ΠΕΡΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΦΟΡΙΣΜΩΝ

ΠΕΡΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΦΟΡΙΣΜΩΝ

Γαλ-1,8 Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζεται υμίν παρ' ό ευαγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω. Γαλ-1,8

Ἀγ.Θεόδωρος Στουδίτης. Ὅποιος δὲν ἀναθεματίζει καταλλήλως κατὰ τὴν ἀνάγκη ὁποιονδήποτε αἰρετικὸ, τότε βρίσκεται εἰς τὴν μερίδα αύτῶν. Ἀγ.Θεόδωρος Στουδίτης.

Ἀγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος. Τὶ ἄλλο θέλει νὰ εἰπῆ τὸ ἀνάθεμα... πάρεξ, ἂς ἀφιερωθῇ οὗτος εἰς τὸν διάβολον, καὶ πλέον ἂς μὴν ἔχῃ χώραν σωτηρίας,ἂς γένῃ ἀποξενωμένος ἀπὸ τὸν Χριστὸν.  Ἀγ Ἰωάννης Χρυσόστομος.

Ἐπιστολὴ ε΄ Συνοδικὴ Ἰουστίνου. «Ὡρίσθη παρὰ τῶν ἁγίων Πατέρων χρῆναι καὶ μετὰ θάνατον ἀναθεματίζεσθαι τοὺς εἴτε εἰς κανόνας εἴτε εἰς Πίστιν ἁμαρτήσαντας».

Ἁγία Ζ΄Οἱκουμενικὴ Σύνοδος. Ὅποιους ἀναθεματίζουν (οἱ Ἁγιοι Πατέρες) καὶ ἐμεῖς ἀναθεματίζουμε, ὅποιους καθαιροῦν καὶ ἐμεῖς καθαιροῦμε, ὅποιους άφορίζουν καὶ ἐμεῖς ἀφορίζουμε, ὅποιους, ἐπιτιμοῦν καὶ έμεῖς ἐπιτιμοῦμε...Ὅποιος δὲν λέγει εἰς τοὺς αἰρετικους τὸ ἀνάθεμα, νὰ ἐχει τὸ ἀνάθεμα.

Ἀγ.Συμεὼν Ἀρχιεπ.Θεσσαλονίκης. Ἐρώτησις : Ὅστις ἀφορίσῃ τὸν ἑαυτόν του ἢ ἀναθεματίσῃ τί χρεωστεῖ νὰ κάμῃ; Ἀπόκρισις : Ὁμοίως μετὰ δακρύων καὶ συντριβῆς ψυχῆς χρεωστεῖ νὰ προσέλθῃ ἐξαιρέτως εἰς τὸν ἀρχιερέα καὶ ὅστις ἀφορίσῃ ἢ ἀναθεματίσῃ ἕνεκα προπετείας ἢ θυμοῦ αὐτὸς ἑαυτόν, ἢ ἄρνησιν Θεοῦ ἐξείπῃ. Ἂν δὲν ἦναι ἀρχιερεύς, ἂς προσέλθῃ εἴς τινα δόκιμον πνευματικὸν πατέρα καὶ ἂς δακρύσῃ διὰ τὴν ἁμαρτίαν του καὶ ἂς ζητήσῃ συγχώρησιν καὶ εὐχὴν καὶ ἔργα μετανοίας ἂς ἐκτελέσῃ, διότι ἄλλως πολὺ θέλει κατακριθῇ. Ἄπαντα Ἀγ.Συμεὼν Ἀρχιεπ.Θεσσαλονίκης σελ. 364

Ἀγ.Συμεὼν Ἀρχιεπ.Θεσσαλονίκης. Ἐρώτησις : Περὶ τοῦ ἀφορισθέντος πῶς πρέπει νὰ φέρηται. Ἀπόκρισις : Ὁ ἀφορισθεὶς, εἴτε ἀλόγως, καθὼς νομίζει, εἴτε ἐννόμως, ἂς μὴ καταφρονήσῃ παντάπασι τὸν ἀφορισμόν, μήτε νὰ γείνῃ αὐτὸς ἑαυτοῦ κριτής, μήτε ἂς ἀπατᾷ τὸν ἑαυτόν του ὅτι δὲν τὸν βλάπτει, ἀλλ’ ἂς προσέλθῃ προθύμως εἰς τὸν ἐπιτιμήσαντα ἀρχιερέα ἢ ἱερέα μὲ ταπείνωσιν καὶ συντριβὴν  ψυχῆς· εἰ δὲ καὶ δὲν τὸν προσδέχεται ὁ ἐπιτιμήσας, ἀφ’ οὗ προσέλθῃ πολλάκις καὶ ἀμέσως καὶ διὰ μέσου μερικῶν εὐλαβῶν καὶ πάλιν ἀποτύχῃ, τότε ἂς προσέλθῃ εἰς τὸν μεγαλείτερον ἀρχιερέα καὶ τότε ζητεῖ τὴν συγχώρησιν, οὐχὶ κινούμενος ἐχθρικῶς ἐναντίον τοῦ ἐπιτιμήσαντος, ἀλλὰ μόνον ταπεινῶς καὶ εὐλαβῶς ζητῶν τὴν συγχώρησιν, διὰ νὰ γείνῃ κατὰ λόγον ἡ λύσις καὶ νὰ μὴ ἀφεθῇ λυπούμενος ὁ μετανοήσας, μήπως δικαίως λυπῆται· ἐπειδὴ ἄλλη, ὡς λέγηται, ἡ κρίσις ἀνθρώπων καὶ ἄλλη ἡ τοῦ Θεοῦ. Ἄπαντα Ἀγ.Συμεὼν Ἀρχιεπ.Θεσσαλονίκης σελ. 364