ΠΕΡΙ ΠΤΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΟΡΘΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ
Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Στοὺς ἀρχαρίους οἱ πτώσεις κατὰ κανόνα συμβαίνουν ἀπὸ τὴν ἀπόλαυσι τῶν φαγητῶν. Στοὺς μεσαίους, καὶ ἀπὸ ὑπερηφάνεια, πρᾶγμα ποὺ παρατηρεῖται βέβαια καὶ στοὺς ἀρχαρίους. Σ’ ἐκείνους δὲ ποὺ πλησιάζουν πρὸς τὴν τελειότητα, ἀποκλειστικὰ ἐξ αἰτίας τῆς κατακρίσεως. Κλίμαξ 197
Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἐλεεινὸς ὅποιος πέφτει. Ἐλεεινότερος ὅμως ὅποιος παρασύρει καὶ ἄλλον στὴν πτῶσι. Διότι καὶ τῶν δύο πτώσεων τὴν ἐνοχὴ καὶ τὴν ἐφάμαρτη ἡδονή, τὰ παίρνει ἐπάνω του. Κλίμαξ 197
Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἡ πτῶσις εἶναι λάκκος καὶ γέννημα τῆς ὑπερηφανείας. Ἡ πτῶσις ὅμως ὑπῆρξε πολλὲς φορὲς σ’ ὅσους τὸ θέλησαν αἰτία ταπεινοφροσύνης. Κλίμαξ 202
Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Πολλὲς φορὲς ἡ ἴδια πτῶσις εἶναι ἑκατὸ φορὲς βαρύτερη ἀπὸ τὴν πτῶσι ἑνὸς ἄλλου. Τὸ κρῖμα ὑπολο-γίζεται καὶ ἀπὸ τὸν τρόπο καὶ ἀπὸ τὸν τόπο καὶ ἀπὸ τὴν πνευματικὴ προκοπὴ τοῦ ἁμαρτήσαντος καὶ ἀπὸ ἄλλα πολλά. Κλίμαξ 206
Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ὅπου συνέβη πτῶσις, ἐκεῖ κατεσκήνωσε προηγουμένως ἡ ὑπερηφάνεια. Διότι τὸ δεύτερο εἶναι τὸ προμήνυμα τοῦ πρώτου. ... Παίδευσις τῶν ὑπερηφάνων εἶναι ἡ πτῶσις. Κλίμαξ 247
Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ἀπόφευγε σὰν μάστιγα τοὺς τόπους τῶν πτώσεων. Διότι ὅταν δὲν ὑπάρχη ἐμπρός μας ἕνα ὀπωρικό, δὲν ἐρεθίζεται καὶ τόσο ἡ ὄρεξίς μας. Κλίμαξ 58
Ἁββᾷ Μάρκου. Ἐὰν ἕνας ἄνθρωπος πέσῃ εἰς οἱανδήποτε ἁμαρτίαν, καὶ δὲν λυπηθῇ ἀναλόγως τοῦ σφάλματος τὸ ὁποῖον διέπραξε, τότε εὐκόλως θὰ πέσῃ πάλιν εἰς τὸ ἴδιον δίκτυον. Εὐεργετινὸς Α-68
Ἕνας Γέρων εἶπεν· ἐὰν πέσῃς εἰς μίαν ἁμαρτίαν καὶ ἐπιστρέψῃς ἀπὸ αὐτὴν καὶ ἀρχίσῃς νὰ λυπῆσαι καὶ νὰ μετανοῇς διὰ τὴν πτῶσιν, πρόσεξε νὰ μὴ παύσῃς νὰ λυπῆσαι καὶ νὰ ἀναστενάζῃς πρὸς τὸν Κύριον, μέχρι τοῦ θανάτου σου, ἐπειδὴ ὑπάρχει κίνδυνος γρήγορα πάλιν νὰ ξαναπέσῃς εἰς τὸν ἴδιον βόθρον. Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη εἶναι χαλινὸς τῆς ψυχῆς, ποὺ δὲν τὴν ἀφήνει νὰ ξαναπέσῃ πάλιν. Εὐεργετινὸς Α-73
