PAGES

ΠΕΡΙ ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑΣ – ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΟΥ – ΠΙΣΤΟΥ – ΑΠΙΣΤΟΥ

ΠΕΡΙ ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑΣ – ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΟΥ – ΠΙΣΤΟΥ – ΑΠΙΣΤΟΥ
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ὁ ὀλιγόπιστος διαφέρει τοῦ πιστοῦ καὶ τοῦ ἀπίστου, καθὼς τὸ ὕδωρ τὸ χλιαρὸν τοῦ ὕδατος τοῦ θερμοῦ καὶ τοῦ ψυχροῦ. Τὸ χλιαρὸν ὕδωρ ἔχει πῦρ εἰσελθὸν ἐκ τῶν ἔξω, ἀλλὰ ὀλίγον· τὸ θερμὸν ἔχει πολύ, τὸ ψυχρὸν οὐδέν· ὁ ὀλιγόπιστος ἔχει πίστιν, πλὴν ὀλίγην· ὁ πιστὸς πολλήν, ὁ ἄπιστος οὐδεμίαν. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ.136

Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐκ τούτου ὁ μὲν ἄπιστος, ἐπειδὴ οὐδόλως πιστεύει εἰς τὸν Θεόν, περιφρονεῖ ἄνευ φόβου τὰς ἐντολὰς αὑτοῦ· ἐπειδὴ οὐδένα ζῆλον ἔχει, οὐδεμίαν ἀναλαμβάνει φροντίδα διὰ τὴν κατόρθωσιν τῆς ἀρετῆς· ὁ δὲ πιστός, ἐπειδὴ θερμῶς πιστεύει καὶ πολὺν ζῆλον ἔχει, δυσκόλως παραβαίνει τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, δυσκόλως ἀμελεῖ τῆς ἀρετῆς  τὰ ἔργα· ὁ δὲ ὀλιγό-πιστος, ἐπειδὴ διστάζει εἰς τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ καὶ ὀλίγον ἔχει ζῆλον, εὔκολα περιφρονεῖ τοὺς θείους νόμους, καὶ εὔκολα γυμνοῦται τοῦ ἐπουρανίου τῆς ἀρετῆς ἐνδύματος. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ.136
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ὁ πιστὸς, ὅστις εἰς τοῦτο ἀδιστάκτως πιστεύει, βλέπει διὰ τῶν ὀφθαλμῶν τῆς πίστεως τὸν δεσπότην Σαββαὼθ ἱστάμενον διὰ παντὸς ἐνώπιον αὐτοῦ· ὅθεν πολλὰ δύσκολον εἶναι ἵνα τολμήσῃ ἐμπρὸς εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ νὰ πράξῃ τὴν ἁμαρτίαν. Τίς, εὑρισκόμενος ἔμπροσθέν τινος ἐπιγείου βασιλέως, πράττει δὲν λέγω ἁμαρτίαν, ἀλλὰ μικροτάτην ἀταξίαν; Οὐδείς. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ.136
Νικηφόρου Θεοτόκη.Ὁ ὀλιγόπιστος, ἐπειδὴ διὰ μὲν τῶν σωματικῶν ὀφθαλμῶν δὲν βλέπει τὸν Θεὸν παριστάμενον ἐνώπιον αὑτοῦ, οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ εἶναι ἀσθενεῖς καὶ σχεδὸν κεκλεισμένοι διὰ τὴν ὀλιγοπιστίαν αὐτοῦ, διὰ τοῦτο εὔκολα κλονεῖται καὶ σαλεύεται ὑπὸ τοῦ ἀνέμου τῶν παθῶν, εὔκολα καταποντίζουσιν αὐτὸν τῆς ἁμαρτίας τὰ κύματα. Κυριακοδρόμιον Α-136
Νικηφόρου Θεοτόκη. Εἶχεν ἡ Εὔα πίστιν εἰς τὸν Θεόν, ἀλλ’ ἡ πίστις αὐτῆς ἦτο ὀλίγη καὶ χλιαρά· ὁ Θεὸς εἶπε καὶ εἰς αὐτὴν καὶ εἰς τὸν Ἀδάμ· «Ἧ δ’ ἄν «ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ’ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» (Γεν. β΄,17)· ὁ ὄψις εἶπε πρὸς αὐτὴν τὸ ἐναντίον, δηλαδὴ τὸ «οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε, ἔσεσθε ὡς θεοὶ» (Αὐτόθ. γ΄, 4-5) αὐτὴ ἐπίστευσεν εἰς τὰ λόγια τοῦ ὄφεως μᾶλλον ἤ εἰς τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ· ὅθεν ἡ ὀλιγοπιστία κατεκρήμνισεν αὐτὴν εἰς τὴν ἁμαρτίαν τῆς παρακοῆς, τὴν ἐγύμνωσε τῆς θείας χάριτος καὶ ἐξώρισεν αὐτὴν εἰς ταύτην τὴν ἀθλίαν γῆν. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ.137
Νικηφόρου Θεοτόκη. Βλέπετε λοιπόν, ἀδελφοί, ὅτι ἡ ὀλιγοπιστία εἶναι ἡ ρίζα πάντων τῶν κακῶν, ἡ δὲ πίστις εἶναι ἡ πηγὴ πάσης ἀρετῆς καὶ ἀγαθοεργίας. Ἀλλ’ ἆράγε δύναται ὁ ἄνθρωπος νὰ θερμάνῃ τὴν ψυχρὰν αὑτοῦ πίστιν; Δύναται ἐὰν θέλῃ. Ἡ πίστις ὁδηγεῖ εἰς τὴν ἀρετήν, ἡ δὲ ἀρετὴ θερμαίνει τὴν πίστιν. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ.140

Δεν υπάρχουν σχόλια: