ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΕΝΩΧ ΚΑΙ ΗΛΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΗΣΤΗΝ

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΕΝΩΧ ΚΑΙ ΗΛΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΗΣΤΗΝ

ΚΑΘ’ ΗΝ ΩΡΑΝ ΕΙΣΗΡΧΕΤΟ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΝ. ΚΑΤ’ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗΝ ΣΕΙΡΑΝ.

Προφῆται :  Ἄνθρωπος ποῖος εἶσαι σύ; καὶ ποῖος ἔστειλέ σε; ἐδῶ εἰς τὸν Παράδεισον, καὶ τὶς ὁδήγησέ σε;

Ληστὴς :Ἄνθρωπος εἶμαι ἐκ τῆς γῆς, ὡσὰν καὶ σᾶς πλασμένος, μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τοῦ πλάστου τιμημένος.

Προφῆται :Βλέπομεν πῶς εἶσ’ ἄνθρωπος, μὰ τὶς εἶσαι ῥωτοῦμε. Πῶς ἐπροχώρησες ἐδῶ, εἰς τοῦτο ἀπορροῦμε.

Ληστὴς : Βλέποντες ἄνθρωπον λοιπόν, τὶ πλέον ἐρωτᾶτε καὶ σεῖς δὲν εἶστε ἄνθρωποι, ἐδῶ οὖν τὶ ζητᾶτε;

Προφῆται : Γέροντα δὲν σὲ βλέπομεν, ἀλλ’ οὔτε ἱερέα,

πῶς συντυχαίνεις τὸ λοιπόν, ὡς τόσον θαῥῥαλέα;

Ληστὴς : Γέροντας δὲν εἶμ’ ἐγώ, οὐδὲ ἱερωμένος,

μ’ ἔστειλε ὅμως ὁ Θεός, ἄς εἶναι δοξασμένος.

Προφῆται :Δὲν ὁμοιάζεις ἐκ Θεοῦ, ὄχι ἀπεσταλμένος,

ἐσ’ εἶσαι ἀγριάνθρωπος, φονιὰς κι’ αἱματωμένος.

Ληστὴς :Δὲν ὁμοιάζω ἀληθῶς, πλὴν ἡ φιλανθρωπία,

τοῦ Ἰησοῦ μ’ ἔσωσεν, ὡς ἄπειρος ὡς Θεία.

Προφῆται :Εὐλογημένε Ἰησοῦ, μὰ πῶς; νὰ ζῇς εἰπέ μας,

πῶς σ’ ἔσωσε; Τὶ ἔκαμες; Πολλὰ γὰρ εὔφρανές μας.

Ληστὴς : Εὐλογητὸς ὁ Κύριος, μὲ ἕνα λόγον μόνον

μὲ ἔσωσε, μ’ ἐδέχτηκε, χωρὶς κόπον καὶ πόνον.

Προφῆται : Ζῇ Κύριος μᾶς ὁμιλεῖς, μυστήριον μεγάλον,

αὐτὰ ὅμως ἐξ αρχῆς, πρὸς πίστωσίν μας μᾶλλον.

Ληστὴς :Ζῇ Κύριος νὰ τὸ εἰπῷ, Αὑτὸς ἐσταυρωμένος,

ὁ Εὐεργέτης Ἰησοῦς, στὸ ξύλο καρφωμένος.

Προφῆται : Ἥλιε, καὶ πῶς ἔβλεπες, τοῦ κόσμου τὸν Δεσπότην,

ἐσταυρωμένον Ἰησοῦ, βαβαί! τὸν Φωτοδότην.

Ληστὴς : Ἥλιος ἐσκοτίσθηκε, γῆ ὅλ’ ἐκλονίσθη,

μνημεῖα ἡνεώχθησαν, καὶ ὁ ναὸς ἐσχίσθη.

Προφῆται : Θαυμάσια ὦ ἄνθρωπε, πράγματα διηγῆσαι,

καὶ εὐεργέτης μας ἐσύ, ἐπ’ ἀληθείας εἶσαι.

