆς δηλαδὴ εὐαρέστησιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ κατατάξαντος αὐτὸν εἰς τὴν θείαν αὑτοῦ στρατιάν; Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 187

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἡ ἐπιμονή, λέγεις, εἰς τὴν ἀρετὴν ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ζωῆς ἕως θανάτου εἶναι κατόρθωμα δύσκολον. Ἀληθῶς δύσκολον· διὰ τοῦτο δὲ ὁ νομίμως ἀθλήσας (Β΄ Τιμοθ. β΄, 5) στεφανοῦται· διὰ τοῦτο οἱ νικηταὶ λαμβάνουσι στέφανον ἄφθαρτον καὶ δόξαν ἀμάραντον καὶ βασιλείαν αἰώνιον. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. 189-190