ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ 3 ΒΛΑΒΩΝ ΑΥΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ 3 ΒΛΑΒΩΝ ΑΥΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

Αγ.Νικόδημος. 1^η βλάβη εἶναι, ὅτι ἐσὺ μὲ τᾶς ἁμαρτίας σου ὕβρισες καὶ ἀτίμασες τὸν Ὕψιστον ἐκεῖνον καὶ μέγαν Θεὸν· ἐσὺ ὁ σκώληξ, ἕναν Παντοδύναμον· ἐσὺ ὁ πηλός, ἕναν Δημιουργόν του παντός· ἐσὺ τὸ οὐδέν, ἕνα ἄπειρον ὂν· ἐπειδὴ καὶ παρέβεις τὸν νόμον τοῦ «Διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν Θεὸν ἀτιμάζεις» (Ρωμ-2,21). Εξομολογητάριον-183

Αγ.Νικόδημος. 2^η βλάβη εἶναι, ὅτι ἐσὺ μὲ τᾶς ἁμαρτίας σου ἐφάνεις ἀχάριστος δοῦλος καὶ υἱός, εἰς τέτοιον πανάγαθον Δεσπότην καὶ φιλοστοργότατόν σου Πατέρα, ὁ ὁποῖος σὲ ἠγάπησεν ἀπὸ τοῦ αἰῶνος, ὄχι διὰ καμμίαν ἀξιό-τητα ἐδικήν σου ἀλλὰ διὰ μόνην τὴν ἐδικήν του ἀγαθότητα, καὶ ἀπεφάσισεν εἰς τὴν θεαρχικὴν τοῦ ἰδέαν νὰ σὲ δημιουργήσει ἐκεῖ ὅπου ἐδύνατο νὰ δημιουργήσει ἄλλους ἀντὶ ἐσένα. Διατὶ ἐσὺ ἐφάνεις ἀχάριστος εἰς τέτοιον Δεσπότην, ὁ ὁποῖος σου ἐχάρισε τόσες εὐεργεσίες, τῆς φύσεως, τῆς χάριτος, κοινᾶς, μερικᾶς, κρυφᾶς, φανερᾶς, καὶ τὸ φοβερώτερον ἀπὸ ὅλα, ὅτι εἰς τὸν ἴδιον καιρὸν ὅπου ἐλάμβανες ὄλας ἐτούτας τᾶς χάριτας, ἐσὺ τὸ ἀχάριστο κτίσμα ἔμπροσθεν εἰς τὰ ὀμμάτιά του, ἐτόλμας καὶ τοῦ ἔδιδες διὰ ἀνταμοιβὴν τᾶς κακίας σου. 183

Αγ.Νικόδημος. 3^ην βλάβη εἰς τὸν Θεὸν εἶναι, ὅτι μὲ τὶς ἁμαρτίες σου ἔκανες μίαν ἀνήκουστον ἀδικίαν καὶ καταφρόνησιν, ἐναντίον εἰς τὴν λύτρωσιν, ὅπου σου ἔκαμεν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ· ἐπειδὴ τὸν ἔβαλες εἰς τὸν σταυρὸν καὶ δευτέραν φορᾶν, κατεπάτησες τὴν ἀγάπην του, ἐβεβήλωσες τὸ Πανάγιον Αἷμα του, ὕβρισες τὴν χάριν τοῦ Πνεύματός του, τοῦ ἄνοιξες τὰς πληγάς, τοῦ ἀνακαινού-ργωσες τὰ ἐπτύσματα, τὰ ραπίσματα, τὸν ἀκάνθινον στέφανον, τᾶς μαστιγώσεις, τὰ καρφιά, τὴν λόγχην, καὶ ὅλα τὰ πάθη καὶ τοὺς ὀνειδισμούς, διατὶ ἔπραξες τὴν ἁμαρτίαν, ἡ ὁποία ἐστάθη ἡ αἰτία τῆς σταυρώσεώς του. «Ἀνασταυρούντας ἐαυτοῖς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας» λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐν τὴ πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ του κέφ. 6. Εξομολογητάριον-185

Αγ.Νικόδημος. Ἂχ ἀδελφέ μου καὶ ἂν στοχαστεῖς, καθὼς πρέπει τὰ τρία ταῦτα κοντάρια, μὲ τὰ ὁποῖα ἐπλήγωσες τὸν Θεὸν ἁμαρτάνωντας, εἶμαι βέβαιος, ὅτι θέλεις βρυχησθῆς καὶ μουγγρίσεις ὡσὰν λεοντάρι ἀπὸ τοὺς ἀναστεναγμοὺς «Ὠρυόμην ἀπὸ στεναγμοῦ τῆς καρδίας μου» (Ψάλμ-37,8) τότε θέλει μισήσεις καὶ σιγχαθεῖς τὴν ἁμαρτίαν, καὶ ὅτι θέλεις συντρίψεις εἰς χίλια κομμάτια τὴν καρδίαν σου, ἂν καὶ ἦτον ἡ πλέον σκληρὰ καὶ πέτρινη, καὶ θέλει τὴν κάνεις νὰ χύσει αἱματωμένα δάκρυα. Ὅθεν, ὅσον τὸ δυνατὸν σοῖ, ἐπίμενε εἰς τὸν στοχασμὸν αὐτῶν τῶν τριῶν, διὰ νὰ ἀποκτήσεις τὴν ἁγίαν συντριβὴν ἡ ὁποία εἶναι τὸ εὐγενέστερον καὶ ἀξιολογώτερον μέρος τῆς μετανοίας, λυπούμενος ὄχι τόσον δι’ ἄλλο, ὅσον διατὶ ἤμαρτες ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐλύπησες τὸ Ἅγιόν του Πνεῦμα, κατὰ τὸν Ἀπόστολον «Καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιόν του Θεοῦ»  (Εφεσ-4,30).  Εξομ.-185