ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΕΙΣ 5 ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΕΙΣ 5 ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Αγ.Νικόδημος. Ήξευρε αγαπητέ, ότι ο διάβολος δεν σπουδάζει είς άλλο, παρά είς την δική μας απώλειαν, και ότι δεν πολεμεί όλους με ένα και τον αυτόν τρόπον.  Ἀόρατος Πόλεμος σελ. 129

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΟΠΟΥ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΟΠΟΥ ΚΡΑΤΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑΝ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Αγ.Νικόδημος. Όταν ο διάβολος κρατή κανένα είς την δουλείαν της αμαρτίας, δεν σπουδάζει είς άλλο, παρά είς το να τον τυφλώνει περισσότερον και να τον βγάζει από κάθε λογισμόν καλόν, όπου μπορεί να τον παρακινήσει είς το να γνωρίσει την δυστυχέστατην ζωήν του, και όχι μόνον τον βγάζει από τους λογισμούς, όπου τον προσκαλούν είς την επιστροφήν και την μετάνοιαν βάλλοντας είς τον νούν τους άλλους λογισμούς κακούς και ενάντιους· αλλά και με έτοιμες και γρήγορες αφορμές, τον κάνει ο τρισκατάρατος να πίπτει συχνά είς την ίδιαν αμαρτίαν ἢ είς άλλας μεγαλυτέρας· από το οποίον αποβαίνει ο ταλαίπωρος αμαρτωλός πλέον σκοτισμένος και τυφλός· ώστε όπου η τυφλότης του καταντά και κρημνίζεται είς την έξιν της αμαρτίας, και έτσι τρέχοντας ο άθλιος από την πράξιν της αμαρτίας είς μεγαλυτέραν τυφλότητα, και πάλιν από την τυφλότητα, είς μεγαλύτερα αμαρτήματα κυκλογυρίζει σχεδόν όλην την ταλαίπωρον ζωήν του μέχρι θανάτου, αν ο Θεός δεν προμηθεύση την σωτηρίαν αυτού με την χάριν του. Ἀόρατος Πόλεμος σελ. 130

Αγ.Νικόδημος. Ὅστις εὐρίσκεται εἰς αὐτὴν τὴν δυστυχεστάτην κατάστασιν, ἂν ἀγαπᾷ νὰ ἰατρευθῇ, πρέπει νὰ δεχθῇ παρευθὺς τὸ γρηγορότερον τὸν λογισμὸν ἐκεῖνον καὶ τὴν ἔμπνευσιν, ὅπου τὸν προσκαλεῖ ἀπὸ τὸ σκότος εἰς τὸ φῶς καὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν εἰς τὴν μετάνοιαν καὶ πρέπει νὰ φωνάξῃ μὲ ὅλην του τὴν καρδίαν εἰς τὸν Ποιητὴν του· «Κύριέ μου, βοήθει μοι, βοήθησον μοι τάχιστα καὶ μὴ μὲ ἀφήσῃς πλέον εἰς τοῦτο τὸ σκότος τῆς ἁμαρτίας»· ἂς μὴ παύση δὲ νὰ ἀναδιπλώνη πολλάκις τὸ αὐτὸ καὶ νὰ φωνάζη μὲ τοῦτον καὶ παρόμοιον τρόπον· καὶ εὐθὺς ἂν εἶναι δυνατὸν, ἂς ζητήση βοήθειαν καὶ συμβουλὴν, διὰ νὰ μπορέση νὰ ἐλευθερωθῇ ἀπὸ τὸν ἐχθρὸν· εἰ δὲ καὶ δὲν δύναται νὰ ὑπάγῃ εὐθύς, ἂς προστρέξη μὰ κάθε γρηγορότητα εἰς τὸν ἐσταυρωμένον Ἰησοῦν καὶ ἂς προσπέσῃ εἰς τοῦς ἱερούς του πόδας μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς τὴν Θεοτόκον Μαρίαν, ζητώντας εὐσπλαγχνίαν καὶ βοήθειαν· καὶ ἡ νίκη στέκει εἰς αὐτὴν τὴν γρηγορότητα. Ἀόρατος Πόλεμος σελ. 131

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΟΠΟΥ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΟΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΚΑΚΟΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ

Αγ.Νικόδημος. Ἐκείνοι ὅπου γνωρίζουν τὴν κακήν ζωήν ὅπου ζούν καὶ θέλουν νὰ τὴν ἀλλάξουν, ὡς ἐπὶ τὸ πλείστον μένουν πλανεμένοι ἀπὸ τὸν διάβολον με τούτα τὰ ἄρματα : «μετά ταύτα, μετά ταύτα· αύριον, αύριον· ας τελειώσω πρώτα αυτήν την υπόθεσιν και μετά ταύτα να παραδοθώ με περισσότερη ανάπαυσιν εἰς τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ και εἰς τὴν πνευματικήν ζωήν· ἂς κάνω τούτο σήμερον καὶ αὔριον μετανοώ». Ἀόρατος Πόλεμος σελ. 132

Αγ.Νικόδημος. Παγίς του ἐχθρού είναι τούτη, αδελφέ, η οποία έπιασε πολλούς και πιάνει ακόμη ολοένα τον κόσμον. Αιτία της παγίδος ταύτης είναι η αμέλεια και η αγνωσία η δική μας. Επειδή σε μια τέτοια υπόθεση στην οποίαν συνίσταται και κρέμεται όλη η σωτηρία της δικής μας ψυχής και όλη η τιμή του Θεού, δεν πιάνουμε με γρηγορότητα εκείνο το άρμα το τόσο δυνατό και νὰ εἰποῦμεν εἰς τὸν εαυτόν μας : τώρα, τώρα να ζήσω πνευματικήν ζωήν και όχι μετά ταύτα, σήμερον, σήμερον να μετανοήσω και όχι αύριον· το τώρα και το σήμερον είναι εἰς τὰ χέρια μου· το μετά ταύτα και το αύριον είναι εἰς τὰ χέρια του Θεού. Αλλά και αν ήθελε δοθεί είς εμέ το μετά ταύτα, και το αύριον, ποιά οδός σωτηρίας και νίκης ήθελεν είναι αυτή, το να θέλω πρώτον να λάβω πληγάς και ύστερα να ιατρεύωμαι; Το να κάνω νέες αταξίες πρώτον και έπειτα να σωφρονίζομαι; Ἀόρατος Πόλεμος σελ. 132

Αγ.Νικόδημος. Ὅθεν, ἂν θέλης νὰ φύγῃς, ἀδελφὲ ἀπὸ τούτην τὴν πλάνην καὶ νὰ νικήσης τὸν ἐχθρὸν, ἡ ἱατρεία εἶναι τὸ νὰ ὑπακούσης γρήγορα μὲ τὴν πρᾶξιν εἰς τοὺς καλοὺς λογισμοὺς καὶ θείας ἐμπνεύσεις ὅπου σὲ καλοῦν εἰς μετάνοιαν καὶ νὰ μὴ δώσης τελείως διορίαν εἰς τὸ μέσον, μηδὲ νὰ εἰπῇς ὅτι ἐγὼ ἔκαμα ἀποφασιστικὴν γνώμην, διὰ νὰ μετανοήσω μετὰ ταῦτα καὶ πλέον δὲν δύναμαι νὰ μεταβληθῶ, ὄχι· διατὶ αἱ ἀποφάσεις αὐταὶ πολλάκις σφάλλουσι· καὶ πολλοὶ εἰς αὐτὰς θαρροῦντες ἔμειναν ἠπατημένοι καὶ ἀμετανόητοι διὰ διαφόρους αἰτίας. Ἀόρατος Πόλεμος σελ. 132-133

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΟΠΟΥ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΟΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ

