Αγάπιος Μον. Ο θυμός είναι μια όρεξις εκδικήσεως, και μπορεί να είναι καλός και κακός. Αμαρτωλών Σωτηρία-68
Αγάπιος Μον. Καλός θυμός είναι, όταν κάμνεις πρεπούμενην εκδίκησην, διά να διορθώσεις πταίσιμον, ή να φυλάξεις δικαιοσύνην. Και ούτος ο θυμός, ωσάν λογικός και δίκαιος, ου μόνον δεν είναι αμάρτημα, αλλά και μισθόν έχεις· μάλιστα δε αν δεν θυμωθείς, όταν έχεις αιτίαν νόμιμον, και έχεις οφφίκιον και χρέος επάνω σου ως Προεστώς, να παιδεύεις αταξίας έχεις αμαρτίαν, καθώς λέγει ο θείος Χρυσόστομος είς το κατά Ματθαίον, ομιλία ια΄.
Ότι όποιος δεν θυμώνεται με νόμιμον αιτίαν, αμαρτάνει. Η άλογος υπομονή σπέρνει εγκλήματα, τρέφει την αμέλειαν, και παρακινά είς το πονηρόν, ου μόνον τους κακούς, αλλά και τους αγαθούς. Καλός θυμός είναι, όταν ιδής τινά να αμαρτάνει φανερά με καταφρόνησιν του ιερού νόμου, και θυμωθείς κατ' αυτού, να τον παιδεύσεις· λόγου χάριν, όταν δουλεύουσι την Εορτήν, και τους ελέγξεις, ή να χορεύουν είς τον ναόν του Κυρίου, και να τους δείρεις, καθώς έκαμε και αυτός ο Δεσπότης, και έδειρε με το φραγγέλιον τούς πωλούντας εἰς τὸν ναὸν καὶ τὰ τοιαῦτα. Ἀμ.Σωτ.68
Αγάπιος Μον. Κακός θυμός είναι, όταν θυμώνεσαι άτακτα, και παιδεύεις ένα αδίκως, ή περισσότερον από το πρέπον, ή δεν είναι κατά την τάξιν του λογικού, και τότε είναι ο θυμός αμαρτία, ότι υπερβαίνει το λογικό και το ταράττει, και πρέπει να κάμνεις τρόπον, να μην κυριεύη ο θυμός, ούτε να προπορεύται του λογικού, αλλά ως δούλος να το ακολουθά· διατί από τον θυμόν γεννούνται και άλλα εγκλήματα, ήγουν η οργή, η κραυγή, η βλασφημία, η μάχη, η ύβρις, και έταιρα όμοια. Αμαρτωλών Σωτηρία-69
Αγάπιος Μον. Είς τούτο το ανόμημα αμαρτάνεις διαφόρως· πρώτον, εάν κάνεις εκδίκησιν κατά τινος χωρίς εξουσίαν και πρόστα-γμα της δικαιοσύνης· δεύτερον εάν διά το άτακτον σκάνδαλον και πολύ θυμόν αμελήσεις το χρέος σου, ήγουν να μην υπάγεις είς την Εκκλησίαν, ή να μην κάνεις εταίρας ψυχοφελείς πράξεις· τρίτον, εάν βλασφημάς, το οποίον είναι μεγαλύτερον ανόμημα από όλα· τέταρτον, εάν αναθεματίζεις, ή να καταράσαι του λόγου σου, ή τον πλησίον σου λέγοντας, να τον επάρει ο εχθρός, ή να τον εύρη το δείνα κακόν. Και τόσον είναι το αμάρτημα περισσότερον, όσον είναι εκείνος που καταράσαι αξιότερος άνθρωπος,ήγουν Πατήρ, η Μήτηρ, ή Πρωεστώς σου και μεγαλύτερος. Αμή και επιθυμάς ασθένειαν τινά, ή θλίψιν άλλην σωματικήν τινός αμαρτωλού προς επιστροφήν, ή άλλο τέλος καλόν, δεν είναι αμαρτημα. Αμαρτωλών Σωτηρία-69
