ΠΕΡΙ ΑΝΑΝΔΡΙΑΣ ΗΘΙΚΗΣ

ΠΕΡΙ ΑΝΑΝΔΡΙΑΣ ΗΘΙΚΗΣ

Ἀγ.Νεκταρίου. Ἠθικὴ ἀνανδρία εἶναι ἔλλειψις ἠθικοῦ σθένους ἐμφανιζομένη ὡς ἐνδοτικότης, ὡς ὑποχώρησις, ὡς ὑποταγή, ὡς ἦττα, ὡς δουλεία. Ἡ ἠθικὴ ἀνανδρία εἶναι μεγίστη ἠθικὴ ἀδυναμία, ἐκ δὲ ταύτης πᾶσαι γεννῶνται αἱ ἁμαρτίαι. Γνώθι σ’ αὐτὸν 206.

Ἀγ.Νεκταρίου. Ὁ ἐστερημένος ἠθικοῦ σθένους ἀδυνατεῖ νὰ ἀντιστῇ πρός τε τοὺς ἔξωθεν πειρασμὺς καὶ πρὸς τοὺς ἔσωθεν τοὺς κυοφορουμένους ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· ἀδυνατεῖ νὰ ἐμμείνει ἐν τῇ ἀρετῇ καὶ νὰ ἀποκρούσῃ τὴν ἁμαρτίαν· ἀναγνωρίζει τὸ κάλλος καὶ τὴν χάριν τῆς ἀρετῆς καὶ ὁμολογεῖ τῆς ἁμαρτίας τὴν δυσμορφίαν καὶ δυσωδίαν, ἀλλὰ ἀδυνατεῖ νὰ ἀντιταχθῇ αὐτῇ καὶ νὰ ἐμμείνῃ στερρὸς ἐν τῇ ἐπιποθίᾳ ἀγαθοῦ. Μικρὰ πίεσις καταβάλλει τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ, καὶ μικρὰ δοκιμασία καταβάλλει τὸ θάρρος αὐτοῦ· μία ἐπιδραμοῦσα συμφορὰ κατακυριεύει αὐτοῦ τὴν ψυχὴν καὶ μία ἀντίξοος τῶν πραγμάτων φορὰ καταδουλοῖ αὐτόν· ἡττᾶται πρὸ τοῦ ἀγῶνος καὶ παραδίδωσι τὰ ὅπλα πρὸ τῆς συγκροτήσεως τῆς μάχης. Γνώθι σ’ αὐτὸν 207.

Ἀγ.Νεκταρίου. Ὁ ἠθικῶς ἄνανδρος εἶναι ἄνανδρος καὶ ἐν πολέμῳ διεξαγομένῳ πρὸς τοὺς πολεμίους τῆς πατρίδος αὐτοῦ· διότι εἶναι δειλὸς καὶ ἄκρως φιλόζωος· πάντοτε ὑποχωρεῖ, ἵνα σώσῃ τὴν ζωὴν αὐτοῦ, καὶ ἵνα μὴ διακινδυνεύσῃ ἒν τινι· φοβεῖται μὴ ἀποβάλῃ τι τῶν ἀγαθῶν, καὶ μὴ ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ εὐμάρειαν· τρέμει μὴ πάθῃ ἡ ὑγεία αὐτοῦ καὶ φεύγειδραπέτης, ἵνα μὴ ἀποθάνῃ ἐν συγκρούσει τινί. Γνώθι σ’ αὐτὸν 207.

Ἀγ.Νεκταρίου. Ὁ ἐστερημένος ἠθικοῦ σθένους θυσιάζει τὰ κοινὰ ὑπὲρ τῶν ἰδίων, προὐργιαίτερον ποιούμενος τὸ ἴδιον συμφέρον τῶν κοινῶν συμφερόντων· προδίδει τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα καὶ θυσιάζει ἱερὰ καὶ ὅσια, ἵνα μὴ προσψαύσῃ αὐτῷ τι τῶν δεινῶν.  Γ.α. 207

Ἀγ.Νεκταρίου. Ὁ ἐστερημένος ἠθικοῦ σθένους γίνεται, ἡττώμενος ὑπὸ τῆς κακίας καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἄνθρωπος κάκιστος, ὀλέθριος καὶ ἐπικίνδυνος πρὸς πάντας· τὸν ἐστερημένον ἠθικῆς ἀνδρείας, ὡς δειλόν, ἄνανδρον καὶ κακοήθη, δέον νὰ ἀποκρούωσιν ἅπαντες. Γνώθι σ’ αὐτὸν 207.