Αγ.Νικόδημος. Ὅταν ὁ ἐχθρὸς δὲν δυνηθῇ νὰ νικήσῃ οὔτε τοὺς δεδουλωμένους εἰς τὴν ἁμαρτίαν, οὔτε τοὺς ζητούντας νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ αύτὴν ὡς ἄνωθεν εἴπωμεν, τότε προστρέχει ὁ πονηρὸς εἰς τοὺς ἐναρέτους καὶ πολεμεῖ ὁ πανούργος, νὰ τοὺς κάμη να λησμονήσουν μεν τους ἐχθρούς ὅπου είναι κοντά τους και τους πολεμούν εμπράκτως και τους βλάπτουν· να επιθυμούν δε και να φαντάζονται υπέρ την δύναμίν τους τα υψηλά και τα μεγάλα και πρό του καιρού να έχουν αποφασιστικούς σκοπούς διά να φτάσουν την τελειότητα. Ἀπὸ τὸ ὁποίον γεννάται, τὸ νὰ μὴ φροντίζουν αὐτοὶ διὰ τὰς πληγάς μὲ τὰς ὁποίας εἶναι πληγωμένοι· ἀλλά, νομίζοντες αὐτάς τὰς ἐπιθυμίας καὶ ἀποφάσεις τῆς τελειότητος, ὡσὰν νὰ ἦσαν ἔργα καὶ πράγματα ὐπερηφανεύονται ποικιλοτρόπως. Ἀόρατος Πόλεμος σελ. 135

Αγ.Νικόδημος. Ὅθεν, μὴ θέλοντες νὰ ὐποφέρουν μὲ τὸ ἔργον ἕνα παραμικρὸν ἐναντίον ἢ ἕνα μικρὸν λόγον, ἐξοδεύουν μετὰ ταύτα τὸν καιρὸν εἰς μακράς μελέτας ἀποφάσεων, ἀποφασίζοντες δηλαδή μὲ τὸν νούν τους, νὰ ὑποφέρουν μεγάλα βάσανα διά τὴν ἀγάπην τοῦ Θεού. Καὶ ἐπειδή, ὅταν κάμνουν τὰς φαντασιώδεις ἀποφάσεις ταύτας δὲν αἰσθάνονται καμμίαν θλίψιν καὶ ἐναντιότητα εἰς τὸ σώμα των, διὰ τούτο λογιάζουν οἱ ταλαίπωροι πὼς ἐβρίσκονται εἰς τὸν βαθμὸν ἐκείνων τῶν ἐνάρετων ὅπου ὑποφέρουν ἐμπράκτως μεγάλα βάσανα. Καὶ δὲν ἠξεὐρουν πὼς ἄλλα εἶναι τὰ λόγια καὶ οἱ ἀποφάσεις καὶ ἄλλο τὰ ἔργα καὶ τὰ πράγματα. Ἀόρατος Πόλεμος σελ. 136

Αγ.Νικόδημος. Αν θέλεις να αποφύγεις αδελφέ, αυτήν την απάτην αποφάσισε να πολεμῆς με τους εχθρούς, ὅπου σε πολεμούν πραγματικώς και πλησίον· και έτσι θα γνωρίσεις φανερά αν οι αποφάσεις που κάνεις είναι αληθεῖς ἢ ψευδεῖς· δυνατές ἢ ἀσθενεῖς· και έτσι θέλεις περιπατήσεις εἰς τὴν ἀρετήν καὶ τελειότητα διὰ τετριμμένης ασφαλούς και βασιλικής στράτας. Ἀόρ. Πόλεμος 136

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΟΠΟΥ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΔΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩΜΕΝ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΑΝ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΟΠΟΥ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΜΕΝ

Αγ.Νικόδημος. Ἡ ἄλλη ἀπάτη ὅπου μᾶς προσβάλει ο πονηρός διάβολος, είναι ὅταν μᾶς ἰδῇ πὼς περιπατούμε κατ' εὐθείαν εἰς τὴν ἀρετήν, εἶναι οἱ διάφοραι ἐπιθυμίαι, ὅπου διεγείρει κατεπάνω μας διὰ νὰ μᾶς κάμη νὰ ξεπέσουμε ἀπὸ τὴν γύμνασιν τῶν ἀρετῶν εἰς τὰς κακίας. Ἀόρατος Πόλεμος σελ. 137

Αγ.Νικόδημος. Παραδείγματος χάριν· ὅταν ἕνας ἄρρωστος ὑποφέρει μὲ ὑπομονετικήν θέλησιν τὴν ἀρρωστίαν του, ὁ ἐχθρός ὅπου γνωρίζει ὅτι τοιουτοτρόπως μπορεῖ ἐκεῖνος νὰ ἀποκτήσει τὴν ἔξιν τῆς ὑπομονῆς, τοῦ παρασταίνει ἐμπρός του πολλά ἔργα ὅπου μπορούσε νὰ κάνει ἂν εὐρίσκετο εἰς ἄλλην στάσιν, καὶ σπουδάζει νὰ τὸν καταπείσει πὼς ἂν ἦτο ὑγιής ἤθελε δουλεύσει καλύτερα τὸν Θεὸν καὶ νὰ ὠφελήσει καὶ τὸν ἑαυτόν του καὶ τοὺς ἄλλους. Ἀόρατος Πόλεμος σελ. 137-138