Ἐν τῷ Γεροντικῷ. Κάποιος ἀδελφὸς ἠρώτησε τὸν Ἀββᾶν Σισώην : Συμβούλευσέ με, Πάτερ μου, διότι περιέπεσα εἰς ἁμαρτίαν· τί νὰ κάνω; Ὁ Γέρων τοῦ λέγει : Νὰ σηκωθῇς καὶ πάλιν ἀπὸ τὴν πτῶσιν. Μὲ πικρίαν ὁ ἁμαρτήσας ἀδελφὸς προσέθεσεν : Ἂχ! Πάτερ μου, ἐσηκώθηκα καὶ πάλιν περιέπεσα εἰς τὴν ἰδίαν ἁμαρτίαν. Ὁ Γέρων, χωρὶς νὰ ἀπογοητεύσῃ, τοῦ ἀπαντᾶ : Νὰ σηκωθῇς καὶ πάλιν πολλὰς φοράς. Ὁ ἀδελφὸς ἠρώτησεν ἐκ νέου μὲ κάποιαν μελαγχολίαν. - Μέχρι πότε Πάτερ μου, ἠμπορεῖ νὰ γίνεται αὐτό; Ὁ Γέρων τότε, διὰ νὰ τοῦ δώσῃ θάρρος, εἶπεν εἰς τὸν ἀδελφόν : Ἕως ὅτου σὲ εὕρῃ τὸ τέλος τῆς ζωῆς σου, εἴτε εἰς τὴν ἐπαινετὴν προσπάθειαν τῆς ἀνορθώσεως, εἴτε εἰς τὴν πτῶσιν τῆς ἁμαρτίας· διότι ὅπου θὰ εὑρεθῇ ὁ ἄνθρωπος, κατὰ τὴν τελευταίαν στιγμὴν τοῦ ἐπιγείουβίου του, εἰς τὸ ἀγαθὸν ἢ τὸ κακόν, ἐκεῖ καὶ θὰ κριθῇ, πορευόμενος ἢ εἰς τὴν τιμωρίαν, ἢ εἰς τὴν ἀπόλαυσιν. Εὐεργετινὸς Α-32
Ἀββᾶ Ποιμένος. Ἕνας ἀδελφὸς εἶπεν εἰς τὸν Ἀββᾶν Ποιμένα : Ἐὰν περιπέσω εἰς κανέναν ἐλεεινὸν παράπτωμα, μὲ κατατρώγει ὁ λογισμός μου καὶ μὲ κατηγορεῖ, μὲ δριμύτητα, διατὶ νὰ περιπέσω εἰς τὸ σφάλμα αὐτό. Ὁ Γέρων ἀπήντησεν ὡς ἑξῆς εἰς τὸν ἀδελφόν : Ἐὰν κατὰ τὴν ἰδίαν ὥραν, ποὺ θὰ περιπέσῃ ὁ ἄνθρωπος εἰς ἕνα σφάλμα, εἰπῇ ἥμαρτον, ἀμέσως σταματᾷ ἡ ἐνόχλησις τοῦ λογισμοῦ. Εὐεργετινὸς Α-42-43
Ἀγ.Μάξιμου Ὁμολ. Ἐρώτησις : Ἀπὸ τὶς Παροιμίες πάλι· «ἑφτὰ φορὲς θὰ πέσει ὁ δίκαιος καὶ ἑφτὰ θὰ σηκωθεῖ» Ἀπόκρισις :Ὡς δίκαιο ἐδῶ πρέπει νὰ ἐννοήσομε τὸν μόνο ἀληθινὸ δίκαιο, τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς λοιπὸν λέγεται ὅτι πέφτει καὶ σηκώνεται μέσα μας ἀφοῦ ἀναδέχτηκε ἀπὸ φιλανθρωπία ὅλες τὶς ἰδιότητές μας καὶ ἡ δική μας φύση ἔπεσε ἑφτὰ φορές. Ἡ πρώτη φορὰ ἦταν κατὰ τὴν παράβαση τοῦ προπάτορά μας, ἡ δεύτερη ἦταν ὁ μιαρὸς φόνος τοῦ Κάιν, ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ εἰσήγαγε στὴ φύση τὸ φόνο· ἡ τρίτη συνέβηκε στὴ γενιὰ τοῦ Νῶε, στὴν ὁποία δὲν ἔμεινε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, «γιατὶ ἦταν σάρκες»· τέταρτη φορὰ στὸ χτίσιμο τοῦ πύργου· πέμπτη στὴ γενιὰ τοῦ Ἀβραάμ, ἀπὸ τὴν ὁποία ἐκεῖνος μόνο εἶχε εὐαρεστήσει τὸ Θεό· ἕκτη στὶς ἡμέρες τοῦ Μωυσῆ, ποὺ τόσο εἶχε ἐξοκείλει ἡ γενιά του στὴν ἀθεΐα, ὥστε νὰ σταλεῖ ἐκεῖνος ἀπὸ τὸ Θεὸ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τόσης ἀσέβειας· ἑβδόμη συνέβηκε στὴ γενιὰ τῶν προφητῶν, ποὺ ὑπερέβαλε ὅλες τὶς προηγούμενες γενιὲς στὸ μέτρο τῆς κακίας. Ἐπειδὴ λοιπόν, ὅπως λέχθηκε, ἡ φύση μας ἔπεσε ἑφτὰ φορές, αὐτήν, κινούμενος ἀπὸ ἄφατη φιλανθρωπία, τὴ σήκωσε ὁ Κύριος, ἑνώνοντας στὴν ὑπόστασή του τὴν ἴδια τὴ φύση μας. Φ-Ἀγ.Μάξιμου Ὁμολ. ΕΠΕ 14Α-97,99
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου