ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ. 
Στίχοι κατ’ αλφαβητικήν σειράν.

Ἀμαρτωλός :Ἄφες με τρισκατάρατε τί ἔχεις μετ’ ἐμένα; καὶ με τραβᾶς κακήν κακῶς τίς ἔστειλεν ἐσένα;

Διάβολος :Βέβηλε καὶ παμμίαρε, ἐρωτᾶς τὴν αἰτίαν; ἐνθυμήσου τά ἔργα σου καὶ αἰσχράν σου πολιτείαν.

Ἀμαρτωλός :Γρήγορα φίλοι δράμετε ἕλθετε βοηθοί μου τί νὰ γενῶ ὁ ἄθλιος ἐβγαίνει ἡ ψυχή μου.

Διάβολος : Δέν σ’ ὠφελοῦν ταλαίπωρε, φίλοι καῖ συγγενεῖς σου· ματαίως κράζεις καὶ βοᾶς, ἐγώ πέρνω τὴν ψυχήν σου.

Ἀμαρτωλός :Ἐλέησόν με ἄπονε, λυπήσου τὸν καϋμένον, συμπόνεσε ἀπάνθρωπε, ἀνθρωπον πονεμένον.

Διάβολος : Ζωήν κακήν ἐπέρασες, δέν εἶχες Θεοῦ φόβον, ἔλα λοιπόν μέ λόγου μου, εἰς Ἄδου τε τὸν ζόφον.

Ἀμαρτωλός :Ἤκουα δέν ἐπίστευα, ἔλεγα τὶς ἠξεύρει· τὰ μέλλοντα δέν ἤλπιζα τέτοια ὀργὴ νὰ μ’ εὔρη.

Διάβολος :Θανατηφόροι δαίμονες ποῦ εἶσθε; τί ἄργεῖτε; ἐβγάλετέ του τήν ψυχὴν, καὶ μὴν τόν λυπηθῆτε.

Ἀμαρτωλός :Ἴσως δέν ἔμεινεν ἐλπίς πλέον τῆς σωτηρίας· ἄφες με λίγον, καὶ καιρὸν δός μου τῆς μετανοίας.

Διάβολος :Κακόγερε ἀκάθαρτε, ὁ ἐν κακοῖς γηράσας· τώρα ζητεῖς μετάνοιαν εἰς χεῖράς τε μου φθάσας;

Ἀμαρτωλός : Λυπήσου μου καὶ ἄφες με, κἄν ν’ ἀποχαιρετίσω τὰ τέκνα καὶ τὴν σύζυγον, λόγον νὰ τοῦς μιλὴσω.

Διάβολος :Μαχαίρι δίστομο βαστῶ, καὶ ὅποιον θα κεντήση δὲν ἡμπορεῖ, παρὰ εὐθὺς νὰ μὲ ἀκολουθήση.

Ἀμαρτωλός :Νὰ δώσω ὁ ταλαὶπωρος, ὁλα τὰ τίποτές μου, νὰ ξαναγοράσω τὴν ζωὴν, μ’ ἀφήνεις; ὥ! εἰπέ μου.

Διάβολος :Ξὠρας ζητεῖς τὴν ξαγοράν, εἷχες καιρὸν πλὴν τῶρα ἐπέταξε, καὶ ἡ κακή σου ἕφθασεν ἡ ὥρα.

Ἀμαρτωλός : Ὁ τόπος δὲ ὅπου ἐσύ νὰ πάγω μέ βιάζεις, εἰπέ μου ποῦ εὑρίσκεται καὶ πῶς τὸν ὀνομάζεις;

Διάβολος :Παμφάγος Ἅδης λέγεται, καὶ εἶναι εἰς τὸν πάτον τῆς γῆς τὸν σκοτεινότατον ὅλος ψυχάς γεμάτον.

Ἀμαρτωλός : Ράβδισαι, καῦσαι, παίδευσαι, βασάνισαι καὶ κάμε ὅτι θελήσεις σὺ ἐδῶ μόνον ἐκεῖ μὴν πάμε.

Διάβολος :Σῶμα χωρὶς ψυχὴ να ζῆ, δύναται καὶ τὸ ψάρι, στὴν Γῆν, παρὰ ὁ Διάβολος, αμαρτωλόν μὴν πάρη.

Ἀμαρτωλός :Τὶ κάμνουν ὅσ’ εὑρίσκονται, ἐκεῖ φανερωσέ μου· Ἔχουν ποτὲ ἐλευθεριὰ ἤ ἄνεσιν εἰπέ μου;

Διάβολος :Ὑπάρχουσιν ἐν φλογί, καίονται αἰωνίως· καὶ τυραννοῦνται ἀπὸ ἡμᾶς, χωρίς σπλάγχνα τελείως.

Ἀμαρτωλός : Φωνάζω καὶ παρακαλῶ, Κύριε καὶ Θεὲ μου, ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ δαίμονος σῶσον με πλαστουργέ μου.

Διάβολος : Χάνεις τὸν κόπον ἄθλιε, καὶ σὺ εἶσαι ἱδικός μου. Ἄν ἤθελες ἐγλύτωνες, ὅταν ἤσουν τοῦ κόσμου.

Ἀμαρτωλός : Ψέματα τὰ βιβλία μας, ἐθάῤῥουν ὁ καϋμένος. Δέν ἥκουσα τὶ μ’ ἐλεγαν, καὶ μένω κολασμένος.

Ἀμαρτωλός πρὸς τὸν κόσμον : Ἄχ! Οὐαί τε καὶ ἀλλοίμονον· ὅστις σάν ἐμὲ κάμνει, θέλει τε καὶ νὰ πάθη καὶ μὲ τοῦς δαίμονας κλεισθῆ εἰς τὰ τοῦ Ἅδου βάθη.