Αγ.Νικόδημος. Ἀφ’ οὖ δέ κινήσῃ εἰς αὐτὸν αὐτὰς τὰς ἐπιθυμίας πηγαίνει ὀλίγον κατ' ὀλίγον, αὐξανοντάς τας τοιουτοτρόπως ὅπου τὸν κάμνει νὰ θορυβῆται καὶ νὰ ταράτεται διατὶ δὲν ἠμπορεῖ νὰ τὰς τελειώσει κατὰ τὰ θέλημά του. Καὶ ὅσον γίνονται εἰς αὐτὸν μεγαλύτεραι, καὶ δυνατότεραι τοιαύται ἐπιθυμίαι, τόσον πλέον αύξάνει καὶ ἡ ἐνόχλησις καὶ ταραχὴ τῆς καρδίας του· καὶ ἔπειτα ὰπὸ τούτο κατ' ὀλίγον μὲ ἐπιδεξιότητα τὸν φέρνει ὁ ἐχθρὸς εἰς τὸ νὰ μὴν ὑπομείνει πλέον τὴν ἀρρωστίαν του, ὄχι ὡσὰν ἀρρωστίαν ἀλλὰ ὡσὰν ἐμπόδιον ἐκείνων τῶν ἀρετῶν, ὅπου μὲ πολλήν ὄρεξιν ἐπιθυμούσε νὰ κάνει διὰ μεγαλυτέραν ὡφέλειαν. Καὶ ἀφ’ οὖ τὸν τραβήξῃ σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖον, μὲ πολλὴν ἐπιδεξιότητα τοῦ κλέπτει ἀπὸ τὸν νούν τὸ τέλος ἐκεῖνο καὶ τὸν σκοπὸν ὅπου εἶχε διὰ νὰ δουλεύσῃ καλύτερα τὸν Θεὸν καὶ νὰ ἀποκτήσει περισσότερες ἀρετές. Καὶ ἔτσι ἄλλο δὲν τοῦ ἀφήνει παρὰ γυμνή καὶ μόνην τὴν ἐπιθυμίαν του νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν ἀρρώστιαν. Ἡ ὁποία, μὲ τὸ νὰ μὴν τοῦ περνᾷ κατὰ τὴν θελησὶν του συγχίζεται καὶ ταράτεται εἰς τρόπον, ὅπου μένει παντελῶς ἀνυπόμονος καὶ ἔτσι καταντὰ νὰ ξεπέσει εἰς τὴν κακίαν τῆς ἀνυπο-μονησίας ἀπὸ τὴν ἀρετὴν τῆς ὑπομονῆς ὅπου ἐγυμνάζετο πρότερον χωρὶς παντελῶς νὰ τὸ αἰσθάνεται. Ἀόρατος Πόλεμος. 138

Αγ.Νικόδημος. Ὁ τρόπος λοιπὸν, διὰ νὰ ἀντισταθῇς εἰς αὐτὴν τὴν ἀπάτην τοῦ διαβόλου εἶναι τοῦτος. Ὅταν εὑρεθῇς εἰς αὐτὴν τὴν κατάστασιν τῆς ἀρρωστίας, ὅπου νὰ ἐνοχλήσαι καὶ νὰ ταράττεσαι, πρόσεχε καλῶς νὰ μὴ δέχεσαι ἢ νὰ δίνεις τόπον παντελῶς εὶς τὰς ἐπιθυμίας, ὅπου σοῦ ἔρχονται ὅσο καλές καὶ ἂν εἶναι. Διατί μὴ δυνάμενος τότε νὰ τὰς βάλῃς εἰς ἔργον ἐξ ἀνάγκης ἀκολουθεῖ νὰ συγχίζεσαι καὶ νὰ μὴν εἰρηνεύεις. Πρέπει δὲ μὲ κάθε ταπείνωση, ὑπομονὴ καὶ ὑποταγή νὰ πιστεύεις πὼς αἱ ἐπιθυμίαι σου αὐτές, δὲν μποροὺν νὰ λάβουν ἐκείνην τὴν ἔκβασιν καὶ τὸ τέλος ὅπου ποθεῖς μὲ τὸ νὰ εἶσαι πλέον ἀδύνατος καὶ ἀσύστατος ἀπὸ ἐκείνο, ὅπου ἐσύ λογιάζεις, ἢ στοχάσου πὼς ὁ Θεὸς διὰ τὰς ἀποκρύφους κρίσεις του ἢ καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας σου δὲν θέλει ἀπὸ ἐσένα ἐκεῖνα τὰ καλὰ ὅπου ἐπιθυμεῖς, ἀλλὰ καλλύτερα θέλει νὰ σὲ ἔχει τεταπεινωμένον μὲ τὴν ὑπομονήν, ὑποκάτω εἰς τὴν γλυκειάν καὶ κραταιὰν χεῖρα τῆς θελήσεώς του. Ἀόρατος Πόλεμος. 139