Ληστὴς : Θαύματα τόσα βλέποντας, εὐθὺς ἐγὼ πιστεύω,

καὶ Μνήσθητί μου Κύριε, κράζω καὶ δὲν ὀκνεύω.

Προφῆται :Ἴδες μεγάλα πράγματα, εἶπες μεγάλον λόγον,

μὰ πῶς νἀσμίξῃς ἔτυχες, ἐκεῖ τὸν Θεῖον Λόγον.

Ληστὴς :Ἴδα καὶ εἶπα ὅλα αὐτὰ γιατ’ ἤμην σταυρωμένος,

κι’ ἐγὼ μαζὶ μὲ τὸν Χριστόν, στὸ ξύλο κρεμασμένος.

Προφῆται :Καλὰ μὲν εἶπες, ὁ Χριστὸς διὰ τὰς ἁμαρτίας,

ἰδικάς μας ἔπαθε, ἀμὴ ἐσὺ γιὰ ποίας;

Ληστὴς :Καλὰ ποτὲ δὲν ἔκαμα, πάντα κακὰ μεγάλα,

ἄξια οὖν ὧν ἔπραξα, ἀπήλαυσα, καὶ μἄλλα.

Προφῆται : Ληστοῦ ἀνθρώπου ὁ θάνατος καὶ νὰ μᾶς συμπαθήσῃς,

εἶναι αὐτὸς ὁ θάνατος, ὅπ’ εἶχες σὺ γνωρίσεις.

Ληστὴς :Ληστὴς καὶ κλέπτης ἤμην ἐγὼ, ἀλλ’ ὅμως καὶ ἐπιάσθην,

δικαίως οὖν νὰ κρεμασθῶ, ἐκεῖ κατεδικάσθην.

Προφῆται : Μετέπειτα δὲ ὁ Χριστὸς τὶ ἀποκρίθηκέ σου;

διὰ τὴν πίστιν σου αὐτήν, τὶ χάριν ἔδωκέ σου;

Ληστὴς : Μετ’ ἐμοῦ λέγει σήμερον, ἔσῃ ἐν παραδείσῳ,

αὐτὸ εἶπε τὸ χάρισμα, ἐγὼ νὰ σοῦ τὸ χαρίσω.

Προφῆται :Νὰ ἔμβῃς δὲ πῶς σ’ ἄφησε, θαυμάζωμε ἐκείνη

ῥομφαία ἡ Ἀγγελική, ἐκείνη ἡ φλογίνη;

Ληστὴς :Νὰ ἔμβω τοῦτον τὸν σταυρόν, μοὶ ἔδωκε σημεῖον,

καὶ παρευθὺς ἐστράφηκε, ὡς εἶδε τὸν πλησίον.

Προφῆται :Ξύλο ἐδίωξε Ἀδάμ, ξύλον πάλι τώρα

ἔφερε τοῦτον τὸν Ληστὴν ἐν Παραδείσῳ χώρᾳ.

Ληστὴς : Ξύλο δὲ τώρα τὸν Ἀδάμ, ἐκ τῶν καταχθονίων,

ἀνέβασε καὶ ὕψωσε, ἕως τῶν οὐρανίων.

Προφῆται :Ὄντως κατὰ ἀλήθειαν, καλὸς ληστὴς καὶ κλέπτης,

ὅτι καὶ τὸν Παράδεισον, ἔμαθες σὺ νὰ κλέπτῃς.

Ληστὴς : Ὄντως παράδειγμα ἐγώ, εἶμαι τῆς μετανοίας,

και τῆς μεγάλης τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἄκρας εὐσπλαγχνίας.

Προφῆται : Πῶς ἔγινε ἡ σταύρωσις; Εἰπὲ μὲ συντομία,

διότι ἔχομε σ’ αὐτὸ πολλὴν ἐπιθυμίαν.

Ληστὴς :Πῶς ἔγινε; Ἀκούσατε! Εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν του,

Ἰούδας τὸν ἐπρόδωκε, φεῦ τὸν Διδάσκαλόν του.

Προφῆται :Ραβδίζεται ὁ Κύριος, λοιπὸν καταφρονεῖτε;

Ὤ! Οὐρανοί, πῶς τὸ κακὸν αὐτὸ ἐκδικεῖται;

Ληστὴς :Ραβδίζεται ἐμπτύεται ὑβρίζεται σταυροῦται,

ὄξος χολὴν ποτίζεται, θάπτεται καὶ νεκροῦται.

Προφῆται :Σώνει σου πλέον ἄνθρωπε, φθάνει, παρακαλοῦμε,

ὅτι νὰ σὲ ἀκούσωμεν πλέον δὲν ἠμποροῦμε.

Ληστὴς : Σώνει ἀλλ’ ὅμως μὲ αὐτὰ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων

εὗρεν ὅμως ἁρμόδιον τῆς σωτηρίας τρόπον.

Προφῆται :Τὶ ἔκαμαν οἱ ἄλλοι δὲ ἔνδεκα μαθηταί Του,

ἐστάθησαν ἐφάνησαν κἄν παρηγορηταί Του.

Ληστὴς : Τὶ ἔκαμαν; Τὸν ἄφηκαν μόνον μεμονωμένον,

ἐκτὸς ἀπ’ τὴν Μητέρα του Μαρίαν τὴν Παρθένον.

Προφῆται : Ὕστερον τὶ ἀπέγινε; Ὁ Κύριος εἰπέ μας,

ἀνέστη ἀπὸ τῶν νεκρῶν αὐτὸ φανέρωσέ μας.

Ληστὴς : Ὕστερον δὲν ἠξεύρω γὼ τὶ πλέον εἶχε γένει,

ἠξεύρω ὅμως πῶς νεκρός Θεὸς δὲν ἀπομένει.

Προφῆται : Φεῦ!  τὸν Λαὸν τῶν σταυρωτῶν, τῷ ἐξανολεσθέντι,

εὖγε τῷ Εὐαγγελιστί, Ληστῇ τῷ σταυρωθέντι.

Ληστὴς :Φεῦ! Δὲ καὶ πᾶσι τοῖς λαοῖς, ὅσοι Χριστὸν ἀρνεῖσθε

τὸν Ἰησοῦ μου τὸν Θεὸν ἐσεῖς δὲ ποῖοι εἶσθε;

Προφῆται : Χαίρομαι εἰς τὸ κήρυγμα τῆς σῆς ὁμολογίας,

οὗτος δὲ εἶ ὁ Ἔνωχ, ἐγὼ δὲ ὁ Ἠλίας.

Ληστὴς : Χαίρω ποὺ σᾶς εὕρηκα καὶ σεῖς δὲ νὰ μοῦ πῆτε,

ποτὲ δὲν ἀποθένετε;  Ἕως πότε θέλει ζῆται;

Προφῆται : Ψυχῶν σωμάτων ὁ Θεὸς καὶ τῆς ἀθανασίας,

θέλει μᾶς ἔχει ζωντανούς, ἕως τῆς συντελείας.

Ληστὴς :Ψυχῆς μου τῆς ἁμαρτωλῆς, Χριστὸς ἡ σωτηρία,

μὰ γιατὶ παρακαλῶ, τόση μακροζωΐα;

Προφῆται :Ὥστε νὰ ἔλθῃ ὁ καιρὸς τοῦ κακοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου

καὶ θεομάχου τε αὐτοῦ τοῦ πλάνου καὶ ἀπίστου.

Ληστὴς :Ὥστε διὰ καλὸν λοιπόν, ζῆτε καὶ σωτηρία,

ὤ! Διὰ τὴν σὴν πρόνοιαν. Χριστὲ καὶ τὴν σοφίαν.