Αγάπιος Μον. Έν πρώτοις γίνωσκε, ότι εκείνος όπου σε ύβρισεν, ή αλλεοτρόπως σε εζημίωσεν, έκαμεν περισσότερον κακόν του λόγου του, παρά εσένα, και πάλιν εσύ, εάν κατά αυτού θυμώνεσαι και θέλεις να κάνεις εκδίκησιν, περισσότερον βλάπτεις του λόγου σου, ότι κατά τον μέγαν Χρυσόστομον, δεν βλάπτεται τινάς από άλλον, ειμή μόνο αφ' εαυτού του και πρέπει να μην αμύνεσαι κατά των θλιβόντων σε, ούτε να ποθείς την ζημία τους, επειδή πάντες είμαστε αδελφοί και μέλη του Δεσπότου Χριστού και πρέπει να συμπονούμε ο ένας τον άλλον. Φαίνεταί σου πρέπον, εάν τύχη και βαρέση η χείρ το πόδι σου, ή το ένα ποδάρι το άλλο, (καθώς συμβαίνει εξ απροσεξίας πολλάκις) να πάρεις και σύ ένα λίθον και να βαρέσεις το άλλο πόδι; Ούτως είναι άφρων και άγνωστος όποιος κατά του αδελφού του αμύνεται. Αμαρτωλών Σωτηρία-69
Αγάπιος Μον. Πάσχισε να μη νικηθείς υπό του θυμού, ούτε να κάμεις πράξιν, ή να είπης λόγον, όπου να φανεί έξω το σκάνδαλον, αλλά αναχώρησον απ' εκείνον όπου σε έπταισε, και ποίησον άλλην υπηρεσίαν, εώς να σβέση η φλόξ του θυμού, να σου περάσει η μάνιτα. Και αυτό όπου σε ερεθίζει η όρεξις, και παρακινάσαι να πράξεις, όταν είσαι θυμωμένος, βάλε καιρόν είς το μέσον και διωρίαν, και μη το κάμης εώς να καλοσυνεύσεις, να εξετάσεις ακριβώς την υπόθεσιν, εάν είναι πρέπον να γίνει, και δεν σου έρχεται για αυτό καμία ζημία της ψυχής ή του σώματος, διατί πολλοί έκαμαν πράγματα είς τον θυμό τους όπου τα μετανόησαν ὕστερον.Αμαρτωλών Σωτηρία-69
Αγάπιος Μον. Όταν είναι άλλος σκανδαλισμένος με του λόγου σου και σε υβρίζει, κάμε ένα από τα δύο ταύτα . ή αναχώρησον από σιμά του εώς να του περάσει το σκάνδαλον ή αν δεν σου βολή να πάς σε άλλον τόπον, καταπρά'υ'νον τον θυμό του με ταπεινά λόγια, ότι η γλυκιά συντυχία σβύνει τον θυμόν, και ο σκληρός λόγος τον εξάπτει. Εί δε και δεν μπορείς να κάμης
ένα από τα δύο αυτά, σιώπησον, όταν τον βλέπης θυμωμένον και ικέτευσον τον Κύριον διά λόγου του ότι επαινετώτερον είναι να φύγεις τον θυμόν σιωπώντας παρά αντιλογούμενος. Αμαρτωλών Σωτηρία-70
Αγάπιος Μον. Εί δε και ο θυμός σου είναι διά συμφορές και θλίψεις όπου σού έρχονται, ήξευρε, ότι ο Κύριος σου τας στέλνει σωφότατα προς ωφέλειαν, διά να εξαλείψει τάς αμαρτίας σου, και πρέπει να έχεις υπομονή, και να ευχαριστείς το Θεώ, όπου στας στέλνει προς το συμφέρον σου, καθώς έκαμναν άλλοι πολλοί, όπου είχασι περισσοτέρας θλίψεις και με τὸ εκείνων παράδειγμα σωφρονίζεσαι. Αμαρτωλών Σωτηρία-70
Αγάπιος Μον. Μίσησον τον θυμόν, ότι αυτός σε κάμνει και αστοχάς του Θεού, και της ιδίας συνειδήσεως. Τυφλώνει την ψυχήν, διατί την υστερεί του λογικού, και της κρίσεως, και την εγκρεμνίζει είς συμφοράς διαφόρους. Κάμνει και ζημίαν του σώματος, διατί ταράσσει του χυμούς, και βλάπτει την κράσιν· διά τούτο οι θυμώδεις είναι ολιγόχρονοι από τοιαύτην ασθένειαν. Ἀμ.Σωτ.70
Αγάπιος Μον. Ο θυμός υστερεί τον άνθρωπον της έσωθεν ειρήνης και έξωθεν, όπου είναι το ακριβώτερον πράγμα τούτου του κόσμου, και τον κάμνει να περνά δυστυχισμένη ζωή και περίλυπον. Τέλος πάντων τοσοῦτον θλίβει και ταράττει τον άνθρωπο ο θυμός, όπου μήτε ψυχικάς, ουτε σωματικάς εργασίας καλάς μορεί να κάνει, αλλά αναξίας και άχρηστους. Αμαρτ. Σωτηρία-70-71
Αγάπιος Μον. Τίνος άλλου είναι παρόμοιον το θυμωμένο σου πρόσωπον, παρά ενός σαλού και δαιμονιώντος έξω φρενών; Φαίνεταί σου πρέπον, να είναι τοιούτος ο λογικός άνθρωπος, και μάλιστα ο Χριστιανός, όπου πρέπει να είναι κατά μίμησιν του Διδασκάλου και Σωτήρος Χριστού, ταπεινός και πραότατος; Κυρίευε γουν τον θυμό να μην σε νικά, ειμή όταν προστάζει το λογικόν, και εάν ούτο ποιήσεις, αποκτάς στην γήν τιμήν και είς τον ουρανόν στέφανον. Ἀμὴ εάν νικηθής υπό του θυμού, διώκεσαι έκ των ουρανών ως ανάξιος. Αμαρτωλών Σωτηρία-71
Αγάπιος Μον. Ο θυμός είναι ένα σχοινίον ισχυρόν, με το οποίον μας τραβά ο δαίμων είς διάφορα αμαρτήματα, και δεν βλέπομεν που υπάγομεν. Η δε πραότης είναι η μάχαιρα ήτις κόπτει το σχοινίον ετούτο τόσον εύκολα, όσον την ακονίσεις καλύτερα είς την πέτραν, ήτις εστίν ο Χριστός, στοχαζόμενος και μιμούμενος την τούτου πραότητα, ότι με ταπεινάς πράξεις νικάς τους ατάκτους και αυθάδεις, όπου θλίβουσιν την ειρήνην των αγαθών. Αμαρτωλών Σωτηρία-71
Αγ.Μακάριος Αιγ. Εάν επιτιμώντας κάποιον, κινηθείς εναντίον του με οργή, τότε εξωτερικεύεις δικό σου πάθος. Διότι δέν πρέπει γιά να σώσεις τους άλλους να χάσεις τόν εαυτόν σου. Αγ.Μακάριος Αιγ.
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Πολλοὶ ἄνθρωποι, ὅταν κυριευθοῦν ἀπὸ θυμὸ καὶ λύπη, ἔστω καὶ ἂν δὲν βροῦν τοὺς αἴτιους, συνηθίζουν νὰ ἀφήνουν τὴν ὀργή τους νὰ ξεσπᾶ σ’ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται τυχαῖα καὶ ἀνύποπτα μπροστά τους. Ἔργα Ἀγ.Ἰ.Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 8,375
