ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΜΑΝΔΗΛΙΟΝ

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΜΑΝΔΗΛΙΟΝ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ † ΑΓΙΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ κ.κ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ψαλλόμενος κατά τὸ «Τοῖς Μαθηταῖς συνέλθωμεν...»

Τὴν Παναγίαν σου Μορφήν Χριστέ (μου) τίς μὴ θαυμάσῃ;

κρίματα’ ἀνεξερεύνητα τίς νὰ ἐξιχνιάσῃ;

      Πολλὴν σου συγκατάβασιν ποῖος νὰ ἐξυμνήσῃ;

      πρόσωπόν Σου Πανάγιον φόβῳ τὸ προσκυνήσῃ;

Θεοῦ θέα ἡ Μορφή καὶ θεῖον Μέγα θαῦμα,

ἐδόθη εἰς τὰ τέκνά Σου (Χριστιανοὺς Ὀρθοδόξους) ὡς ζωήῤῥητον νᾶμα.

      Γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, ὀσάκις προσκυνοῦμεν,

      τὸ Ἅγιον Μανδήλιον, ἐνθέρμως ἐξαιτοῦμεν,

Ὡς μόνος μὲν φιλάνθρωπος, Χριστὲ μου νὰ μᾶς σώσῃς.

ἐκ τῶν παγίδων τῶν ἐχθρῶν νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃς,

      Διὰ Πανάγνων πρεσβειῶν Μητρός μας Παναγίας.

      Χριστιανῶν προστάτιδος, ψυχῆς μας σωτηρίας,

Τὸ Ἅγιον Μανδήλιον, εὐλαβῶς προσκυνοῦμεν.

καὶ παρὰ Σοῦ Γλυκύτατε Ἰησοῦ μου, Σοῦ ζητοῦμεν.

      Νὰ μᾶς δωρήσῃς Δέσποτα, φόβον Θεοῦ Σοφίαν,

      ἀγάπην καὶ ταπείνωσιν, Πίστιν σὺν εὐσεβείᾳ

Ἀνδρείαν τὴν πνευματικὴν, εἰρήνην σωφροσύνην,

πρᾳότητα κι’ απλότητα σὺν ἐλεημοσύνῃ.

      Τὴν ἀνεξικακίαν τε καὶ τὴν μακροθυμίαν,

      εὔσπλαγχνόν τε συμπάθειαν, ἁγίαν, Εὐσπλαγχνίαν,

Τὴν Κορωνίδα ἀρετῶν, Ἀγάπην, Παρθενίαν,

αὐτομεμψίαν τὴν καλὴν, λύπην φαιδράν, Ἁγίαν,

      Κόπους, ἀγῶνας τοὺς καλούς, ψυχῆς μας σωτηρίας,

      διὰ τῆς ἀπολαύσεως Οὐρανῶν Βασιλείας.

Ἵνα κληρονονομήσωμεν ποθεινήν μας πατρίδα,

παμπόθητον παράδεισον, θείαν μας κατοικίαν

      Νὰ βλέπωμεν Γλυκύτατον, Φιλόστοργον Πατέρα,

      Ἰησοῦν Χριστὸν Φιλάνθρωπον, κι’ ἁγίαν Του Μητέρα.

Προφθάσατε μᾶς σώσητε, νὰ μὴ ἀπωλεσθῶμεν.

ἐκ τῶν τριῶν σκληρῶν ἐχθρῶν, (κόσμου σαρκός, καὶ διαβόλου) μὴ τραυματισθῶμεν,

      Ἐκ τῆς φρικτῆς Κολάσεως, Ταρτάρου νὰ ῥυσθῶμεν,

      τῆς ἀφανείας σκότους δέ, γεέννης λυτρωθῶμεν

Μετὰ δικαίων δούλων σου, Ἰησοῦ μου, συνταχθῶμεν!

τῆς βασιλείας Οὐρανῶν νὰ καταξιωθῶμεν!

Ἀμήν! Γένοιτο! Κύριε, Γένοιτο Παναγία! μου.