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΟΠΟΥ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΔΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΙΣ ΗΜΑΣ ΑΙΤΙΑΙ ΚΑΚΙΑΣ ΑΙ ΑΡΕΤΑΙ ΟΠΟΥ ΑΠΟΚΤΗΣΑΜΕΝ

Αγ.Νικόδημος. Ὁ πανοῦργος ὄφις, δὲν παύει ἀπὸ τὸ νὰ μᾶς πειράζῃ μὲ τὰς πανουργίας καὶ ἀπάτας του, ἀκόμη καὶ εἰς αὐτὰς τὰς ἀρετὰς ὅπου ἀποκτήσαμεν, διὰ νὰ μᾶς γίνονται αἰτίαι φθορὰς καὶ κακίας ἐπειδὴ συναρεσκόμενοι εἰς αὐτὰς καὶ εἰς τὸν ἴδιον τὸν ἑαυτόν μας, καταντούμεν νὰ ὑψηλοφρονούμε καὶ ὑψηλοφρονούντες πίπτουμεν, μετὰ ταύτα εἰς τὴν κακίαν καὶ λάκκον τῆς ὑπερηφανείας καὶ κενοδοξίας. Ἀόρατος Πόλεμος. 143

Αγ.Νικόδημος. Ὅθεν διὰ νὰ φυλαχθῇς, ἀδελφέ, ἀπὸ αύτὸν τὸν κίνδυνον, συμμάζεψε ὅλον τὸν νοῦν σου εἰς τὴν καρδίαν σου καὶ πολέμα πάντοτε τοῦτον τὸν δαίμονα, καθήμενος ὡσὰν εἰς μίαν πλατυτάτην καὶ εὐρύχωρον πολεμήστραν· λέγω, εἰς τὴν ἀληθῇ καὶ βαθυτάτην γνῶσιν τῆς εὐτελείας τοῦ ἑαυτοῦ σου· στοχαζόμενος, πὼς ἀληθῶς δὲν εἶσαι ἄλλο παρὰ τὸ οὐδὲν καὶ πὼς δὲν ἠμπορεῖς τὸ οὖδὲν καὶ πὼς δὲν ἔχεις οὐδὲν ἄλλο, παρὰ ταλαιπωρίας, ἀσθενείας, κακίας καὶ ἐλαττώματα καὶ πὼς δὲν σοῦ πρέπει ἄλλο, παρὰ καταδίκη αἰώνιος. Καὶ ἀφ’ οὖ βεβαιωθῇς εἰς ταῦτην τὴν ἀλήθειαν, μὴν ἀφήσης ποτὲ τὸν νοῦν σου νὰ περιπλανάται εἰς τὰ ἔξω τοῦ κόσμου πράγματα, οὔτε κἄν ἀπὸ ἕνα παραμικρὸν λογισμὸν ἢ συμβεβηκὸς ὅπου νὰ σου τύχῃ· ἔχοντας διὰ βέβαιον καὶ στερεόν, ὅτι ὅλα τὰ ἔξω εἶναι τόσοι σου ἐχθροὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἂν ἠθελες δοθῇ εἰς τὰς χεῖράς των, βέβαια ήθελε μείνῃς ἀποθαμένος ἢ πληγωμένος. Ἀόρατος Πόλεμος. 143