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Στον θυμώδη το βλέμα είναι ταραγμένο, το πρόσωπο πρησμένο, η γλώσσα λυσσά, τα χέρια καταφέρονται εναντίον όλων . ένας τέτοιος κάνει τίς πράξεις που κάνουν οι δαιμονισμένοι. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-243
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ο θυμός είναι θεληματικός δαίμονας, θεληματική μανία, έλλειψη λογικής. Ο θυμώδης είναι παιχνίδι τού διαβόλου, εργαστήριο δαιμόνων, άξιος υπηρέτης τής κακίας τους. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-243
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Όταν έχεις αποδείξεις (που ενισχύουν τίς απόψεις σου), γιατί οργίζεσαι; ή μήπως οργίζεσαι, γιά να τίς κάνεις και αυτές ανίσχυρες; Εκείνος που οργίζεται, δέν πρόκειται να πείσει ποτέ. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-245
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Πρέπει να συγκρατούμε τήν οργή μας καί να κάνουμε το λόγο μας αξιόπιστο, όχι μόνο με το να μήν οργιζόμαστε, αλλά κα με το να μήν κράζουμε. Γιατί η κραυγή είναι το έναυσμα τής οργής και τήν πυροδοτεί. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-245
Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Γι' αυτό ο Απόστολος Παύλος συνιστά μαζί με τήν οργή να καταργήσουμε και τήν κραυγή, λέγοντας : ''Πάσα οργή και κραυγή αρθήτω αφ' ημών''. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-246
Μεγ.Βασιλείου. Ο θυμός δημιουργεί μάχη, η μάχη γεννά ύβρεις, οι ύβρεις χτυπήματα, τα χτυπήματα τραύματα, και από τα τραύματα έρχεται συχνά ο θάνατος. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-187
Μεγ.Βασιλείου.Ἐὰν θυμώσεις ἐναντίον αὐτοῦ ποὺ σὲ ἔβρισε, θὰ βεβαιώσεις τὶς βρισιές. Διότι τί εἶναι πιὸ ἀνόητο ἀπὸ τὴν ὀργή;Ἂν ὅμως δὲν θυμώσεις, καταντροπιάζεις αὐτὸν ποὺ σὲ ἔβρισε, δείχνοντας ἔμπρακτα τὴ σύνεσή σου. Ἔργα Ἀγ.Ἰ.Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 8,355
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς εἰς τὴν φύσιν ἡμῶν τὸν θυμόν, τόνον καὶ νεῦρον τῆς ψυχῆς, ἵνα δι’ αὐτοῦ ἐνισχυώμεθα κατὰ τῶν πειρασμῶν τοῦ Διαβόλου, καὶ ἀντιπολεμῶμεν τὰς προσβολὰς τῆς ἁμαρτίας· ἡμεῖς δὲ διὰ τοῦ θυμοῦ γεμίζομεν τὸ στόμα ἡμῶν ὕβρεων, καὶ ὁπλίζομεν τὰς χεῖρας κατὰ τοῦ πλησίον. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 131
