ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΑΧΡΑΝΤΕ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΠΑΝΑΓΙΑΝ ΜΑΣ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ † ΑΓΙΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ κ.κ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ψαλλόμενος κατά τὸ «Τοῖς μαθηταῖς συνέλθωμεν ...»

Ἄχραντε καὶ Βασίλισσα, δόξα τῶν Ἀρχαγγέλων,

Ἡ προστασία τῶν πιστῶν, καὶ καύχημα Ἀγγέλων.

Ἀναξίοῖς μας χείλεσιν ἀπαύστως Σὲ ὑμνοῦμεν.

Τοὺς Παναγίους πόδας Σου, εὐλαβῶς προσκυνοῦμεν.

Θερμῶς δεόμεθα Σ’ Ἁγνή, καὶ Σὲ παρακαλοῦμεν,

Αἰτήματα σωτήρια, παρά Σοῦ ἐκζητοῦμεν.

Μᾶς ἀπαλάξης τῶν παθῶν, ψυχῆς μας τὴν Εἰρήνην,

Δωρίσης μας ταπείνωσιν, ὡς καὶ τὴν σωφροσύνην.

Ἀγάπην καὶ πραότητα ὡς καὶ μακροθυμίαν,

Ὑπομονήν ἀνδρείαν τε, καὶ μεγαλοψυχίαν.

Μεγάλην μὲν τῶν ἀρετῶν, καλὴν αὐτομεμψίαν.

Διώξεις μας δὲ ἐκ ψυχῆς κακήν κενοδοξίαν.

Ὑπερηφάνειαν δεινὴν, σατανικὴν ἀνταρσίαν.

Περίεργον ὑπόνοιαν, οἴησιν ὀκνηρία.

Νά θανατώσης παντελῶς, ψυχοβλαβ’ ἀκηδείαν,

Τοὺς πονηροὺς καὶ τοὺς αἰσχροὺς, λογισμούς τῆς καρδίας.

Καὶ τοὺς βλασφημ’ ἀπατηλοὺς, κακοὺς γαβαωνίτας.

Ματαίους τε τοὺς ρεμβασμοὺς, σκληροὺς Φαραωνίτας.

Καὶ ἀντ’ αὐτῶν ἐμφύτευσον, Θεοτόκε Μαρία,

Εὐχήν τἠν ἀδιάλειπτον καὶ φρικτὴν παρουσίαν.

Θάνατον· καὶ τὴν Κόλασιν, σκληράς τάς τιμωρίας,

Ἀμαρτωλῶν τόν χωρισμόν, Χριστοῦ μας παρρησίας.

Τὴν ποθητὴν πατρίδα μας, δεόμεθα μᾶς δώσης,

Μετά φρονίμων Σ’ ἐκλεκτῶν, πάντας καταξιώσεις.

Γένοιτο Παναγία μου, πόθοι μας πληρωθῶσιν,

Οὐδείς προστρέχων ἐπί Σέ, φεύγει κατησχυμένος,

Ἀλλά λαμβάνει δώρημα μέν’ εὐχαριστημένος.

Πάντες εἰς Σέ ἐλπίζομεν, Πάναγνε νά σωθῶμεν,

Τῆς βασιλείας Σοῦ Υἰοῦ νά καταξιωθῶμεν.

Ὧ Παναγία Δέσποινα, πρόφθασον να μᾶς σῶσης,

Ἐκ τῆς φρικτῆς Θεοῦ ὀργῆς, ὅλους νά μᾶς λυτρώσης.