Τῶν Πατέρων... Η οργή προκαλείται από 4 αιτίες . από το να δίνει και να παίρνει κανείς, από το να κάνει το δικό του θέλημα, από το να αγαπά τίς δίκες και να νομίζει τόν εαυτό του δίκαιο. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-189
Ἀγ.Νείλου. Ὀργὴ εἶναι ἁρπαγὴ τῆς φρόνησης, ἀνατροπὴ τῆς κατάστασης, σύγχυση τῆς φύσης, ἀγριεμένη μορφή, καμίνι τῆς καρδιᾶς, ἐκσφενδόνισμα τῆς φλόγας, νόμος τοῦ θυμοῦ, ἐξοργισμὸς ὕβρεων, μητέρα τῶν θηρίων, σιωπηρὴ μάχη, ἀγκάθι τῆς προσευχῆς. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-261
Ἀγ.Νείλου. Ὅμως δὲν ὑπάρχει θυμὸς δίκαιος ἐναντίον τοῦ πλησίον γενικὰ. Γιατί, ἂν ἐρευνήσεις, θὰ βρεῖς, ὅτι εἶναι δυνατὸ καὶ χωρὶςθυμὸ νὰ διευθετήσεις τὸ θέμα. Νὰ χρησιμοποιεῖς λοιπὸν κάθε ἐπινόηση γιὰ νὰ μὴν ἐκδηλώσεις θυμό. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-303
Ἀγ.Νείλου. Οὔτε εἶναι δυνατὸν νὰ τὸν ταράξει ὁ θυμός, ἂν δὲν μάχεται γιὰ τὶς παράλογες ἐπιθυμίες τῶν τροφῶν ἢ τῶν χρημάτων ἢ τῆς δόξας. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-335
Ἀγ.Νείλου. «Νὰ ὀργίζεστε, ἀλλὰ νὰ μὴ ἁμαρτάνετε». Πῶς ὅμως μπορεῖ κάποιος νὰ ὀργίζεται, χωρὶς νὰ ἁμαρτήσει; Ὅταν ὀργίζεται πάντοτε ἐναντίον τῶν δικῶν του παθῶν, καὶ χρεώνει τὶς αἰτίες τῆς ὀργῆς του στὴ δική του νωθρότητα. Ἐὰν ὅμως συμβεῖ νὰ ὀργιστοῦμε ἐναντίον τοῦ πλησίον, πρέπει γρήγορα νὰ συμφιλιωθοῦμε μαζί του. Γιατὶ εἶναι γραμμένο· «Ὁ ἥλιος νὰ μὴ δύει, βρίσκοντάς σας ἀκόμα μὲ τὴν ὀργή σας». Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-441
Ἀγ.Νείλου. «Ὁ θυμὸς χρειάζεται περισσότερα φάρμακα, ἀπὸ ὅ,τι ἡ ἐπιθυμία, γιατὶ εἶναι πιὸ βίαιος καὶ συγκρατεῖται δυσκολώτερα». Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-443
Αγ.Νεκτάριος Ὁ θυμὸς διευθυνόμενος ὑπὸ τῆς φρονήσεως καὶ κινούμενος, ὅτε δεῖ καὶ ὡς δεῖ, ἀνδρείαν ποιεῖ καὶ ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν. Ὁ θυμὸς τῶν φρονίμων ἐγείρεται κατὰ τῆς κακίας, τῆς ἀδικίας, τοῦ ψεύδους, τῆς ἀπάτης, τοῦ δόλου καὶ κατὰ τῶν ἐργαζομένων τὸ πονηρόν. Γνώθι σ’αὐτὸν-214
Αγ.Νεκτάριος Ὁ θυμὸς τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀρετὴν ἐξεγείρεται καὶ ἀνθίσταται πρὸς ἁμαρτίαν καὶ ἐγρηγορεῖ, ὅπως μὴ λάθρα ἐπιδράμῃ κατὰ τῆς ψυχῆς καὶ κυριεύσῃ αὐτῆς. Γνώθι σ’αὐτὸν-214
Αγ.Νεκτάριος Ὁ σοφὸς δὲν ἐκφέρει ὅλον τὸν θυμὸν αὐτοῦ οὐδ’ ἀχαλίνωτον ἀφίησιν τὸν ἐκφερόμενον, ἀλλὰ μέρος μὲν ταμιεύεται ἐν ἑαυτῷ, τὸν δὲ ἐκφερόμενον χαλιναγωγεῖ τῇ φρονήσει. Ὁ φρόνιμος οὐδέποτε οὐδὲν πράττει ἐν τῇ ἐξάψει τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ, οὐδὲ μέχρι ὀργῆς τὸν θυμὸν αὐτοῦ ἀφίησι νὰ ἐξαφθῇ. Ὁ φρόνιμος θεωρεῖ αἰσχρὸν νὰ κρατῆται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ὑπὸ θυμοῦ καὶ ὡς αἰχμάλωτος ὑπ’ αὐτοῦ ἀγομένη νὰ σύρηται. Γνώθι σ’αὐτὸν-214
Αγ.ΝεκτάριοςὉ φρόνιμος θυμωθεὶς ἢ σιωπᾷ ἢ ἠρέμα λαλεῖ, ἵνα μὴ ἡ κραυγὴ διαθερμάνῃ τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ ὡς πῦρ ἐκκαύσῃ τὸν θυμὸν αὐτοῦ, διότι ὡς τὸ πῦρ ἐξάπτεται ὑπὸ τῆς ὕλης, οὕτως ὁ θυμὸς ὑπὸ τῆς κραυγῆς. Ὁ φρόνιμος θυμωθεὶς κάθηται καὶ σιγᾷ, ἵνα καθησυχάσῃ ἡ καρδία αὐτοῦ, καὶ ἵνα μὴ ὑπὸ τοῦ θυμοῦ αὐτὸς κρατηθῇ, ἀλλὰ κύριος διατελῇ ἑαυτοῦ. Γνώθι σ’αὐτὸν-215
Αγ.Νεκτάριος Ὁ θυμὸς ἀφιέμενος ἐλεύθερος θολοῖ τὴν καθαρότητα τοῦ νοῦ καὶ τὸ διειδὲς τῶν φρενῶν, καὶ ἄγει εἰς παρεκτροπάς.Ὁ θυμὸς ἐξαφθεὶς εἰς ὀργὴν συνθλίβει τὴν καρδίαν, ταράττει τὴν ψυχήν, συνδέει τοὺς ὀφθαλμούς, βύει τὰ ὦτα καὶ ἄγει τὸν ὑπ’ αὐτοῦ καταληφθέντα δέσμιον ὅπου ἂν αὐτὸς ἐθέλῃ. Ὁ θυμὸς παρασύρει τοὺς μὴ νήφοντας εἰς τὸ βάραθρον τῆς ἀπωλείας. 215
Αγ.Νεκτάριος Ὁ θυμὸς καθάπερ ὁ κύων τυφλὰ τίκτει ἐγκλήματα. Θυμὸς καὶ ὀργὴ δύο μέγιστα κακὰ πολλοὺς εἰς ἀπώλειαν ἤγαγον. Ὁ θυμός ἐστι πῦρ σφοδρότατον πάντα διατρώγων, διότι καὶ σῶμα λυμαίνεται, καὶ ψυχὴν διαφθείρει καὶ ἀηδῆ κατασκευάζει καὶ αἰσχρὸν ἰδεῖν. Γνώθι σ’αὐτὸν-215
Αγ.Νεκτάριος Ὅσα δὲ ὀργῇ χρώμενοι πράττουσιν ἄνθρωποι, ταῦτα ἀνάγκη τυφλὰ εἶναι καὶ ἀνόητα, καὶ τοῦ παντὸς ἁμαρτάνειν, οὐ γὰρ οἶόν τε ὀργῇ χρώμενον λογισμῷ χρῆσθαι· τὸ δὲ ἄνευ λογισμοῦ ποιούμενον πᾶν, ἄτεχνον τε καὶ διεστραμμένον. Γ.α.215
Αγ.Νεκτάριος Ὁ ὀργίλος ἀποβαίνει θηριώδης, διότι ἡ ὀργὴ κατακρατεῖ τὸν λογισμὸν αὐτοῦ καὶ ἐξιστᾷ τὰς φρένας αὐτοῦ· ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἐξερεύγονται ὕβρεις, βλασφημίας δὲ ἐκσφενδονίζει ἡ γλῶσσα αὐτοῦ. Θηρίον ὠμὸν καὶ ἀνήμερον ἀνὴρ δύσοργος καὶ ἀκράτῳ θυμῷ τυραννούμενος. Οὐδεμία θάλασσα ὑπὸ ραγδαίων καταπνεομένη πνευμάτων οὕτως ἐκρήγνυται ταῖς ἐγκειμέναις τῶν πετρῶν, ὡς ὁ θυμὸς ἐκρήγνυται τοῦ ὀξυχόλου. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-216
Αγ.ΝεκτάριοςὉ ὀργίλος καθίσταιται ἀμείλικτος, ἀδιάλλακτος, ἀνόσιος· ἀναζέει ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ὁ θυμὸς καὶ ἐκκαίει τὴν φλόγα αὐτοῦ ἡ ὀργή. Ἀνὴρ θυμώδης ὀρύσσει νεῖκος, καὶ ἀνὴρ ὀργίλος ἐξώρυξεν ἁμαρτίαν. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-216-217
Αγ.Νεκτάριος Ὁ θυμώδης καὶ ὀργίλος πάσχει τὴν ψυχὴν εἶναι τεθλιμμένος καὶ ἠθικῶς συντετριμμένος· ἡ μελαγχολία καταλαμβάνειαὐτὸν καὶ νέφη σκιερὰ συμπυκνοῦνται περὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. Ὁ θυμώδης, ὁ ὀργίλος καὶ ὀξύχολος συντρίβεται ὑπὸ τὸ βάρος τῶν κυριευσάντων αὐτὸν παθῶν. Ἡ ὀργὴ δαίμων ἐστὶν ἑκούσιος, μανία αὐθαίρετος, ἐρημία φρενῶν. Γνώθι σ’αὐτὸν-217
Ἀγ.Ἰωάν. Δαμασκηνοῦ.Ὁ θυμός εἶναι βρασμὸς τοῦ αἴματος ὅπου εὐρίσκεται γύρω ἀπὸ τὴν καρδίαν καὶ προκαλείται ἀπὸ τὴν ἀναθυμίασιν τῆς χολῆς ἢ ἀπὸ τὴν ἀναταραχήν της, καὶ δι' αὐτὰ ὁνομάζεται χολή καὶ χόλος. Κάποτε ὁ θυμὸς εἶναι καὶ ἐπιθυμία ἐκδικήσεως· διότι, ὅταν ἀδικούμεθα ἢ νομίζωμεν ὅτι ἀδικούμεθα, θυμώνομεν καὶ τότε ἡ ψυχική μας κατάστασις γίνεται ἀνάμεικτη ἀπὸ ἐπιθυμίαν καὶ θυμόν. ΕΠΕ Ἀγ. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. τ-1 σελ 225
Ἀγ.Ἰωάν. Δαμασκηνοῦ.Τὰ εἴδη τοῦ θυμοῦ εἶναι τρία· ἡ ὀργὴ ποὺ ὀνομάζεται χολὴ καὶ χόλος. Διότι ὁ θυμός, ποὺ ἔχει ἀρχὴ καὶ κίνησιν ὀνομάζεται ὀργὴ καὶ χολὴ καὶ χόλος. Μῆνις πάλιν ὀνομάζεται ἡ χολὴ ποὺ ἐξακουλουθεῖ νὰ μένει, δηλαδὴ ἡ μνησικακία, καὶ ἔχει ὀνομασθῆ ἔτσι ἀπὸ τὸ ὅτι παραμένει καὶ διατηρεῖται εἰς τὴν μνἠμην. Ἐνῶ κότος ὀνομάζεται ἡ ὀργὴ ποὺ παραφυλάτει τὴν εὐκαιρίαν πρὸς ἐκδίκησιν· καὶ ἐχει ὀνομασθῇ αὐτὴ ἀπὸ τὸ ὅτι ἔχει ἐγκαθίσει εἰς τὴν ψυχήν. ΕΠΕ Ἀγ.Ἰωάν.Δαμασκηνου τομ. 1-225
Ἀγ.Ἰωάν. Δαμασκηνοῦ.Εἶναι μάλιστα ὁ θυμός ὁ ὐπηρέτης τοῦ λογισμοῦ, ὐπερασπιστῆς τῆς ἐπιθυμίας· ὅταν δηλαδή ἐπιθυμήσωμεν κάποιο πράγμα καὶ ἐμποδισθώμεν ἀπὸ κάποιον, ὁργιζόμεθα ἐναντίον του, διότι δήθεν μᾶς ἔγινεν ἀδικία, ἐπειδή δηλαδή ἔκρινεν ὁ λογισμός ὅτι ἀξίζει νὰ ἀγανακτήσουν δι' αὐτό ποὺ ἔγινεν αὐτοί ποὺ φυλάττουν ἐκ φύσεως τὴν σχετικήν τάξιν. ΕΠΕ 1-225
Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Ὀξυχολία σημαίνει, ἔξαψις τῆς καρδιᾶς ποὺ γίνεται παρευθὺς καὶ διὰ μιᾶς. πικρία σημαίνει, μία ἐστερικὴ κίνησις ἐστερημένη ἀπὸ κάθε εὐχαρίστησι καὶ ἑδραιωμένη μέσα στὴν ψυχή. Κλίμαξ 158
Ἀγ.Ἰωάννου Κλίμακος. Θυμὸς σημαίνει, εὐμετάβλητη καὶ εὐέξαπτη συμπεριφορὰ καὶ ἀσχημοσύνη τῆς ψυχῆς. Θυμώδης σημαίνει, νὰ γίνεσαι θεληματικὰ ἐπιληπτικός, καὶ ἀπὸ ἀθέλητη κακὴ συνήθεια νὰ πέφτης κάτω καὶ νὰ συντρίβεσαι ὁλοσχερῶς. Κλίμαξ 159
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου